IPPP2/443-467/09-2/PW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 27 kwietnia 2009 r. (data wpływu 29 kwietnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania pożyczki pieniężnej udzielonej przez podmiot zagraniczny - jest prawidłowe.

W dniu 29 kwietnia 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania pożyczki pieniężnej udzielonej przez podmiot zagraniczny.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

W związku z prowadzoną przez siebie działalnością oraz w celu pokrycia bieżących potrzeb finansowych, Spółka podjęła kroki mające na celu pozyskanie zewnętrznych źródeł finansowania i zawarła umowę pożyczki z podmiotem zagranicznym (mającym siedzibę w innej niż Polska jurysdykcji). Jednocześnie w związku z przewidywanymi dalszymi potrzebami w zakresie finansowania bieżącej działalności Spółka planuje zawarcie kolejnej (kolejnych) umów pożyczek z wspomnianym powyżej podmiotem bądź innym zagranicznym pożyczkodawcą (dalej łącznie: Pożyczkodawcy). Spółka pragnie zaznaczyć, iż Pożyczkodawcy nie są podmiotami zarejestrowanymi dla celów VAT w Polsce (podlegają opodatkowaniu VAT w innych niż Polska jurysdykcjach). Z kolei Spółka jest podatnikiem VAT w Polsce.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Spółka prosi o potwierdzenie, iż w przedstawionym powyżej stanie faktycznym czynność zawarcia (zarówno w odniesieniu do dokonanej jak i planowanych) przez Spółkę umów pożyczki, a w konsekwencji nabycie usług finansowych (do których zaliczają się usługi polegające na udzielaniu pożyczek), wiąże się z koniecznością rozliczenia importu usług dla celów VAT.

Zdaniem wnioskodawcy w analizowanym stanie faktycznym zastosowanie znajdą następujące regulacje polskiego prawa podatkowego.

Zgodnie z art. 27 ust. 3 i 4 ustawy o VAT usługi finansowe (obejmujące omawiane usługi polegające na udzieleniu pożyczki), świadczone przez podmioty zagraniczne na rzecz polskich podmiotów będących podatnikami VAT, należą do tzw. usług niematerialnych, dla których miejscem świadczenia jest terytorium kraju siedziby usługobiorcy, tj. w analizowanym przypadku Polska.

Ponadto, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, polscy usługobiorcy usług niematerialnych, świadczonych na ich rzecz przez podmioty zagraniczne, są podatnikami z tytułu tych czynności, co oznacza, iż są oni zobowiązani do rozliczania importu usług, o którym mowa w art. 2 pkt 9 ustawy o VAT.

Jednocześnie, zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług, udzielanie pożyczek zaklasyfikowane zostało do usług pośrednictwa finansowego. W myśl zaś art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT zwolnione z opodatkowania VAT są usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy o VAT, który pod pozycją nr 3 zawiera między innymi usługi pośrednictwa finansowego (do których zaliczają się również usługi polegające na udzielaniu pożyczek).

Mając na uwadze powyższe Spółka stoi na stanowisku, że w świetle zacytowanych powyżej przepisów ustawy o VAT Spółka, będąc podatnikiem VAT z tytułu nabycia usług finansowych polegających na udzieleniu pożyczki, zobowiązana będzie do rozliczenia importu usług zwolnionych z VAT w Polsce.

Spółka pragnie dodatkowo wskazać, iż stanowisko analogiczne do stanowiska Spółki zaprezentowanego powyżej zajęły między innymi:

* Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy (interpretacja indywidualna z dnia 30 grudnia 2008 r., sygn. ITPP1/443-926/08/MN),

* Drugi Mazowiecki Urząd Skarbowy w Warszawie (postanowienie z dnia 26 października 2005 r., 1472/SPC/436-34/05/PK), udzielając odpowiedzi na pytania podatników kierowane w ich indywidualnych sprawach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego, zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, świadczeniem usług jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zgodnie z art. 8 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Kluczowym elementem pozwalającym jednoznacznie rozstrzygnąć czy czynności udzielania pożyczek podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce jest dokonanie prawidłowej klasyfikacji usługi według Polskiej Klasyfikacji Towarów i Usług. W przedmiotowej sprawie podstawowe znaczenie ma zakwalifikowanie opisanej we wniosku działalności polegającej na udzielaniu pożyczek przez pożyczkodawców do odpowiedniego grupowania PKWiU.

W myśl § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 89, poz. 844 z późn. zm.) dla celów podatku od towarów i usług (do dnia 31 grudnia 2009 r.) stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 42, poz. 264 z późn. zm.).

Tutejszy organ podatkowy (jako niewłaściwy rzeczowo) nie jest uprawniony do zaklasyfikowania wskazanych przez Wnioskodawcę usług do odpowiednich ugrupowań PKWiU. Każdy podatnik jest obowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z poprawnym zdefiniowaniem dokonywanej czynności, również w zakresie opodatkowania. Podkreślić należy, iż to podatnik posiada niezbędne informacje do właściwego zaliczenia świadczonych przez siebie usług. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania, w tym także dla usług według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Urzędu Statystycznego w Łodzi, ul. Suwalska 29, 93-176 Łódź, który udziela informacji w zakresie stosowania wyżej powołanych standardów klasyfikacyjnych. Tylko w przypadku prawidłowego zaklasyfikowania do właściwego grupowania PKWiU możliwie jest rozstrzygnięcie o zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług danego towaru lub usługi.

Podkreślić także należy, iż kwestie dotyczące klasyfikacji statystycznych nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy - Ordynacja podatkowa oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770).

W świetle art. 2 pkt 9 ustawy o VAT, przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 tej ustawy.

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania albo pobytu na terytorium kraju.

Zgodnie natomiast z art. 17 ust. 3 ustawy o VAT, przepis ust. 1 pkt 4 stosuje się, jeżeli usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności lub stałe miejsce zamieszkania na terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 4.

Dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług w przypadku świadczenia usług bardzo istotne znaczenie ma określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Zgodnie z art. 8 ust. 4 ustawy o VAT przy określaniu miejsca świadczenia usług, o których mowa w art. 27 i 28, usługi są identyfikowane za pomocą klasyfikacji statystycznych, jeżeli dla tych usług przepisy ustawy oraz przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Podstawowa zasada dotycząca miejsca świadczenia usług została wyrażona w art. 27 ust. 1 ustawy, który stanowi, iż w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

Odstępstwo od powyższej zasady przewidziane zostało m.in. w art. 27 ust. 3 ustawy, zgodnie z którym w przypadku gdy usługi, o których mowa w ust. 4, są świadczone na rzecz:

Zgodnie z art. 27 ust. 4 pkt 4 ustawy, przepis ust. 3 stosuje się m.in. do usług bankowych, finansowych i ubezpieczeniowych łącznie z reasekuracją, z wyjątkiem wynajmu sejfów przez banki.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca zaciągnął pożyczkę od podmiotu zagranicznego i ma w planach kolejne pożyczki od pożyczkodawców zagranicznych. W opinii tutejszego organu, jeśli w powstałej sytuacji udzielona pożyczka będzie stanowiła usługę finansową - co, jak zaznaczono zależy od klasyfikacji statystycznej - w sprawie znajdują zastosowanie przepisy art. 27 ust. 3 i ust. 4 ustawy, a to oznacza, że miejscem opodatkowania przedmiotowych usług będzie terytorium kraju. Tym samym zaciągnięcie przedmiotowej pożyczki (i ewentualnych następnych pożyczek) stanowić będzie dla Spółki import usług podlegający opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w kraju.

Na podstawie regulacji art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. W poz. 3 tego załącznika ujęto usługi mieszczące się w PKWiU w Sekcji J ex (65-67), tj. usługi pośrednictwa finansowego, z wyłączeniem:

* działalności lombardów, z wyjątkiem usług świadczonych przez ban

* transakcji dotyczących praw w odniesieniu do nieruchomości.

Czynności polegające na udzielaniu pożyczek świadczone poza systemem bankowym zaliczane są do grupy usług pośrednictwa finansowego, sklasyfikowanego w sekcji J dział 65 PKWiU i podlegają regulacjom zawartym w ustawie o podatku od towarów i usług. Usługa ta jednak zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy korzysta ze zwolnienia od tego podatku.

Reasumując, import przedmiotowych usług polegających na udzieleniu przedmiotowej pożyczki (i ewentualnych następnych pożyczek) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i stanowi czynność zwolnioną od tego podatku, zaś jego rozliczenie spoczywa na Wnioskodawcy - jeśli zgodnie z klasyfikacją statystyczną przedmiotem zapytania są faktycznie świadczone przez kontrahenta zagranicznego usługi pośrednictwa finansowego na rzecz Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.