IPPP2/443-481/12-2/KOM - Prawo do rezygnacji z opodatkowania podatkiem od towarów i usług prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie kształcenia i wychowania.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 15 maja 2012 r. (data wpływu 21 maja 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do rezygnacji z opodatkowania podatkiem VAT prowadzonej działalności gospodarczej - jest nieprawidłowe.

W dniu 21 maja 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do rezygnacji z opodatkowania podatkiem VAT prowadzonej działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Podstawową działalnością Wnioskodawcy jest działalność w zakresie kształcenia i wychowania, jako jednostki objętej systemem oświaty, zwolniona od podatku od towarów i usług. Oprócz tego Wnioskodawca uzyskuje obroty z tytułu odpłatnego wynajmu sal lekcyjnych, miejsc parkingowych oraz innych pomieszczeń. Obroty z tej działalności opodatkowuje 23% stawką VAT-u. Jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług od wielu lat/ponad 10/. Wartość sprzedaży opodatkowanej (bez podatku VAT) w ostatnich trzech latach kształtowała się następująco:

* 2009 r. - 47.128,92 zł;

* 2010 r. - 58.811,48 zł;

* 2011 r. - 59.393,19 zł.

W związku z tym, że wartość sprzedaży opodatkowanej w 2011 r. nie przekroczyła 150 tys. zł, na mocy art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) Wnioskodawca może korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, niemniej jednak cały czas płaci podatek VAT. Jeszcze w roku bieżącym Wnioskodawca chciałby skorzystać z przedmiotowego zwolnienia na mocy art. 113 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca może np. w czerwcu br. złożyć w Urzędzie Skarbowym formularz VAT-Z "zgłoszenie o zaprzestaniu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i od 1 lipca br. korzystać ze zwolnienia, czy też VAT-Z może złożyć w m-cu grudniu 2012 r. i dopiero od 1 stycznia 2013 r. korzystać z podmiotowego zwolnienia, pod warunkiem, że obroty ze sprzedaży opodatkowanej za 2012 r. nie przekroczą 150 tys. zł.

Zdaniem Wnioskodawcy nie ma przeszkód prawnych, aby w przedstawionym stanie faktycznym skorzystać ze zwolnienia podmiotowego w roku bieżącym, od miesiąca następującego po złożeniu w Urzędzie Skarbowym formularza VAT-Z. Żaden bowiem przepis ww. ustawy nie wskazuje, że ze zwolnienia można będzie skorzystać dopiero od nowego roku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku. Przepis art. 113 ust. 2 ustawy o VAT stanowi, iż do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Z przepisu art. 113 ust. 5 ustawy wynika, że jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę (...).

W myśl art. 113 ust. 9 ustawy o VAT podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Jeżeli faktyczna wartość sprzedaży, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie określone w ust. 9 traci moc z momentem przekroczenia tej kwoty. Opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad wartość określoną w zdaniu pierwszym, a obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej wartości. Przepis ust. 5 zdanie trzecie stosuje się odpowiednio, zgodnie z art. 113 ust. 10 ustawy o VAT.

Natomiast stosownie do art. 113 ust. 11 podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca od ponad 10 lat jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Podstawowa działalność Wnioskodawcy w zakresie kształcenia i wychowania jest zwolniona z podatku VAT, ale Wnioskodawca uzyskuje także obroty z tytułu odpłatnego wynajmu sal lekcyjnych, miejsc parkingowych oraz innych pomieszczeń, które opodatkowuje 23% stawką podatku. Wartość sprzedaży opodatkowanej w ostatnich trzech latach kształtowała się następująco: 2009 r. - 47.128,92 zł, 2010 r. - 58.811,48 zł, 2011 r. - 59.393,19 zł W związku z tym, że wartość sprzedaży opodatkowanej w 2011 r. nie przekroczyła 150 tys. zł, to Wnioskodawca planuje zrezygnować z opodatkowania podatkiem VAT prowadzonej działalności i korzystać ze zwolnienia podmiotowego.

Odnosząc przedstawione okoliczności do obowiązujących przepisów zauważyć należy, że to z art. 113 ust. 11 ustawy o VAT wynika wprost, iż podatnik może powrócić do zwolnienia określonego w ust. 1 najwcześniej po upływie roku, licząc od końca roku, w którym stał się czynnym podatnikiem podatku VAT, tj. utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ale pod warunkiem, że wartość sprzedaży opodatkowanej (bez podatku) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty określonej w art. 113 ust. 1 ustawy.

Tak więc zwolnienie podmiotowe jest określane na cały rok. Oznacza to, iż powrót do zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT jest możliwy wyłącznie od początku danego roku podatkowego, tj. od dnia 1 stycznia, tym samym nie jest możliwy wybór zwolnienia, od dowolnego miesiąca w danym roku podatkowym.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, iż wobec nieprzekroczenia w 2011 r. wartości sprzedaży opodatkowanej w kwocie 150.000 zł, Wnioskodawca w 2012 r. może skorzystać ze zwolnienia podmiotowego, w myśl art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

Nie można jednak zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że cyt. "nie ma przeszkód prawnych, aby w przedstawionym stanie faktycznym skorzystać ze zwolnienia podmiotowego w roku bieżącym, od miesiąca następującego po złożeniu w Urzędzie Skarbowym formularza VAT-Z. Żaden bowiem przepis ww. ustawy nie wskazuje, że ze zwolnienia można będzie skorzystać dopiero od nowego roku".

Oceniając zatem całościowo stanowisko Wnioskodawcy, w świetle przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, należy uznać je za nieprawidłowe, bowiem w świetle powołanych wyżej przepisów, złożenie np. w czerwcu br. w Urzędzie Skarbowym formularza VAT-Z ze zgłoszeniem o zaprzestaniu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT i skorzystanie od 1 lipca br. ze zwolnienia podmiotowego, będzie działaniem niezgodnym z przepisami ustawy o VAT.

W sytuacji Wnioskodawcy, skorzystanie ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, w oparciu o art. 113 ust. 11, będzie możliwe dopiero od 1 stycznia 2013 r., o ile obroty ze sprzedaży opodatkowanej w 2012 r. nie przekroczą kwoty 150 000 zł.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.