IPPP2/443-379/14-2/BH

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni - przedstawione we wniosku z dnia 16 kwietnia 2014 r. (data wpływu 23 kwietnia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy Nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 23 kwietnia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy Nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni (dalej "Podatniczka") - jest wraz z mężem współwłaścicielem, na zasadach małżeńskiej wspólności ustawowej, nieruchomości o powierzchni 3200 mkw (dalej "Nieruchomość"). Nieruchomość składa się z działek sklasyfikowanych w ewidencji gruntów jako tereny mieszkaniowe oraz jako inne tereny zabudowane.

Nieruchomość stanowi część nieruchomości, którą Podatniczka i jej małżonek (dałej łącznie zwani "Podatnikami") w 1973 r. nabyli na podstawie aktu własności ziemi wydanego przez Wydział Rolnictwa i Leśnictwa Prezydium Dzielnicowej Rady Narodowej, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 26 października 1971 r. o uregulowaniu własności gospodarstw rolnych (Dz. U. Nr 27, poz, 250).

W 1974 r. cała wyżej opisana nieruchomość została wywłaszczona z odszkodowaniem na rzecz Skarbu Państwa.

W 2011 r. Starosta decyzją wydaną w trybie art. 136 i n. ustawy o gospodarce nieruchomościami orzekł zwrot Nieruchomości na rzecz Podatników.

Jednocześnie w decyzji orzekającej zwrot Nieruchomości zobowiązano Podatników do zapłaty na rzecz zwaloryzowanego odszkodowania z tytułu wywłaszczonej nieruchomości, a także do zapłaty należności z tytułu zwiększenia wartości nieruchomości wskutek działań podjętych na nieruchomości bezpośrednio po wywłaszczeniu. Obowiązek zapłaty tej ostatniej należności wiązał się z faktem, że na Nieruchomości w chwili wydania decyzji orzekającej jej zwrot znajdował się budynek myjni samochodowej, wybudowany na podstawie decyzji z 1993 r., wyasfaltowany parking wraz ogrodzeniem oraz betonowa jezdnia. Ponadto, na terenie działki znajdują się sieci podziemne uzbrojenia terenu: wodociągowa, kanalizacyjna, ciepłownicza, gazowa i elektroenergetyczna. Obiekty te nadal znajdują się na Nieruchomości.

Obiekty te od momentu zwrotu Nieruchomości na rzecz Podatników nie są przez nich użytkowane, jak również nie są oddane do korzystania innym podmiotom. Ponadto, od tego momentu nie dokonywali oni żadnych zmian dotyczących Nieruchomości, zarówno w sensie faktycznym, jak i prawnym (np. nie dokonywali jej podziału na mniejsze działki itp.). Obecnie Podatnicy planują sprzedaż Nieruchomości na rzecz przedsiębiorcy prowadzącego działalność deweloperską. Zgodnie z przyjętym założeniem do czasu sprzedaży Nieruchomości nie będą na niej dokonywane żadne zmiany - w szczególności Podatnicy nie planują rozpoczęcia rozbiórki znajdujących się na niej obiektów.

W 2012 i w 2013 r. małżonek Podatniczki, jako współwłaściciel, dokonał wraz z innymi wspówłaścicielami sprzedaży dwóch nieruchomości. Udziały we własności tych nieruchomości nabył w drodze dziedziczenia.

Poza tymi transakcjami Podatnicy od początku lat 90-tych nie dokonywali transakcji sprzedaży nieruchomości lub udziałów w nich, jak również nie dokonywali zakupu nieruchomości.

Ponadto, Podatnicy nie prowadzą działalności gospodarczej, ani nie prowadzili jej w przeszłości. Prowadzili oni w przeszłości działalność rolniczą, ale od ok. 10 lat już jej nie prowadzą - a Nieruchomość mająca być przedmiotem sprzedaży nie była wykorzystywana w tej działalności.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy z tytułu dokonania planowanej sprzedaży Nieruchomości po stronie Podatniczki powstanie obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawczyni:

Zdaniem Wnioskodawczyni, z tytułu dokonania planowanej sprzedaży Nieruchomości po stronie Podatniczki nie powstanie obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest łączne spełnienie dwóch przesłanek:

* czynność musi być objęta przedmiotowym zakresem opodatkowania podatkiem VAT, określonym w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT oraz

* musi być dokonana przez podmiot, który w związku z nią ma status podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

W niniejszej sprawie planowana transakcja sprzedaży Nieruchomości jest objęta zakresem zastosowania art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, jako że stanowi ona odpłatną dostawę towarów, o której mowa w pkt 1 tego przepisu. Natomiast zdaniem Wnioskodawczyni, w związku z planowaną transakcją nie można przypisać mu statusu podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem: "Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności".

Z kolei art. 15 ust. 2 ustawy o VAT stanowi, że: "Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych".

Wobec tego należy stwierdzić, że w sprawie brak jest podstaw do uznania, iż planowana sprzedaż Nieruchomości zostanie dokonana przez Podatników w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. W szczególności zaś nie jest możliwe uznanie, iż dokonując ww. sprzedaży będą oni działali w charakterze handlowców.

W tym miejscu należy odwołać się do kryteriów pozwalających na uznanie transakcji sprzedaży nieruchomości przez osobę fizyczną za wykonywaną w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o VAT, które zostały sformułowane w wyroku Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10 wydanego w wyniku złożenia wniosków o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożonego przez Naczelny Sąd Administracyjny.

W wyroku tym Trybunał stwierdził, że: "Dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej na podstawie prawa krajowego państwa członkowskiego, jeżeli państwo to skorzystało z możliwości przewidzianej w art. 12 ust. 1 dyrektywy 2006/112 w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, niezależnie od częstotliwości takich transakcji oraz od kwestii, czy sprzedawca prowadzi działalność producenta, handlowca lub usługodawcy, pod warunkiem że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. (...)

Natomiast jeżeli osoba ta w celu dokonania wspomnianej sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 2006/112, należy uznać ją za podmiot prowadzący "działalność gospodarczą" w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od wartości dodanej". Trybunał zwrócił uwagę na to, że: "Należy dodać, że sama liczba i zakres transakcji sprzedaży dokonanych w niniejszej sprawie nie ma charakteru decydującego. Jak orzekł Trybunał, zakres transakcji sprzedaży nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych (zob. podobnie ww. wyrok w sprawie Wellcome Trust, pkt 37).

Podobnie okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy VAT.

Takie aktywne działania mogą polegać na przykład na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych.

Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, w związku z czym w takiej sytuacji dostawy terenu budowlanego nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności".

Na powyższe orzeczenie konsekwentnie powołują się polskie sądy administracyjne - tak m.in. wyrok NSA z dnia 5 kwietnia 2013 r., sygn. akt I FSK 752/12: "Przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą. Fakt podjęcia np. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności". (analogiczne stanowisko NSA zajął też w wyroku z dnia 11 stycznia 2013 r., sygn. akt I FSK 314/12).

W konsekwencji, "Nie może być mowy o działaniu w charakterze podatnika VAT w przypadku sprzedaży przez daną osobę jej majątku prywatnego (osobistego), tj. takiego, który nie jest przez nią wykorzystywany na potrzeby działalności gospodarczej i nie jest przedmiotem tej działalności, (wyrok NSA z dnia 30 listopada 2011 r., sygn. akt i FSK 1733/11), "Nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych), lecz spożytkowania w celach prywatnych". (wyrok WSA w Poznaniu z dnia 16 maja 2012 r., sygn. akt I SA/Po 352/12).

Odnosząc powyższe do przedstawionego stanu faktycznego, nie można uznać, że sprzedaż Nieruchomości nastąpi w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Nie będzie ona bowiem dokonana w warunkach "działalności handlowej" w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Podatnicy nie dokonywali w stosunku do Nieruchomości żadnych czynności charakterystycznych dla podmiotów prowadzących profesjonalny obrót nieruchomościami, takich jak wskazane w przywołanych orzeczeniach działania marketingowe, uzbrojenie terenu itp. Dodatkowo przeciw uznaniu, że planowana sprzedaż Nieruchomości nie nastąpi w ramach działalności handlowej, świadczy sposób jej nabycia przez Podatników. Mianowicie nie dokonali oni jej zakupu - a w szczególności zakupu w celu odsprzedaży - lecz uzyskali jej zwrot jako części nieruchomości, której własność została im uprzednio odjęta wskutek wywłaszczenia (zwrot, zgodnie z art. 136 i n. ustawy o gospodarce nieruchomościami, był związany z faktem, że nieruchomość stała się zbędna na cel określony w decyzji o wywłaszczeniu).

Powyższe okoliczności powodują, że sprzedaż Nieruchomości następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym Wnioskodawczyni i jego małżonka, natomiast nie może być traktowana jako przejaw działalności handlowej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy VAT.

Trzeba również uwzględnić, że Podatniczka nie dokonuje w sposób częstotliwy czynności sprzedaży nieruchomości - dotychczasowe dwie transakcje dokonane przez małżonka Podatniczki, w wyniku których małżonek dokonał zbycia udziału w nieruchomości również były dokonane w ramach zarządu majątkiem prywatnym, dotyczyły bowiem nieruchomości, w których udziały nabyto w drodze dziedziczenia.

Całokształt przedstawionych okoliczności świadczy więc o tym, że planowana sprzedaż Nieruchomości nie będzie dokonana w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, a co za tym idzie, w związku z tą sprzedażą Wnioskodawczyni nie będzie przysługiwał status podatnika podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT. Przemawia to za uznaniem za prawidłowe stanowisko Wnioskodawczyni, że z tytułu dokonania planowanej sprzedaży Nieruchomości po stronie Podatniczki nie powstanie obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6).

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że grunty są towarami w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Artykuł 15 ust. 1 ustawy, stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2).

Powyższe przepisy oznaczają, że dostawa Nieruchomości, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Stwierdzić należy, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku Nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zatem, status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy.

Podkreślić także należy, że w kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Należy także zauważyć, że Trybunał Sprawiedliwości UE w sprawach C-180/10 i C-181/10 orzekł, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W opisanym zdarzeniu, Wnioskodawczyni wraz z mężem w 1973 r. nabyła Nieruchomość na podstawie aktu własności ziemi wydanego przez Wydział Rolnictwa i Leśnictwa Prezydium Dzielnicowej Rady Narodowej, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 26 października 1971 r. o uregulowaniu własności gospodarstw rolnych. W 1974 r. Nieruchomość została wywłaszczona za odszkodowaniem na rzecz Skarbu Państwa. W 2011 r. Skarb Państwa dokonał zwrotu Nieruchomości na rzecz Wnioskodawczyni oraz Jej męża, przy czym Wnioskodawczyni wraz z mężem została zobowiązana do zapłaty zrewaloryzowanego odszkodowania, które wcześniej otrzymała. W chwili zwrotu na Nieruchomości znajdował się budynek myjni samochodowej, wyasfaltowany parking wraz z ogrodzeniem, betonowa jezdnia, sieci podziemne uzbrojenia terenu: sieć wodociągowa, kanalizacyjna, ciepłownicza, gazowa oraz elektroenergetyczna. Obecnie Wnioskodawczyni wraz z mężem zamierzają dokonać dostawy przedmiotowej Nieruchomości jako całości na rzecz dewelopera.

Jak Wnioskodawczyni wskazuje, od momentu zwrotu Nieruchomość nie jest przez Wnioskodawczynię jak również przez jej męża wykorzystywana, w tym nie jest oddana do użytkowania na rzecz innego podmiotu.

Analiza przedstawionego we wniosku zdarzenia w odniesieniu do obowiązujących przepisów pozwala stwierdzić, że Wnioskodawczyni dokonując sprzedaży Nieruchomości nie będzie działać jako podatnik, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Wnioskodawczyni nabyła Nieruchomość na podstawie aktu własności ziemi wydanego na podstawie ustawy o uregulowaniu własności gospodarstw rolnych. Po zwrocie Nieruchomości przez Skarb Państwa Wnioskodawczyni nie wykorzystywała tej Nieruchomości do żadnych celów, w tym nie oddała do korzystania innym podmiotom. Na Nieruchomości nie były dokonywane jakiekolwiek zmiany. Wnioskodawczyni zamierza dokonać dostawy Nieruchomości w całości jednemu nabywcy - deweloperowi. Wnioskodawczyni nie dokonywała w przeszłości sprzedaży jakichkolwiek nieruchomości, sprzedaż Nieruchomości ma charakter jednorazowy. Nic zatem nie wskazuje, że działania Wnioskodawczyni są podobne do działań, które mogłyby kwalifikować Wnioskodawczynię do uznania Jej za podmiot profesjonalnie zajmujący się obrotem nieruchomościami.

A zatem sprzedaż Nieruchomości, w okolicznościach opisanych we wniosku, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. Sprzedaż Nieruchomości nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym Wnioskodawczyni i Jej małżonka. Po stronie Podatniczki nie wystąpi więc obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług z tytułu dokonania planowanej transakcji.

Stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.