IPPP2/443-425/12-2/AO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 kwietnia 2012 r. (data wpływu 30 kwietnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT właściwej dla refakturowania usług dodatkowych (mediów) dla swoich członków - jest prawidłowe.

W dniu 30 kwietnia 2012 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT właściwej dla refakturowania usług dodatkowych (mediów) dla swoich członków.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Jednym z członków statutowych Wnioskodawcy jest osoba prawna, której przysługuje własnościowe prawo do lokalu użytkowego będącego w zasobach Spółdzielni. Jak każdy członek Spółdzielni zobowiązany jest on uczestniczyć w wydatkach związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie Spółdzielni oraz w zobowiązaniach Spółdzielni z innych tytułów przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu.

Usługi te są objęte fakturami VAT i obejmują usługi: kosztów eksploatacji i zarządu oraz dostawy mediów (c.o., podgrzanie wody, energia elektryczna, zimna woda, wywóz nieczystości, konserwacja instalacji).

Część z usług tj. dostawa zimnej wody i wywóz nieczystości stałych do niedawna były opodatkowane stawką podatku VAT w wysokości 8%. Po dniu 1 kwietnia 2011 r., w związku z dodaniem ust. 2a do art. 8 ustawy o podatku od towarów i usług, Wnioskodawca podjął decyzję, że do wszystkich świadczonych usług będzie stosował jednolitą stawkę w wysokości 23%. Uznał bowiem, że podstawową usługą Spółdzielni jest zarządzanie nieruchomością, która to usługa jest opodatkowana stawką 23%. Tak więc również dodatkowe usługi objęte powinny być obecnie stawką podstawową. Innymi słowy zaprzestał stosowania czynności tzw. "refakturowania".

Zmiana ta jest jednak kwestionowana przez członka Spółdzielni, a także rodzi wątpliwości u samego Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaką stawkę winna Spółdzielnia stosować do refakturowania usług dodatkowych (mediów) dla swoich członków, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokalów użytkowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, w konsekwencji zmiany ustawy o podatku od towarów usług ww. koszty ponoszone przez Spółdzielnię są opodatkowane stawką właściwą dla świadczonych usług tj. 23%. Dotyczy to zarówno usług na rzecz najemców, jak i członków Spółdzielni, którym przysługują prawa do lokalów użytkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zgodnie z obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r. art. 8 ust. 2a ww. ustawy w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Powyższy przepis stanowi implementację art. 28 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm.) zgodnie z którym w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Oznacza to, że podmiot świadczący (sprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przeniesienie ciężaru kosztów na inną osobę, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie. Zatem, konsekwencją uznania podatnika biorącego udział w odsprzedaży usługi za świadczącego, jest wystawienie przez niego faktury dokumentującej wyświadczenie tej usługi.

Stosownie do treści art. 29 ust. 1 cyt. ustawy podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie precyzują w sposób szczegółowy jakie elementy należy uwzględnić przy ustalaniu podstawy opodatkowania. Posłużenie się jednak sformułowaniem "całość świadczenia należnego od nabywcy" oznacza, że w podstawie opodatkowania należy uwzględnić wszelkie dodatkowe koszty bezpośrednio związane z dostawą towarów lub ze świadczeniem usługi zasadniczej, którymi w efekcie obciążany jest nabywca świadczenia. Zasada włączenia tych świadczeń do podstawy opodatkowania oznacza, że wartości tego typu kosztów, których ciężar przerzucany jest na nabywcę, nie wykazuje się jako odrębnego świadczenia, lecz traktuje jako element świadczenia zasadniczego, z zastosowaniem stawki podatku właściwej dla świadczenia zasadniczego.

Podstawowa stawka podatku, stosownie do treści art. 41 ust. 1 ww. ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku. Niewymienienie danego towaru lub usługi w ustawie lub przepisach wykonawczych dotyczących tych czynności jest jednoznaczne z obowiązkiem zastosowania stawki podstawowej, tj. 23%.

Zauważyć należy, że ze zwolnienia od podatku od towarów i usług nie korzystają czynności wykonywane na rzecz członków spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali użytkowych.

Wobec powyższego, wszelkie opłaty wnoszone na pokrycie kosztów utrzymania (opłaty eksploatacyjne) lokali użytkowych nie korzystają ze zwolnienia od podatku, tym samym podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług stawką podstawową - 23%.

Z przedstawionej treści wniosku wynika, iż jednym z członków statutowych Wnioskodawcy jest osoba prawna, której przysługuje własnościowe prawo do lokalu użytkowego będącego w zasobach Spółdzielni. Jak każdy członek Spółdzielni zobowiązany jest on uczestniczyć w wydatkach związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości oraz w zobowiązaniach Spółdzielni z innych tytułów przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu. Usługi te objęte fakturami VAT obejmują usługi: kosztów eksploatacji i zarządu oraz dostawy mediów (c.o., podgrzanie wody, energia elektryczna, zimna woda, wywóz nieczystości, konserwacja instalacji).

Zgodnie z wolą ustawodawcy podstawą opodatkowania jest cała kwota należna z tytułu świadczonej usługi. Obrotem podatnika jest uzgodniona kwota za wykonanie określonej usługi, bez względu na jej poszczególne elementy (woda, odprowadzanie ścieków itp.). Wyliczenie, co się składa na wykonaną usługę ma istotne znaczenie informacyjne przy ustalaniu ceny, jednak nie może uzasadniać odrębnego kwalifikowania poszczególnych elementów zawartych w tym wyliczeniu (dla celów podatkowych).

W przedmiotowej sprawie pobierane opłaty dodatkowe (koszty eksploatacji i zarządu oraz dostawy mediów) wnoszone przez członków Spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali użytkowych dotyczą korzystania z tych lokali i tym samym są składnikami opłat z tytułu użytkowania lokali użytkowych stanowiąc elementy cenotwórcze usługi jaką Spółdzielnia wykonuje na rzecz użytkowników lokali i w konsekwencji należy zastosować jednolitą stawkę podatku w odniesieniu do całości kwoty należnej.

Biorąc pod uwagę przedstawione we wniosku okoliczności oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy stwierdzić należy, że opłaty dodatkowe ponoszone przez członków Spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali użytkowych opodatkowane są stawką właściwą dla usługi zarządzania nieruchomością świadczonej przez Spółdzielnię. Tym samym, koszty ponoszone przez członka Spółdzielni, któremu przysługuje spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego łącznie stanowią obrót w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o VAT z tytułu świadczenia przez Wnioskodawcę usługi zarządzania nieruchomością i są opodatkowane stawką właściwą dla świadczonych usług, tj.: zastosowanie będzie miała 23% stawka podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.