IPPP2/443-411/12-3/AO - Opodatkowanie podatkiem od towarów i usług wypłaty dywidendy w postaci nieruchomości.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 kwietnia 2012 r. (data wpływu 23 kwietnia 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 16 maja 2012 r. (data wpływu 21 maja 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług wypłaty dywidendy w postaci nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 23 kwietnia 2012 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług wypłaty dywidendy w postaci nieruchomości. Przedmiotowy wniosek uzupełniony został pismem z dnia 16 maja 2012 r. (data wpływu 21 maja 2012 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

"Spółka", "Wnioskodawca") jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka prowadzi działalność gospodarczą polegającą na wynajmie nieruchomości. Jedynym wspólnikiem Spółki jest B. spółka z ograniczoną odpowiedzialności (dalej: "Udziałowiec").

Spółka przewiduje, iż za rok 2011 osiągnie zysk finansowy, który w połączeniu z zyskiem z lat ubiegłych, umożliwi jej wypłatę dywidendy na rzecz Wnioskodawcy jako udziałowca. Umowa Spółki dopuszcza przekazanie dywidendy wspólnikom w dowolnej formie. Obecnie rozważana jest możliwość wypłaty dywidendy w formie rzeczowej. Zamiarem Spółki jest podjęcie uchwały przez zgromadzenie wspólników o wypłacie dywidendy z zysku wykazanego w sprawozdaniu za rok obrotowy 2011 w formie rzeczowej, której wartość rynkowa byłaby równa kwocie przysługującej wspólnikom dywidendy.

Przedmiotem dywidendy rzeczowej będą budynki i budowle trwale związane z gruntem (dalej; "Nieruchomości"), które zostały wybudowane lub nabyte przed 1 maja 2004 r. oraz po tej dacie. W związku z budową i nabyciem tych obiektów Spółce przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Od dnia wybudowania i nabycia budynków i budowli położonych na Nieruchomościach, do dnia złożenia niniejszego wniosku, Spółka nie dokonała ulepszeń (w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych) tych obiektów, których wartość przekraczałaby 30% ich wartości początkowej. Zgodnie z wiedzą Wnioskodawcy takie ulepszenia nie zostaną również dokonane do dnia wydania Nieruchomości Wnioskodawcy.

Nieruchomości od zakończenia budowy/nabycia są wykorzystywane przez Spółkę w związku z wykonywaną przez nią działalnością gospodarczą opodatkowaną VAT (Spółka od początku wynajmuje Nieruchomości na potrzeby magazynowe).

Spółka zwraca uwagę, iż w wyniku wydania Nieruchomości w ramach dywidendy rzeczowej Nieruchomości te w dalszym ciągu będą użytkowane w ramach wykonywania działalności gospodarczej. Zmieni się wyłącznie podmiot wykonujący nad nimi faktyczne i prawne władztwo.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wypłata dywidendy przez Spółkę na rzecz Udziałowca w postaci Nieruchomości stanowi odpłatną dostawę towarów w rozumieniu art. 5 ust. 1 w zw. z art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, wypłata dywidendy w postaci Nieruchomości stanowi odpłatną dostawę towarów w rozumieniu art. 5 ust. 1 w zw. z art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT.

Na podstawie art. 191 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2000 r. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm., dalej: "k.s.h."), wspólnik ma prawo do udziału w zyskach spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, której udziałów jest posiadaczem, pod warunkiem przeznaczenia go uchwałą zgromadzenia wspólników do wypłaty. Niezbędnym warunkiem wypłaty wynagrodzenia jest konieczność podjęcia uchwały zgromadzenia wspólników o podziale zysku. Od tego momentu powstaje roszczenie wspólników spółki o wypłatę dywidendy. Jej wypłata stanowi zatem zwolnienie się z długu przez spółkę względem wspólników.

Przepisy k.s.h. nie określają formy wypłaty dywidendy. W doktrynie (por. A. Kidyba, Kodeks Spółek Handlowych Komentarz, art. 192, s. 297, 2007 r.) jednak zgodnie przyjmuje się, że wypłata dywidendy może nastąpić także w naturze, na przykład w formie rzeczy oznaczonych co do gatunku lub w towarze (dywidenda rzeczowa). Praktyka zaś potwierdza, że możliwa jest wypłata dywidendy także pod postacią aktywów rzeczowych spółki. Wybór zatem formy wypłaty dywidendy (pieniężna lub w naturze) pozostaje wyłącznie w gestii spółki ją wypłacającej (ewentualnie umowy spółki, która może zawierać ograniczenia w tym przedmiocie).

Bezpośrednią konsekwencją wypłaty dywidendy w formie rzeczowej przez daną spółkę jest konieczność kwalifikacji tej czynności na gruncie Ustawy o VAT.

Na podstawie art. 5 ust. 1 Ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez towary, zgodnie z art. 2 pkt 6 Ustawy o VAT rozumie się rzeczy oraz ich części. a także wszelkie postacie energii. Natomiast art. 8 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, iż "przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...)".

Mając na uwadze powyższe przepisy w zakresie podatku od towarów i usług, należy stwierdzić, iż dostawę towarów stanowią co do zasady tylko czynności mające za przedmiot towar, natomiast usługę stanowią te wszystkie czynności podatnika wykonywane w ramach działalności gospodarczej, których nie można zaklasyfikować jako dostawy towarów.

Podstawowym zatem pojęciem, które wymaga zdefiniowania jest dostawa towarów. Pojęcie dostawy towarów zostało wyjaśnione w przepisie art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Czynność dostawy towarów, o jakiej mowa we wskazanych przepisach dotyczy faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą.

W przypadku wypłaty dywidendy rzeczowej bez wątpienia spółka wypłacająca przenosi władztwo nad przedmiotem dywidendy na wspólnika spółki. W przypadku zaś wypłaty w ramach dywidendy rzeczowej Nieruchomości - tak jak ma to miejsce w przedmiotowej sytuacji opisanej w zdarzeniu przyszłym - przedmiotem transakcji są rzeczy. W związku z powyższym opisana czynność będzie uznana za dostawę towarów.

Należy jednak zauważyć, iż ustawodawca rozróżnia dwa rodzaje dostawy towarów: dostawę zdefiniowaną w przepisie art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT oraz dostawę nieodpłatną wskazaną w przepisie art. 7 ust. 2 Ustawy o VAT. Jako dostawę w rozumieniu art. 7 ust. 2 Ustawy o VAT rozumie się "Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

Podstawową zatem cechą, jaka wyróżnia dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 2 Ustawy o VAT jest brak odpłatności.

W odniesieniu do warunku odpłatności wskazać należy, iż dostawa w formie wypłaty dywidendy rzeczowej ma charakter odpłatny, gdyż spółka wypłacająca zwalnia się w ten sposób z długu, jaki ma wobec wspólników. Jak wskazano już powyżej, w momencie powzięcia przez zgromadzenie wspólników uchwały o podziale zysku, powstaje z jednej strony roszczenie dla wspólników o wypłatę zysku (dywidendy), a jednocześnie podmiot wypłacający, czyli spółka, staje się dłużnikiem względem wspólników. W momencie zatem, w którym wyda towary w ramach dywidendy rzeczowej, zwolni się z długu.

Bez wątpienia zatem wypłata dywidendy w naturze nie będzie mogła być uznana za dostawę towarów w rozumieniu przepisu art. 7 ust. 2 Ustawy o VAT. Wskazany przepis odnosi się do szczególnego rodzaju nieodpłatnych dostaw: dostawy w formie darowizny oraz dostawy w formie przekazania lub zużycia towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia. Zauważyć jednak należy, iż ten rodzaj dostawy zakłada nie tylko nieodpłatność dostawy, ale także wykorzystanie przedmiotu dostawy na cele osobiste podmiotu otrzymującego towar. W efekcie ustawodawca nakłada na podatnika dokonującego dostawy w rozumieniu art. 7 ust. 2 Ustawy o VAT obowiązek wystawienia faktury wewnętrznej. W ten sposób podmiot dokonujący dostawy ponosi realny ciężar podatku VAT.

W przypadku Wnioskodawcy i przedstawionego przez niego zdarzenia przyszłego wskazać należy, iż zastosowanie przepisu art. 7 ust. 2 Ustawy o VAT byłoby wbrew obowiązującym na gruncie podatku VAT zasadom neutralności, powszechności opodatkowania i opodatkowania konsumpcji. Zasada opodatkowania konsumpcji wymaga interpretowania przepisów Ustawy o VAT tak, aby zapewnić opodatkowanie wszystkich sytuacji, w których przekazanie towaru wiąże się z konsumpcją. Tak orzekł Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 1 grudnia 2011 r. (sygn. I FSK 300/11). W orzeczeniu wskazano: Oznacza to, że przekazanie towarów, które nie posiadają wartości konsumpcyjnej dla odbiorcy nie powinno być opodatkowane. Jednocześnie zachowana powinna przy tym być zasada neutralności - co oznacza, że VAT nie może obciążyć podatnika prowadzącego działalność, jeśli zaś do takiego obciążenia dochodzi, to powinna być zapewniona możliwość odliczenia podatku. Zastosowanie zatem przepisu art. 7 ust. 2 ustawy o VAT do sytuacji wydania majątku w ramach likwidacji spółki z o.o. w okolicznościach, jakie miały miejsce w niniejszej sprawie, prowadziłoby do naruszenia zasady neutralności podatku VAT."

W przypadku zatem gdy Spółka wyda Nieruchomości swojemu Udziałowcowi jako dywidendę rzeczową, to nie tylko czynność ta nie będzie miała charakteru nieodpłatnej, ale przede wszystkim Udziałowiec Spółki - będący podatnikiem VAT - będzie ją dalej wykorzystywał nie do celów osobistych, ale w ramach wykonywanej działalności gospodarczej. Na tej podstawie uznać należy, iż wypłata dywidendy w naturze stanowi czynność dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT dokonaną za wynagrodzeniem.

Ponadto zauważyć należy, iż dokonana dostawa Nieruchomości nastąpi pomiędzy dwoma podatnikami VAT. Nie będzie to zatem dostawa na rzecz konsumenta. Nieruchomości będą zaś następnie wykorzystywane w ramach działalności gospodarczej Udziałowca Spółki.

W tym kontekście warto zwrócić uwagę na pogląd wyrażony przez Naczelny Sąd Administracyjny, dotyczący przekazania majątku w ramach likwidacji spółki.

W wyroku z dnia 21 kwietnia 2009 r. (sygn. akt I FSK 59/08) wskazano, że "wydanie majątku w ramach likwidacji spółki kapitałowej wspólnikowi mającemu osobowość prawną prawie zawsze będzie przekazaniem towarów pomiędzy dwoma podatnikami. Co więcej, skoro towary te stanowią część majątku spółki wykorzystywaną przez nią w działalności gospodarczej, należy założyć, że ich odbiorca również prowadzący taką działalność nie działa jako konsument, a przeciwnie, że przekazane mu towary wykorzysta w działalności gospodarczej".

Pomimo iż wskazany wyrok odnosi się do wydania majątku w ramach likwidacji, przedstawiony w nim został sens regulacji - opodatkowanie konsumpcji. Z tego względu może on znaleźć odniesienie w przypadku Wnioskodawcy. W przypadku bowiem wypłaty Udziałowcowi Spółki dywidendy w formie niepieniężnej nie wystąpi ryzyko, że taki podmiot zostanie ostatecznym konsumentem.

Wniosek taki potwierdzono także w orzeczeniu Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 18 stycznia 2012 r. (sygn. I SA/Op 460/11), w którym wskazano: W związku z powyższym, stanowisko Ministra Finansów nakazujące opodatkowanie podatkiem od towarów i usług czynności przekazania majątku spółki wspólnikowi, który jest osobą prawną poprzez zastosowanie do takiej czynności art. 7 ust. 2 ustawy o VAT musi być uznane za naruszające zasady: neutralności i powszechności opodatkowania.

Uznanie, że wydanie majątku likwidowanej spółki wspólnikowi będącemu osobą prawną będzie opodatkowane podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy o VAT - z uwagi na zasadę poprawnej legislacji - czyniłoby niepotrzebnym i bezprzedmiotowym wprowadzenie do ustawy o VAT przepisu art. 14 ust. 1, albowiem dla opodatkowania podatkiem od towarów i usług np. towarów pozostałych po rozwiązaniu (likwidacji) spółki cywilnej lub handlowej niemającej osobowości prawnej wystarczyłby przepis art. 7 ust. 2 ustawy o VAT.

W konsekwencji stwierdzić należy, że interpretacja dokonana przez Ministra Finansów jest błędna, albowiem zasada neutralności podatku od towarów i usług oraz powszechności opodatkowania, które przejawiają się w obciążeniu tym podatkiem ostatecznego konsumenta, przemawiają za uznaniem, że przekazanie majątku po likwidacji spółki kapitałowej wspólnikowi będącemu osobą prawną jest czynnością, która nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług."

Tak też wskazano w orzeczeniu Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 1 grudnia 2011 r. (sygn. I FSK 300/11). Zakwalifikowanie zatem analizowanej czynności jako dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 2 Ustawy o VAT oznaczałoby niezrozumienie konstrukcji podatku VAT, którego założeniem jest obciążeniem podatkiem konsumenta. Z tego też względu w analizowanej sytuacji dywidenda rzeczowa może być rozpoznana wyłącznie jako dostawa towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT. Tylko taka kwalifikacja jest po pierwsze zgodna zobowiązującymi przepisami Ustawy o VAT, a po drugie umożliwia zapewnienie realizacji zasady neutralności podatku VAT, a zarazem zasady powszechności opodatkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, zgodnie z art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 7 ust. 2 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

Z powyższego wynika, że opodatkowaniu co do zasady podlegają czynności odpłatne, przy czym nie wynika z nich, że odpłatność za czynności dostawy towarów lub świadczenia usług musi mieć postać pieniężną. Odpłatność jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową - zapłata w innym towarze lub usłudze albo mieszaną - zapłata w części pieniężna i w części rzeczowa. Innymi słowy, dla uznania czynności za odpłatną, wystarczające jest, by istniała możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za tę czynność. Czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub świadczącego usługę.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie, nagroda. Istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług i otrzymaną zapłatą. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Zatem, czynnikiem decydującym o tym, czy mamy do czynienia z wynagrodzeniem jest określenie, czy wynagrodzenie takie było należne z tytułu danego świadczenia. Czynność opodatkowana powstaje bowiem wyłącznie w związku z zaistnieniem stosunku prawnego określonego umową między stronami. Wystąpić więc musi bezpośredni i niezbędny związek pomiędzy wykonywaną czynnością i wysokością otrzymanego wynagrodzenia oparty o relacje cywilnoprawne pomiędzy podmiotami i jednocześnie wynagrodzenie to może być wyrażone w pieniądzu.

Kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. I tak, Trybunał Sprawiedliwości UE w wyroku z dnia 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council stwierdził, iż czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem.

Zatem pod pojęciem odpłatności dostawy towarów lub odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu dokonującego dostawy towaru lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

Ustawodawca zrównał niektóre dostawy towarów i świadczenia usług wykonywane nieodpłatne z odpłatną dostawą towarów i odpłatnym świadczeniem usług, a więc z czynnościami, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Z przywołanego wyżej art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega nie tylko nieodpłatne przekazanie towarów na cele niezwiązane z prowadzonym przedsiębiorstwem, ale także nieodpłatne przekazanie wszelkich towarów związanych z prowadzonym przedsiębiorstwem. Dla opodatkowania danej czynności nieodpłatnego przekazania istotne jest to, czy podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności w całości lub w części.

Z przestawionego we wniosku opisu zdarzania przyszłego wynika, iż Wnioskodawca przewiduje, iż za rok 2011 osiągnie zysk finansowy, który w połączeniu z zyskiem z lat ubiegłych, umożliwi wypłatę dywidendy. Umowa Spółki dopuszcza przekazanie dywidendy wspólnikom w dowolnej formie. Obecnie rozważana jest możliwość wypłaty dywidendy w formie rzeczowej. Zamiarem Spółki jest podjęcie uchwały przez zgromadzenie wspólników o wypłacie dywidendy z zysku wykazanego w sprawozdaniu za rok obrotowy 2011 w formie rzeczowej, której wartość rynkowa byłaby równa kwocie przysługującej wspólnikom dywidendy. Przedmiotem dywidendy rzeczowej będą budynki i budowle trwale związane z gruntem. W związku z budową i nabyciem tych obiektów Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W wyniku wydania Nieruchomości w ramach dywidendy rzeczowej Nieruchomości te w dalszym ciągu będą użytkowane w ramach wykonywania działalności gospodarczej. Zmieni się wyłącznie podmiot wykonujący nad nimi faktyczne i prawne władztwo.

Zasady dotyczące wypłaty dywidendy przez spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, jako formy partycypowania przez udziałowca w zysku rocznym spółki, zostały uregulowane w art. 191-198 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.). Zgodnie z art. 191 § 1 k.s.h. wspólnik ma prawo do udziału w zysku wynikającym z rocznego sprawozdania finansowego i przeznaczonym do podziału uchwałą zgromadzenia wspólników, z uwzględnieniem przepisu art. 195 § 1. Natomiast w myśl § 2 powołanego przepisu umowa spółki może przewidywać inny sposób podziału zysku, z uwzględnieniem przepisów art. 192-197. Jak wynika z 191 § 3 k.s.h. jeżeli umowa spółki nie stanowi inaczej, zysk przypadający wspólnikom dzieli się w stosunku do udziałów.

Stosownie do treści art. 192 k.s.h. kwota przeznaczona do podziału między wspólników nie może przekraczać zysku za ostatni rok obrotowy, powiększonego o niepodzielone zyski z lat ubiegłych oraz o kwoty przeniesione z utworzonych z zysku kapitałów zapasowego i rezerwowych, które mogą być przeznaczone do podziału. Kwotę tę należy pomniejszyć o niepokryte straty, udziały własne oraz o kwoty, które zgodnie z ustawą lub umową spółki powinny być przekazane z zysku za ostatni rok obrotowy na kapitały zapasowy lub rezerwowe.

W myśl art. 193 § 1 k.s.h. uprawnionymi do dywidendy za dany rok obrotowy są wspólnicy, którym udziały przysługiwały w dniu powzięcia uchwały o podziale zysku. Umowa spółki - stosownie do art. 193 § 2 k.s.h. - może upoważniać zgromadzenie wspólników do określenia dnia, według którego ustala się listę wspólników uprawnionych do dywidendy za dany rok obrotowy (dzień dywidendy).

Zatem z powyższych przepisów wynika, iż podstawowym prawem majątkowym wspólnika jest prawo do udziału w zysku spółki wynikającym z rocznego sprawozdania finansowego i przeznaczonym do podziału uchwałą walnego zgromadzenia. Prawo do dywidendy jest jednym z uprawnień majątkowych inkorporowanych w udziale, kwalifikowanym jako prawo do pożytków przynoszonych przez udział. Konkretyzacja tego uprawnienia i powstałe na gruncie prawa handlowego przesłanki roszczenia o wypłatę dywidendy regulują przepisy Kodeksu Spółek Handlowych. Wspólnik ma prawo do udziału w zyskach spółki, której udziałów jest posiadaczem, pod warunkiem przeznaczenia go uchwałą walnego zgromadzenia wspólników do wypłaty. Wypłata dywidendy jest jednostronnym świadczeniem spółki na rzecz udziałowca. Przepisy Kodeksu Spółek Handlowych nie określają formy wypłaty dywidendy. W praktyce obrotu gospodarczego najpopularniejszą formą wypłaty dywidendy jest świadczenie pieniężne. Jednak dozwolona jest także wypłata dywidendy w naturze, np. w formie rzeczy oznaczonych co do gatunku lub w towarze (dywidenda rzeczowa). Ta forma wypłaty dywidendy jest możliwa tylko wówczas, gdy statut spółki wprost ją przewiduje.

W niniejszej sprawie Wnioskodawca zamierza wypłacić na rzecz Udziałowca dywidendę w formie niepieniężnej, w postaci Nieruchomości, które wybudował lub nabył w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Wypłata dywidendy jest szczególnym rodzajem czynności prawnej. Źródłem nabycia przedmiotu dywidendy i tytułem do uzyskania przysporzenia przez akcjonariusza nie jest umowa cywilnoprawna, ale uchwała walnego zgromadzenia akcjonariuszy (akt o charakterze właścicielskim) w oparciu o odpowiednie zapisy statutu spółki. Jest to czynność wyraźnie uregulowana w Kodeksie spółek handlowych i nie mają do niej zastosowania przepisy Kodeksu cywilnego dotyczące sprzedaży lub zamiany. Powyższe jednak pozostaje bez wpływu na kwalifikację tej czynności na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług. Skoro bowiem przedmiotem dywidendy rzeczowej będą posiadane przez Spółkę Nieruchomości, a zatem towary w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług i Spółka przeniesie na wspólnika prawo ich własności, czyli nastąpi przeniesienie prawa do dysponowania nimi jak właściciel oznacza, że czynność ta stanowi dostawę towarów w rozumieniu ustawy o podatku VAT.

W przedstawionych okolicznościach nie można zgodzić się z Wnioskodawcą jakoby wypłata dywidendy w postaci Nieruchomości miała nastąpić odpłatnie. W niniejszej sprawie nie istnieje bezpośrednia i jasno sprecyzowana korzyść po stronie Spółki - dostawcy towaru. Jak wynika z przedstawionych przepisów wspólnik ma prawo do udziału w zyskach spółki, której udziałów jest posiadaczem, pod warunkiem przeznaczenia go uchwałą walnego zgromadzenia wspólników do wypłaty, co wskazuje sam Wnioskodawca. Zatem z uwagi na fakt, iż po stronie wspólnika otrzymującego wskazane we wniosku Nieruchomości stanowiące przedmiot dywidendy brak jest świadczenia zwrotnego na rzez Spółki czynność ta będzie miała charakter nieodpłatny.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podatkiem VAT, określone transakcje podlegają temu podatkowi niezależnie od formy, w której zostały dokonane, również zbycie rzeczy, nabytych przez Spółkę lub wytworzonych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Z uwagi na fakt, iż jak wskazał Wnioskodawca, w związku z budową i nabyciem obiektów będących przedmiotem dywidendy przysługiwało Mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, spełnione będą warunki do uznania przedmiotowej transakcji za nieodpłatną dostawę towarów wymienioną w art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem w niniejszej sprawie zastosowania nie znajdzie przywołany przez Wnioskodawcę art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Czynność wypłaty dywidendy przez Spółkę należy rozpatrywać w oparciu o przepis art. 7 ust. 2 jako nieodpłatną dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, w opisanych przez Spółkę okolicznościach, wypłata dywidendy na rzecz Udziałowca w postaci Nieruchomości (budynki i budowle trwale związane z gruntem) wybudowanych lub nabytych przez Spółkę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako nieodpłatna dostawa towarów, zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca zatem zobowiązany będzie do naliczenia od tej czynności podatku od towarów i usług według właściwej stawki podatku lub też zastosować do niej zwolnienie od podatku, jeżeli Nieruchomości spełniają warunki do jego zastosowania.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków zauważyć należy, iż przytoczone orzeczenia Organ potraktował jako element argumentacji Strony, lecz nie mogły mieć one wpływu na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Przywołane orzeczenia dotyczą wydania majątku w ramach likwidacji spółki. Dodatkowo zauważyć należy, iż rozstrzygnięcia sądów podejmowane są w oparciu o zebrany w danej sprawie materiał dowodowy i dotyczą danej sprawy. W związku z tym nie mogą stanowić podstawy przy rozstrzygnięciu w przedmiotowej sprawie Wnioskodawcy. Nie negując tych orzeczeń jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy zwrócić uwagę, iż organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę. Ponadto zauważyć należy, iż wskazane przez Wnioskodawcę orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 18 stycznia 2012 r. o sygn. I SA/Op 460/11 jest orzeczeniem nieprawomocnym.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.