IPPP2/443-418/12-5/AO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 18 kwietnia 2012 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu 19 kwietnia 2012 r.), przekazanym celem załatwienia zgodnie z właściwością do Izby Skarbowej w Warszawie, Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku (data wpływu 30 kwietnia 2012 r.), uzupełnionym w dniu 25 czerwca 2012 r. pismem z dnia 22 czerwca 2012 r. (data wpływu 27 czerwca 2012 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 15 czerwca 2012 r., znak sprawy IPPP2/443-418/12-2/AO (skutecznie doręczone dnia 21 czerwca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego - jest nieprawidłowe.

W dniu 30 kwietnia 2012 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego. Przedmiotowy wniosek uzupełniony został w dniu 25 czerwca 2012 r. pismem z dnia 22 czerwca 2012 r. (data wpływu 27 czerwca 2012 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 15 czerwca 2012 r., znak sprawy IPPP2/443-418/12-2/AO (data doręczenia 21 czerwca 2012 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest płatnikiem podatku od towarów i usług od 1995 r. z tytułu najmu lokalu użytkowego. Nieprzerwanie składa deklaracje VAT-7 i odprowadza podatek VAT. Do 2003 r. Wnioskodawczyni prowadziła działalność gospodarczą, którą zawiesiła (na starych zasadach) w 2003 r., a wyrejestrowała całkowicie w marcu 2010.

W trzecim kwartale 2010 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem postanowiła rozpocząć inwestycję polegającą na budowie lokali wczasowych pod wynajem w miejscowości nadmorskiej. Zasięgając informacji w biurach rachunkowych i niektórych urzędach małżonków utwierdzano w przekonaniu, aby zbierali wszystkie faktury VAT a potem jednorazowo odliczyli jako VZM. Pod koniec 2011 r., gdy Wnioskodawczyni chciała złożyć VZM okazało się, że nie ma prawa, ponieważ nie jest to budynek typowo mieszkalny a inwestycja pod wynajem. Zatem zdaniem Wnioskodawczyni została wprowadzona w błąd.

Wnioskodawczyni z mężem nie ma rozdzielności majątkowej. Ze względu na fakt, iż małżonkowie nie byli zdecydowani, które z nich będzie prowadziło działalność gospodarczą brali więc wszystkie faktury na imię i nazwisko męża, bez jego NIP-u, na adres budowanej inwestycji. Małżonkowie zdecydowali, że to Wnioskodawczyni prowadzić będzie działalność gospodarczą, ponieważ mąż jest od roku na emeryturze. Po raz kolejny Wnioskodawczyni zasięgnęła informacji jak może w pewnym stopniu odzyskać poniesiony, w związku z inwestycją, podatek VAT. Wnioskodawczyni wskazuje, że radzono: noty korygujące zmieniające dane nabywcy, uzyskanie faktur korygujących z firm, od których małżonkowie brali materiały na budowę. Wnioskodawczyni zaznacza, że kwoty nie zmieniają się, a tylko dane nabywcy. Jednakże wszystkie porady nie były jednoznaczne i pewne, dlatego też Wnioskodawczyni zwraca się z prośbą o pomoc i poradę, ponieważ nie chciałaby postępować wbrew przepisom.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy wobec wyjaśnień w rubryce 68 Wnioskodawczyni ma szansę na odzyskanie zapłaconego podatku VAT, potwierdzonego na fakturach VAT wystawianych od sierpnia 2010 r.

Czy wobec faktu, iż od 26 kwietnia 2012 r. Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie - "Hotele i podobne obiekty zakwaterowania" i jest płatnikiem podatku VAT od 1995 r. z tytułu najmu lokalu użytkowego może odzyskać zwrot naliczonego podatku VAT z wydatków poniesionych na inwestycję budowlaną... (pytanie ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 22 czerwca 2012 r.)

Zdaniem Wnioskodawczyni, powinna Ona odzyskać zapłacony podatek VAT, ale nie zamierza postępować wbrew obowiązującym przepisom.

Od sierpnia 2010 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem ponosiła nakłady inwestycyjne potwierdzone fakturami VAT. Faktury nie były ewidencjonowane. Wystawiane były na imię i nazwisko męża. Inwestycja jest wspólna. Ponadto Wnioskodawczyni z mężem nie ma rozdzielności majątkowej. Działka, na której powstała inwestycja jest w akcie notarialnym własnością E. i T. J.

Reasumując, Wnioskodawczyni prosi o indywidualną interpretację odnośnie zwrotu podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 86 ust. 1 ww. ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

Stosownie do art. 87 ust. 1 ww. ustawy w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione podstawowe warunki wynikające z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z tym przepisem, prawo do odliczenia VAT naliczonego przysługuje tylko podatnikowi wykonującemu działalność gospodarczą opodatkowaną VAT (zdefiniowanemu w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług) i tylko w takim zakresie, w jakim nabywane przez tego podatnika towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych tym podatkiem.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz nie zaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wskazać należy, iż faktury VAT są dokumentami potwierdzającymi transakcje gospodarcze dokonywane pomiędzy podatnikami i otrzymane przez podatnika stanowią podstawę obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Stosownie do przepisu art. 106 ust. 1 cyt. ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Uregulowania dotyczące szczegółowych zasad wystawiania faktur, danych, które powinny zawierać, oraz sposobu i okresu ich przechowywania, zawarte są w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360).

Faktura jest dokumentem o charakterze sformalizowanym, zaś dane jakie powinna zawierać określone zostały w § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia. I tak faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

Powyższy przepis określa niezbędne minimum elementów, które powinna zawierać faktura VAT. Z przepisów wynika ponadto, że faktura VAT winna dokumentować czynności, które zostały wykonane przez dostawcę towaru/świadczącego usługę (sprzedawcę) na rzecz nabywcy towaru/usługi, z zastrzeżeniem, iż na fakturze winny być wskazane dane zarówno sprzedawcy, jak i nabywcy, gdzie przez nabywcę rozumieć należy podmiot nabywający towar/usługę, korzystający ze świadczenia dokonanego przez sprzedawcę.

Z okoliczności przedstawionych w niniejszym wniosku wynika, że Wnioskodawczyni wraz z mężem od sierpnia 2010 r. ponosiła nakłady inwestycyjne potwierdzone fakturami VAT na inwestycję polegającą na budowie lokali wczasowych w miejscowości nadmorskiej z przeznaczeniem pod wynajem. Wnioskodawczyni z mężem nie ma rozdzielności majątkowej. Wszystkie faktury wystawiane były na imię i nazwisko męża, bez jego NIP-u, na adres budowanej inwestycji. Faktury nie były ewidencjonowane. Małżonkowie zdecydowali, że to Wnioskodawczyni założy działalność gospodarczą i od kwietnia 2012 r. Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie - "Hotele i podobne obiekty zakwaterowania".

Wątpliwości Wnioskodawczyni w niniejszej sprawie dotyczą prawa do odliczenia podatku VAT wynikającego z faktur dokumentujących nakłady poniesione w związku z przedmiotową inwestycją budowlaną, wystawionych od sierpnia 2010 r. na imię i nazwisko męża, w sytuacji gdy działalność gospodarczą w tym zakresie prowadzi Wnioskodawczyni.

Zauważyć należy, iż dokonanie zgłoszenia rejestracyjnego w podatku od towarów i usług skutkuje tym, że wszelkie prawa jak i obowiązki spoczywają bezpośrednio na zarejestrowanym podatniku. Odnosi się to również do prawa do odliczenia podatku naliczonego. Zapis art. 86 ust. 1 ustawy o VAT stwierdza jednoznacznie, że prawo do odliczenia przysługuje podatnikowi podatku od towarów i usług zdefiniowanemu w art. 15 i tylko w tym zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Dodatkowo przepisy w zakresie podatku od towarów i usług jednoznacznie wskazują, że aby podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego musi być On wskazany jako nabywca otrzymanych faktur. Skoro w przedmiotowej sprawie Wnioskodawczyni zarejestrowała działalność gospodarczą, złożyła zgłoszenie rejestracyjne dla potrzeb podatku od towarów i usług natomiast faktury wystawione są tylko na męża Wnioskodawczyni, zatem wystawione faktury nie dają Wnioskodawczyni prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z tych faktur.

Generalną bowiem zasadą przyjętą na gruncie systemu VAT jest, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje nabywcy (usługobiorcy) z tytułu transakcji, która stanowi źródło powstania podatku naliczonego, według zasady: opodatkowanie (u dostawcy) - odliczenie (u nabywcy).

Mając zatem na uwadze przedstawione okoliczności sprawy i przywołane w tym zakresie regulacje prawne stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni nie ma podstaw prawnych do dokonania odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących poniesione wydatki z związku z inwestycją polegającą na budowie lokali wczasowych, wystawionych od sierpnia 2010 r. z uwagi na fakt, iż Wnioskodawczyni nie jest wskazana jako nabywca przedmiotowych faktur. Tym samym Wnioskodawczyni nie ma prawa do zwrotu różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług z przedmiotowych faktur.

Zatem stanowisko Wnioskodawczyni w tym zakresie należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowo tut. Organ wskazuje, iż w zakresie dokumentacji dotyczącej przedmiotowej inwestycji oraz stawki podatku VAT w prowadzeniu działalności gospodarczej PKD 5510Z wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.