IPPP2/443-491/13-2/BH

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 maja 2013 r. (data wpływu 23 maja 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie prawidłowości wykazywania nazwy firmy na fakturze zakupu i sprzedaży - jest prawidłowe.

W dniu 23 maja 2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie prawidłowości wykazywania nazwy firmy na fakturze zakupu i sprzedaży.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zamierza rozpocząć prowadzenie działalności gospodarczej polegającej na wykonywaniu szeregu różnych usług, w tym m.in.:

Działalność będzie wykonywana w formie jednoosobowej (jako działalność osoby fizycznej) na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, (dalej CEIDG).

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), dalej ustawa o VAT, podatnicy są obowiązani wystawiać faktury zawierające dane dotyczące podatnika i nabywcy.

Natomiast zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, faktura powinna zawierać m.in. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy.

W zgłoszeniu rejestracyjnym VAT-R, którego wzór określony został na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 5 kwietnia 2004 r. w sprawie wzorów dokumentów związanych z rejestracją podatników w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 55, poz. 539 z późn. zm.), w części B.1 (dane identyfikacyjne) podatnicy będący osobami fizycznymi zamieszczają nazwisko, pierwsze imię, drugie imię.

Wniosek o wpis do centralnej ewidencji i informacji o działalności gospodarczej (CEIDG-1) opracowany na podstawie przepisów ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447) w polu nr 06 przewiduje obowiązek podania firmy przedsiębiorcy, która zawierać powinna co najmniej imię i nazwisko. Jest to odzwierciedlenie przepisów kodeksu cywilnego, w szczególności art. 43 (4) k.c., który poza obligatoryjnym wymogiem, aby firma osoby fizycznej zawierała imię i nazwisko dopuszcza włączenie do firmy także innych określeń, nawet dowolnie obranych.

Mając na uwadze powagę wykonywania zawodów radcy prawnego i rzeczoznawcy majątkowego (jako zawodów zaufania publicznego), przepisy Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, a także ze względów wizerunkowych i marketingowych nie jest wskazane aby firma działająca na ściśle określonym rynku nazywana była określeniami ogólnymi np. Przedsiębiorstwo Usługowe + imię i nazwisko czy podobnymi.

Co za tym idzie takie określenie firmy zawarte byłoby na wystawianych klientom fakturach oraz fakturach potwierdzających zakup towarów i usług na potrzeby prowadzonej działalności.

Zdecydowanie pozytywniejsze zarówno z punktu widzenia klientów jak i przedsiębiorcy jest używanie nazw powiązanych z charakterem i zakresem wykonywanej działalności np. Kancelaria Radcy Prawnego + imię i nazwisko, Wycena Nieruchomości + imię i nazwisko, czy Antykwariat + imię i nazwisko.

Wypełniając wniosek CEIDG-1 w polu 06 można wskazać tylko imię i nazwisko ale równie dobrze można firmę osoby fizycznej określić chociażby w następujący sposób: "Kancelaria Radcy Prawnego, Wycena Nieruchomości, Antykwariat + imię i nazwisko. Zarówno pierwsze jak i drugie rozwiązanie jest dopuszczalne i zgodne z przepisami.

Mając na uwadze brzmienie przepisów art. 106 ust. 1 ustawy o VAT w zw. z § 5 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, a także wymogi co do danych podlegających wpisowi do CEIDG wynikające z ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, a także dane ujawniane w zgłoszeniu VAT-R, rozstrzygnięcia wymagają dwie kwestie:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Zdaniem Wnioskodawcy:

W ocenie Wnioskodawcy jedna i druga możliwość wskazana w poz. 69 jest jak najbardziej prawidłowa.

Jak zostało wspomniane, przepis § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, wymaga jedynie wskazania tych danych, które muszą znajdować się na fakturze obligatoryjnie. Wśród tych danych wymienione zostały m.in. data wystawienia, kolejny numer, numer identyfikacji podatkowej itp., a także w pkt 3 imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy.

Przepis ten wyraźnie rozróżnia "imiona i nazwiska" od "nazw" używając spójnika "lub". Tym samym wprowadza rozróżnienie na osoby fizyczne i prawne. Oczywistym jest, że imię i nazwisko jest nierozerwalnie związaną z daną osobą fizyczną, a nazwa identyfikuje podmioty niebędące osobami fizycznymi (np. osoby prawne, czy spółki osobowe). Ma to również odzwierciedlenie w przepisach kodeksu cywilnego, głównie w art. 43 (4) i 43 (5) k.c., gdzie wyraźnie określono, że osoba fizyczna występuje w obrocie pod imieniem i nazwiskiem, a osoba prawna pod nazwą.

Skoro na fakturze obligatoryjnie wymienione musi być imię i nazwisko (oprócz innych obligatoryjnych danych), należy przyjąć, że bez znaczenia jest w tym momencie jakie dodatkowe określenia firmy osoby fizycznej zostały wpisane do rejestru i czy w ogóle zostały wpisane.

Jeżeli przepisy nie zabraniają zamieszczania na fakturach innych danych, należy uznać, że jest to w pełni dozwolone. Tak też dzieje się w rzeczywistości: faktury zawierają dodatkowe informacje w postaci np. logo przedsiębiorcy, znaku towarowego, zastrzeżenia własności towaru do czasu zapłaty za ten towar (art. 589 k.c.), a nawet treści o charakterze reklamowym czy prezentacyjnym.

Powyższe potwierdza również zakres danych podlegających zgłoszeniu na druku VAT-R, który w przypadku osób fizycznych wymaga wskazania jedynie imienia i nazwiska, a w przypadku innych podmiotów nazwy (analogicznie jak przytoczone przepisy Rozporządzenia Ministra Finansów z 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku (...).

Przyjęcie odmiennego poglądu pozostawałoby w sprzeczności z zasadą legalizmu wyrażoną w art. 120 Ordynacji podatkowej ("Organy podatkowe działają na podstawie przepisów prawa"). Skoro przepis nie wymaga wskazywania innych danych na fakturach w zakresie firmy osoby fizycznej (poza imieniem i nazwiskiem), organ podatkowy nie może żądać od podatnika, aby takie dane były wpisywane, tak samo nie może kwestionować wpisywania innych danych, które pozostają obojętne z punktu widzenia przepisów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Katalog danych, które powinna zawierać faktura, został określony w § 5 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 z późn. zm.). Do obligatoryjnych danych zamieszczanych w fakturze należą m.in. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy (§ 5 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia).

Podkreślenia wymaga, że powyższa regulacja stanowi implementację art. 226 pkt 5 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) w brzmieniu nadanym jej dyrektywą Rady 2010/45/UE z dnia 13 lipca 2010 r.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (tekst jedn.: Dz. U. Nr z 2012 r. poz. 1314 z późn. zm.), osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu.

W myśl art. 5 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2a, są obowiązani do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego do naczelnika urzędu skarbowego albo organu właściwego na podstawie odrębnych przepisów. Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw.

Zgłoszenie identyfikacyjne osób fizycznych zawiera nazwisko, imiona, imiona rodziców, datę i miejsce urodzenia, płeć, nazwisko rodowe, obywatelstwo lub obywatelstwa, adres miejsca zamieszkania, adres miejsca zameldowania na pobyt stały lub czasowy, rodzaj i numer dowodu tożsamości oraz numer PESEL w przypadku osób fizycznych objętych tym rejestrem (art. 5 ust. 2)

Zgłoszenie identyfikacyjne podatników będących osobami fizycznymi wykonujących działalność gospodarczą zawiera dane, o których mowa w ust. 2, nazwę (firmę), adres głównego miejsca wykonywania działalności gospodarczej, adresy dodatkowych miejsc wykonywania działalności, numer identyfikacyjny REGON, organ ewidencyjny, wykaz rachunków bankowych, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej oraz przedmiot wykonywanej działalności określony według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych (art. 5 ust. 4).

Od dnia 1 lipca 2011 r. podatnicy będący osobami fizycznymi prowadzącymi działalności gospodarczą, podlegający wpisowi do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, nie składają odrębnie zgłoszenia identyfikacyjnego. Występują oni z wnioskiem o wpis do CEIDG, który jest tzw. wnioskiem zintegrowanym. Przesądza o tym jednoznacznie brzmienie art. 25 ust. 5 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 z późn. zm.). Ustawodawca wskazał, że integralną częścią wniosku o wpis do CEIDG jest żądanie:

Zgodnie z art. 25 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, wpisowi do CEIDG podlegają: firma przedsiębiorcy oraz jego numer PESEL, o ile taki posiada.

Z objaśnień do wypełniania pozycji nr 06 wniosku o wpis do CEIDG - Firma przedsiębiorcy, którego wniosek dotyczy - wynika, że w tej pozycji należy podać firmę przedsiębiorcy, czyli nazwę, pod jaką będzie wykonywana działalność gospodarcza. Zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego firmą osoby fizycznej jest jej imię i nazwisko. Nie wyklucza to włączenia do firmy pseudonimu lub określeń wskazujących na przedmiot działalności przedsiębiorcy, miejsce jej prowadzenia oraz innych określeń dowolnie obranych. Firma przedsiębiorcy (nazwa firmy) powinna się odróżniać dostatecznie od firm innych przedsiębiorców prowadzących działalność na tym samym rynku. Firma nie może wprowadzać w błąd, w szczególności co do osoby przedsiębiorcy, przedmiotu działalności przedsiębiorcy, miejsca działalności, źródeł zaopatrzenia.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca, jako osoba fizyczna, zamierza rozpocząć prowadzenie działalności gospodarczej polegającej na wykonywaniu szeregu różnych usług, w tym m.in.: działalności prawniczej w formie jednoosobowej kancelarii prawnej, wyceny wartości nieruchomości oraz ewentualne innych rodzajów działalności np. prowadzenia antykwariatu. Działalność będzie wykonywana na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, (dalej CEIDG).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości wykazywania na fakturach danych dotyczących nazwy firmy Wnioskodawcy w zależności od tego, którego rodzaju działalności dana faktura będzie dotyczyła np. Kancelaria Radcy Prawnego + imię i nazwisko, Wycena Nieruchomości + imię i nazwisko, czy Antykwariat + imię i nazwisko, podczas gdy nazwa podana do CEIDG będzie miała postać: "Kancelaria Radcy Prawnego,...+ imię i nazwisko", lub też: "imię + nazwisko" bez dodatkowych elementów.

Dokonując analizy przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego, zauważyć należy, że cytowany wcześniej § 5 ust. 1 rozporządzenia określa minimalny zakres danych, jakie powinna zawierać faktura i nie nakłada ograniczeń w sprawie umieszczenia na fakturze dodatkowych danych identyfikujących podatników, nabywców czy też towary. Koniecznym jest jednak, by dane dotyczące podatnika podawane na fakturze były zgodne z danymi identyfikacyjnymi wykazanymi w zgłoszeniu identyfikacyjnym. Tym samym na fakturach VAT wystawianych w związku z prowadzoną działalnością należy umieścić przede wszystkim imię i nazwisko Wnioskodawcy będącego osobą fizyczną. Używanie natomiast zamiennie, tj. w zależności, z którym działem firmy wykonywana czynność jest związana, pozostałych określeń wskazujących na przedmiot działalności przedsiębiorcy poprzez dodanie do imienia i nazwiska nazwy skróconej identyfikującej rodzaj działalności (według wykonywanych usług), zgodnie z dokonanym zgłoszeniem jest dozwolone i pozostaje bez wpływu na rozliczenie podatkowe.

Reasumując, stwierdzić należy, że w obu przypadkach, wskazanych we wniosku, postępowanie Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.