IPPP2/443-382/14-4/MM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z 19 marca 2014 r. (data wpływu 25 kwietnia 2014 r.), uzupełnionym w dniu 16 maja 2014 r. (data wpływu 19 maja 2014 r.) w odpowiedzi na wezwanie z 30 kwietnia 2014 r. nr IPPP2/443-382/14-2/MM o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania właściwej stawki podatku dla dostawy nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 25 kwietnia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania właściwej stawki podatku dla dostawy nieruchomości. Wskazany wniosek zawierał braki formalne. W związku z tym tut. Organ podatkowy pismem z 30 kwietnia 2014 r. znak IPPP2/443-382/14-2/MM wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku o powyższe braki.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej "Wnioskodawca") zamierza wraz z innym wspólnikiem M. (dalej "Wspólnik") założyć spółkę jawną (dalej "Spółka"). Przedmiotem działalności Spółki będzie prowadzenie działalności gospodarczej, w szczególności w zakresie wynajmu i dzierżawy nieruchomości. Tytułem aportu do Spółki Wspólnik wniesienie udział wynoszący 1/2 części w nieruchomości (dalej "Nieruchomość").

Nieruchomość będzie stanowić grunt wraz z pozostałościami po spalonym budynku (tekst jedn.: budynku mieszkalno-uslugowym wpisanym do rejestru zabytków). Pozostałościami są fundamenty oraz podmurówka, które nie stanowią wartości użytkowej.

Nieruchomość jest położona na terenie, dla którego nie ma obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a zgodnie z ustaleniami wynikającymi ze "Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego" uchwalonego uchwalą Rady Miejskiej w 2000 r. określającego kierunki i politykę zagospodarowania przestrzennego miasta, obszar ten przeznaczony jest do zachowania istniejących funkcji i sposobu zagospodarowania, a ponadto rozwój funkcjonalny powinien opierać się na poszerzeniu usług z zakresu handlu i gastronomii oraz innych związanych z obszarem specjalnym. Dla Nieruchomości nie były wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Zgodnie z rejestrem gruntów jest to teren mieszkaniowy o symbolu B.

Zamiarem Wnioskodawcy i Wspólnika jest wprowadzenie Nieruchomości do ewidencji środków trwałych Spółki i wykorzystywanie jej przez Spółkę do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie wynajmu i dzierżawy nieruchomości. Wnioskodawca i Wspólnik nie wykluczają, że Spółka w przyszłości może postawić na Nieruchomości nowy budynek, jak też przy korzystnych warunkach ekonomicznych Nieruchomość może być sprzedana przez Spółkę.

Niniejszy wniosek o interpretację dotyczy bezpośrednio działalności Spółki i skutków podatkowych dla niej w VAT, jednakże z uwagi na fakt, że Spółka jeszcze nie powstała, z wnioskiem o interpretację przepisów prawa podatkowego w zakresie opodatkowania VAT sprzedaży Nieruchomości przez Spółkę zwraca się Wnioskodawca jako osoba planująca utworzenie Spółki. Odrębny wniosek o interpretację w tym samym zakresie złoży Wspólnik.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, co następuje:

Wnioskodawca zmierza zawiązać Spółkę (spółkę jawną) wraz ze swoją małżonką Magdaleną J. - R.

Planowana firma Spółki będzie brzmiała: J. R. Holding spółka jawna.

Na chwilę obecną Wnioskodawca i Wspólnik zawarli ustne porozumienie co do warunków zawarcia przyszłej umowy Spółki. Przedmiotem działalności Spółki będzie prowadzenie działalności gospodarczej, w szczególności w zakresie wynajmu i dzierżawy nieruchomości. Planowanym przedmiotem wkładu Wspólnika będzie Nieruchomość (tekst jedn.: 1/2 prawa własności niezabudowanego gruntu), a przedmiotem wkładu Wnioskodawcy środki pieniężne oraz świadczenie usług polegających na poszukiwaniu inwestorów oraz klientów, dzierżawców lub najemców na usługi, aktywa lub nieruchomości Spółki. Na chwilę obecną przyszli wspólnicy Spółki zamierzają uczestniczyć w jej zysku w następujący sposób:

i. Wnioskodawca -1%;

ii. Wspólnik - 99%.

Planowany czas trwania Spółki będzie nieograniczony. Wnioskodawca i Wspólnik będą mieli prawo reprezentować Spółkę, a także prawo i obowiązek prowadzenia spraw Spółki.

Wspólnik (Magdalena J.) złożyła osobny wniosek o interpretację, który obejmuje również pytanie w imieniu Spółki (przeszłej spółki jawnej) w zakresie zbieżnym z zakresem niniejszego wniosku (tekst jedn.: w zakresie opodatkowania VAT Spółki w przypadku zbycia Nieruchomości przez Spółkę).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku sprzedaży Nieruchomości przez Spółkę sprzedaż będzie podlegała opodatkowaniu VAT a Spółka będzie obowiązana do naliczenia podatku VAT od takiej sprzedaży.

Zdaniem Wnioskodawcy ewentualna sprzedaż Nieruchomości przez Spółkę będzie stanowić odpłatną dostawę towarów w rozumieniu UVAT, w ramach której Spółka będzie działać w charakterze podatnika VAT i jako dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej "UVAT", będzie korzystać ze zwolnienia z VAT, pod warunkiem że na dzień sprzedaży nie zmieni się stan fizyczny Nieruchomości (tekst jedn.: Spółka nie wystawi na Nieruchomości budynku lub budowli).

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 UVAT opodatkowaniu podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z treści art. 7 ust. 1 tej ustawy wynika, że dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z brzmieniem art. 2 pkt 6 UVAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez świadczenie usług - w myśl art. 8 ust. 1 UVAT - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stosownie do art. 535 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121), zwanej dalej "k.c." przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy umówioną cenę.

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości. Zgodnie bowiem z art. 46 § 1:k.c., nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Prawo cywilne dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielnie kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 k.c. Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się - jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji - przepisy odnoszące się do własności.

Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest postacią prawną własności.

Zgodnie z art. 196 k.c. współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. W przypadku współwłasności w częściach ułamkowych każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w rzeczy. Udział wyraża zakres uprawnień współwłaściciela względem rzeczy wspólnej. Współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, jako wyłącznego prawa współwłaściciela, zasadą jest, że każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 k.c.). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział. Współwłaściciele są zatem odrębnymi podmiotami prawa.

Zatem, w zakresie pojęcia towarów jako, nieruchomości i ich części, w tym gruntów i ich części, mieści się współwłasność towaru jako prawo do rzeczy wspólnej. Wobec powyższego, towarem jest udział w prawie własności nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, według których państwa członkowskie mogą uznać za towary udziały lub inne prawa o charakterze udziałowym, które dają ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności, czy też posiadania nieruchomości - art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE, L Nr 347 str. 1 z późn. zm.).

Czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 5 UVAT podlega opodatkowaniu jeżeli jest wykonywana przez podatnika, tj. podmiot działający w charakterze podatnika VAT.

Stosownie do art. 15 ust. 1 UVAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 UVAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że wykorzystywanie składnika majątku Spółki w jej działalności, w szczególności w zakresie wynajmu i dzierżawy Nieruchomości, a także sprzedaż tego składnika przez Spółkę mieści się w definicji działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 UVAT. W konsekwencji, w przypadku sprzedaży składnika majątku spółki (np. Nieruchomości) Spółkę należy uznać za podatnika VAT.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 UVAT podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Stosownie do art. 29a ust. 8 UVAT w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Powyższe przepisy wprowadzają zasadę, iż w razie dostawy budynków lub budowli (albo ich części) trwale związanych z gruntem podstawa opodatkowania VAT obejmuje wartość budynków lub budowli (oraz ich części) łącznie z wartością gruntu. W konsekwencji, zasady opodatkowania mające zastosowanie do budynków lub budowli (albo części budynków lub budowli) stosuje się również do gruntów trwale związanych (tekst jedn.: znajdujący się pod tymi budynkami lub budowlami i niezbędnymi do normalnego korzystania z budynków lub budowli) objętych tą samą dostawą. W szczególności dotyczy to stawki podatku lub zwolnienia z podatku.

UVAT nie zawiera definicji budynku, budowli, ani ich części. W tym celu należy odwołać się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz, 1409, ze zm,). Zgodnie z art. 3 pkt 2 tej ustawy przez budynek należy przez to rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach. Natomiast art. 3 pkt 3 tej ustawy stanowi, że przez budowle rozumie się każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: lotniska, drogi, linie kolejowe, mosty, estakady, tunele, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolnostojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy fundamenty oraz przymurówka z cegły znajdujące się w gruncie stanowiącym przedmiot Nieruchomości nie spełniają zarówno definicji budynku, jak też budowli lub ich części. Z tych względów na zakres opodatkowania sprzedaży Nieruchomości do Spółki nie będzie miał wpływu art. 29a ust. 8 UVAT.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9 UVAT zwalnia się z podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Z przepisu tego należy wywieść, iż generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi, nieprzeznaczonymi pod zabudowę - są zwolnione od podatku VAT.

Nieruchomość, na której nie znajduje się budynek ani budowla należy uznać za nieruchomość niezabudowaną. Kwalifikacji takiej nie powinna zmieniać okoliczność, że na gruncie znajdują się pozostałości po istniejących budynkach lub budowlach. Pozostałości takie, jeśli nie spełniają definicji wskazanej w przepisach prawa budowlanego (o których mowa wyżej) nie mogą być uznane za budynki lub budowle. W konsekwencji, jeśli na gruncie znajdują się pozostałości nie spełniające definicji budynku lub budowli oznacza to, że grunt ten należy traktować jako teren niezabudowany.

Ponadto, odnośnie czynności obejmującej dany grunt decydujące znaczenie powinien mieć cel ekonomicznych (gospodarczy) tej czynności. Jeśli zamiarem stron jest dokonanie czynności (np. sprzedaży) obejmującej grunt niezabudowany, to okoliczność, że na gruncie znajdują się pozostałości po rozbiórce budynku lub budowli niemające znaczenia dla stron ani nieposiadające funkcji użytkowej nie powinna zmieniać kwalifikacji gruntu jako terenu niezabudowanego.

Powyższe znaczenie terminu "terenów niezabudowanych" znajduje potwierdzenie w orzecznictwie, przykładowo w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w wyroku z dnia 31 maja 2012 r. (sygn. akt I FSK 1375/11) a także w wyroku Trybunału Sprawiedliwości UE z dnia 12 lipca 2012 r. (sprawa C-326/11).

Również organy podatkowe stoją na podobnym stanowisku, np. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w indywidualnej interpretacji z dnia 23 grudnia 2013 r. (IPTPP4/443-861/13-6/UNr).

Na podstawie art. 2 pkt 33 UVAT przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Zgodnie z literalnym brzmieniem powyższego przepisu na potrzeby UVAT przeznaczenie określonego gruntu ocenia się wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego lub decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości. W sytuacji, gdy tereny, na których znajduje się grunt nie są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, jak również dla gruntu nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy nie można uznać takiego gruntu za teren budowlany. Kwalifikacji takiej na potrzeby UVAT nie zmienia przeznaczenie gruntu wynikające z innych dokumentów lub ewidencji, w szczególności ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego lub z ewidencji gruntów i budynków.

Powyższe rozumienie definicji "terenu budowlanego" znajduje jednolite odzwierciedlenie w poglądach organów podatkowych (np. w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 27 sierpnia 2013 r., nr IPPP1/443-709/13-2/AW oraz w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 28 października 2013 r., nr ILPP2/443-720/13-4/MR).

W przypadku, gdy przedmiotem dostawy jest teren niezabudowany, dla którego nie ma obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, jak również dla gruntu nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 UVAT dostawa tego gruntu powinna korzystać ze zwolnienia z VAT.

Odnosząc powyższe do przedmiotowej sprawy, Nieruchomość, po przeprowadzeniu wcześniej przez Wspólnika rozbiórki spalonego budynku na podstawie prawomocnej decyzji o rozbiórce i następnie wniesiona aportem do Spółki, stanowi grunt z pozostałościami (fundamentami i podmurówką) po spaleniu i rozbiórce. Pozostałości na gruncie nie pełnią żadnej funkcji użytkowej, a także nie można ich uznać w świetle przepisów Prawa budowlanego za budynki i budowle. Jeżeli do dnia sprzedaży, stan fizyczny Nieruchomości nie ulegnie zmianie (tekst jedn.: na Nieruchomości nie zostanie wybudowany budynek lub budowla), a zamiarem stron umowy sprzedaży (Spółki i kupującego) będzie sprzedaż nieruchomości gruntowej, Nieruchomość należy uznać za teren niezabudowany w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 9 UVAT.

Ponadto, w przypadku, gdy do czasu sprzedaży Nieruchomości przez Spółkę obszar, na którym znajduje się Nieruchomość nie zostanie objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego ani dla Nieruchomości nie zostanie wydana decyzja o warunkach zabudowy, na dzień sprzedaży Nieruchomości nie będzie można uznać za tereny budowlane w rozumieniu art. 2 pkt 33 UVAT.

Reasumując, mając na uwadze powyższe przepisy UVAT, zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż Nieruchomości przez Spółkę, tj. sprzedaż 1/2 części udziału w nieruchomości, będzie stanowić odpłatną dostawę towaru w rozumieniu art. 5 ust. 1 UVAT. Z uwagi na fakt, że Spółka będzie wykorzystywać Nieruchomość w prowadzonej działalności gospodarczej, z tytułu sprzedaży Nieruchomości Spółka będzie działać w charakterze podatnika VAT. Mając na uwadze, że Nieruchomość będzie stanowić grunt, na którym znajdują się pozostałości po spalonym i rozebranym budynku (tekst jedn.: fundamenty i podmurówka), których nie można uznać za budynki lub budowle (ani ich części) o zasadach opodatkowania VAT sprzedaży gruntu nie będzie decydował art. 29a ust. 8 UVAT. W sytuacji, gdy na dzień sprzedaży, Nieruchomość jako grunt niezabudowany nie będzie objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego oraz nie będzie wydana w stosunku do Nieruchomości decyzja o warunkach zabudowy, przedmiotem sprzedaży będzie teren niezabudowany inny niż budowlany i na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 UVAT sprzedaż Nieruchomości przez Spółkę będzie zwolniona z VAT. W konsekwencji, Spółka z tytułu sprzedaży Nieruchomości nie będzie zobowiązana naliczyć VAT należnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Końcowo tut. Organ podatkowy informuje, że z dniem 1 kwietnia 2013 r. uległa zmianie treść przepisu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, który stanowi, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Niemniej jednak zmiana tego przepisu nie wpływa na prawidłowość zaprezentowanego przez Zainteresowanego stanowiska.

Ponadto tut. Organ podatkowy informuje, że w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.