IPPP2/443-540/12-2/KG - Ustalenie momentu powstania obowiązku podatkowego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 5 czerwca 2012 r. (data wpływu 11 czerwca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 11 czerwca 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (zwany dalej: Spółką) prowadzi działalność gospodarczą polegającą na budowie i sprzedaży mieszkań. Sprzedaż odbywa się w ten sposób, że Spółka zawiera umowy wstępne sprzedaży mieszkań, zawierające harmonogram wpłat zaliczek na mieszkanie przed jego zakupem i po otrzymaniu 100% ceny zawierana jest umowa ostateczna, przenosząca własność lokalu na nabywcę.

W związku z wejściem w życie ustawy z dnia 16 września 2011 r. o ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego, zwanej dalej ustawą, Spółka będzie zobowiązana do utworzenia otwartego mieszkaniowego rachunku powierniczego (w rozumieniu art. 3 pkt 7 ustawy), na który przyszli nabywcy będą wpłacali zaliczki. Jednak pomimo tego, że będzie to rachunek bankowy, którego właścicielem będzie Spółka oraz pomimo tego, że to ten rachunek bankowy zostanie wskazany w umowie przedwstępnej jako rachunek, na który przyszły nabywca powinien wpłacać zaliczki, Spółka, zgodnie z przepisami ustawy, co do zasady nie będzie mogła pobrać pieniędzy do momentu zakończenia kolejnych etapów budowy. Zgodnie bowiem z art. 3 pkt 7 ustawy, otwarty mieszkaniowy rachunek powierniczy to rachunek służący gromadzeniu środków pieniężnych wpłacanych przez nabywcę, na cele określone w umowie deweloperskiej, z którego wypłata zdeponowanych środków następuje zgodnie z harmonogramem przedsięwzięcia deweloperskiego określonego w tej umowie.

Natomiast w myśl art. 8 ustawy, deweloper ma prawo dysponować środkami wypłacanymi z otwartego mieszkaniowego rachunku powierniczego, wyłącznie w celu realizacji przedsięwzięcia deweloperskiego, dla którego prowadzony jest ten rachunek.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy obowiązek podatkowy w VAT z tytułu otrzymania zaliczki przez Spółkę powstanie w momencie wpłaty zaliczki przez przyszłego nabywcę na rachunek bankowy wskazany wyżej, czy też w momencie, w którym Spółka będzie mogła dysponować pieniędzmi na nim zgromadzonymi, wskutek niezaistnienia ustawowych ograniczeń (np. po zakończeniu kolejnego etapu budowy).

Zdaniem Wnioskodawcy, obowiązek podatkowy w podatku VAT powstanie już w momencie wpłaty zaliczki przez przyszłego nabywcę na rachunek bankowy wskazany wyżej, a nie dopiero w momencie, w którym zwolni się blokada części środków wskutek zakończenia danego etapu budowy.

Zgodnie z art. 19 ust. 11 ustawy o VAT, jeśli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności przedpłatę, zadatek, zaliczkę, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

Przede wszystkim wpłacając pieniądze na otwarty mieszkaniowy rachunek powierniczy, wskazany w umowie przedwstępnej, przyszły nabywca wywiązuje się ze zobowiązania wobec Spółki co do wpłacania zaliczek zgodnie z harmonogramem umowy przedwstępnej. Z punktu widzenia obowiązków przyszłego nabywcy co do wpłacania zaliczek jest obojętne, do kogo należy rachunek bankowy, na który zgodnie z wolą dewelopera ma wpłacać pieniądze - równie dobrze mógłby należeć do zupełnie innego podmiotu, co nie zmieniłoby faktu, że jeśli Spółka wskaże nabywcy numer rachunku bankowego, na który nabywca ma wpłacać zaliczkę, to wpłacając zaliczkę na ten rachunek nabywca wywiązuje się ze swego zobowiązania, zaś Spółka otrzymuje zaliczkę. Nie miałoby znaczenia, jakie stosunki prawne łączyłyby Spółkę z właścicielem tego rachunku bankowego. Tym bardziej więc Spółka otrzyma zaliczkę, jeśli nabywca wpłaci pieniądze na rachunek bankowy należący do Spółki.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na różnicę pomiędzy powyższym rachunkiem, a np. rachunkiem powierniczym prowadzonym przez notariusza, na który przyszły nabywca wpłaca pieniądze przyszłemu sprzedawcy. W takich bowiem przypadkach właścicielem rachunku bankowego jest notariusz i dopiero po spełnieniu się przesłanek, wskazanych w umowie przez strony, notariusz jest uprawniony dokonać przelewu ze swojego rachunku na rachunek bankowy sprzedawcy. Analogicznie w przypadku depozytu sądowego pieniądze są wpłacane na rachunek bankowy należący do sądu, a następnie, po spełnieniu warunków, sąd przelewa pieniądze uprawnionemu podmiotowi. Tymczasem w analizowanej sytuacji właścicielem rachunku cały czas, od początku będzie Spółka.

Nie ma znaczenia, że powyższy rachunek bankowy będzie do pewnego stopnia zablokowany przez pewien okres czasu. Można podać wiele przykładów, w których właściciel rachunku nie może dysponować gromadzonymi nań środkami.

Przykładowo rachunek może zostać zajęty przez komornika, ewentualnie przez organ podatkowy z tytułu zaległości podatkowych. W takiej sytuacji wszelkie kwoty wpływające na ten rachunek - należący do podatnika - bank ma obowiązek przelewać na wyodrębniony rachunek bankowy należący do organu podatkowego (art. 80 § 1 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji). Nie ulega wątpliwości, że podatnik, mimo iż jest właścicielem rachunku bankowego, nie będzie mógł korzystać z pieniędzy wpłacanych na ten rachunek. A jednak nie ma wątpliwości, że jeśli podatnik przed wydaniem towaru czy wykonaniem usługi otrzymałby pieniądze na ten rachunek, to byłaby to zaliczka, od której musiałby zapłacić VAT, gdyż pieniądze wpłynęły na rachunek należący do podatnika - mimo, że nie może nim dysponować.

Co więcej, w przypadku zajęcia rachunku bankowego np. przez organ podatkowy, właściciel (podatnik) w ogóle nie może dysponować tym rachunkiem, a jeśli chce mieć możliwość regulowania zobowiązań np. wobec kontrahentów, to musi uzyskać zgodę organu podatkowego, jako wierzyciela.

Tymczasem w przypadku otwartego rachunku powierniczego, zgodnie z art. 8 ustawy, deweloper może dysponować zgromadzonymi pieniędzmi (bez zgody przyszłego nabywcy) w celu realizacji przedsięwzięcia deweloperskiego, pod którym, zgodnie z art. 3 pkt 6 ustawy, rozumie się m.in. czynności faktyczne i prawne niezbędne do rozpoczęcia budowy oraz oddania obiektu budowlanego do użytkowania, a w szczególności nabycie praw do nieruchomości, na której realizowana ma być budowa, przygotowanie projektu budowlanego lub nabycie praw do projektu budowlanego, nabycie materiałów budowlanych i uzyskanie wymaganych zezwoleń administracyjnych określonych odrębnymi przepisami; częścią przedsięwzięcia deweloperskiego może być zadanie inwestycyjne dotyczące jednego lub większej liczby budynków, jeżeli budynki te, zgodnie z harmonogramem przedsięwzięcia deweloperskiego, mają zostać oddane do użytku w tym samym czasie i tworzą całość architektoniczno - budowlaną. Z powyższego wynika więc, że wbrew pozorom deweloper będzie miał dość dużą możliwość dysponowania pieniędzmi zgromadzonymi na tym rachunku, gdyż będzie mógł regulować wszelkie, szeroko rozumiane zobowiązania związane z budową np. osiedla, tj. wobec dostawców, podwykonawców, pracowników, itd. Ponadto wszelkie odsetki narosłe w odniesieniu do środków znajdujących się na rachunku powierniczym będą przypadały Spółce, co oznacza, że deweloper będzie odnosił korzyści z należących do niego środków finansowych zgromadzonych na tym rachunku. Tak więc deweloper będzie otrzymywał pieniądze na swój rachunek bankowy, zaś pieniędzmi tymi będzie mógł dysponować niemal analogicznie jak do tej pory - czyli wypłacać wszelkie koszty, jakie musi ponieść celem budowy mieszkań.

W kontekście powyższego dodatkową okolicznością, na jaką należy zwrócić uwagę jest ta, iż regulując należności wobec dostawców towarów, usług, podwykonawców, itd., będących podatnikami VAT, Spółka otrzyma od nich faktury z wykazanym VAT, który będzie podlegał odliczeniu przez Spółkę. Równocześnie - gdyby przyjąć, że w momencie otrzymania przedpłat od nabywców na otwarty rachunek powierniczy nie powstaje obowiązek podatkowy - Spółka nie musiałaby wykazywać VAT należnego z tytułu zaliczek. W ten sposób zostanie zaburzona podstawowa zasada podatku VAT, gdyż z jednej strony podatnik otrzyma kwoty, które w momencie ich uzyskania nie będą opodatkowane VAT, a równocześnie podatnik odliczy VAT z faktur, które ureguluje przy pomocy kwot otrzymanych na ten rachunek. Ponadto byłoby to wprost sprzeczne z art. 65 Dyrektywy 2006/112, zgodnie z którym w przypadku wpłaty zaliczek przed dostawą towarów lub świadczeniem usług, VAT staje się wymagalny w momencie otrzymania wpłaty i naliczany jest od wysokości otrzymanej wpłaty. Zatem Spółka mogłaby odliczać VAT naliczony przez długi okres czasu, bez konieczności płacenia VAT od kwot otrzymywanych na swój rachunek bankowy, którymi mogłaby dysponować niemal tak samo jak do tej pory.

Na zakończenie warto jeszcze przywołać orzeczenie NSA z 25 sierpnia 2010 r. (I FSK 1100/09) w którym wskazano m.in. obowiązek podatkowy na podstawie art. 19 ust. 11 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) powstaje jedynie wówczas, gdy zapłata dokonana przed wykonaniem dostawy lub świadczeniem usług, następuje w sytuacji, gdy wszelkie okoliczności mające znaczenie dla zaistnienia zdarzenia podatkowego, tzn. przyszłej dostawy lub świadczenia usług, są jednoznacznie i niezmiennie określone pod względem podmiotowym i przedmiotowym, a nie ma ona jedynie charakteru zabezpieczającego wykonanie nie do końca jeszcze sprecyzowanej czynności opodatkowanej.

Powyższe orzeczenie odwołuje się w uzasadnieniu do wyroków Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w sprawach C-419/02 (BUPA Hospitals Ltd.) i C-108/99 (Cantor Fitzgerald lnternational).

Orzeczenia te jednoznacznie wskazują, że jeżeli dokonana przedpłata może być jednoznacznie przyporządkowana do zakupu konkretnego towaru, pomiędzy konkretnymi podmiotami, to jest zaliczką i podlega opodatkowaniu VAT-em.

Właśnie taka sytuacja występuje w analizowanej sprawie. W momencie wpłaty przez nabywcę kwot na rachunek powierniczy Spółki dokładnie wiadomo za jaki konkretnie lokal dokonywane są te wpłaty, a także dokładnie znane są strony przyszłej transakcji (tzn. Spółka i konkretny nabywca dokonujący wpłaty zaliczki).

Należy bowiem podkreślić, że zgodnie z wymogami ustawowymi bank prowadzący rachunek będzie mieć obowiązek dokładnego ewidencjonowania każdej wpłaty na rachunek powierniczy, dokonanej przez przyszłego nabywcę mieszkania.

Wpłaty będą dokonywane zgodnie z umowami deweloperskimi zawartymi pomiędzy konkretnym nabywcą a Spółką w formie aktu notarialnego.

W analizowanej sytuacji w momencie wpłaty przez nabywcę lokalu kwot na rachunek powierniczy znane będą zatem dokładnie przedmiotowe i podmiotowe okoliczności przyszłej dostawy lokalu (w pełni sprecyzowana czynność opodatkowana), co uzasadnia konieczność rozpoznania obowiązku podatkowego w momencie otrzymania wpłaty zaliczki na rachunek powierniczy przez Spółkę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W myśl art. 19 ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ustawy).

W oparciu o art. 19 ust. 10 ustawy, w przypadku dostawy towarów, której przedmiotem są lokale i budynki, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30. dnia, licząc od dnia wydania, z zastrzeżeniem ust. 13 pkt 10 i 11.

Jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części (art. 19 ust. 11 ustawy).

Natomiast stosownie do art. 19 ust. 15 ustawy, w przypadkach określonych w ust. 10, 13 pkt 2-4 i 7-10 otrzymanie części zapłaty (ceny) lub części wkładu budowlanego i mieszkaniowego powoduje powstanie obowiązku podatkowego w tej części.

Dla określenia momentu powstania obowiązku podatkowego, o którym mowa w przytoczonych przepisach, konieczne jest ustalenie czy miała miejsce dostawa towaru, ustalenie terminu wydania przedmiotu umowy, ustalenie terminów otrzymania części zapłaty bądź jej całości, porównanie terminów otrzymania zapłaty oraz terminu wydania, zgodnie z treścią art. 19 ust. 10 i ust. 11 ustawy.

Wydanie towaru stanowi efekt zawarcia umowy sprzedaży. Obowiązek podatkowy z tytułu dostawy towarów, której przedmiotem są budynki lub lokale powstanie w sposób określony w art. 19 ust. 10, z uwzględnieniem ust. 11 i ust. 15. Przy czym za dzień wydania w rozumieniu cyt. wyżej przepisów art. 19 ust. 1, ust. 4 i ust. 10 ustawy, rozumieć należy dzień faktycznego i ekonomicznego przeniesienia prawa do rozporządzania nieruchomością. Zatem dla części należności, obejmującej wpłatę dokonaną przed wydaniem ww. nieruchomości obowiązek ten powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części. Dla pozostałej kwoty natomiast, z chwilą otrzymania zapłaty nie później niż 30. dnia od dnia wydania budynków lub lokali.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na budowie i sprzedaży mieszkań. Sprzedaż odbywa się w ten sposób, że Spółka zawiera umowy wstępne sprzedaży mieszkań, zawierające harmonogram wpłat zaliczek na mieszkanie przed jego zakupem i po otrzymaniu 100% ceny zawierana jest umowa ostateczna, przenosząca własność lokalu na nabywcę.

Spółka będzie zobowiązana do utworzenia otwartego mieszkaniowego rachunku powierniczego, na który przyszli nabywcy będą wpłacali zaliczki. Jednak pomimo tego, że będzie to rachunek bankowy, którego właścicielem będzie Spółka oraz pomimo tego, że to ten rachunek bankowy zostanie wskazany w umowie przedwstępnej jako rachunek, na który przyszły nabywca powinien wpłacać zaliczki, Spółka, co do zasady nie będzie mogła pobrać pieniędzy do momentu zakończenia kolejnych etapów budowy.

Zgodnie z art. 3 pkt 7 ustawy z dnia 16 września 2011 r. o ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego (Dz. U. z 2011 r. Nr 232, poz. 1377), otwarty mieszkaniowy rachunek powierniczy to należący do dewelopera rachunek powierniczy w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665 z późn. zm.) służący gromadzeniu środków pieniężnych wpłacanych przez nabywcę, na cele określone w umowie deweloperskiej, z którego wypłata zdeponowanych środków następuje zgodnie z harmonogramem przedsięwzięcia deweloperskiego określonego w tej umowie.

Natomiast w myśl art. 8 ww. ustawy, deweloper ma prawo dysponować środkami wypłacanymi z otwartego mieszkaniowego rachunku powierniczego, wyłącznie w celu realizacji przedsięwzięcia deweloperskiego, dla którego prowadzony jest ten rachunek. Do kontroli wykonania obowiązków przepis art. 12 stosuje się odpowiednio.

Bank wypłaca deweloperowi środki zgromadzone na otwartym mieszkaniowym rachunku powierniczym po stwierdzeniu zakończenia danego etapu realizacji przedsięwzięcia deweloperskiego (art. 11 o ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego).

Istota rachunku powierniczego polega na tym, że jest to transakcja, której zadaniem jest zabezpieczenie interesów sprzedawcy i kupującego. Bezpieczeństwo stron uzyskuje się dzięki uczestnictwu neutralnego powiernika, który nadzoruje realizację umowy oraz rozstrzyga ewentualne spory. Rachunek powierniczy - jest to specjalny rachunek bankowy służący do zabezpieczenia wykonania zobowiązań pieniężnych kontrahentów. Po zawarciu umowy kupujący przekazuje środki na rachunek powierniczy lub w przypadku transakcji rozłożonej w czasie (np. związanej z zakupem nieruchomości) dokonuje wpłat zgodnie z ustalonym harmonogramem.

Do momentu uwolnienia środków zgromadzonych na rachunku poszczególne płatności mają charakter nieostateczny, warunkowy. W konsekwencji, do czasu spełnienia się warunków zawieszających przewidzianych w umowie mają one charakter zabezpieczający, nie stanowiąc faktycznie ani formy zaliczki, ani częściowej płatności. Charakter środków zgromadzonych na rachunku ulega zmianie dopiero w chwili spełnienia warunków zawieszających i w konsekwencji ich uwolnienia, a zatem w chwili, kiedy sprzedawca może uznać środki za faktycznie otrzymane do jego dyspozycji.

W świetle przywołanych wyżej przepisów oraz biorąc pod uwagę opisane zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, iż dokonana przez przyszłego nabywcę wpłata na otwarty mieszkaniowy rachunek powierniczy przed wydaniem nieruchomości, bez możliwości dysponowania pieniędzmi przez Wnioskodawcę, nie powoduje powstania obowiązku podatkowego w stosunku do wpłaconej kwoty, gdyż nie stanowi ona należności, o której mowa w art. 19 ust. 10 i 11 ustawy o VAT. Możliwość takiego dysponowania Wnioskodawca uzyska dopiero w momencie uwolnienia (wypłaty) przez bank środków pieniężnych, po spełnieniu przesłanek wskazanych w art. 11 ustawy o ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego.

W przedmiotowej sytuacji momentem powstania obowiązku podatkowego, zgodnie z art. 19 ust. 10 ustawy, będzie zatem moment otrzymania całości lub części zapłaty z tytułu dostawy lokali lub budynków opisanych w zdarzeniu przyszłym (moment wypłacenia Wnioskodawcy przez bank części środków zgromadzonych na otwartym mieszkaniowym rachunku powierniczym), nie później jednak niż 30 dni od dnia wydania przedmiotowej nieruchomości.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Dokonując analizy wskazanego przez Stronę Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 sierpnia 2010 r. (sygn. akt I FSK 1100/09), należy zauważyć iż Sąd stwierdził, że obowiązek podatkowy na podstawie art. 19 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług, powstaje jedynie wówczas, gdy zapłata dokonana przed wykonaniem dostawy lub świadczeniem usług, następuje w sytuacji, gdy wszelkie okoliczności mające znaczenie dla zaistnienia zdarzenia podatkowego, tzn. przyszłej dostawy lub świadczenia usług, są jednoznacznie i niezmiennie określone pod względem podmiotowym i przedmiotowym a nie ma ona jedynie charakteru zabezpieczającego wykonanie nie do końca jeszcze sprecyzowanej czynności opodatkowanej.

Zgodnie z wskazanym przez Wnioskodawcę orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (wyrok TSUE z dnia 9 października 2001 r. w sprawie C-108/99 Cantor Fitzgerald International, wyrok z dnia z dnia 21 lutego 2006 r. w sprawie C-419/02 (BUPA H i in.)), opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają dostawy towarów i świadczenie usług, a nie płatności dokonane z tytułu tych transakcji.

Analizując przywołane przez Wnioskodawcę orzecznictwo zauważyć należy, iż przedmiotowa sprawa nie dotyczy rozstrzygnięcia czy dokonana przez nabywcę wpłata może zostać jednoznacznie przyporządkowana do zakupu konkretnej nieruchomości. Istotą przedmiotowej interpretacji jest ustalenie z jaką datą Spółka, jako zawierający umowę deweloperską jest zobowiązana do rozpoznania obowiązku podatkowego z tytułu otrzymywanych wpłat na otwarty mieszkaniowy rachunek powierniczy. Jak wskazano powyżej, otrzymanie przez Podatnika należności nastąpi nie w momencie wpłaty przez nabywcę środków pieniężnych na rachunek powierniczy, lecz dopiero w momencie wypłaty środków dla Wnioskodawcy przez bank, czyli w momencie w którym Spółka będzie mogła tymi środkami pieniężnymi faktycznie zadysponować. Tym samym orzeczenia te jako nie rozstrzygające w zakresie w jakim została wydana niniejsza interpretacja, nie mogły stanowić o merytorycznym rozpoznaniu sprawy, a stanowiły jedynie element argumentacji Strony.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.