IPPP2/443-327/11-2/KG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 4 marca 2011 r. (data wpływu 14 marca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku dokonania korekty podatku w związku ze zbyciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa - jest prawidłowe.

W dniu 14 marca 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku dokonania korekty podatku w związku ze zbyciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

B. Sp. z o.o. sprzedała w 2011 r. na rzecz H. Sp. z o.o. zorganizowaną część przedsiębiorstwa (ZCP). Uprawniony organ podatkowy w interpretacji indywidualnej wydanej dla B. potwierdził, ze sprzedany zespół składników majątkowych i niemajątkowych stanowił ZCP - w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

W skład ZCP wchodziły m.in. środki trwałe, towary handlowe i produkty (wytworzone przez Wnioskodawcę). Spółka prowadzi wyłącznie działalność podlegającą opodatkowaniu VAT. Środki trwałe wchodzące w zakres ZCP były przez nią wykorzystywane do tej działalności, a towary handlowe i produkty były przeznaczone do sprzedaży (podlegającej opodatkowaniu VAT). Dlatego też Spółka odliczyła całą kwotę podatku VAT naliczonego przy nabyciu lub wytworzeniu wspomnianych składników majątkowych.

Nabywca zorganizowanej części przedsiębiorstwa prowadzi wyłącznie działalność podlegającą opodatkowaniu VAT. Środki trwałe nabyte w ramach ZCP będą wykorzystywane do tej działalności. Towary handlowe i produkty nabyte w ramach ZCP są przeznaczone do sprzedaży (podlegającej opodatkowaniu VAT).

Sprzedaż ZCP nie podlegała opodatkowaniu VAT - jako transakcja wyłączona z zakresu obowiązywania ustawy o VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym Spółka jest zobowiązana dokonać korekty odliczonej w 100% kwoty VAT naliczonego - w szczególności na podstawie art. 91 ustawy o VAT - związanego z nabyciem lub wytworzeniem:

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka nie obowiązku dokonywać korekty VAT odliczonego w związku z nabyciem lub wytworzeniem ww. składników majątkowych. Prawo do odliczenia VAT przysługiwało temu podmiotowi w chwili zakupu, z uwagi na ich planowane przeznaczenie. Późniejsza sprzedaż składników majątkowych w ramach ZCP, w transakcji wyłączonej z zakresu zastosowania ustawy o VAT, nie modyfikuje wcześniej powstałego prawa do odliczenia. Ewentualny obowiązek dokonania korekty może spoczywać wyłącznie na nabywcy ZCP - na podstawie art. 91 ust. 9 ustawy o VAT. W analizowanym przypadku jednak z uwagi na sposób wykorzystania składników majątkowych - do prowadzenia działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, zarówno przez sprzedawcę, jak i przez nabywcę - ani nabywca, ani sprzedawca nie będą obowiązani do dokonania korekty. Odmienny wniosek byłby wprost sprzeczny z zasadą neutralności podatku VAT dla podatników.

Artykuł 86 ust. 1 ustawy o VAT przewiduje, że prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przysługuje w zakresie, w jakim nabyte towary i usługi wykorzystywane są do wykonywanie czynności opodatkowanych. Przepis ten wprowadza jedną z kluczowych zasad dla funkcjonowania systemu VAT - zasadę neutralności VAT dla podatników. Podatek VAT nie może obciążać podatników, gdyż obciąża on wyłącznie finalną konsumpcję towarów i usług.

Dlatego też podatnicy wykonujący czynności opodatkowane mają prawo do odliczenia VAT zapłaconego przy nabyciu towarów usług związanych z prowadzoną działalnością opodatkowaną. W praktyce właśnie w ten sposób interpretowany musi być ten przepis - daje on prawo do odliczenia VAT od zakupu związanego z prowadzoną działalnością opodatkowaną VAT. "Towary wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych" oznacza zatem towary zakupione w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą - co potwierdza doktryna, orzecznictwo i stanowiska aparatu skarbowego.

Nie chodzi tu wyłącznie o związek bezpośredni. Co więcej, w istocie głównie liczy się zamiar podatnika, planowane przeznaczenie realizowanych zakupów. Nawet zatem jeśli ostatecznie podatnik fizycznie nie użyje nabytych towarów lub usług do wykonywania czynności opodatkowanych - np. z uwagi na zaniechanie projektu, który po bliższej analizie okazał się być nierentowny - to mimo wszystko nie traci on prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Jednoznacznie powyższe stanowisko potwierdza ukształtowana linia orzecznicza Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (można podać chociażby najbardziej klasyczny wyrok w sprawie C-110/94 INZO). W innym wyroku - w sprawie C-268/83 (Rompelman) - ETS stwierdził, że system odliczeń VAT ma na celu całkowite uwolnienie podmiotu gospodarczego od obciążeń z tytułu VAT przypadającego do zapłaty lub zapłaconego w trakcie prowadzonej działalności gospodarczej. Wspólny system VAT gwarantuje, iż wszelka działalność gospodarcza, niezależnie od jej celu lub rezultatu, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny, pod warunkiem, że podlega temu podatkowi.

Nie ma żadnej wątpliwości, że wydatki Spółka na nabycie lub wytworzenie środków trwałych, towarów i produktów, o których mowa w niniejszym wniosku były związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Wnioskodawca wykorzystywał wszystkie wspomniana towary wprowadzonej przez siebie działalności gospodarczej - bo były one przeznaczone do prowadzania tej działalności. Stąd też Spółce przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego wynikającego z ich nabycia/wytworzenia. Okoliczność, iż towary te nie zostały sprzedane w transakcji opodatkowanej VAT-em, pozostaje bez wpływu na prawo do odliczania, zwłaszcza że towary w ramach ZCP zostały przejęte przez nabywcę, która wykorzysta je do działalności opodatkowanej.

Bezsprzecznie Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego z tytułu nabycia wspomnianych składników majątkowych. Istnieją jednak przepisy przewidujące obowiązek dokonania korekty odliczenia VAT naliczonego ujęte w art. 91 ustawy o VAT - które przede wszystkim należy poddać analizie w rozpatrywanym przypadku, aby stwierdzić, że Wnioskodawca nie ma obowiązku korekty odliczonego wcześniej VAT.

Artykuł 91 przewiduje m.in. obowiązek korekty w razie, gdy w okresie korekty nastąpi zmiana proporcji, w jakiej podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego (art. 91 ust. 1 i 2 ustawy o VAT) - także, jeśli wstępnie podatnikowi przysługiwało pełne prawo do odliczenia VAT naliczonego, a następnie uległo ono ograniczeniu (art. 91 ust. 7 ustawy o VAT). Analizowane składniki majątkowe były związane wyłącznie z działalnością podlegającą w pełni opodatkowaniu VAT - więc VAT naliczony związany z tymi składnikami nie był rozliczany proporcją.

Oczywiście w przypadku Wnioskodawcy sprzedaż ZCP nie wpłynęła na konieczność rozliczania VAT naliczonego proporcją, o jakiej mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT, co wynika z następujących powodów.

Przepis art. 90 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego, związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

W tym miejscu należy odwołać się do dorobku orzecznictwa ETS, który kilkakrotnie zajmował się problemem dotyczącym tego, co należy rozumieć przez "czynności, w związku z którymi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku od wartości dodanej". Orzeczenia w tych sprawach dotyczyły otrzymywanych odsetek od pożyczek oraz otrzymywanych dywidend. W swoich rozstrzygnięciach Trybunał podkreślał, że otrzymywane wówczas wynagrodzenie, jako że pozostaje całkowicie poza sferą opodatkowania VAT, nie może być uwzględniane przy obliczaniu proporcji służącej do oznaczania części podatku podlegającej odliczeniu (tak w orzeczeniach: C-333/91, Sofitam SA v. Ministre charge du Budget; C-306/94, Rugie dauphinoise - Cabinet A. Forest SARL v. Ministre du Budget; C-142/99, Floridienne SA Berginvest SA v. Belgia State; C-16/00 Cibo Participations SA v. Directeur regional du impóts du Nord-Pas-de-Calais).

Z powyższych orzeczeń wynika, że sformułowanie "czynności: w związku z którymi nie przysługuje prawo do odliczenia" należy rozumieć jako odnoszące się do czynności zwolnionych. Skoro bowiem rzecz dotyczy odliczenia podatku, to pod uwagę można wziąć tylko takie transakcje, które w ogóle objęte są zakresem przedmiotowym VAT. W tej części są to tylko czynności zwolnione od podatku, gdyż czynności niepodlegające w ogóle podatkowi nie są objęte zakresem przedmiotowym VAT. Sformułowanie "czynności, w związku z którymi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku" należy zatem rozumieć jako "czynności zwolnione od podatku".

Wynika stąd wniosek, że w przypadku podatku związanego tylko z czynnościami opodatkowanymi oraz z czynnościami niepodlegającymi podatkowi, podatnik nie stosuje odliczenia częściowego wedle proporcji, lecz odliczenie pełne. Wartość czynności niepodlegających opodatkowaniu VAT nie wchodzi bowiem do sumy wartości obrotów ustalanych dla potrzeb liczenia proporcji sprzedaży. W przypadku gdy podatnik wykonuje wyłącznie czynności opodatkowane oraz czynności niepodlegające podatkowi, nie ma obowiązku stosowania odliczenia częściowego.

Gdyby ewentualnie podatnik chciał ustalać proporcję sprzedaży dla celów odliczenia, to wyniesie ona 100%. Art. 90 ust. 3 ustawy o VAT wspomina bowiem, że w liczniku uwzględnia się obrót uzyskany z czynności co do których podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego, a w mianowniku tę samą kwotę powiększoną o obrót z tytułu czynności co do których prawo do odliczenia nie przysługuje. W związku z powyższym licznik i mianownik będą równe, skoro czynności będące poza zakresem ustawy o VAT (np. z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT) nie są czynnościami w stosunku do których nie przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego. Zresztą w odniesieniu do takich czynności nie sposób określać wysokości obrotu - skoro jest to pojęcie ściśle związane z czynnościami objętymi VAT.

Zatem kluczową kwestią, decydującą o kalkulacji ułamka stosowanego do proporcjonalnego rozliczenia podatku naliczonego, jest ustalenie na podstawie konkretnego stanu faktycznego, czy kwota uzyskana przez podatnika podlega przepisom o VAT, czy też nie mają one do niej zastosowania. W drugim przypadku otrzymana kwota nie będzie miała wpływu na wysokość proporcji obliczanej na podstawie art. 19 Dyrektywy 77/388/EWG (tzw. Szósta Dyrektywa), art. 174 Dyrektywy 2006/112/WE czy w konsekwencji art. 90 ust. 3 ustawy o VAT. Pogląd ten potwierdzony został w wyrokach NSA z 30 czerwca 2009 r. I FSK 903/08 i 904/08, jak i z 8 stycznia 2010 r. (I FSK 1605/06).

Tym samym sprzedaż ZCP przez Spółkę pozostaje bez wpływu na proporcję (wynoszącą 100%) obliczaną na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy o VAT i tym samym nie powoduje konieczności korekty odliczonego VAT na podstawie art. 91 ust. 1 czy ust. 2 ustawy o VAT.

Nawiązując do przywołanej wyżej linii orzeczniczej należy jeszcze dodać, że skoro zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, sprzedaż ZGR jest transakcją nie podlegającą ustawie o VAT, to nie powinna ona mieć żadnych konsekwencji w tym podatku. Ustalone regulacje w zakresie korekty są w pełni spójne z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT. Sprzedaż towarów (niezależnie od tego czy są to środki trwałe czy towary handlowe) w ramach ZGR nie powoduje obowiązku korekty - bo tego rodzaju transakcji art. 91 ust. 1 - 8 ustawy o VAT w ogóle nie dotyczy. Jednak w art. 91 ust. 9 ustawy o VAT postanowiono, że do dokonania korekty może być zobowiązany nabywca ZGR - ale to zależy wyłącznie od zdarzeń mających miejsce po nabyciu ZGR i zależnych od jego sposobu wykorzystanie nabytych składników majątkowych.

Jeśliby uznać, że Spółka w analizowanym przypadku zobowiązana jest do dokonania korekty, to taka interpretacja doprowadziłaby do sytuacji, w której Spółka, jako sprzedawca ZGR, byłaby zmuszona do skorygowania części odliczonego podatku VAT od sprzedawanych w ramach ZGR składników. Jednocześnie nabywca ZCP - nie miałby możliwości odliczenia tej kwoty podatku, który byłby de facto zapłacony przez Wnioskodawcę (jako sprzedawcę) wskutek korekty. Nie byłoby źródła z którego VAT mógłby być odliczony - skoro sprzedaż ZCP nie podlega ustawie o VAT. Tymczasem VAT powinien być neutralny dla przedsiębiorców, którzy wykonują będą wykonywać wyłącznie czynności opodatkowane. Powyższa zasada zostałaby złamana, gdyby nabywca ZCP nie mógł odliczyć VAT zapłaconego przez Wnioskodawcę wskutek ewentualnej korekty VAT naliczonego, co byłoby niedopuszczalne.

Zatem efektywnie część podatku VAT, skorygowana przez Wnioskodawcę, nie zostałaby w ogóle odliczona ani przez Spółkę, ani przez nabywcę przedsiębiorstwa. W rzeczywistości zatem Spółka, jako podatnik VAT, poniosłaby ekonomiczny ciężar sfinansowania tego podatku. Tego rodzaju interpretacja prowadziłaby zatem do efektów oczywiście sprzecznych z podstawową zasadą systemu VAT - tzn. neutralności podatku dla podatników, która była wielokrotnie przywoływana w orzeczeniach Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Art. 91 ustawy o VAT nie może być zatem odczytywany w taki niekorzystny dla Wnioskodawcy sposób, bo wykładnia taka prowadzi do wniosków oczywiście sprzecznych z podstawową zasadą podatku VAT, czyli jego neutralnością dla podatników oraz możliwością przerzucenia jego ciężaru na finalnych konsumentów.

Sprzedaż ZCP (wyłączona z zakresu ustawy o VAT) nie oznacza, że Wnioskodawca (sprzedawca), wykorzystujący dotychczas te składniki do wykonywania czynności opodatkowanych, wykorzystał je do czynności niepodlegających VAT. Skoro w myśl art. 91 ust. 6 pkt 2 ustawy o VAT "przyjmuje się", iż w razie sprzedaży towarów i usług z zastosowaniem zwolnienia lub wyłączenia z VAT, będą one w dalszym ciągu wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych lub wyłączonych z VAT, to z tego wynika, że przyjmuje się także, iż będą one w ten sposób wykorzystywane przez nabywcę tych towarów. W analizowanym przypadku tak z całą pewnością nie było - zatem wspomniana interpretacja przepisu art. 91 ust. 6 pkt 2 ustawy o VAT byłaby całkowicie niezgodna z rzeczywistością. Nabywca będzie wykorzystywać nabyte w ramach ZCP składniki majątkowe do działalności opodatkowanej i wspomniana regulacja w żaden sposób tego zmienia. Dowodzi to po raz kolejny, że art. 91 ust. 6 ustawy o VAT w ogóle nie dotyczy transakcji zbycia ZCP.

Przepisy art. 91 ust. 4-6 ustawy o VAT przewidują obowiązek korekty odliczonego VAT w przypadku, gdy nastąpi sprzedaż towaru lub usługi zwolniona z VAT lub niepodlegająca temu podatkowi. Regulacje te nie mogą być jednak zastosowane do przypadku sprzedaży towarów lub usług w ramach ZCP.

Po pierwsze przepis ten nie może mieć zastosowania do Wnioskodawcy z tego względu, że w analizowanej sytuacji przedmiotem sprzedaży nie były towary czy usługi, ale ZCP. Stąd korekta byłaby sprzeczna z literalną wykładnią analizowanych regulacji.

Ponadto należy zwrócić uwagę, że art. 91 ust. 9 ustawy o VAT wskazuje, że w przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa korekta określona w ust. 1-8 jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Przywołany przepis wyraźnie przenosi obowiązek ewentualnego dokonania korekty ze sprzedawcy np. ZCP na nabywcę. Obarczenie tym obowiązkiem zarówno sprzedawcy, jak i nabywcy pozbawione byłoby jakiejkolwiek racjonalności. VAT naliczony związany jest z konkretnym towarem lub usługą. Korekta może dotyczyć co najwyżej kwoty, która została odliczona. Gdyby korekty miały dokonywać oba podmioty - to w ustawie brak jest jakiegokolwiek mechanizmu zabezpieczającego przed tym, aby korekta dotknęła więcej niż 100% odliczonego podatku (potencjalnie mogłaby wówczas sytuacja, gdy zarówno sprzedawca jak i nabywca ZGR dokonałby 100% korekty), powstawałby zatem quasi - VAT naliczony z tytułu czynności, która nie podlega opodatkowaniu. To zaś byłoby oczywiście sprzeczne także z zasadą neutralności, o której szerzej Wnioskodawca wspomina także poniżej.

Ponadto, przepis art. 91 ust. 9 ustawy o VAT nie bez przyczyny dotyczy sytuacji sprzedaży ZCP lub przedsiębiorstwa. W przypadku zwykłej sprzedaży towaru do dokonania korekty może być zmuszony sprzedawca - w momencie sprzedaży po raz ostatni, a nabywca będzie realizował swoje prawo do odliczenia będzie na nim spoczywał obowiązek ewentualnej korekty związany wyłącznie z jego własnym przedsiębiorstwem. Jeśli następuje sprzedaż np. ZCP nabywca kontynuuje działalność ZCP sprzedawcy i stąd przejmuje obowiązek sprzedawcy do realizacji korekty - w zależności od tego czy zmieni sposób wykorzystywania danego składnika ZCP, czy też nie.

Pogląd powyższy w pełni podzielił Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 20 stycznia 2009 r. (sygn. ILPP1/443-1011/08-3/BP), w której Organ podatkowy stwierdził, że w przypadku, gdy podział przez wydzielenie nastąpi po 30 listopada 2008 r., wówczas obowiązek ewentualnej korekty podatku naliczonego od towarów handlowych i środków trwałych zostanie przeniesiony na nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa, czyli spółkę przejmującą."

Analogicznie stwierdzono w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 13 lutego 2009 r. (sygn. ILPP2/443-1061/08-2/MN), w której Organ podatkowy potwierdzając stanowisko podatnika stwierdził, iż " (...) w przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa korekta określona w ust. 1-8 jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Zatem należy stwierdzić, iż po stronie wnoszącej aport (zbywcy), nie powstanie obowiązek korygowania wcześniej odliczonego podatku naliczonego."

Wreszcie w interpretacji z 8 marca 2010 r. (IPPP1-443-232/10-2/IGo) Dyrektor IS w Warszawie w pełni potwierdził stanowisko podatnika, że wniesienie wkładu w postaci ZCP nie powoduje obowiązku dokonania korekty VAT naliczonego przez wnoszącego wkład. Interpretacja ta dotyczy zarówno środków trwałych, jak i towarów.

Jest całkowicie bez znaczenia, że powyższe interpretacje dotyczą wniesienia wkładu lub podziału, a nie sprzedaży ZCP. Istotnym jest, że dotyczą one ZCP lub przedsiębiorstwa. Zostały one oparte na art. 91 ust. 9 ustawy o VAT, w którym mowa jest o zbyciu m.in. ZCP, a przez zbycie niewątpliwie rozumie się nie tylko sprzedaż jak w analizowanym przypadku, ale i wniesienia aportem, czy inne formy przeniesienia własności. Stąd też interpretacje te dotyczą analogicznego problemu prawnego jak rozpatrywany w niniejszym wniosku i tym samym mają odpowiednie zastosowanie.

Podsumowanie

Jak wykazano wyżej, zarówno w przypadku towarów, produktów jak i środków trwałych ewentualny obowiązek dokonania korekty, o której mowa w art. 91 ust. 9 ustawy o VAT może dotyczyć wyłącznie nabywcy ZCP. Tym samym obowiązku takiego nie ma Wnioskodawca, jako sprzedawca ZCP. Obowiązek taki nie powstaje dla Spółki również z tego powodu, że żaden z przepisów ustawy o VAT go nie wprowadza dla analizowanej sytuacji. Odmienna interpretacja godziłaby w zasadę neutralności podatku VAT dla podatników.

Jednocześnie Wnioskodawca pragnie podkreślić, że przywołane w niniejszym wniosku orzecznictwo sądowe jest przejawem ukształtowanej linii orzecznictwa, dotyczącej problemu prawnego przedstawionego w niniejszym wniosku. Również przywołane powyżej interpretacje indywidualne dotyczyły tego samego problemu prawnego, jak w niniejszym wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 90 ust. 1 ww. ustawy, w stosunku do towarów i usług, które wykorzystywane są przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik obowiązany jest do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwoty podatku naliczonego, dającej podatnikowi prawo do odliczenia, podatnik może w celu ustalenia tej kwoty zastosować proporcję określoną zgodnie z ust. 2-10 powołanego artykułu.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-9, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11, dla zakończonego roku podatkowego.

Obowiązek skorygowania podatku naliczonego od wcześniej nabytych towarów, środków trwałych wykorzystywanych przez podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych, które są następnie przedmiotem zbycia (aportu) przedsiębiorstwa, reguluje art. 91 ust. 9 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, w przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa korekta określona w ust. 1-8 jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ze złożonego wniosku wynika, iż Wnioskodawca w 2011 r. dokonał zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa (ZCP). Środki trwałe wchodzące w zakres ZCP były przez Spółkę wykorzystywane do tej działalności opodatkowanej podatkiem VAT, a towary handlowe i produkty były przeznaczone do sprzedaży (podlegającej opodatkowaniu VAT). Dlatego też Spółka odliczyła całą kwotę podatku VAT naliczonego przy nabyciu lub wytworzeniu wspomnianych składników majątkowych. Sprzedaż ZCP nie podlegała opodatkowaniu VAT - jako transakcja wyłączona z zakresu obowiązywania ustawy o VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa przez Wnioskodawcę nie wiąże się z obowiązkiem skorygowania podatku naliczonego, odliczonego w związku z nabyciem lub wytworzeniem środków trwałych, towarów handlowych oraz produktów wchodzących w skład sprzedanej zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Obowiązek ewentualnej korekty podatku naliczonego od przekazanych składników majątkowych, na podstawie art. 91 ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług, zostanie przeniesiony na nabywcę.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.