IPPP2/443-325/12-6/KG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 27 marca 2012 r. (data wpływu 29 marca 2012 r.) uzupełnione pismem nadanym za pośrednictwem Poczty Polskiej w dniu 21 maja 2012 r. (data wpływu 24 maja 2012 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie tut. Organu Nr IPPP2/443-325/12-2/KG z dnia 11 maja 2012 r. (skutecznie doręczonym w dniu 16 maja 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT czynności przekazania pracownikom karnetów finansowanych w części z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych - jest prawidłowe.

W dniu 29 marca 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT czynności przekazania pracownikom karnetów finansowanych w części z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem nadanym za pośrednictwem Poczty Polskiej w dniu 21 maja 2012 r. (data wpływu 24 maja 2012 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie tut. Organu Nr IPPP2/443-325/12-2/KG z dnia 11 maja 2012 r. (skutecznie doręczonym w dniu 16 maja 2012 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Przedmiotem działalności Spółki jest sprzedaż detaliczna i hurtowa obuwia importowanego oraz odzieży. Spółka jest zobowiązana do tworzenia Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych na podstawie ustawy z dnia 4 marca 1994 r. W ramach pozapłacowych świadczeń z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, Spółka zamierza wykupić dla pracowników, którzy zgłoszą chęć korzystania z zajęć sportowych, karty uprawniające do korzystania ze świadczeń rekreacyjno-sportowych (fitness, basen, siłownia itp.).

Wartość karty sportowo-rekreacyjnej została ustalona na kwotę 97 zł i będzie podzielona na część finansowaną przez pracodawcę w ramach ZFŚS jako dopłata do karty w wysokości 20 zł dla każdego pracownika i część finansowaną przez pracownika ze środków własnych w wysokości 77 zł. Kwota dopłaty przez pracownika będzie potrącana z wynagrodzenia netto. Pracownicy będą mogli również zakupić karnety dla członków rodzin, a koszt karnetu dla członka rodziny będzie w całości opłacany przez pracownika.

Prawo do karnetów, będą miały również osoby zatrudnione w ramach umowy zlecenia, z tą różnicą, że całą wartość karnetu będą pokrywały z wynagrodzenia netto - nie będzie dofinansowania dla pracowników zatrudnionych w ramach umowy zlecenia. W związku z tym Spółka podpisze umowę z firmą świadczącą usługi w tym zakresie i faktura będzie wystawiana na pracodawcę - Spółkę - w kilku pozycjach: w podziale na poszczególne usługi, które objęte są różnymi stawkami VAT. Na fakturze będą też wyodrębnione pozycje dotyczące ilości pakietów oraz ich wartość dla pracowników, ale bez podziału na część finansowaną przez Spółkę z ZFŚS i część finansowaną przez pracownika z wynagrodzenia netto oraz na część finansowaną przez pracownika dotyczącą wartości karnetów dla członków rodziny pracownika. Firma po otrzymaniu faktury za całość usługi wykona przelewy potrąconych pracownikom kwot.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy istnieje odsprzedaż usługi zakupionej od firmy zewnętrznej na rzecz pracownika - Spółka jest pośrednikiem i czy wartość sprzedaży (część finansowana przez pracownika) powinna stanowić podstawę do naliczenia podatku od towarów i usług, tj. czy Spółka ma obowiązek opodatkowania VAT tej części wartości karnetu, która jest finansowana przez pracowników (potrącana na podstawie upoważnienia pracownika z jego wynagrodzenia netto).

Zdaniem Wnioskodawcy, ze względu na fakt, iż Spółka nie prowadzi działalności gospodarczej w tym zakresie a jest zobowiązana do tworzenia ZFŚS i jest wyłącznie jego technicznym dysponentem, pozapłacowe świadczenia dla pracownika finansowane w części przez Spółkę z ZFŚS, a w części przez pracownika nie stanowią podstawy do naliczenia podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Artykuł 15 ust. 1 ustawy stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Przedmiotem działania Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych (ZFŚS), zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (tekst jedn.: Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o ZFŚS, jest finansowanie działalności socjalnej organizowanej na rzecz osób uprawnionych do korzystania z Funduszu, na dofinansowanie zakładowych obiektów socjalnych oraz na tworzenie zakładowych żłobków, klubów dziecięcych, przedszkoli oraz innych form wychowania przedszkolnego. Jak wynika z treści art. 2 pkt 1 ustawy o ZFŚS, przez działalność socjalną rozumie się usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, klubach dziecięcych, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

W myśl pkt 5 powołanego przepisu, osobami uprawnionymi do korzystania z Funduszu są pracownicy i ich rodziny, emeryci i renciści - byli pracownicy i ich rodziny oraz inne osoby, którym pracodawca przyznał, w regulaminie, o którym mowa w art. 8 ust. 2, prawo korzystania ze świadczeń socjalnych finansowanych z Funduszu. Z powołanych przepisów wynika, iż zakładowa działalność socjalna dotyczy określonych rodzajów świadczeń pracodawcy na rzecz pracownika, i tylko te świadczenia mogą być finansowane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Ponadto, Fundusz jest tworzony na rzecz załogi pracodawcy i prawo do korzystania ze świadczeń finansowanych z Funduszu jest kolektywnym prawem załogi. Fundusz ten, zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o ZFŚS, tworzy się z corocznego odpisu podstawowego, naliczanego w stosunku do przeciętnej liczby zatrudnionych. Ponadto, zasoby Funduszu zwiększają dochody, wymienione w art. 7 ust. 1 pkt 1-9 ustawy o ZFŚS. Wśród nich wskazano m.in. wpływy z opłat pobieranych od osób i jednostek organizacyjnych korzystających z działalności socjalnej, o której mowa w art. 2 pkt 1 (art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o ZFŚS).

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o ZFŚS, zasady i warunki korzystania z usług i świadczeń finansowanych z Funduszu, z uwzględnieniem ust. 1, oraz zasady przeznaczania środków Funduszu na poszczególne cele i rodzaje działalności socjalnej określa pracodawca w regulaminie ustalanym zgodnie z art. 27 ust. 1 albo z art. 30 ust. 5 ustawy o związkach zawodowych. Powołany przepis ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, nie tworzy jednak żadnych praw podmiotowych do świadczeń dla osób uprawnionych do korzystania z Funduszu. W myśl natomiast art. 10 i art. 12 ustawy o ZFŚS, środkami Funduszu administruje pracodawca i gromadzi je na odrębnym rachunku bankowym.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż przedmiotem działalności Spółki jest sprzedaż detaliczna i hurtowa obuwia importowanego oraz odzieży. Spółka jest zobowiązana do tworzenia Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych na podstawie ustawy z dnia 4 marca 1994 r.

W ramach pozapłacowych świadczeń z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, Spółka zamierza wykupić dla pracowników, którzy zgłoszą chęć korzystania z zajęć sportowych, karty uprawniające do korzystania ze świadczeń rekreacyjno-sportowych (fitness, basen, siłownia itp.). Wartość karty sportowo-rekreacyjnej została ustalona na kwotę 97 zł i będzie podzielona na część finansowaną przez pracodawcę w ramach ZFŚS jako dopłata do karty w wysokości 20 zł dla każdego pracownika i część finansowaną przez pracownika ze środków własnych w wysokości 77 zł. Kwota dopłaty przez pracownika będzie potrącana z wynagrodzenia netto. Pracownicy będą mogli również zakupić karnety dla członków rodzin, a koszt karnetu dla członka rodziny będzie w całości opłacany przez pracownika.

Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do kwestii związanej z opodatkowaniem podatkiem od towarów usług tej części wartości karnetu, która jest finansowana przez pracownika.

Mając na uwadze powyżej przedstawione okoliczności sprawy oraz powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, iż czynność zakupu od osoby trzeciej świadczenia w części finansowanego z ZFŚS jest działaniem o charakterze techniczno - administracyjnym, podejmowanym dodatkowo, całkowicie poza sferą prowadzonej przez pracodawcę działalności gospodarczej (poza sferą jego aktywności biznesowej), nie jest czynnością podejmowaną przez pracodawcę w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

W konsekwencji należy stwierdzić, że nie jest on podatnikiem tego podatku w tym zakresie. Powyższe odnieść należy zarówno do sytuacji, gdy ww. świadczenie jest w całości lub części finansowane ze środków ZFŚS, albowiem pracodawca występuje jedynie w roli administratora tych środków, nie zaś jego dysponenta, jak i do sytuacji, gdy świadczenie to współfinansuje beneficjent, tj. osoba uprawniona do korzystania z Funduszu.

Reasumując, w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nie występuje jako podatnik podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy o VAT. W związku z czym działalność socjalna wykonywana przez Wnioskodawcę jako administratora ZFŚS (tekst jedn.: nabywanie usług, jak również ich udostępnianie uprawnionym osobom) nie podlega regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy wniosku w zakresie opodatkowania podatkiem VAT czynności przekazania pracownikom karnetów finansowanych w części z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. W zakresie opodatkowania podatkiem VAT odsprzedaży pracownikom karnetów uprawniających do udziału w zajęciach rekreacyjno - sportowych, w sytuacji gdy całość świadczenia pokrywa pracownik, zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.