IPPP2/443-371/14-5/18/S/JO - Prawo do odliczenia VAT od wydatków związanych z eksploatacją samochodu osobowego udostępnionego podwykonawcy.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 czerwca 2015 r. sygn. akt III SA/Wa 3275/14 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 2 stycznia 2018 r.) stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 kwietnia 2014 r. (data wpływu 22 kwietnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, w pełnej wysokości, wynikającego z otrzymanych faktur z tytułu zakupu paliwa, najmu oraz wydatków związanych z bieżącą eksploatacją samochodu osobowego udostępnionego podwykonawcy - jest prawidłowe.

W dniu 22 kwietnia 2014 r. wpłynął do tut. Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, w pełnej wysokości, wynikającego z otrzymanych faktur z tytułu zakupu paliwa, najmu oraz wydatków związanych z bieżącą eksploatacją samochodu osobowego udostępnionego podwykonawcy.

Dotychczasowy przebieg postępowania.

W dniu 3 lipca 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawcy interpretację indywidualną znak: IPPP2/443-371/14-2/BH, w której uznał za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawcy w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, w pełnej wysokości, wynikającego z otrzymanych faktur z tytułu zakupu paliwa, najmu oraz wydatków związanych z bieżącą eksploatacją samochodu osobowego udostępnionego podwykonawcy.

Wnioskodawca na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 3 lipca 2014 r. znak: IPPP2/443-371/14-2/BH wniósł pismem z dnia 16 lipca 2014 r. wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów pismem z dnia 13 sierpnia 2014 r. znak: IPPP2/443-371/14-4/BH stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego. Odpowiedź na wezwanie do usunięcia naruszenia doręczono w dniu 21 sierpnia 2014 r.

Wnioskodawca w odpowiedzi na ww. interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 3 lipca 2014 r. znak: IPPP2/443-371/14-2/BH złożył skargę z dnia 11 września 2014 r. (data nadania 16 września 2014 r., data wpływu 17 września 2014 r.) do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 18 czerwca 2015 r. sygn. akt III SA/Wa 3275/14 uchylił zaskarżoną interpretację.

Od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 czerwca 2015 r. sygn. akt III SA/Wa 3275/14, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów złożył skargę kasacyjną z dnia 20 sierpnia 2015 r., znak: IPA/46-184/15 do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

W dniu 10 listopada 2017 r. do tut. Organu wpłynął wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 września 2017 r., sygn. akt I FSK 2158/15, oddalający skargę kasacyjną, natomiast w dniu 2 stycznia 2018 r., wpłynął prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 czerwca 2015 r., sygn. akt III SA/Wa 3275/14, uchylający zaskarżoną interpretację.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, w pełnej wysokości, wynikającego z otrzymanych faktur z tytułu zakupu paliwa, najmu oraz wydatków związanych z bieżącą eksploatacją samochodu osobowego udostępnionego podwykonawcy - wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. Organ.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi swoją podstawową działalność gospodarczą w dziedzinie inwestorstwa zastępczego i doradztwa inwestycyjnego na terenie całego kraju, na rzecz różnorakich podmiotów gospodarczych (krajowych i zagranicznych) inwestujących w Polsce. W ramach podpisywanych umów świadczy przede wszystkim usługi doradcze w zakresie projektów oraz nadzorów inwestorskich inwestycji budowlanych. Usługi polegają na koordynacji inwestycji budowlanych, koordynacji prac budowlanych oraz projektowych, prowadzeniu spraw administracyjnych oraz nadzorowaniu inwestycji.

W ramach wykonywania ww. czynności Spółka nawiązuje długoterminową współpracę na podstawie umów o świadczenie usług z podwykonawcami. Ze względu na charakter usług (projektanci, inspektorzy nadzoru, rzeczoznawcy) - podwykonawcy Spółki w wielu przypadkach są osobami fizycznymi prowadzącymi jednoosobową działalność gospodarczą.

W związku z prowadzeniem przez Spółkę działalności na terenie całego kraju, wymaga ona od swoich podwykonawców odbywania wielu podróży służbowych. Świadczą oni usługi na rzecz Spółki w swoich siedzibach (biurach), np. wykonywanie kosztorysów, dokumentacji projektowej, ale również regularnie muszą odwiedzać budowy, które są rozrzucone po całym kraju oraz lokalne biura Spółki. Aby ułatwić i umożliwić podwykonawcom odbywanie podróży, Spółka zobowiązuje się do udostępnienia podwykonawcom, w celach realizacji prac objętych umową, samochodów osobowych wynajętych od innej Spółki. Udostępnione samochody służą jedynie do odbywania podróży służbowych związanych ze świadczonymi usługami na rzecz Spółki.

Do obowiązków podwykonawcy w tym zakresie należą m.in.:

* prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdu i przekazanie jej Spółce najpóźniej ostatniego dnia roboczego każdego miesiąca,

* nieoddawanie do użytkowania samochodu osobom trzecim,

* w przypadku zniszczenia lub utraty samochodu wpłacenie odszkodowania w wysokości 50 000 zł,

* utrzymanie samochodu w należytym stanie technicznym,

* informowanie z odpowiednim wyprzedzeniem o obowiązkowych przeglądach i konieczności przedłużania umowy ubezpieczenia,

* przestrzeganie przepisów prawa obowiązującego w Polsce, w szczególności przepisów prawa drogowego,

* zapłata na własny koszt wszelkich mandatów lub innych kar wynikających z naruszenia przepisów,

* nieholowanie pojazdów, przyczep lub innych przedmiotów,

* niepozostawianie samochodu bez opieki lub zabezpieczenia,

* zwrócenie pojazdu w stanie niepogorszonym ponad normalne zużycie,

* całkowity zakaz używania samochodów w celach prywatnych lub w innych celach niezwiązanych z usługami świadczonymi na rzecz Spółki.

Wszystkie koszty związane z bieżącą eksploatacją, koszty paliwa, płynów, drobnych akcesoriów samochodowych tj. żarówek, odświeżaczy powietrza, wycieraczek itp. pokrywa Spółka i to Spółka jest uprawniona do odliczania podatku naliczonego.

Ze względu na to, iż samochody osobowe wykorzystywane są jedynie do celów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, Spółka zgłosi ten fakt na druku VAT- 26 i odliczać będzie 100% podatku naliczonego od zakupu paliwa, od czynszu najmu i od kosztów związanych z bieżącą eksploatacją, wypełniając ewidencję przebiegu pojazdu zgodnie z artykułem 86a ust. 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy, jeśli w opisie trasy ewidencji przebiegu pojazdu prowadzonej zgodnie z artykułem 86a ust. 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zostanie wykazana trasa dojazdu z siedziby (biura) podwykonawcy będącego osobą prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą, która to siedziba (biuro), jest jednocześnie miejscem jego zamieszkania, do innego miejsca świadczenia usług na rzecz Spółki, Spółka postąpi prawidłowo odliczając 100% podatku naliczonego od zakupu paliwa, od czynszu najmu i od kosztów związanych z bieżącą eksploatacją samochodu osobowego?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Spółka twierdzi, iż na podstawie wypełnionych ewidencji przebiegu pojazdu i wymienionych w niej opisach tras z siedziby działalności gospodarczej podwykonawcy do innego miejsca wykonywania umowy, ma prawo odliczyć 100% VAT-u z tytułu nabycia paliwa, czynszu najmu oraz pozostałych kosztów eksploatacyjnych.

Spółka zgodnie z umową o świadczenie usług między firmami zobowiązuje się do zapewnienia środka transportu służącego podwykonawcy do świadczenia usług, które wykonywane są w różnych miejscach w Polsce, do których trzeba dojechać jak również w siedzibie (biurze) podwykonawcy. Często w miejscach prowadzonych inwestycji brak jest możliwości dojazdu środkami komunikacji publicznej. Bez znaczenia pozostaje to, że podwykonawca dojeżdża do miejsca wskazanego przez Spółkę z miejsca siedziby będącego jednocześnie miejscem jego zamieszkania. Samochód przekazywany jest wyłącznie do świadczenia usług opisanych w umowie, nie może być wykorzystywany do prywatnych przejazdów podwykonawcy.

Obowiązek prowadzenia ewidencji zostanie wypełniony przez podwykonawcę P. Sp. z o.o., a następnie przekazany w terminach i na zasadach określonych w artykule 86a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług i to z powyższego wynika, że P. Sp. z o.o. przekazując podwykonawcy auto do użytkowania zobowiązuje podwykonawcę do sporządzenia ewidencji przebiegu pojazdu w imieniu i na rzecz P. Sp. z o.o.

Ewidencja przebiegu pojazdu sporządzona i przekazana do P. Sp. z o.o. wraz z innymi dowodami księgowymi będzie podstawą zapisów w księgach rachunkowych P. Sp. z o.o.

Ponadto kwota czynszu najmu samochodu jaki Spółka musi zapłacić za wynajem jest wkalkulowana w ogólne wynagrodzenie wynegocjowane z poszczególnym podwykonawcą.

Jeśli Spółka nie przekazałaby do użytkowania samochodu wynegocjowałaby znacząco mniej korzystne warunki umowy i poniosła wyższe koszty wykonania usługi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, ponieważ niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 czerwca 2015 r. sygn. akt III SA/Wa 3275/14 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 września 2017 r., sygn. akt I FSK 2158/15.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Jak wynika z powołanych przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Ponadto, w treści art. 88 ustawy ustawodawca wskazał przypadki, w odniesieniu do których nie stosuje się obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego oraz przypadki, w których faktury i dokumenty celne nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego.

W myśl art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Należy wskazać, że od dnia 1 stycznia 2014 r. kwestie dotyczące zasad odliczania i rozliczania na gruncie podatku VAT wydatków dotyczących samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony zostały uregulowane przepisami art. 86a ustawy. Natomiast z dniem 1 kwietnia 2014 r. na podstawie art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 312), zwanej dalej ustawą nowelizującą, przepis art. 86a uległ zmianie.

Na mocy art. 86a ust. 1 ustawy - w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2014 r. - w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

Przez pojazdy samochodowe - według art. 2 pkt 34 ustawy - rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

W świetle art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

Stosownie natomiast do art. 86a ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

Zgodnie z art. 86a ust. 4 ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

W myśl art. 86a ust. 5 ustawy, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.

Ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności (art. 86a ust. 6 ustawy).

W powołanych wyżej przepisach art. 86a ustawy ustawodawca zawarł szczególne uregulowania dotyczące określenia wysokości przysługującej do odliczenia kwoty podatku naliczonego. Taka konstrukcja oznacza, że w sytuacji, gdy znajdzie zastosowanie szczególne uregulowanie zawarte w art. 86a ust. 1 ustawy, wówczas podatnik może skorzystać jedynie z ograniczonego prawa do odliczenia podatku naliczonego (w 50%). Jeżeli jednak przepis art. 86a ust. 1 ustawy nie znajdzie zastosowania (vide: art. 86a ust. 3 ustawy), wówczas znajdą zastosowanie ogólne uregulowania zawarte w art. 86 ustawy.

Jednocześnie należy zauważyć, że w myśl art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

Przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej (art. 12 ust. 2 ustawy nowelizującej).

Na mocy art. 12 ust. 3 ustawy nowelizującej, dopuszczalna ładowność pojazdu oraz liczba miejsc (siedzeń), o których mowa w ust. 1 pkt 2, są określane na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym. Pojazdy, które w dokumentach, o których mowa w zdaniu pierwszym, nie mają określonej dopuszczalnej ładowności lub liczby miejsc, uznaje się również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 1 pkt 1.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca świadczy usługi doradcze w zakresie projektów oraz nadzorów inwestorskich inwestycji budowlanych. W trakcie prowadzenia działalności gospodarczej korzysta z usług podwykonawców prowadzących często jednoosobową działalność gospodarczą. Wnioskodawca udostępnia podwykonawcom samochody osobowe, które użytkuje na podstawie umów najmu a które służą podwykonawcom jedynie do odbywania podróży związanych ze świadczonymi na rzecz Wnioskodawcy usługami. Kwota czynszu najmu samochodu jaki Spółka musi zapłacić za wynajem jest wkalkulowana w ogólne wynagrodzenie wynegocjowane z poszczególnym wykonawcą. Spółka pokrywa wszystkie koszty związane z bieżącą eksploatacją samochodów, w tym koszty paliwa. Podwykonawcy są obowiązani do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu i przekazania jej Spółce najpóźniej ostatniego dnia roboczego każdego miesiąca.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości odliczenia 100% podatku naliczonego od zakupu paliwa, czynszu najmu oraz kosztów związanych z bieżącą eksploatacją samochodu osobowego, w sytuacji gdy podwykonawca będący osobą fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą w prowadzonej ewidencji wykaże trasę dojazdu z miejsca świadczenia usługi do swojego biura (siedziby), które jest jednocześnie miejscem jego zamieszkania.

Przepisy ustawy nie określają, w jaki sposób podatnik ma zapewnić w swoim przedsiębiorstwie wyeliminowanie użytku prywatnego używanych w nim pojazdów samochodowych dla celów pełnego odliczenia podatku naliczonego. Wskazać jednak należy, że przykładowo może tego dokonać za pomocą wprowadzonych regulaminów, umów, zarządzeń wraz z podjęciem dodatkowych działań zabezpieczających ich wykonanie. Działania te muszą być dostosowane do specyfiki działalności przedsiębiorstwa i sposobu używania dla jego celów pojazdów. Określone przez podatnika zasady używania pojazdów muszą obiektywnie potwierdzać, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej i nie ma możliwości prywatnego użytku tych pojazdów.

W tym miejscu należy wskazać, że używanie samochodów przez podwykonawców zatrudnionych na podstawie umowy o świadczenie usług na rzecz Spółki stanowi niewątpliwie wykorzystywanie pojazdów do działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Jak wynika z wniosku Spółka świadczy usługi doradcze w zakresie projektów oraz nadzorów inwestorskich inwestycji budowlanych polegające na koordynacji inwestycji budowlanych, koordynacji prac budowlanych oraz projektowych, prowadzeniu spraw administracyjnych oraz nadzorowaniu inwestycji, w ramach których Spółka nawiązuje długoterminową współpracę na podstawie umów o świadczenie usług z podwykonawcami (projektantami, inspektorami nadzoru, rzeczoznawcami). W związku z prowadzeniem przez Spółkę działalności na terenie całego kraju, wymaga ona od swoich podwykonawców odbywania wielu podróży służbowych. Świadczą oni usługi na rzecz Spółki w swoich siedzibach (biurach), np. wykonywanie kosztorysów, dokumentacji projektowej, ale również regularnie muszą odwiedzać budowy, które są rozrzucone po całym kraju oraz lokalne biura Spółki. Aby ułatwić i umożliwić podwykonawcom odbywanie podróży, Spółka zobowiązuje się do udostępnienia podwykonawcom, w celach realizacji prac objętych umową, samochodów osobowych wynajętych od innej Spółki. Udostępnione samochody służą jedynie do odbywania podróży służbowych związanych ze świadczonymi usługami na rzecz Spółki. W konsekwencji należy stwierdzić, że przedmiotowe wydatki Spółki dotyczące zakupu paliwa, czynszu najmu i kosztów związanych z bieżącą eksploatacją niewątpliwe są związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą w dziedzinie inwestorstwa zastępczego i doradztwa inwestycyjnego na terenie całego kraju, na rzecz różnych podmiotów gospodarczych (krajowych i zagranicznych) inwestujących w Polsce.

Jednakże, aby Wnioskodawca mógł skorzystać z prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego, powinna być bezwzględnie wykluczona możliwość wykorzystywania przez podwykonawców pojazdów w inny sposób niż w prowadzonej działalności. Zauważyć należy, że dopóki mamy do czynienia z tzw. "czynnikiem ludzkim" zawsze istnieje potencjalne zagrożenie, że dany pojazd może zostać wykorzystany do celów innych niż związane z działalnością gospodarczą Spółki. Okoliczności tej nie da się całkowicie wyeliminować, chodzi zatem jedynie o stworzenie takich mechanizmów i wprowadzenie takich zasad używania pojazdów, które dadzą maksymalną gwarancję wykorzystania ich wyłącznie w działalności gospodarczej podatnika.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca podjął działania zmierzające do wyeliminowania możliwości używania samochodu na potrzeby inne niż związane z prowadzoną działalnością gospodarczą potwierdzające brak wykorzystania pojazdu do użytku prywatnego podwykonawcy. Okoliczności te to m.in. zasady korzystania z samochodów przez podwykonawców, w ramach których podwykonawcy zobowiązani są m.in. do nieoddawania do użytkowania samochodu osobom trzecim oraz przestrzegania całkowitego zakazu używania samochodów w celach prywatnych lub w innych celach niezwiązanych z usługami świadczonymi na rzecz Spółki. Wnioskodawca nadzoruje użytkowanie samochodów wyłącznie do celów działalności gospodarczej. Przejawia się to obowiązkiem podwykonawców prowadzenia i przekazania Spółce w ściśle określonym terminie ewidencji przebiegu pojazdu. A zatem Spółka dokłada należytej staranności, aby wykluczyć możliwość użycia pojazdu do celów prywatnych, o czym świadczą ww. okoliczności. Jak wskazano wyżej Spółka zobowiązuje podwykonawców do prowadzenia i przekazania ewidencji przebiegu samochodu, a zatem przyjąć należy, że prowadzi ewidencję, o której mowa w art. 86a ust. 7 ustawy.

Zatem, w stanie faktycznym opisanym we wniosku Spółka wskazała na mechanizmy i zasady używania samochodów przez podwykonawców, które wykluczają użycie tych samochodów do celów niezwiązanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, co umożliwia Spółce dokonywanie odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego od zakupu paliwa, czynszu najmu oraz kosztów związanych z bieżącą eksploatacją samochodu osobowego. Tym samym w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 86a ust. 1 ustawy.

Analiza przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego oraz przywołanych regulacji prawnych prowadzi do stwierdzenia, że Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w pełnej wysokości od wydatków związanych z opisanymi samochodami służbowymi. Ze stanu faktycznego należy bowiem wnioskować, że wprowadzone przez Wnioskodawcę zasady używania tych samochodów określone w ustalonych przez Spółkę regulacjach wewnętrznych, prowadzona ewidencja przebiegu pojazdu oraz działania zaradcze kontrolne podejmowane przez Spółkę, obiektywnie wykluczają użycie samochodów do celów niezwiązanych z wykonywaną przez Spółkę działalnością gospodarczą. Zatem spełnione zostały przesłanki wynikające z art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w związku z art. 86a ust. 4 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy opisanego we wniosku stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.