IPPP2/443-417/14-2/BH

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni - przedstawione we wniosku z dnia 8 maja 2014 r. (data wpływu 12 maja 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży udziału w gruncie - jest prawidłowe.

W dniu 12 maja 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży udziału w gruncie.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest spadkobierczynią po swoim zmarłym mężu. Przed śmiercią Pan wraz z dwojgiem znajomych poszukiwał dogodnie położonej nieruchomości na terenie Warszawy. Każde z tych osób planowało nabyć niezabudowany grunt bądź udział w gruncie i na nim wybudować dom jednorodzinny. W 2010 r. pojawiła się interesująca dla każdej z osób oferta zakupu gruntu. W celu usprawnienia kwestii formalnych związanych z nabyciem nieruchomości Pan Maciej upoważnił Pana Janusza do działania nie tylko na własną rzecz, ale także w imieniu i na rzecz dwojga znajomych.

Dnia 14 maja 2010 r. Pan Janusz zawarł przedwstępną umowę nabycia niezabudowanej nieruchomości. W akcie notarialnym wskazano, iż w skład przedmiotowej nieruchomości wchodzi m.in. działka o nr ewidencyjnym 77, powierzchni 12.229 m^2, dla której prowadzona jest księga wieczysta (dalej: "Nieruchomość", "Działka").

Nieruchomość ta znajduje się na obszarze objętym działaniem Dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy (Dz. U. Nr 50, poz. 279, dalej: Dekret). Co za tym idzie wszystkie nieruchomości położone na terenie m.st. Warszawy, w jego granicach administracyjnych, w chwili wejścia w życie Dekretu przeszły na własność gminy m. st. Warszawy, a następnie Skarbu Państwa.

Działka na dzień zawarcia przez Janusza przedwstępnej umowy nie była objęta ważnym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Przed wejściem w życie Dekretu Nieruchomość przeznaczona była pod budownictwo mieszkaniowe jednorodzinne. Tym samym możliwe było wykorzystanie przedmiotowej Nieruchomości zarówno przez Pana Macieja, jak i przez jego znajomych do realizacji celu prywatnego, jakim było wybudowanie domów jednorodzinnych.

W chwili podpisania umowy przedwstępnej przed Prezydentem m.st. Warszawy toczyło się postępowanie w sprawie ustanowienia prawa wieczystego użytkowania Nieruchomości na rzecz spadkobierców dawnych właścicieli. W związku z tym faktem przedwstępna umowa sprzedaży określała, iż Pan Janusz nabędzie do 31 stycznia 2014 r.:

Decyzją Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy z dnia 27 kwietnia 2010 r. na Działce ustanowiono prawo użytkowania wieczystego, które następnie Decyzją z dnia 22 listopada 2010 r. zostało przekształcone w prawo własności.

Biorąc pod uwagę fakt, iż Pan Janusz działał nie tylko we własnym imieniu, Umowa przedwstępna przewidywała, iż Wnioskodawca ma prawo do wskazania osoby trzeciej jako nabywcy Nieruchomości.

Celem zawarcia przez Pana Janusza przedwstępnej umowy było zabezpieczenie i zaspokojenie bieżących i przyszłych potrzeb mieszkaniowych zarówno Pana Janusza jak i jego znajomych. Na dzień podpisywania przedwstępnej umowy sprzedaży nie istniał obowiązujący miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Tym samym Pan Maciej ponosił ryzyko, iż nabyty przez niego w przyszłości grunt może być objęty innym przeznaczeniem niż budownictwo jednorodzinne. Biorąc jednak pod uwagę historyczne przeznaczenie nieruchomości pod budownictwo jednorodzinne, dogodną lokalizację oraz fakt, iż w sąsiedztwie znajdowały się tereny zabudowane domami jednorodzinnymi, oferta ta była ciągle interesująca zarówno dla Pana Macieja jak i dla jego znajomych.

Dnia 11 czerwca 2013 r. zmarł Pan Maciej. Spadek po nim na podstawie ustawy w udziale 1/2 części nabyła żona Pani Katarzyna i syn Witold. Tym samym wszelkie prawa i obowiązki ciążące na Panu Macieju w związku z planowanym nabyciem przedmiotowej Nieruchomości przysługiwały jego spadkobiercom.

30 stycznia 2014 r. Wnioskodawczyni wraz ze znajomymi jej męża oraz synem nabyła przedmiotową Nieruchomość. Udział Wnioskodawczyni w Działce wynosił 75/1000 części prawa własności Nieruchomości.

W chwili podpisania aktu notarialnego Działka znajdowała się na obszarze objętym Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego Rejonu, zatwierdzonym uchwałą numer Rady Miasta Stołecznego Warszawy z dnia 29 sierpnia 2013 r., zgodnie z którym Nieruchomość położona jest na terenie oznaczonym symbolem - tereny zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej i usług.

Udział w Działce, w chwili jej nabycia, Wnioskodawczyni miała zamiar przeznaczyć na realizację celu mieszkaniowego - wybudowanie domu jednorodzinnego dla Niej i jej syna Witolda. Biorąc jednak pod uwagę śmierć męża oraz fakt, iż miejscowy plan zagospodarowania nie przewidywał przeznaczenia Nieruchomości na budownictwo jednorodzinne, Wnioskodawczyni wraz z synem i znajomymi męża podjęła decyzję o zbyciu Nieruchomości, ponieważ na przedmiotowym gruncie nie było możliwe zaspokojenia ich potrzeb mieszkaniowych i wybudowania domów jednorodzinnych. Odstąpienie przez Wnioskodawczynię od zawartej przez Pana Janusza przedwstępnej umowy sprzedaży i finalna rezygnacja z nabycia Działki wiązałaby się bowiem z dodatkowymi kosztami i utratą wpłaconego zadatku.

Należący do majątku prywatnego Wnioskodawczyni udział w Działce zostanie w przyszłości sprzedany na rzecz dewelopera, który planuje zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego wybudować na niej domy wielorodzinne.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą i jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Jednak przedmiotem tej działalności nie jest obrót nieruchomościami. Na Działce nie była prowadzona jakakolwiek działalność gospodarcza (Nieruchomość sąsiaduje z terenami zabudowanymi domkami jednorodzinnymi), nie była ona przedmiotem najmu czy dzierżawy. Wnioskodawczyni nie podejmowała żadnych czynności związanych z profesjonalnym przygotowaniem Działki do zbycia tzn. nie dokonywała jej podziału, uzbrojenia, ogrodzenia itp.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z planowaną sprzedażą udziału w Nieruchomości transakcja ta będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawczyni:

Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, iż dokonując sprzedaży udziału w przedmiotowej Nieruchomości nie będzie ona działała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Pani Katarzyna zbywając Działkę z majątku osobistego, będzie realizowała przysługujące jej prawo do rozporządzenia własnym mieniem. Transakcja ta nie ma cech profesjonalnego obrotu handlowego stanowiącego podstawę opodatkowania podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm. dalej: UPTU), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Do kategorii towarów należy także grunt, co wynika z brzmienia art. 2 pkt 6 UPTU.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 15 ust. 1 UPTU, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 UPTU).

W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, że status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży niezabudowanego gruntu jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą.

Za podatnika należy uznać także osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej i poczyniła w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 UPTU, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym, wykorzystywanie majątku prywatnego przez osobę fizyczną stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli czynność ta dokonywana jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych i nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Zagadnienie związane z działaniem w charakterze podatnika podatku VAT w przypadku sprzedaży działek z majątku osobistego, było przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z tezy powyższego orzeczenia wynika m.in., że "osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby". Trybunał zwrócił uwagę, iż inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy.

TSUE orzekł ponadto, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

Zatem jak wynika z powyższego, kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W konsekwencji powyższego, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę mieszkaniową wielorodzinną należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

W przypadku, gdy sprzedawca nie podejmuje żadnych aktywności w stosunku do sprzedawanego gruntu, które byłyby porównywalne do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem - zbycie działki budowlanej nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarowi usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawczyni nabyła Nieruchomość celem zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Na dzień podpisana przedwstępnej umowy sprzedaży Działka nie była objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, natomiast jeszcze przed wejściem w życie Dekretu Nieruchomość przeznaczona była pod budownictwo mieszkaniowe jednorodzinne. W chwili zawarcia umowy sprzedaży w wyniku, której nastąpiło jej nabycie Działka posiadała już Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego, który określał ten teren jako grunt przeznaczony pod zabudowę mieszkaniową wielorodzinną i usługi. Tym samym nabyty przez Panią Katarzynę udział w Nieruchomości nie mógł być wykorzystany przez nią zgodnie z jej celem prywatnym. Dodatkowo Wnioskodawczyni nie prowadziła jakiejkolwiek działalności gospodarczej na Nieruchomości, nie podejmowała w swoim imieniu żadnych czynności związanych z przygotowaniem do zbycia udziału w przedmiotowej Działce tzn. nie dokonywała jej podziału, uzbrojenia, ogrodzenia itp. Wszelkie aktywności podejmowane przez Panią Katarzynę względem nabytego udziału w Nieruchomości wynikały jedynie z jej prawa do rozporządzania majątkiem osobistym. Wnioskodawczyni stoi więc na stanowisku, iż również planowana w przyszłości sprzedaż udziału w Działce będzie stanowić jedynie realizację przysługującego jej prawa do władania własnym majątkiem. Transakcja ta nie będzie stanowić wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 UPTU, a Pani Katarzyna nie będzie działała jako podatnik podatku od towarów i usług.

Prezentowane przez Wnioskodawczynię stanowisko potwierdzają również organy podatkowe m.in. w następujących indywidualnych interpretacjach prawa podatkowego:

Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 26 marca 2014 r., nr IPTPP2/443-48/14-2/KW: "Wnioskodawczyni dokonując sprzedaży działek (.") będzie korzystała z prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie będzie stanowiło wykonywania działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Zainteresowaną cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży ww. działek, a dostawę tych nieruchomości - cech czynności opodatkowanej, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy";

Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 20 marca 2014 r., nr ILPP1/443-1143/13-4/JSK: "W przedstawionych okolicznościach sprawy Wnioskodawczyni nie będzie zatem działała jako producent, handlowiec lub usługodawca, a czynność sprzedaży udziału w nieruchomości stanowić będzie jedynie racjonalny sposób zagospodarowania posiadanego przez Zainteresowaną prywatnego majątku. Wnioskodawczyni sprzedając udział w nieruchomości będzie korzystała z przysługującego Jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Sprzedaż towaru z majątku osobistego nie ma charakteru handlowego, podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Czynność ta oznacza bowiem działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania";

Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 7 marca 2014 r., nr IBPP1/443-1187/13/KJ: "Działania podejmowane przez Wnioskodawcę należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Wnioskodawca planując sprzedaż przedmiotowych dzialek korzystać będzie z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług".

Podsumowując Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, iż celem nabycia przez nią udziału w Działce było jedynie zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych. Wnioskodawczyni nie podejmowała żadnych aktywności, które mogłyby świadczyć o handlowym przeznaczeniu zakupionego gruntu. Planowana w przyszłości sprzedaż przedmiotowego udziału w Nieruchomości nie będzie opodatkowana podatkiem VAT, ponieważ w transakcji tej Pani Katarzyna nie będzie działała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą o VAT", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6).

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że grunty są towarami w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Artykuł 15 ust. 1 ustawy, stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2).

Dla stwierdzenia, że osoba dokonująca transakcji sprzedaży gruntu jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest ustalenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, tj. dokonuje sprzedaży gruntu w sposób ciągły dla celów zarobkowych a nie w ramach wykonywania czynności z zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Powyższy przepis oznacza, że dostawa nieruchomości, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Stwierdzić należy, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku Nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy.

Podkreślić także należy, że w kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi bowiem wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Należy także zauważyć, że Trybunał Sprawiedliwości UE w sprawach C-180/10 i C-181/10 orzekł, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawczyni w dniu 30 stycznia 2014 r. nabyła udział w działce gruntu. W chwili podpisania aktu notarialnego Działka, zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego stanowiła teren przeznaczony do zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej i usług podczas gdy na dzień zawarcia umowy przedwstępnej dla Działki nie istniał taki plan. Wnioskodawczyni nabyła udział w przedmiotowej nieruchomości gruntowej celem wybudowania domu jednorodzinnego dla siebie i swojego syna. Ponieważ miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego nie przewidywał przeznaczenia Nieruchomości na budownictwo mieszkaniowe jednorodzinne Wnioskodawczyni podjęła decyzję o sprzedaży swojego udziału na rzecz dewelopera, który zamierza wybudować na tej Nieruchomości domy wielorodzinne. Ponadto z wniosku wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą i jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, jednakże przedmiotem tej działalności nie jest obrót nieruchomościami. Na Działce nie była prowadzona jakakolwiek działalność gospodarcza. Nieruchomość nie była przedmiotem najmu czy dzierżawy. Wnioskodawczyni nie podejmowała żadnych czynności związanych z profesjonalnym przygotowaniem Działki do zbycia tzn. nie dokonywała jej podziału, uzbrojenia, ogrodzenia itp.

Okoliczności sprawy wskazują, że w stosunku do sprzedaży udziału w Nieruchomości będącej przedmiotem wniosku, brak jest przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawczynię za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. Wnioskodawczyni po zakupieniu gruntu nie wykazywała aktywności w kierunku zwiększenia atrakcyjności przedmiotu sprzedaży poprzez np. podział gruntu na mniejsze działki oraz ich uzbrojenie. Nic nie wskazuje na zaangażowanie środków ze strony Wnioskodawczyni, które mogłyby kwalifikować Jej działania jako zbliżone do podejmowanych przez podmioty profesjonalnie zajmujące się obrotem nieruchomościami. Ponadto z wniosku wynika, że celem zakupu udziału w Nieruchomości było wybudowanie domu jednorodzinnego służącemu Wnioskodawczyni do zaspakajania jej potrzeb mieszkaniowych. Decyzja o sprzedaży gruntu spowodowana była brakiem możliwości wybudowania domu jednorodzinnego ze względu na inne przeznaczenie gruntu w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

A zatem sprzedaż udziału w Nieruchomości, w okolicznościach opisanych we wniosku, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

W tym zakresie stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.