IPPP2/443-435/09-2/KK - Zastosowanie stawki podatku VAT przy dzierżawie nieruchomości dla przedstawicieli ambasady.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 21 maja 2009 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP2/443-435/09-2/KK Zastosowanie stawki podatku VAT przy dzierżawie nieruchomości dla przedstawicieli ambasady.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 14 kwietnia 2009 r. (data wpływu 20 kwietnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku przy dzierżawie nieruchomości dla przedstawiciela ambasady - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 kwietnia 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono zaistniały stan faktyczny.

Nadleśnictwo prowadzi działalność w oparciu o przepisy ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (tekst jedn.: Dz. U. Nr 45 z 2005 r. Poz. 435). Jest podatnikiem podatku od towarów i usług. W zakres działalności wchodzą usługi leśne, sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej oraz wynajem i dzierżawa nieruchomości zarządzanych przez nadleśnictwo. Powyższe czynności są opodatkowane podatkiem VAT. W ramach wykonywanych czynności Strona dokonuje dzierżawy nieruchomości gruntowej na rzecz przedstawiciela ambasady Federacji Rosyjskiej. Od wykonanych usług naliczamy podatek vat ze stawką 22%.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy nadleśnictwo powinno wystawiać faktury VAT ze stawką 0% lub zwolnioną za usługę dzierżawy nieruchomości dla przedstawiciela ambasady Federacji Rosyjskiej.

Za usługę dzierżawy naliczamy ambasadzie podatek VAT ze stawką 22%. Przedstawiciele ambasady rosyjskiej uważają że na podstawie przepisów konwencji wiedeńskiej o stosunkach dyplomatycznych z dnia 18 kwietnia 1961 r. powinni być zwolnieni z wszelkich opłat i podatków. W art. 23 pkt 1 ww. konwencji wiedeńskiej zapisano: państwo wysyłające oraz szef misji są zwolnieni od wszelkich opłat i podatków państwowych, regionalnych lub komunalnych dotyczących pomieszczeń misji, zarówno własnych, jak i wynajętych, z wyjątkiem opłat i podatków należnych za konkretnie świadczone usługi (...).

Artykuł 34 a) i e) konwencji wiedeńskiej brzmi: przedstawiciel dyplomatyczny jest zwolniony od wszelkich opłat i podatków, osobistych i rzeczowych, zarówno państwowych, regionalnych, jak i komunalnych, z wyjątkiem:

a.

podatków pośrednich tego rodzaju, które zazwyczaj wliczane są w cenę towarów lub usług;

b.

opłat i podatków należnych z tytułu wyświadczonych usług (..).

Stanowisko Nadleśnictwa: dzierżawa jest usługą w myśl zapisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, natomiast zwolnieniu podlegają tylko dzierżawy nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek (zał. Nr 4 poz. 4 ustawy o vat). Wobec powyższych zapisów Strona jest zdania, że słusznie interpretuje przepisy podatkowe i nalicza podatek vat za dzierżawę gruntu ambasadzie rosyjskiej ze stawką 22%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stany faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem podlegają:

1.

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2.

eksport towarów;

3.

import towarów;

4.

wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5.

wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 ustawy. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast art. 8 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w rozumieniu art. 7. Przy czym zarówno towary jak i usługi dla potrzeb podatku od towarów i usług są identyfikowane w oparciu o klasyfikacje wydane na podstawie przepisów o statystyce publicznej, o czym stanowią przepisy art. 2 pkt 6 ustawy i art. 8 ust. 3 ustawy.

W myśl ogólnej zasady, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 27 ust. 1 ustawy w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności, w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28. Zgodnie z art. 27 ust. 2 pkt 1 ustawy, w przypadku świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców majątkowych i pośredników w obrocie nieruchomościami oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak architektów i nadzoru budowlanego - miejscem świadczenia usług jest miejsce położenia nieruchomości.

Podsumowując, należy także podkreślić, iż zgodnie z art. 23 ust. 1 Konwencji wiedeńskiej o stosunkach dyplomatycznych sporządzonej w Wiedniu w dniu 18 kwietnia 1961 r. (Dz. U. z 1965 r. Nr 37, poz. 232) państwo wysyłające oraz szef misji są zwolnieni od wszelkich opłat i podatków państwowych, regionalnych lub komunalnych dotyczących pomieszczeń misji, zarówno własnych, jak i wynajętych, z wyjątkiem opłat i podatków należnych za konkretnie świadczone usługi. Z kolei ust. 2 wskazuje, iż zwolnienie od podatków przewidziane w niniejszym artykule nie stosuje się do tych opłat i podatków, które na podstawie ustawodawstwa państwa przyjmującego ciążą na osobach zawierających umowy z państwem wysyłającym lub szefem misji.

Zatem zwolnienia z opodatkowania przewidzianego w art. 23 konwencji nie stosuje się do wnioskodawcy, który zawarł umowę dzierżawy z przedstawicielem ambasady.

Reasumując, zdaniem tutejszego organu Strona prawidłowo stosuje opodatkowanie świadczonych usług dzierżawy nieruchomości, z uwagi na fakt, iż miejscem świadczenia przedmiotowych usług jest terytorium kraju a ustawodawca nie przewidział dla tej czynności preferencyjnej stawki podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl