IPPP2/443-385/14-5/RR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony #61485; przedstawione we wniosku z dnia 19 marca 2014 r. (data wpływu 20 marca 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 kwietnia 2014 r. (data wpływu 24 kwietnia 2014 r.) oraz pismem z dnia 3 czerwca 2014 r. (data wpływu 5 czerwca 2014 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 28 maja 2014 r. nr IPPP2/443-385/14-2/RR, o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży przy użyciu kasy rejestrującej - jest nieprawidłowe.

W dniu 20 marca 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży przy użyciu kasy rejestrującej. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 23 kwietnia 2014 r. (data wpływu 24 kwietnia 2014 r.) oraz pismem z dnia 3 czerwca 2014 r. (data wpływu 5 czerwca 2014 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 28 maja 2014 r. nr IPPP2/443-385/14-2/RR (data doręczenia 2 czerwca 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca informuje, że kupione mieszkanie wynajmuje na cele mieszkaniowe. Opłaty za wynajem od Najemców przyjmuje w gotówce. Na przyjęte wpłaty Wnioskodawca nie wystawia paragonów z firmowej kasy fiskalnej.

Wszystkie wpłaty przyjęte w ramach umów najmu wprowadzane są do ewidencji ryczałtu ewidencjonowanego i na tej podstawie wyliczany jest miesięczny podatek dochodowy PPE w wysokości 8,5% który Wnioskodawca opłaca w należnym terminie.

Z pisma z dnia 23 kwietnia 2014 r. stanowiącego uzupełnienie do złożonego wniosku wynika, że przedmiotowy najem jest prowadzony przez Wnioskodawcę jako najem prywatny i nie ma nic wspólnego z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, do której ma zarejestrowaną kasę fiskalną. Kupione mieszkanie Wnioskodawca już wynajmuje na cele mieszkaniowe. Opłaty za wynajem od Najemców Wnioskodawca przyjmuje w gotówce. Każdy wynajem jest udokumentowany fakturą. Na przyjęte wpłaty Wnioskodawca nie wystawia paragonów z firmowej kasy.

Natomiast z pisma z dnia 3 czerwca 2014 r. wynika, że:

a. działalność gospodarcza jaką prowadzi Wnioskodawca jest to handel artykułami spożywczymi - suplementami diety. Strona jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

b. Sprzedaż dokonywana w ramach działalności gospodarczej jest ewidencjonowana przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

c. Usługi świadczone jako osoba fizyczna w ramach wynajmu własnego mieszkania na cele mieszkaniowe są sklasyfikowane przez PKWiU pod kodem 68.20.Z - Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca postępuje prawidłowo nie wystawiając paragonów z firmowej kasy fiskalnej na przyjęte wpłaty gotówkowe.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Wnioskodawca uważa, że na przyjęte w gotówce kwoty za wynajem lokalu na cele mieszkaniowe nie musi wystawiać paragonów z firmowej kasy fiskalnej ponieważ ten wynajem nie wchodzi w zakres działalności zarejestrowanej na siebie firmy. Na każdy wynajem lokalu na cele mieszkaniowe jest zawarta oddzielna umowa najmu, w której jednoznacznie jest określona kwota, która następnie jest wprowadzana do ewidencji.

W uzupełnieniu do złożonego wniosku Strona wskazała, że w związku z tym, że wynajem jest prowadzony jako wynajem prywatny i nie ma nic wspólnego z jego działalnością gospodarczą to na przyjęte za taki wynajem kwoty nie musi wystawiać paragonów z firmowej kasy fiskalnej.

Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 29 listopada 2012 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2012 r. poz. 1382) i z załącznikiem do rozporządzenia zwolnieniu z obowiązku ewidencjonowania w kasie podlega:

* "Wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. Zwolnienie ma zastosowanie, jeżeli usługi te w całości są udokumentowane fakturą".

* "Usługi związane z obsługą nieruchomości. Zwolnienie ma zastosowanie, jeżeli usługi te w całości są udokumentowane fakturą".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Definicja świadczenia usług ma zatem charakter dopełniający definicję dostawy towarów i jest wyrazem realizacji powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatnika w ramach działalności gospodarczej.

Aby dana czynność (usługa) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Na podstawie zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

* dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,

* czynność ta wykonana została przez podmiot, który dla tej właśnie czynności występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

W świetle przytoczonych wyżej regulacji prawnych zauważyć należy, że status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług definicja działalności gospodarczej ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Tut. Organ nadmienia, że definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług jest znacznie szersza niż definicja działalności gospodarczej uregulowana w ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2013 r. poz. 672 z późn. zm.), czy też w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.). W konsekwencji, ocena określonych stanów na gruncie powołanych aktów prawnych może być odmienna.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu artykułami spożywczymi - suplementami diety i jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Sprzedaż dokonywana w ramach działalności gospodarczej jest ewidencjonowana przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Dodatkowo Strona wynajmuje zakupione mieszkanie na cele mieszkaniowe. Najem jest prowadzony przez Wnioskodawcę jako najem prywatny i nie ma nic wspólnego z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, do której ma zarejestrowaną kasę fiskalną.

Jak wynika z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 2014, poz. 121), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną. Odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu mieszkalnego lub użytkowego przez jego najemcę.

Zatem należy stwierdzić, że czynność będąca usługą najmu, wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywana jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych, bez względu na to, czy najem będzie prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych tj. tzw. najem prywatny. Sam charakter stosunku prawnego, jaki kształtuje umowa najmu, wskazuje, że ma ona długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe.

W konsekwencji wynajem lokalu mieszkalnego stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zatem, zobowiązany jest do opodatkowania każdej wykonywanej przez siebie czynności (która podlega opodatkowaniu podatkiem VAT). W analizowanej sprawie występują więc przesłanki pozwalające uznać, że wynajmując ww. lokal Wnioskodawca wystąpi w odniesieniu do tej czynności w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

Jednocześnie nadmienić należy, że na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe podlegają zwolnieniu z podatku VAT.

Wnioskodawca powziął wątpliwość czy postępuje prawidłowo nie wystawiając paragonów z firmowej kasy fiskalnej na przyjęte wpłaty gotówkowe.

Obowiązek stosowania kas rejestrujących wynika bezpośrednio z art. 111 ustawy o podatku od towarów i usług. Stosownie do ust. 1 tego przepisu, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Należy jednak zauważyć, że na podstawie delegacji ustawowej zawartej w przepisie art. 111 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa (...).

Może zatem zaistnieć sytuacja, w której podatnik będzie ewidencjonował przy zastosowaniu kasy rejestrującej jedynie część swojej sprzedaży, a niektórych czynności nie, gdyż mogą one korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej.

Kwestie dotyczące zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy użyciu kas rejestrujących niektórych czynności i niektórych grup podatników oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 29 listopada 2012 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2012 r. poz. 1382), zwane dalej rozporządzeniem.

Regulacje zawarte w powołanym rozporządzeniu przewidują zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących ze względu na rodzaj prowadzonej działalności - zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia (zwolnienie przedmiotowe) oraz wysokość obrotu - do określonej tym przepisem wysokości obrotów (zwolnienie podmiotowe).

Jak wynika z treści § 2 ust. 1 ww. rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie później jednak niż do dnia 31 grudnia 2014 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

W poz. 24 ww. załącznika wymieniono wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi (PKWiU ex 68.20.1).

Należy wskazać, że stosownie do § 2 ust. 2 powołanego rozporządzenia z dnia 29 listopada 2012 r., w przypadku podatników świadczących usługi, o których mowa w poz. 21, 24 i 25 załącznika do rozporządzenia, zwolnienie ma zastosowanie, jeżeli usługi te w całości są dokumentowane fakturą.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Wnioskodawca wskazał, że sprzedaż dokonywana w ramach działalności gospodarczej jest ewidencjonowana przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Dodatkowo Strona wynajmuje zakupione mieszkanie na cele mieszkaniowe. Opłaty za wynajem od Najemców przyjmuje w gotówce. Każdy wynajem jest udokumentowany fakturą. Na przyjęte wpłaty Wnioskodawca nie wystawia paragonów z firmowej kasy fiskalnej. Usługi jakie Wnioskodawca świadczy jako osoba fizyczna w ramach wynajmu własnego mieszkania na cele mieszkaniowe są sklasyfikowane przez PKWiU pod kodem 68.20.Z - Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi.

Analizując opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego wskazać należy, że w odniesieniu do świadczonych przez Wnioskodawcę usług najmu, Strona jak wcześniej ustalono występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług a dokumentowanie wykonywania ww. świadczeń w myśl § 2 ust. 1 i 2 w powiązaniu z poz. 24 załącznika do rozporządzenia, korzysta ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej, gdyż najem w opisanej sytuacji w całości jest dokumentowany przez Stronę fakturami. Dokumentowanie usług najmu fakturami jest niezbędne dla skorzystania z prawa do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania tych usług przy zastosowaniu kasy rejestrującej, na podstawie ww. przepisów.

W konsekwencji uznać należy, że Strona postępuje prawidłowo nie wystawiając paragonów z firmowej kasy fiskalnej na przyjęte wpłaty gotówkowe.

Jenak oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Strona wskazuje, że wynajem jest prowadzony jako najem prywatny i nie ma nic wspólnego z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.