IPPP2/443-474/09/11-3/S/BM/KOM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 21 kwietnia 2009 r. (data wpływu 24 kwietnia 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki 0% i dokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jest prawidłowe.

W dniu 24 kwietnia 2009 r. wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki 0% i dokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania i dostarczania produktów w przemyśle tworzyw sztucznych, w szczególności w branży formowania rotacyjnego. Odbiorcami produktów spółki są międzynarodowe firmy wytwarzające produkty z tworzyw sztucznych. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, dokonuje ona wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów na rzecz nabywców z innych państw członkowskich, posiadających właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych. W celu zastosowania 0% stawki VAT, zgodnie z przepisem art. 42 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, Spółka gromadzi dokumenty, wyszczególnione w dalszej części pisma, potwierdzające, iż towary zostały wywiezione z Polski i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium Polski. W zakresie prowadzonej działalności gospodarczej spółka....Limited współpracuje ze Sp. z o.o. Należy podkreślić, że dnia 1 sierpnia 2005 r. spółka....Limited zawarła ze Sp. z o.o. umowę świadczenia usług logistycznych, na podstawie której Sp. z o.o. zobowiązała się do świadczenia usług na rzecz.... Limited związanych z transportem i spedycją towarów należących do..... Limited. Nadto, wymaga podkreślenia, iż oba podmioty łączy umowa świadczenia usług produkcyjnych, zgodnie z którą Sp. z o.o. jest zobowiązana do produkcji gotowego wyrobu oraz przerobu uszlachetniającego materiałów z tworzywa sztucznego, dostarczonych przez spółkę.... Limited. Ponadto na podstawie ww. umowy Sp. z o.o. świadczy na rzecz spółki..... Limited usługi magazynowania przetworzonego towaru, który znajduje się w magazynie w K. przy ul..... Wobec powyższego, na podstawie pkt 8 umowy z dnia 27 listopada 2008 r. o świadczeniu usług logistycznych spółka.... Limited złożyła zlecenie nr.... w formie elektronicznej, na dostarczenie przetworzonego towaru do swojego klienta, z siedzibą na terenie Niemiec. Jak wynika ze zlecenia, miejscem załadunku był magazyn Sp. z o.o. znajdujący się w K. przy ul...., natomiast miejsce wyładunku określono jako O.... GMBH, Germany. Ponadto, na dowód sprzedaży towaru spółka.... Limited wystawiła kontrahentowi z Niemiec, firmie O...GMBH fakturę nr 002082001. Sp. z o.o., wywiązując się z obowiązków wynikających z umowy świadczenia usług logistycznych, działając w imieniu i na rzecz spółki. Limited zleciła wykonanie transportu towaru, firmie spedycyjnej R. Sp. z o.o. Po wykonaniu transportu, w celu udokumentowania dostawy towaru, firma R. Sp. z o.o. dnia 16 grudnia 2008 r. wystawiła swojemu zleceniodawcy tj. Spółce z o.o. "potwierdzenie dostawy", z adnotacją, iż potwierdzenie wydaje się na potrzeby dostawcy towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zgodnie z art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Należy przy tym podkreślić, że firma spedycyjna odmówiła Sp. z o.o. wydania międzynarodowego listu przewozowego CMR, podając, że wydawanie klientom kopii listów CMR wiązałoby się z dodatkowym obciążeniem pracowników tej firmy. Nadto podała, że "potwierdzenie dostawy" jest dokumentem świadczącym o fakcie dostarczenia towaru do odbiorcy zagranicznego, a na dowód tego przedstawiła pismo z dnia 5 sierpnia 2004 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy dostawa udokumentowana w powyżej opisany sposób, w świetle art. 42 ust. 1 w związku z przepisem art. 42 ust. 3 i ust. 1 ustawy o VAT, powinna być opodatkowana 0% stawką VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, dostawy udokumentowane w opisany sposób powinny być opodatkowane 0% stawką VAT. Przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, zgodnie z przepisem art. 13 ust. 1 ustawy o VAT rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne terytorium kraju (...). Stosownie do treści art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, jednym z warunków zastosowania 0% stawki VAT dla WDT, jest posiadanie przez podatnika, przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy dowodów potwierdzających, że towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego. Katalog podstawowy dowodów potwierdzający wywóz towarów z terytorium kraju jest uzależniony od sposobu ich wywozu. W omawianym przypadku wywóz zlecany jest przewoźnikowi zatem dowodami, określonymi w ustawie o VAT, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów do nabywcy:

Jeżeli ww. dokumenty nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy w kraju UE innym niż Polska podatnik może posłużyć się dowodami z katalogu subsydiarnego, określonego w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT. Dowodami takimi mogą być w szczególności:

Jednocześnie Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż wymieniony powyżej katalog tzw. dokumentów pomocniczych ma charakter otwarty, co oznacza, iż podatnik ma prawo potwierdzać fakt dokonania dostawy na rzecz podatnika w innym państwie członkowskim, również innymi niż wymienione w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, dokumentami. Należy podkreślić, że przepisy dotyczące dokumentowania wywozu wprowadzono, aby zapewnić stosowanie stawki VAT do transakcji dotyczących towarów, które faktycznie opuściły terytorium Polski. W związku z powyższym interpretacja tych przepisów powinna być dokonywana przy każdorazowym uwzględnianiu wskazanego celu przedmiotowej regulacji.

Przepis art. 42 ust. 3 ustawy o VAT wymaga od dostawcy zgromadzenia dowodów łącznie potwierdzających wywóz towarów za granicę. Dla udowodnienia faktu wywozu towarów objętych dostawą za granicę, istotne znaczenie ma treść wymienionych dokumentów, a nie ich liczba. Jeśli chodzi o formę dokumentu przewozowego " to należy zauważyć, że ustawa o VAT nie precyzuje tego pojęcia, wskazując jedynie, że są to dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi). W tej sytuacji należy stwierdzić, że jeżeli dokument wystawiony przez przewoźnika (spedytora) zawiera miejsce odbioru oraz miejsce dostawy towaru, a także potwierdzenie dostarczenia przesyłki do miejsca przeznaczenia, to będzie wystarczającym dowodem na potwierdzenie dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Wprawdzie "potwierdzenie dostawy" wskazuje jako zleceniodawcę Sp. z o.o., jednakże Spółka ta na podstawie umowy świadczenia usług logistycznych zawartej z Wnioskodawcą zobowiązała się do świadczenia usług związanych z transportem i spedycją towarów. Limited i stąd widnieje jako zleceniodawca na ww. dokumencie potwierdzającym dostawę towaru. Spółka pragnie ponadto zwrócić uwagę, iż poza zgromadzeniem odpowiednich dokumentów, pozostałe warunki, jakie należy spełnić w celu zastosowania 0% stawki VAT, w przypadku wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, są następujące:

* dokonanie dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej,

* podanie numeru, o którym mowa powyżej, a także numeru, o którym mowa w art. 97 ust. 10 ustawy o VAT, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów.

Jak wynika ze stanu faktycznego, Spółka spełnia te dwa warunki. Tym samym, warunkiem, jaki ewentualnie powinien podlegać analizie w celu stwierdzenia, czy Spółce przysługuje prawo do zastosowania 0% stawki VAT, w przypadku tej dostawy, jest warunek posiadania przez nią dokumentacji potwierdzającej, że towary zostały wywiezione z terytorium Polski i dostarczone do nabywcy w innym państwie członkowskim.

Reasumując należy stwierdzić, że przedstawiony dokument przewozowy potwierdzający dostawę towarów oraz inne dokumenty w szczególności faktura od spedytora firmy R. Spółka z o.o., a także faktura nr 002082001 wystawiona kontrahentowi Spółki firmie O.... GMBH oraz umowa świadczenia usług logistycznych zawarta pomiędzy Wnioskodawcą, a Sp. z o.o. dają podstawę by stwierdzić, że wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów dokonała Spółka...Limited.

W dniu 7 lipca 2009 r. wydana została interpretacja indywidualna znak IPPP2/443-474/09-2/BM, w której stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku uznane zostało za nieprawidłowe. W interpretacji tut. organ stwierdził, iż wymienione przez Spółkę dokumenty, tj.:

* kopia faktury wystawiona przez Wnioskodawcę dla niemieckiego odbiorcy,

* umowa o świadczenie usług logistycznych zawarta pomiędzy Wnioskodawcą a Sp. z o.o.,

* zlecenie Wnioskodawcy w formie elektronicznej wysłane do Sp. z o. o na dostarczenie towaru do klienta Wnioskodawcy, wystawiony przez spedytora dokument potwierdzający dokonanie dostawy towarów do Niemiec z adnotacją, że został on wystawiony na potrzeby dostawcy towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy, zgodnie z art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT.

* nie będą wystarczające do udokumentowania dokonania przez Spółkę wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów i nie będą uprawniały Spółki do zastosowania stawki 0% w odniesieniu do towarów będących przedmiotem tej dostawy zgodnie z art. 42 ust. 1 w związku z art. 42 ust. 3 i 11 ustawy o podatku od towarów i usług.

Pismem z dnia 27 lipca 2009 r. (data wpływu 30 lipca 2009 r.) Strona wezwała Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie do usunięcia naruszenia prawa wynikającego z wydania interpretacji indywidualnej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, w piśmie znak IPPP2/443-474/09-4/BM z dnia 25 sierpnia 2009 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie nie stwierdził podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

W dniu 28 września 2009 r. (data wpływu 1 października 2009 r.) Spółka wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, za pośrednictwem tut. Organu, skargę na interpretację indywidualną z dnia 24 kwietnia 2009 r. znak IPPP2/443-474/09-2/BM.

WSA w Warszawie w wyroku z dnia 13 stycznia 2010 r., sygn. akt III SA/Wa 1885/09 oddalił skargę Strony i stwierdził, iż skarga jest niezasadna. W opisanym stanie rzeczy spór sprowadza się do kwestii, czy podatnik może zastosować stawkę 0% podatku z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, mimo że nie posiada wszystkich dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT i czy może je zastąpić innymi dowodami wskazującymi, zdaniem Strony, na fakt dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej. Sąd uznał, iż fakt dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej w sytuacji opisanej przez Spółkę wcale nie jest bezsporny. To dostawca ma obowiązek przedstawienia przekonywującego dowodu spełnienia przesłanek merytorycznych. Tymczasem Spółka nie dysponuje dokumentem, z którego jednoznacznie wynika że towary wymienione na fakturze zostały dostarczone do nabywcy na terenie Niemiec. Spółka nie posiada dokumentów przewozowych otrzymanych od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, ani specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku. Przy czym przez dokument przewozowy rozumie się każdy dokument potwierdzający powierzenie przewoźnikowi lub spedytorowi towaru zgodnego ze specyfikacją i fakturą do przewozu lub spedycji poza terytorium kraju i dostarczenie tego towaru nabywcy na terytorium innego kraju wspólnoty. Nie może spełniać roli takiego dokumentu "potwierdzenie dostawy", ponieważ dowodzi ono jedynie faktu dokonania doręczenia przesyłki o określonym numerze. Brak w tym dokumencie informacji, jakiego rodzaju towary zostały dostarczone; czy są to towary tożsame z wymienionymi w fakturze sprzedaży. Słusznie podnosi Dyrektor Izby Skarbowej, że art. 42 ust. 3 ustawy o VAT zawiera zamkniętą listę dowodów dokumentujących fakt dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej, która może być jedynie uzupełniana m.in. w sposób określony w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT. W rozpatrywanym przypadku brak jest uzasadnienia dla stwierdzenia, że z podanych okoliczności jednoznacznie wynika, że spełnione zostały wymogi merytoryczne dla uznania dostawy za wewnątrzwspólnotową tj. że towar został wywieziony z terytorium kraju i dostarczony do nabywcy w innym kraju wspólnoty.

Od powyższego wyroku Skarżąca wniosła skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego, który wyrokiem z dnia 13 maja 2011 r. sygn. akt I FSK 776/10 uchylił zaskarżony wyrok i przekazał WSA w Warszawie do ponownego rozpoznania. Sąd opowiadając się za otwartym katalogiem dowodów, którymi można udowadniać przesłankę z art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, czyli że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, nie przesądza w żaden sposób, jakimi dowodami w formie dokumentów - oprócz wymienionych enumeratywnie w art. 42 ust. 3, 4 i 11 ustawy - podatnik może wykazywać tę przesłankę, gdyż każdorazowo zależy to od konkretnych okoliczności sprawy. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie przy ponownym rozstrzyganiu sprawy zobowiązany będzie uwzględnić wykładnię zaprezentowaną przez Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z dnia 11 października 2010 r., sygn. akt I FPS 1/10. W szczególności konieczna będzie ocena, czy w stanie faktycznym przedstawionym przez Wnioskodawcę można uznać, że dysponuje on dowodami w formie dokumentów, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Po ponownym rozpatrzeniu sprawy WSA w Warszawie w wyroku z dnia 29 września 2011 r., sygn. akt III SA/Wa 2032/11 orzekł, że zaskarżona interpretacja została wydana z naruszeniem prawa poprzez uznanie, że Spółka nie posiada kluczowych dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT dla zastosowania preferencyjnej stawki podatku 0%, tj. dokumentu przewozowego lub innego dokumentu potwierdzającego powierzenie przewoźnikowi lub spedytorowi przewozu lub spedycji towaru, poza terytorium kraju dostarczenie tego towaru do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju zgodnego z fakturą i specyfikacją (potwierdzającą w sposób jednoznaczny tożsamość towarów będących przedmiotem transakcji), posiada wyłącznie "potwierdzenie dostawy" nie zawierające ww. specyfikacji oraz uznanie, iż dla opodatkowania danych transakcji zastosowana winna być stawka podatku właściwa dla dostawy tego towaru na terytorium kraju. W dalszym postępowaniu Organ uwzględni powyższy pogląd Sądu, co oznaczać będzie konieczność uznania stanowiska Spółki za w pełni prawidłowe.

W dniu 16 grudnia 2011 r. do tut. organu wpłynął prawomocny wyrok WSA w Warszawie z dnia 29 września 2011 r. sygn. akt III SA/Wa 2032/11 uchylający ww. interpretację.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, biorąc pod uwagę rozstrzygnięcia zawarte w wyrokach Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 września 2011 r. sygn. akt III SA/Wa 2032/11 i Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 maja 2011 r., sygn. akt I FSK 776/10 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się w zakresie zastosowania stawki 0% i dokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów za prawidłowe.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5 rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Analizując powyższy przepis należy podkreślić, iż istotą transakcji wewnątrzwspólnotowych jest faktyczne opodatkowanie dostawy towaru w państwie przeznaczenia (do którego towar jest docelowo przemieszczany). W celu osiągnięcia tego skutku ustawodawca jedną czynność traktuje jako dwa zdarzenia; jedno w państwie dostawcy, a drugie - w państwie nabywcy. Dostawa, która ma miejsce na terytorium państwa dostawcy towarów, jest opodatkowana stawką 0%, zaś w państwie nabywcy następuje opodatkowanie tej dostawy wedle stawki podatku tam właściwej. Transakcja w ten sposób opodatkowana pozwala na unikanie podwójnego opodatkowania, a tym samym naruszania zasady neutralności podatkowej, na której opiera się wspólny system podatku VAT.

Ponadto, zgodnie z przepisami VI Dyrektywy Rady UE z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EWG), państwa członkowskie mają obowiązek zastosować zwolnienie do tego typu dostaw towarów, przy czym uprawnione są one jednocześnie do określenia warunków stosowania tego zwolnienia. Zgodnie z art. 28c część A VI Dyrektywy celem wprowadzenia tych warunków jest - z jednej strony - zapewnienie prawidłowego i jednoznacznego stosowania tych zwolnień, z drugiej zaś - zapobieganie uchylaniu się od opodatkowania, unikaniu opodatkowania lub nadużycia prawa. Powyższa regulacja została zastąpiona art. 138 (oraz art. 168-183) Dyrektywy 2006/112/EWG, zgodnie z którego treścią, państwa członkowskie zwalniają dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza terytorium danego państwa, ale na terytorium Wspólnoty, przez sprzedawcę, przez nabywcę lub na ich rzecz, dokonane dla innego podatnika lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem, działających w takim charakterze w państwie członkowskim innym niż państwo rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy o VAT wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

Natomiast w myśl postanowień art. 42 ust. 3 ustawy dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

W uchwale z dnia 11 października 2010 r. I FPS 1/10 Naczelny Sąd Administracyjny wyraził pogląd, iż w świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy o VAT dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego, innym niż terytorium kraju. Sąd w uchwale dokonując analizy wzajemnej relacji pomiędzy unormowaniami art. 42 ust. 3 pkt 1, także ust. 4 pkt 4 oraz ust. 11 ustawy o VAT uznał, że dowody "...o których mowa w art. 42 ust. 3 i 4 nie mają charakteru dowodów bezwzględnie obligatoryjnych, lecz jedynie względnie obowiązkowych, co oznacza, że podatnik powinien co do zasady nimi dysponować, lecz w przypadku ich braku lub braku pewnych danych na dokumentach wymaganych tymi przepisami - co czyni je niepełnowartościowymi dowodami w zakresie wykazania dowodzonej okoliczności - może ona zostać udowodniona również innymi dowodami, określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy." Takie wnioski wspomagała prowspólnotowa wykładnia dyrektyw unijnych odnoszących się do podatku od towarów i usług (VI Dyrektywy oraz Dyrektywy 112) dokonana w uchwale. Zakres warunków formalnych, jakie mogą zostać wprowadzone przez państwa członkowskie dla zastosowania przez podatników zwolnienia WDT może zostać swobodnie ustalony o tyle, o ile nie jest ograniczony celami sprecyzowanymi w art. 131 i art. 273 Dyrektywy 112.

Zwolnienie od podatku wewnątrzwspólnotowej dostawy odpowiadającej nabyciu wewnątrzwspólnotowemu pozwala uniknąć podwójnego opodatkowania, a tym samym naruszenia reguły neutralności podatkowej, podstawowej dla systemu VAT. Stąd, cel w postaci zapobiegania oszustwom podatkowym aczkolwiek uzasadnia wyższe wymagania w zakresie obowiązków dostawców, jednakże wymagania te muszą odpowiadać zasadzie proporcjonalności; przepisy zobowiązujące podatnika do dostarczania przekonującego dowodu na to, że towary fizycznie opuściły państwo członkowskie dostawy, nie mogą wykraczać poza to, co jest niezbędne do realizacji tego celu, w szczególności nie mogą być wykorzystywane w sposób, który podważałby neutralność VAT.

Celem sformułowania określonych przez państwo członkowskie wymagań formalnych dla skorzystania ze zwolnienia WDT od podatku, jest udowodnienie przez podatnika, że spełnił warunki merytoryczne do zwolnienia, tj. dokonał wywozu towarów do innego państwa członkowskiego. Niespełnienie wymogów formalnych w całości, gdy okoliczność WDT zostanie jednak wykazana innymi dowodami, nie może uniemożliwiać stosowania stawki podatku 0%. Przepisy o wymogach dokumentowania WDT muszą być stosowane z uwzględnieniem zasady proporcjonalności i neutralności VAT.

Mając na względzie treść ww. uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego stwierdzić należy, że możliwość dowodzenia faktu dostarczenia towarów będących przedmiotem WDT do nabywcy znajdującego się na terytorium innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju, istnieje także wówczas, gdy podatnik nie posiada dokumentów przewozowych otrzymanych od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do ich miejsca przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku, gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi), o których mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 omawianej ustawy.

W takiej sytuacji, na podstawie art. 42 ust. 11 ustawy o VAT podatnik może udowodnić fakt WDT także innymi dokumentami, przykładowo wymienionymi w tym przepisie, czyli:

Z treści tego przepisu wynika więc, że fakt WDT może być przez podatnika udowodniony także innymi dowodami - co jest zgodne także z treścią art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej - mającymi jednak postać dokumentu. Dowody takie muszą jednak łącznie potwierdzać jednoznacznie zarazem fakt wywiezienia, jak i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego, innym niż terytorium kraju.

Tak więc, w rozpoznawanej sprawie, wymienione przez Wnioskodawcę dowody, tj.: kopia faktury wystawiona przez Wnioskodawcę dla niemieckiego odbiorcy, umowa o świadczenie usług logistycznych zawarta pomiędzy Wnioskodawcą a Sp. z o.o., zlecenie Wnioskodawcy w formie elektronicznej wysłane do Sp. z o. o na dostarczenie towaru do klienta Wnioskodawcy, wystawiony przez spedytora dokument potwierdzający dokonanie dostawy towarów do Niemiec z adnotacją, że został on wystawiony na potrzeby dostawcy towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy, zgodnie z art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT, mogą służyć wykazywaniu, iż nastąpiła wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Nie ma zatem podstaw, by odmówić słuszności twierdzeniom Wnioskodawcy, należy więc uznać jego stanowisko za w pełni prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, niniejszą interpretację wydano w oparciu o stan prawny obowiązujący w dacie pierwotnej interpretacji znak: IPPP2/443-474/09-2/BM z dnia 7 lipca 2009 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.