IPPP2-443-358/10-4/IZ

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 31 sierpnia 2010 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP2-443-358/10-4/IZ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 13 maja 2010 r. (data wpływu do BKIP w Płocku 31 maja 2010 r.), uzupełnionego na wezwanie tut. Organu pismem z dnia 23 lipca 2010 r. (data wpływu 26 lipca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia z podatku dla dostawy samochodu osobowego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 maja 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia z podatku dla dostawy samochodu osobowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na podstawie wpisu do ewidencji. Od maja 2006 r. do maja 2010 r. leasingował samochód osobowy. Leasing został zakończony 11 maja 2010 r., w tym dniu Podatnik zapłacił fakturę wykupową i otrzymał dokumenty z firmy leasingowej. Wnioskodawca samochód użytkował w trakcie całego okresu leasingu tj. od maja 2006 r. Raty leasingowe i koszty eksploatacyjne księgowane były jako koszt. W maju 2010 r. Podatnik będzie sprzedawał ten samochód osobie prywatnej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż będzie zwolniona z podatku VAT na podstawie par. 8 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r....

Podatnik stoi na stanowisku, że sprzedaż samochodu używanego powinna być zwolniona z podatku VAT na podstawie par. 8 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 7 kwietnia 2004 r..

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...) - art. 7 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 86 ust. 3 ustawy w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Co do zasady, stosownie do zapisu art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do niej przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku, a nawet zwolnień od podatku.

W tym miejscu należy zauważyć, iż powołane przez Stronę rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 245, poz. 1784 z późn. zm.) obowiązywało do dnia 30 listopada 2008 r..

Na podstawie § 12 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799), obowiązującego od dnia 1 stycznia 2010 r., zwalnia się od podatku dostawę samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, przez podatników, którym przy ich nabyciu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 3 ustawy, jeżeli te samochody i pojazdy są towarami używanymi w rozumieniu art. 43 ust. 2 ustawy.

Przepis ten uzależnia zatem zastosowanie zwolnienia z podatku dla dostawy samochodów osobowych, w odniesieniu do których podatnikowi przysługiwało prawo do częściowego odliczenia podatku zawartego w cenie ich nabycia jak również od tego czy samochody te można uznać za towar używany w rozumieniu powołanego przepisu ustawy.

Do dnia 31 grudnia 2008 r. art. 43 ust. 2 pkt 2 zawierał definicję towaru używanego przez który należało rozumieć pozostałe towary, z wyjątkiem gruntów, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku.

Ustawą z dnia 7 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustawa (Dz. U. Nr 209, poz. 1320), art. 43 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, od dnia 1 stycznia 2009 r. otrzymał brzmienie: przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

Z analizy powyższych przepisów wynika zatem, iż ustawodawca zasadniczo zmienił definicję towaru używanego. W obecnie obowiązujących przepisach za towar używany rozumie się tylko taki towar, którego nie okres faktycznego używania wynosi co najmniej pół roku, ale okres jego używania od chwili nabycia prawa do rozporządzania nim jak właściciel.

Zatem okres używania samochodu osobowego liczy się od momentu nabycia go przez podatnika. Nie ma znaczenia okres używania przez podatnika samochodu osobowego przed jego nabyciem.

Ze złożonego wniosku wynika, iż od maja 2006 r. do maja 2010 r. Wnioskodawca leasingował samochód osobowy. W maju 2010 r. Podatnik wykupił samochód osobowy od firmy leasingowej i również w maju planował jego sprzedaż.

Oznacza to tym samym, iż w miesiącu maju 2010 r. Wnioskodawca nabył prawo do rozporządzania tym samochodem jak właściciel.

Zatem w przypadku sprzedaży przez Podatnika samochodu osobowego, w odniesieniu do którego przy jego nabyciu przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego, na podstawie art. 86 ust. 3 ustawy, w tym samym miesiącu, tj. w maju 2010 r. nie są spełnione warunki do uznania przedmiotowego samochodu za towar używany w rozumieniu wyżej powołanego art. 43 ust. 2 ustawy, a tym samym jego sprzedaż nie może korzystać ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie § 12 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 grudnia 2009 r..

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zastosowania zwolnienia z podatku dla transakcji sprzedaży samochodu osobowego uznać należy za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl