IPPP2-443-513/10-5/KG - Nieodpłatne przekazanie towarów innych niż materiały reklamowe i informacyjne oraz prezenty o małej wartości.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 8 lipca 2010 r. (data wpływu 13 lipca 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 28 września 2010 r. (data wpływu 4 października 2010 r., data nadania 28 września 2010 r.), stanowiącym odpowiedź na wezwanie tut. Organu z dnia 17 września 2010 r. nr IPPP2-443-513/10-2/KG (skutecznie doręczonym w dniu 21 września 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów innych niż drukowane materiały reklamowe i informacyjne oraz prezenty o małej wartości na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą - jest nieprawidłowe.

W dniu 13 lipca 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów innych niż drukowane materiały reklamowe i informacyjne oraz prezenty o małej wartości na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 28 września 2010 r. (data wpływu 4 października 2010 r., data nadania 28 września 2010 r.), stanowiącym odpowiedź na wezwanie tut. Organu z dnia 17 września 2010 r. nr IPPP2-443-513/10-2/KG (skutecznie doręczonym w dniu 21 września 2010 r.). Wniosek został uzupełniony w terminie ustawowym.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (zwany dalej: "Bankiem") w ramach działalności gospodarczej prowadzi akcje promocyjne i reklamowe, w wyniku których nieodpłatnie przekazuje klientom towary nabyte od osób trzecich.

Prowadzone akcje mają na celu zwiększenie sprzedaży oraz pozyskanie potencjalnych klientów. W ramach wykonywanych czynności, Bank dokonuje m.in. przekazania towarów innych niż drukowane materiały reklamowe i informacyjne oraz prezenty o małej wartości na cele związane z prowadzoną działalnością.

Pismem z dnia 28 września 2010 r. Wnioskodawca uzupełnił przedstawiony we wniosku stan faktyczny wskazując, iż Bankowi przysługiwało prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego VAT w związku z nabyciem towarów innych niż drukowane materiały reklamowe i informacyjne oraz prezenty o małej wartości, które Bank przekazuje nieodpłatnie w ramach reprezentacji i reklamy czyli na cele związane z prowadzoną działalnością. Bank odlicza podatek naliczony VAT przy nabyciu tych towarów oraz nalicza podatek należny VAT przy ich przekazaniu, dokumentując te czynności fakturami VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przekazywane przez Bank towary i prezenty klientom w ramach promocji i reklamy na podstawie przepisów ustawy o VAT, należy traktować jako czynności niepodlegające opodatkowaniu VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli przekazanie towarów reklamowych kontrahentom i klientom następuje nieodpłatnie oraz ma na celu promocję i reklamę, to czynności takie nie podlegają opodatkowaniu VAT z uwagi fakt, iż stanowi przekazanie towarów, które jest ściśle związane z działalnością prowadzoną przez Bank. Swoje stanowisko Bank opiera na wykładni art. 7 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zwanej dalej: "ustawą o VAT", na podstawie której nieodpłatne przekazanie towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem nie podlega podatkowi VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT opodatkowaniu VAT podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT postanowiono, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Zasadą jest zatem opodatkowanie VAT odpłatnych rozporządzeń towarami. Wyjątkowo, w ściśle określonych w ustawie o VAT sytuacjach opodatkowaniu podlegają nieodpłatne dostawy towarów. Warunki opodatkowania takich dostaw określa art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, w myśl którego za opodatkowaną dostawę uważa się również przekazanie towarów należących do przedsiębiorstwa podatnika na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, a w szczególności:

Jednocześnie z treści art. 7 ust. 3 ustawy wynika, iż nie uznaje się za dostawę towarów przekazywania drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Z literalnego brzmienia art. 7 ust. 2 ustawy o VAT wynika zatem, że nieodpłatne przekazanie towarów może zostać potraktowane jako odpłatna dostawa wyłącznie w przypadku spełnienia łącznego obydwu warunków. Konsekwentnie, w przypadku, gdy nie wystąpi choćby jeden ze wskazanych warunków nie ma podstaw by nieodpłatne przekazanie towarów traktować jako odpłatną dostawę podlegającą opodatkowaniu - przekazanie takie zatem w ogóle nie podlega opodatkowaniu VAT.

Tak więc zgodnie z treścią art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o podatku od towarów i usług należy uznać, iż przekazanie przez Bank bez wynagrodzenia towarów należących do Banku na cele związane z prowadzoną działalnością tj. w ramach reprezentacji i reklamy nie stanowi dostawy towarów i nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT oraz Bank nie ma obowiązku dokumentowania tych czynności fakturami VAT.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone w interpretacjach wydanych przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu znak: ILPP2/443-862/08/10-S/AK z dnia 26 lutego 2010 r. oraz znak: ILPP2/443-310/08/10-S/ISN z 15 kwietnia 2010 r.

Stanowisko Banku w zakresie podatkowego traktowania nieodpłatnego przekazania towarów znajduje również poparcie w orzecznictwie sądów administracyjnych: m.in. NSA w uchwale siedmiu sędziów z 28 maja 2007 r. (sygn. akt I FPS 5/06) wskazał, że w stanie prawnym obowiązującym do 1 czerwca 2005 r. nieodpłatne przekazanie towarów na cele związane z przedsiębiorstwem może być zakwalifikowane jako podlegające opodatkowaniu VAT, w wyniku zrównania tego przekazania z odpłatną dostawą towarów. Sąd w uchwale wyznaczył granice czasowe nieodpłatnych przekazań. Po 1 czerwca 2005 r. w wyniku zmiany brzmienia przepisu art. 7 ust. 3 ustawy o VAT nie można twierdzić, że dochodzi do opodatkowania VAT czynności nieodpłatnego przekazania towarów na cele związane z przedsiębiorstwem.

Również w uchwale z 10 marca 2010 r. (sygn. akt. I FSK 1520/09) stwierdzono, iż nieodpłatne przekazanie materiałów reklamowych nie jest dostawą towarów, o ile związane jest z prowadzonym przedsiębiorstwem. Podobnie orzekł NSA w wyroku z dnia 23 marca 2009 r., sygn. akt I FSP 6/08, który zapadł w rozszerzonym składzie i w którym Sąd jednoznacznie stwierdził, iż nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT nieodpłatne przekazanie towarów na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Prawidłowość powyższych wniosków potwierdzają również orzeczenia Wojewódzkich Sądów Administracyjnych. Jak zwraca uwagę WSA we Wrocławiu w wyroku z 3 kwietnia 2007 r. (sygn. akt I SA/WR 152/07) obecnie zestawiając brzmienie art. ust. 2 ustawy o VAT z ust. 3 nie powinno ulegać wątpliwości, że opodatkowaniu podlega wyłącznie nieodpłatne przekazanie towarów należących do przedsiębiorstwa na cel inny niż związany z prowadzoną działalnością. Natomiast ze znowelizowanych przepisów art. 7 ust. 3-7 ustawy wynika, że nie podlega opodatkowaniu nieodpłatne przekazanie, mające charakter darowizny wszelkich towarów na cele związane z prowadzeniem przedsiębiorstw podatnika"

Stanowisko to w całości potwierdza także WSA w Warszawie w wyroku z 13 lipca 2007 r. (sygn. akt III SA/Wa 3537/06). Ten sam Sąd w wyroku z 5 października 2007 r. (sygn. akt III SA/Wa 1255/07) zauważa, że "przepisy art. 7 ust. 2 i ust. 3 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do dnia 1 czerwca 2005 r. nie dają podstaw do przyjęcia (odmiennie niż było to przed tą datą), że w warunkach określonych w tych przepisach za odpłatną dostawę towarów należy uznać także przekazanie towarów bez wynagrodzenia na cele związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem. Przedmiot opodatkowania, zgodnie z art. 217 konstytucji RP, musi wynikać z przepisów ustawowych. A skoro dany stan z przepisów tych nie wynika to należy uznać go za pozostający poza zakresem opodatkowania. Sąd zauważa przy tym, że przeciwne odczytywanie normy zawartej w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT jest sprzeczne z ratio legis tego przepisu (por. też wyrok WSA w Warszawie z 18 października 2007 r. - sygn. akt III SA/Wa 599/2007 oraz z 20 listopada 2007 r. - sygn. akt III SA/Wa 1268/07).

Pismem z dnia 28 września 2010 r. Wnioskodawca doprecyzował swoje stanowisko w sprawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wskazując, iż przekazanie przez Bank bez wynagrodzenia towarów należących do Banku na cele związane z prowadzoną działalnością tj. w ramach reprezentacji i reklamy nie stanowi dostawy towarów i nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT oraz Bank nie ma obowiązku dokumentowania czynności fakturami VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają:

Do czynności traktowanych na równi z dostawą towarów, w myśl art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, ustawodawca zaliczył przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

Jednocześnie z treści art. 7 ust. 3 ustawy wynika, iż nie uznaje się za dostawę towarów (tj. nie podlegają opodatkowaniu) przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Artykuł 7 ust. 4 ustawy o VAT definiuje prezenty o małej wartości, przez które rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

Z kolei przez próbki, w rozumieniu art. 7 ust. 7 ww. ustawy o VAT, rozumie się niewielką ilość towaru reprezentującą określony rodzaj lub kategorię towarów, która zachowuje skład oraz wszystkie właściwości fizyczne, fizykochemiczne i chemiczne lub biologiczne towaru, przy czym ilość lub wartość przekazywanych (wręczanych) przez podatnika próbek nie wskazuje na działanie mające charakter handlowy.

Jak stanowi art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca w ramach działalności gospodarczej prowadzi akcje promocyjne i reklamowe, w wyniku których nieodpłatnie przekazuje klientom towary nabyte od osób trzecich. Prowadzone akcje mają na celu zwiększenie sprzedaży oraz pozyskanie potencjalnych klientów. Przedmiotem nieodpłatnego przekazania są towary inne niż drukowane materiały reklamowe i informacyjne oraz prezenty o małej wartości na cele związane z prowadzoną działalnością. Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego VAT w związku z nabyciem towarów, które Strona przekazuje nieodpłatnie w ramach reprezentacji i reklamy czyli na cele związane z prowadzoną działalnością.

Odnosząc przedstawiony stan faktyczny do przytoczonych przepisów prawa podatkowego stwierdzić należy, iż nieodpłatne przekazanie towarów w ramach akcji promocyjnych i reklamowych organizowanych przez Wnioskodawcę, stanowi dostawę towarów na podstawie art. 7 ust. 2 pkt 2 cytowanej ustawy o VAT i podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Przepis art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT ma również zastosowanie do nieodpłatnego przekazania towarów związanych z prowadzonym przedsiębiorstwem. Nieodpłatne przekazanie towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem podlega opodatkowaniu na identycznych zasadach jak odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, pod warunkiem jednak, że podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu tych towarów, z uwzględnieniem ww. wyjątków (art. 7 ust. 3 ustawy o VAT).

Ponieważ interpretacja art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, w oparciu o wykładnię wyłącznie gramatyczną budzi pewne wątpliwości, zatem nie można się tylko na niej opierać. Wbrew stanowisku przedstawionemu we wniosku przez Spółkę, aby dokonać kompleksowej wykładni ww. przepisu, zdaniem tut. Organu, koniecznym jest sięgnięcie do wykładni o charakterze kompleksowym.

Przy wykładni przedmiotowych przepisów ustawy należy wziąć pod uwagę zasadę racjonalności ustawodawcy oraz interpretować przepis art. 7 ust. 2 w zestawieniu z art. 7 ust. 3 ustawy o VAT. Przekazanie drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek - niewątpliwie jest związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, wobec tego w przypadku nie objęcia regulacją art. 7 ust. 2 przekazania lub zużycia towarów przez podatnika na cele związane z jego przedsiębiorstwem, przepis art. 7 ust. 3 byłby zbędny. Skoro zatem z zakresu opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania towarów, na cele inne niż bezpośrednio związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, wyłączono na podstawie art. 7 ust. 3 ustawy o VAT, jedynie przekazanie drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek, to należy uznać, iż opodatkowaniu podlegają wszelkie inne przekazania towarów pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego podatek naliczony od tych czynności w całości lub w części. Gdyby przyjąć, iż opodatkowaniu na mocy ust. 2 podlegają wyłącznie czynności w ogóle niezwiązane z przedsiębiorstwem, zbędne byłoby wyłączanie z opodatkowania czynności, które i tak nie podlegałyby opodatkowaniu jako związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa.

Unormowanie zawarte w art. 7 ust. 2 ustawy, nawiązuje do treści art. 5 ust. 6 obowiązującej do dnia 31 grudnia 2006 r. VI Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EWG) (Dz. Urz. WE L Nr 145, str. 1 z późn. zm.), zgodnie z którym wykorzystanie przez podatnika dóbr tworzących część majątku jego przedsiębiorstwa do celów prywatnych jego lub jego pracowników, lub też nieodpłatne ich przekazanie, albo, ogólnie rzecz biorąc, użycie ich dla celów innych niż prowadzona przez niego działalność, jeśli podatek od wartości dodanej od powyższych dóbr lub ich części podlegałby w całości lub części odliczeniu, będzie traktowane jako dostawa za wynagrodzeniem. Postanowienie to nie obejmuje jednakże powyższych czynności zrealizowanych dla celów działalności przedsiębiorstwa.

Z regulacji tej wynika, że za dostawę towarów uważa się również wykorzystanie towarów stanowiących majątek przedsiębiorstwa:

* do celów prywatnych podatnika,

* do celów prywatnych pracowników podatnika,

* nieodpłatne ich zbycie,

* użycie ich do celów innych niż prowadzona przez podatnika działalność.

Wskazane czynności tylko wówczas są uznawane za odpłatną dostawę towarów, jeśli podatnikowi przysługiwało przy ich nabyciu prawo do całkowitego lub częściowego odliczenia podatku naliczonego.

Z powyższego przepisu nie wynika zatem, aby warunkiem uznania nieodpłatnego przekazania towarów za dostawę było przeznaczenie ich na cele całkowicie nie związane z przedsiębiorstwem. Także nieodpłatne przekazanie (zbycie) towarów na cele wiążące się z prowadzoną działalnością gospodarczą będzie uznane za odpłatną dostawę towarów.

Również w świetle regulacji obowiązującej od 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1 z późn. zm.), będącej odpowiednikiem VI Dyrektywy, tego rodzaju nieodpłatne przekazania towarów podlegają opodatkowaniu.

Z treści art. 16 Dyrektywy 2006/112/WE Rady Unii Europejskiej z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, będącego odpowiednikiem art. 5 (6) VI Dyrektywy Rady wynika, że wykorzystanie przez podatnika towarów stanowiących część majątku jego przedsiębiorstwa do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników, które przekazuje nieodpłatnie lub, w ujęciu ogólnym, które przeznacza do celów innych niż prowadzona przez niego działalność, gdy VAT od powyższych towarów lub ich części podlegał w całości lub w części odliczeniu, jest uznawane za odpłatną dostawę towarów.

Za odpłatną dostawę towarów nie uznaje się jednakże wykorzystania do celów działalności przedsiębiorstwa podatnika towarów stanowiących prezenty o niskiej wartości i próbki.

Analiza powołanych wyżej przepisów (art. 5 ust. 6 VI Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. oraz art. 16 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r.) pozwala stwierdzić, że swoją dyspozycją obejmują one każde nieodpłatne zbycie towarów, zarówno do celów innych niż prowadzona działalność gospodarcza, jak i do celów tej działalności.

W związku z powyższym, aby zachować prowspólnotową wykładnię przepisów krajowych, należy przyjąć za właściwą interpretację, która jest zgodna z celami ww. Dyrektyw. W związku z powyższym stwierdzić należy, iż przepisy krajowe dotyczące nieodpłatnego przekazania towarów przez podatnika, nie są mniej restrykcyjne od przepisów Dyrektyw.

Przy interpretacji art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, należy odróżnić cel czynności przekazania towarów przedsiębiorstwa od związku tej czynności z jego funkcjonowaniem. Celem bezpośrednim każdego nieodpłatnego przekazania towaru przedsiębiorstwa osobie trzeciej jest przede wszystkim zaspokojenie jej potrzeb konsumenckich (cel niezwiązany z przedsiębiorstwem), lecz z punktu widzenia funkcjonowania i interesu przedsiębiorstwa podatnika zaspokojenie potrzeb osoby trzeciej może być obojętne, jako w ogóle niewiążące się z jego działalnością (np. przekazanie towarów na cele osobiste podatnika, pracowników itd.) lub też realizowane jest w związku z jego funkcjonowaniem i rozwojem działalności (np.: w związku z czynnościami reprezentacji i reklamy, sponsoringu). To właśnie wskazuje, że celu przekazania towarów przedsiębiorstwa podatnika nie można utożsamiać ze związkiem tej czynności z jego działalnością, z którą może w ogóle nie być związana lub pozostawać w bezpośrednim związku, stanowiąc realizację zadań przedsiębiorstwa.

Reasumując, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tego towaru, z wyjątkiem przekazania towarów stanowiących drukowane materiały reklamowe i informacyjne bądź spełniających warunki do uznania ich za prezenty o małej wartości lub próbki.

W przedmiotowej sprawie nieodpłatne przekazania towarów w ramach akcji promocyjnych i reklamowych organizowanych przez Wnioskodawcę stanowi dostawę towarów na podstawie art. 7 ust. 2 pkt 2 cytowanej ustawy o VAT i podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, a zatem winno zostać udokumentowane poprzez wystawienie faktury VAT.

Na poparcie swojego stanowiska, Wnioskodawca przytoczył szereg wyroków wojewódzkich sądów administracyjnych oraz wyroki NSA: sygn. I FSK 600/07 z 13 maja 2008 r. oraz I FPS 6/08 - orzeczenie wydane w poszerzonym składzie z 23 marca 2009 r. Odnośnie powyższych wyroków tut. organ podkreśla, iż wyroki te wydane zostały w indywidualnych sprawach i nie stanowią źródła powszechnie obowiązującego prawa, zatem tut. organ nie jest nimi związany przy dokonywaniu oceny prawnej stanowiska Wnioskodawcy w indywidualnej sprawie dotyczącej podobnej tematyki.

Rozstrzygnięcia dokonane przez Sąd wiążą bowiem wyłącznie w konkretnych sprawach, w których zostały wydane. Tut. organ nie neguje roli orzecznictwa jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, aczkolwiek w przedmiotowej sprawie nie podziela linii orzecznictwa przyjętej w wyrokach przedstawionych przez Wnioskodawcę.

Należy także zauważyć, iż przy wyroku I FSK 600/07 jeden z sędziów NSA zgłosił zdanie odrębne, w którym zauważył iż: "dokonujący wykładni Naczelny Sąd Administracyjny powinien przyjąć domniemanie, że dokonując implementacji dyrektywy państwo członkowskie miało zamiar jej pełnego wykonania. Punktem wyjścia jest zawsze wykładnia językowa. Gdy ona nie wystarcza, konieczne jest zatem odwoływanie się do interpretacji systemowej i celowościowej. Podstawowym celem dokonywania wykładni systemowej jest zapewnienie zgodności między normami należącymi do odrębnych porządków prawnych (tj. prawa polskiego i prawa wspólnotowego) oraz inspirowanie organu stosującego prawo krajowe do wyboru takiego rezultatu wykładni, który zapewnia możliwie największą skuteczność prawu wspólnotowemu. W konsekwencji sąd krajowy powinien dokonać wykładni istniejącego prawa wewnętrznego tak, aby uwzględniała ona treść, jak i cel przepisu prawa wspólnotowego. Natomiast wykładnia celowościowa prawa wspólnotowego nakazuje w większym stopniu uwzględniać cele konkretnych rozwiązań prawnych niż literalne brzmienie przepisów je zawierających."

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

W niniejszej interpretacji odpowiedziano na wniosek w części dotyczącej opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów innych niż drukowane materiały reklamowe i informacyjne oraz prezenty o małej wartości na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Rozstrzygnięcie dotyczące opodatkowania nieodpłatnego przekazania drukowanych materiałów reklamowych, informacyjnych (katalogi, ulotki, instrukcje, cenniki itp.) i prezentów o małej wartości na ceIe związane z prowadzoną przez Bank działalnością oraz przekazania towarów np. słodyczy, napojów, owoców, drobnych kanapek itp., które są następnie zużyte na potrzeby wewnętrzne w związku z prowadzoną działalnością np. podczas spotkań handlowych z klientami Banku, poczęstunkiem gości na terenie Banku lub podczas organizowanych wystaw, targów zostało ujęte w odrębnej interpretacji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.