IPPP2/443-468/09-2/PW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 20 kwietnia 2009 r. (data wpływu 27 kwietnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych ze świadczeniem usług finansowych na rzecz oddziału podmiotu mającego siedzibę w kraju trzecim - jest prawidłowe.

W dniu 27 kwietnia 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych ze świadczeniem usług finansowych na rzecz oddziału podmiotu mającego siedzibę w kraju trzecim.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Bank S.A. (dalej jako: "Bank") jest ogólnopolskim, uniwersalnym bankiem oferującym swoje usługi wszystkim segmentom rynku poprzez sieć oddziałów, sieć indywidualnych doradców oraz bankowość elektroniczną.

Bank wykonuje usługi pośrednictwa finansowego min. w następującym zakresie:

* udzielania i pośrednictwa przy udzielaniu kredytów,

* udzielania gwarancji kredytowych lub jakiegokolwiek innego zabezpieczenia pieniędzy,

* zawierania transakcji dotyczących rachunków terminowych i bieżących płatności, przelewów, długów, czeków i innych zbywalnych instrumentów finansowych,

* zawierania transakcji dotyczących walut, banknotów i monet używanych jako prawne środki płatnicze,

* transakcji, których przedmiotem są akcje, udziały w spółkach, obligacje i inne papiery wartościowe, z wyłączeniem zarządzania i przechowywania papierów wartościowych,

* w związku z którymi Bank nabywa towary i usługi.

Wymienione powyżej usługi finansowe świadczone są na rzecz (i) podmiotów krajowych, (ii) podmiotów z innych niż Polska krajów Unii Europejskiej oraz (iii) podmiotów z tzw. krajów trzecich (tekst jedn.: z krajów spoza Unii Europejskiej).

Zdarza się, że usługi finansowe świadczone są przez Bank również na rzecz:

(i) podmiotów mających siedzibę w innym niż Polska kraju Unii Europejskiej, które posiadają swoje oddziały w tzw. krajach trzecich oraz

(ii) podmiotów mających siedzibę w tzw. kraju trzecim, które posiadają swoje oddziały zlokalizowane w innych niż Polska krajach Unii Europejskiej, jak również w innych krajach trzecich.

W takich wypadkach, beneficjentem usług finansowych świadczonych przez Bank jest często zarówno centrala podmiotu zagranicznego, jak i jego oddziały. Bardzo często z podmiotem zagranicznym podpisywana jest jedna umowa ramowa, na mocy której obsługiwana przez Bank jest zarówno centrala podmiotu zagranicznego, jak i jej oddziały zlokalizowane w innych państwach.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Bank wnosi o potwierdzenie stanowiska, iż na podstawie art. 86 ust. 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, przysługuje Bankowi prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadku, gdy nabywane towary i usługi dotyczą usług finansowych, o których mowa w art. 86 ust. 9 ustawy o VAT, świadczonych przez Bank, w sytuacji, gdy odbiorcami tych usług są podmioty mające siedzibę w tzw. kraju trzecim, również gdy faktycznymi beneficjentami oddziały tych podmiotów zlokalizowane w innych krajach.

Zdaniem wnioskodawcy Podatnik ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą następujących czynności wykonywanych na terytorium kraju:

* w przypadku, gdy miejscem świadczenia tych usług, zgodnie z art. 27 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT, jest terytorium państwa trzeciego (art. 86 ust. 9 ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 27 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT, w przypadku świadczenia usług, o których mowa w ust. 4 tegoż artykułu, na rzecz osób prawnych, osób fizycznych lub jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego, miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania. W rezultacie, w zakresie usług bankowych i finansowych wskazanych w art. 86 ust. 9 ustawy o VAT miejsce świadczenia usług jest kwalifikowane w pierwszej kolejności względem siedziby lub miejsca zamieszkania nabywcy tych usług.

Zasadę powyższą potwierdza również Europejski Trybunał Sprawiedliwości (orzeczenie w sprawie C-168/84, Gunter Berkholz ys. Finanzamt Hamburg-Mitte-Altstadt), który uznał, że miejscem świadczenia usług powinno być miejsce, w którym świadczący ma siedzibę. Jedynie w wyjątkowych sytuacjach można przyjąć jako miejsce świadczenia usług stałe miejsce prowadzenia działalności podmiotu, dla którego usługi te są świadczone. W myśl powyższego, poza sytuacjami wyjątkowymi, miejsce świadczenia usługi powinno być ustalane względem miejsca siedziby nabywcy usługi, a nie względem miejsca położenia oddziału podmiotu zagranicznego, dla którego dana usługa może być adresowana.

W konsekwencji, w przypadku gdy Bank świadczy usługi, o których mowa w art. 86 ust. 9 ustawy o VAT nabywcy posiadającemu siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego, to Bankowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupionych towarów i usług, nawet w przypadku, gdy faktycznym beneficjentem usług jest oddział tego podmiotu zlokalizowany w innym państwie.

Bank wskazuje również na postanowienia Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej jako: "Dyrektywa"), które potwierdzają stanowisko przedstawione wyżej. W świetle art. 169 Dyrektywy podatnik ma prawo do odliczenia podatku VAT określonego w tym artykule, jeżeli towary i usługi są wykorzystywane m.in. do transakcji podatnika, które są zwolnione zgodnie z art. 135 ust. 1 lit. a-f), jeżeli nabywca ma siedzibę poza Wspólnotą lub jeżeli transakcje te są bezpośrednio związane z towarami, które mają być przedmiotem eksportu poza Wspólnotę.

Zgodnie z art. 135 ust. 1 lit. a-f) Dyrektywy zwolnione są:

Bank pragnie zaznaczyć, że postanowienia Dyrektywy wprost uprawniają do odliczenia podatku naliczonego od miejsca siedziby lub miejsca zamieszkania nabywcy usług wskazanych wyżej. Zatem nawet, gdy usługa jest świadczona bezpośrednio na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności (np. oddziału) usługobiorcy, o prawie do odliczenia podatku naliczonego decyduje wyłącznie miejsce siedziby usługobiorcy.

Zatem, Bankowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego, o ile odbiorcą usług bankowych oraz finansowych świadczonych przez Bank, w zakresie określonym w art. 86 ust. 9 ustawy o VAT, jest podmiot posiadający siedzibę w kraju trzecim. Powyższe odliczenie przysługuje Bankowi niezależnie od lokalizacji oddziałów należących do tego podmiotu zagranicznego, z którymi te usługi są związane.

Przedstawione stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach podatkowych wydanych przez organy podatkowe w podobnych sprawach:

* interpretacja indywidualna Ministra Finansów z 17 listopada 2008 r. (IPPP2/443-1334/08-2/AZ),

* postanowienie Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z 10 września 2007 r. (1471-VUR2/443-46/07/MK),

* interpretacja Naczelnika Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu z 14 listopada 2006 r. (PSUS/PP-OlO/443-202/06/ŁG/123816).

Wobec powyższego, Bank wnosi o potwierdzenie, że Bankowi będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od nabywanych towarów i usług związanych z usługami finansowymi, o których mowa w art. 86 ust. 9 ustawy o VAT, w stosunku do:

(i) podmiotów mających siedzibę w tzw. kraju trzecim,

(ii) podmiotów mających siedzibę w tzw. kraju trzecim, gdy usługa jest adresowana do oddziałów tych podmiotów zlokalizowanych w tzw. kraju trzecim,

(iii) podmiotów mających siedzibę w tzw. kraju trzecim, gdy usługa jest adresowana do oddziałów tych podmiotów zlokalizowanych w innym niż Polska kraju Unii Europejskiej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.