IPPP2/443-323/11-2/IG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 marca 2011 r. (data wpływu 14 marca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie przesyłania faktur elektronicznych, przechowywania w formie elektronicznej faktur przesłanych i otrzymanych elektronicznie, wystawiania faktur korygujących, otrzymywania potwierdzenia odbioru w przypadku faktur korygujących oraz formy akceptacji przesyłania faktur elektronicznych a więc, w kwestii 1, 3, 5, 6 i 7 za prawidłowe, natomiast w zakresie obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z otrzymanych faktur elektronicznych i przechowywania w formie elektronicznej faktur przesłanych i otrzymanych w wersji papierowej, a więc w kwestii 2 i 4 za nieprawidłowe.

W dniu 14 marca 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie przesyłania faktur elektronicznych, formy akceptacji przesyłania faktur elektronicznych, obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z otrzymanych faktur elektronicznych, przechowywania faktur, wystawiania faktur korygujących, otrzymywania potwierdzenia odbioru w przypadku faktur korygujących.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W związku z treścią obowiązującego od 1 stycznia 2011 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2010 r. w sprawie przesyłania faktur w formie elektronicznej, zasad ich przechowywania oraz trybu udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej (Dz. U. Nr 249, poz. 1661), dalej: rozporządzenie o fakturach elektronicznych, Wnioskodawca rozważa rozpoczęcie procesu przesyłania i przechowywania faktur w wersji elektronicznej zgodnie z przepisami powyższego rozporządzenia, także korygowania faktur w wersji elektronicznej.

Wnioskodawca rozważa wprowadzenie dwóch rozwiązań:

Pierwsze rozwiązanie polegać będzie na generowaniu faktur VAT (a także faktur korygujących oraz duplikatów faktur i faktur korygujących) za świadczone przez Wnioskodawcę usługi, w systemie informatycznym Wnioskodawcy i przesłaniu ich do kontrahenta za pośrednictwem poczty elektronicznej jako załącznik do wiadomości elektronicznej. Faktura elektroniczna zostanie zapisana w pliku w formacie uniemożliwiającym jego modyfikację (np. pdf., jpg.) albo w formacie jednego z powszechnie używanych pakietów biurowych (np. doc. albo xls.) zabezpieczonym hasłem.

Drugie rozwiązanie polegać będzie na udostępnieniu kontrahentom faktur VAT (a także faktur korygujących oraz duplikatów faktur i faktur korygujących) za usługi świadczone przez Wnioskodawcę za pośrednictwem systemu informatycznego wykorzystywanego do komunikacji z klientami. Faktury będą generowane automatycznie na podstawie danych uprzednio wprowadzonych do systemu. System informatyczny zapewniać będzie możliwość pobrania przez klienta i ewentualnie wydrukowania wygenerowanej automatycznie przez system faktury, w postaci zabezpieczonej przez zmianami (tj. obraz faktury w wersji pdf.). Dostęp do systemu będą mieli jedynie upoważnieni pracownicy ze strony klienta. W celu zapewnienia bezpieczeństwa, posługiwać się będą kluczem wygenerowanym przez system. System uniemożliwia wprowadzanie zmian do treści faktur przez operatora po stronie Wnioskodawcy oraz pracownika klienta.

Przepisy rozporządzenia o fakturach elektronicznych dają również Wnioskodawcy prawo do przyjmowania faktur wystawionych przez jego kontrahentów w wersji elektronicznej.

Z otrzymaniem faktury VAT wiąże się przede wszystkim prawo do odliczenia VAT naliczonego wykazanego na tej fakturze. Prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikowi na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, natomiast kwotę podatku - w myśl art. 86 ust. 2 ustawy o VAT - stanowi suma kwot podatku określonych w "fakturach otrzymanych przez podatnika". Wnioskodawca będzie dochowywał staranności w ocenie czy otrzymywane od kontrahentów faktury elektroniczne spełniają warunki, o których mowa w przepisach rozporządzenia o fakturach elektronicznych. Wnioskodawca powziął jednak wątpliwość czy jeśli otrzymana od kontrahenta faktura elektroniczna w przyszłości zostanie zakwestionowana przez organy podatkowe jako wystawiona w sposób niezgodny z postanowieniami rozporządzenia o fakturach elektronicznych (np. w sposób niezapewniający integralności treści faktury), to czy Wnioskodawca będzie ponosił negatywne tego konsekwencje poprzez zakwestionowane prawa Wnioskodawcy do odliczenia podatku naliczonego, jako dokonane na podstawie dokumentu niebędącego "fakturą".

Wnioskodawca będzie przechowywał faktury VAT (a także faktury korygujące oraz duplikaty faktur i faktur korygujących) przesłane bądź udostępnione klientom w formie elektronicznej, a także otrzymane od kontrahentów w formie elektronicznej, również w wersji elektronicznej. Faktury będą przechowywane w formie zapisu elektronicznego na elektronicznych nośnikach danych. Pliki zawierające faktury VAT będą umożliwiały odczytanie ich w dowolnym momencie oraz ewentualne wydrukowanie. Zostaną tym samym spełnione wymogi określone w § 6-8 rozporządzenia o fakturach elektronicznych.

Wnioskodawca rozważa również digitalizacje faktur VAT zakupowych otrzymanych od kontrahentów w formie papierowej oraz faktur VAT sprzedażowych wystawionych i przesłanych kontrahentom w formie papierowej. Będzie to dotyczyło zarówno faktur otrzymanych (przesłanych) po 1 stycznia 2011 r., jak również faktur otrzymanych (przesłanych) w okresie wcześniejszym, tj. przed momentem wejścia w życie rozporządzenia o fakturach elektronicznych. Digitalizacja faktur otrzymanych (przesłanych) w formie papierowej odbywać się będzie poprzez przeniesienie ich treści do wersji elektronicznej. Faktury te będą następnie przechowywane w formie zapisu elektronicznego na elektronicznych nośnikach danych, w sposób zapewniający spełnienie warunków określonych w § 21 pkt 2 rozporządzenia z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.), dalej: rozporządzenie w sprawie faktur VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. Powyższe dotyczyć będzie również faktur korygujących oraz duplikatów faktur i faktur korygujących.

W sytuacji, gdy niezbędne będzie dokonanie korekty faktury VAT Wnioskodawca zamierza przesyłać kontrahentom faktury korygujące w wersji elektronicznej. W ten sposób przesyłane będą zarówno faktury korygujące do faktur pierwotnie przesłanych do kontrahenta w formie elektronicznej, jak również do faktur przesłanych pierwotnie do kontrahenta w formie papierowej. Faktura korygująca będzie zawierała dane określone w rozporządzeniu w sprawie faktur VAT (w szczególności w § 13 oraz § 14) oraz spełniać będzie warunki przewidziane dla faktur elektronicznych określone w rozporządzeniu o fakturach elektronicznych. Faktury korygujące będą przechowywane w sposób opisany w pkt III niniejszego wniosku. W sytuacji zaś, gdy z powodów technicznych nie będzie możliwe sporządzenie i przesłanie faktury korygującej w wersji elektronicznej, Wnioskodawca będzie sporządzać faktury korygujące w wersji papierowej zarówno w stosunku do faktur pierwotnie przesłanych do kontrahenta w formie elektronicznej, jak również do faktur przesłanych pierwotnie do kontrahenta w formie papierowej.

Niezależnie od zamiaru przesyłania do kontrahentów faktur i faktur korygujących w wersji elektronicznej, Wnioskodawca zamierza również uzyskiwać potwierdzenie odbioru faktury korygującej za pośrednictwem elektronicznych środków komunikacji, np. poprzez zwrotne potwierdzenie odczytania wiadomości elektronicznej udostępniane przez system poczty elektronicznej (w przypadku faktur korygujących przesłanych elektronicznie jako załącznik do wiadomości elektronicznej oraz faktur korygujących udostępnionych za pośrednictwem systemu informatycznego komunikacji z klientem) bądź poprzez oświadczenie kontrahenta przesłane w formie wiadomości elektronicznej albo za pośrednictwem faksu.

Opisane sposoby potwierdzenia odbioru faktury korygującej będą stosowane niezależnie od formy w jakiej zostanie przesłana do kontrahenta sama faktura korygująca (tj. elektronicznie bądź papierowo).

Zgodnie z literalnym brzmieniem przepisów rozporządzenia o fakturach elektronicznych nie jest możliwe wystawianie faktur w wersji elektronicznej, jeśli odbiorca takiej faktury nie wyraził na to zgody poprzez "akceptację", która może zostać wyrażona w formie pisemnej bądź elektronicznie. Żaden przepis rozporządzenia nie precyzuje jednak formy elektronicznej akceptacji. W związku z powyższym, Wnioskodawca powziął wątpliwość czy otrzymanie od kontrahenta akceptacji na przesyłanie mu przez Wnioskodawcę faktur w wersji elektronicznej w formie wiadomości elektronicznej bądź za pośrednictwem faksu będzie uznane za wystarczające dla skuteczności procesu wystawiania faktur elektronicznych przez Wnioskodawcę.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Stanowisko zajęte przez Wnioskodawcę:

Zgodnie z § 3 i § 4 rozporządzenia o fakturach elektronicznych, faktury mogą być przesyłane, w tym udostępniane, w formie elektronicznej w dowolnym formacie elektronicznym, po spełnieniu dwóch warunków:

Rozporządzenie nie określa zamkniętego katalogu rozwiązań technicznych, jakie mogą być wykorzystane w obecnym stanie prawnym, wyjaśnia jednak, że przez autentyczność pochodzenia faktury - zgodnie z § 2 ust. 1 - rozumieć należy "pewność co do tożsamości dokonującego dostawy towarów lub usługodawcy albo wystawcy faktury", zaś przez integralność treści faktury "to, że w fakturze nie zmieniono danych, które powinna zawierać faktura". Rozporządzenie w § 2 pkt 2 wymienia przykładowe rozwiązania spełniające warunki autentyczności pochodzenia faktury oraz integralność treści faktury. Użycie w tym przepisie sformułowania "w szczególności" oznacza, że możliwe jest także każde inne - poza wskazanymi w powyższym przepisie - rozwiązanie. Przepisy pozwalają zatem w dowolny sposób zapewniać autentyczność pochodzenia i integralności treści faktury przesyłanej w formie elektronicznej.

Rozważane przez Wnioskodawcę rozwiązania zapewnią autentyczność pochodzenia pliku zawierającego fakturę oraz integralność treści faktury, gdyż faktury będą zapisywane w pliku w formie obrazu (np. jako pdf. albo plik graficzny jpg.), który ze swej istoty uniemożliwia modyfikację jego treści, bądź też w pliku pakietu biurowego (np. doc. bądź xls.) zabezpieczonym hasłem przed dostępem osób niepożądanych. W przypadku zaś faktur udostępnianych za pośrednictwem informatycznego sytemu komunikacji z klientem, dostęp do tego systemu, a co za tym idzie do faktur ograniczony będzie wyłącznie do upoważnionych pracowników klienta Wnioskodawcy, co również zapewnia autentyczność pochodzenia oraz integralność treści faktury udostępnionej klientom w tej formie.

W ocenie Wnioskodawcy nie jest możliwe, aby Wnioskodawca ponosił negatywne konsekwencje faktu, iż faktury przesłane elektronicznie przez jego kontrahentów nie spełniają warunków określonych w rozporządzeniu o fakturach elektronicznych. Przepisy rozporządzenia wyraźnie stanowią, że "faktury mogą być przesyłane, w tym udostępniane w formie elektronicznej". Dyspozycja tego przepisu skierowana jest zatem do podmiotów zobowiązanych do wystawienia faktury VAT, a więc pełniących z tytułu konkretnej czynności funkcję podatnika VAT czynnego, nie zaś do drugiej strony transakcji (odbiorcy towaru bądź usługi).

Wnioskodawca jako podmiot nabywający dany towar bądź usługę od kontrahenta, aby móc otrzymywać faktury w wersji elektronicznej musi jedynie wyrazić zgodę na otrzymywanie faktur w tej formie poprzez "akceptację", o której mowa w § 3 rozporządzenia o fakturach elektronicznych. Rolą podmiotu wystawiającego fakturę jest zaś zapewnienie, aby tryb oraz forma przesyłania faktury w formie elektronicznej zapewniały autentyczność jej pochodzenia oraz integralność treści.

Zatem ewentualne zakwestionowanie po stronie kontrahenta przez organy podatkowe przyjętego przez niego rozwiązania techniczno-informatycznego jako niezgodnego z rozporządzeniem o fakturach elektronicznych, nie może skutkować negatywnymi konsekwencjami dla drugiej strony transakcji (w tym przypadku dla Wnioskodawcy), gdyż Wnioskodawca nie będzie miał wpływu na tryb ani formę faktur przesyłanych przez kontrahenta w formie elektronicznej. Przede wszystkim zaś nie może skutkować zakwestionowaniem prawa do odliczenia VAT naliczonego, jeśli Wnioskodawca miał takie prawo oraz takiego odliczenia dokonał.

Wprawdzie przepisy ustawy o VAT (art. 86 ust. 1 i 2) uzależniają prawo do odliczenia podatku naliczonego od posiadania dokumentu będącego fakturą, jednak Wnioskodawca nie może ponosić odpowiedzialności za błędy kontrahenta bądź nieprecyzyjne przepisy. W ocenie Wnioskodawcy wystarczającym dla skutecznego odliczenia VAT naliczonego jest spełnienie warunków do takiego i odliczenia określonych w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT oraz posiadanie dokumentu (faktury VAT), który przy zachowaniu racjonalnej oceny realizowanych transakcji, uznany został za spełniający wymogi określone w rozporządzeniu o fakturach elektronicznych.

Zgodnie z § 6 rozporządzenia o fakturach elektronicznych faktury przesłane drogą elektroniczną są przechowywane w podziale na okresy rozliczeniowe w dowolny sposób zapewniający

Zgodnie zaś z § 8 tego rozporządzenia faktury przesłane w formie elektronicznej i przechowywane w tej formie udostępniane są organowi podatkowemu i organowi kontroli skarbowej w trybie umożliwiającym tym organom bezzwłoczny ich pobór i przetwarzanie danych w nich zawartych.

Stosowany przez Wnioskodawcę sposób przechowywania faktur przesłanych kontrahentom elektronicznie na elektronicznych nośnikach danych zapewniać będzie wymogi opisane w powyższym rozporządzeniu.

Aktualnie obowiązujące przepisy rozporządzenia w sprawie faktur VAT w § 21 pkt 1 określają, że podatnicy zobowiązani są przechowywać faktury oraz faktury korygujące, a także ich duplikaty do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Natomiast § 21 pkt 2 powyższego rozporządzenia określa, że podatnicy zobowiązani są do przechowywania faktur, faktur korygujących, a także duplikatów tych dokumentów w podziale na okresy rozliczeniowe w dowolny sposób zapewniający:

Rozporządzenie powyższe nie precyzuje wprost czy możliwe jest przechowywanie w wersji elektronicznej faktur VAT otrzymanych (przesłanych) pierwotnie w wersji papierowej. Określa jedynie warunki jakie muszą być spełnione, aby przechowywanie faktur było zgodne z przepisami prawa. Oznacza to w ocenie Wnioskodawcy, że podatnik może przechowywać faktury VAT w dowolnej formie, pod warunkiem, że spełnione będą określone w powyższym rozporządzeniu wymogi. Możliwe jest zatem zdigitalizowanie faktur VAT otrzymanych (przesłanych) w formie papierowej do wersji elektronicznej (w tym faktur otrzymanych bądź przesłanych przed dniem 1 stycznia 2011 r.) i następnie przechowywanie ich w wersji elektronicznej. Dotyczy to również faktur korygujących oraz duplikatów faktur i faktur korygujących.

Rozporządzenie w sprawie faktur elektronicznych nie posługuje się wprost pojęciem "faktura korygująca" Nie oznacza to jednak, że faktury korygujące nie mogą być w ogóle sporządzane w wersji elektronicznej zgodnie z tym rozporządzeniem. Faktura korygująca jest bowiem ze swej istoty rodzajem faktury na co wskazuje chociażby analiza treści § 13 w powiązaniu z pozostałymi przepisami rozporządzenia o fakturach VAT. Oznacza to, że wszelkie przepisy, w tym o sposobie przesyłania i przechowywania faktur w formie elektronicznej, odnoszące się do "faktur" odnoszą się również do "faktur korygujących".

Jednocześnie, żaden przepis rozporządzenia o fakturach elektronicznych ani rozporządzenia o fakturach VAT nie zawęża możliwości korygowania fakturami korygującymi w wersji elektronicznej wyłącznie faktur pierwotnych również wystawionych w wersji elektronicznej. Celem zmian, które weszły w życie od dnia 1 stycznia 2011 r. było zrównanie roli faktur w wersji elektronicznej z fakturami w wersji papierowej. Prowadzi to do wniosku, że możliwe jest korygowanie fakturami korygującymi sporządzonymi i przesłanymi w wersji elektronicznej faktur przesłanych pierwotnie do kontrahenta w wersji papierowej. Możliwe jest również korygowanie fakturami korygującymi sporządzonymi i przesłanymi w wersji papierowej, faktur pierwotnie przesłanych do kontrahenta w wersji elektronicznej. Każda forma faktury ma bowiem identyczną moc prawną.

Z art. 29 ust. 4a ustawy o VAT wynika, iż aby dokonać obliczenia podstawy opodatkowania na podstawie faktury korygującej wystawionej przez podatnika, niezbędne jest posiadanie potwierdzenia odbioru faktury korygującej. Jednocześnie żaden przepis nie precyzuje formy, w jakiej to potwierdzenie powinno być otrzymane. W związku z powyższym, biorąc pod uwagę cel, jaki przyświecał ustawodawcy wprowadzając zmiany w rozporządzeniach od dnia 1 stycznia 2011 r. (tj. zrównane faktur elektronicznych z fakturami papierowymi), w ocenie Wnioskodawcy również potwierdzenie odbioru faktury korygującej może być otrzymane za pośrednictwem elektronicznych środków komunikacji.

Niezależnie od formy, w jakiej zostanie przesłana do kontrahenta faktura korygująca (tj. papierowo bądź elektronicznie) Wnioskodawca będzie otrzymywał potwierdzenie odbioru faktury korygującej za pośrednictwem elektronicznych środków komunikacji.

Przede wszystkim zaś potwierdzeniem takiego otrzymania będzie uzyskanie zwrotnego potwierdzenia odczytania wiadomości elektronicznej udostępnianego przez system poczty elektronicznej, który będzie potwierdzał, że wiadomość elektroniczna wraz z załącznikiem w postaci faktury korygującej dotarła do adresata i została przez niego odczytana. W przypadku zaś faktur korygujących udostępnianych za pośrednictwem systemu informatycznego komunikacji z klientem formą potwierdzenia odbioru faktury korygującej będzie zapis elektroniczny potwierdzający pobranie przez kontrahenta faktury korygującej.

W pozostałych przypadkach, formą potwierdzenia może być oświadczenie kontrahenta potwierdzające otrzymanie faktury korygującej przesłane w formie wiadomości elektronicznej albo w formie faksu.

Żaden przepis rozporządzenia o fakturach elektronicznych nie precyzuje formy w jakiej nastąpić powinna akceptacja kontrahenta na przesyłanie przez podatnika faktur elektronicznych.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, każda wiadomość, co do której nie będzie wątpliwości, iż pochodzi od kontrahenta zainteresowanego wyrażeniem takiej akceptacji oraz będzie zawierała jednoznaczną treść, iż wyraża on zgodę na akceptację otrzymywania przez Wnioskodawcę faktur elektronicznych, powinna być uznana za wystarczającą dla skutecznego rozpoczęcia przez Wnioskodawcę procesu przesyłania i udostępniania faktur elektronicznych. Przede wszystkim taka akceptacja może zostać przekazana Wnioskodawcy przez kontrahenta w formie wiadomości elektronicznej bądź za pośrednictwem faksu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się w kwestii 1, 3, 5, 6 i 7 za prawidłowe, w kwestii 2 i 4 za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 6.

W dniu 17 grudnia 2010 r. Minister Finansów wydał rozporządzenie w sprawie przesyłania faktur w formie elektronicznej, zasad ich przechowywania oraz trybu udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej (Dz. U. Nr 249, poz. 1661), zwane dalej rozporządzeniem z dnia 17 grudnia 2010 r.

Zgodnie z § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia, faktury mogą być przesyłane, w tym udostępniane, w formie elektronicznej w dowolnym formacie elektronicznym, pod warunkiem uprzedniej akceptacji tego sposobu przesyłania faktur przez odbiorcę faktury, zwanej dalej "akceptacją".

Akceptacja albo jej cofnięcie może być wyrażona w formie pisemnej lub w formie elektronicznej (§ 3 ust. 2 rozporządzenia).

W myśl § 4 rozporządzenia z dnia 17 grudnia 2010 r. faktury mogą być przesyłane w formie elektronicznej pod warunkiem zapewnienia autentyczności pochodzenia i integralności treści faktury.

Pojęcie autentyczności pochodzenia faktury - w myśl § 2 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 17 grudnia 2010 r. - oznacza pewność co do tożsamości dokonującego dostawy towarów lub usługodawcy albo wystawcy faktury. Natomiast przez integralność treści faktury - w myśl § 2 ust. 1 pkt 2 ww. rozporządzenia - rozumie się to, że w fakturze nie zmieniono danych, które powinna zawierać faktura.

Stosownie do § 2 ust. 2 rozporządzenia z dnia 17 grudnia 2010 r., autentyczność pochodzenia i integralność treści faktury są zachowane, w szczególności, w przypadku wykorzystania:

Wymienione metody zapewnienia przedmiotowych cech faktur są tylko przykładowym wyliczeniem, co oznacza, że podatnik może zastosować inne, dowolne środki zapewnienia autentyczności pochodzenia i integralności treści faktury.

Sposób przechowywania faktur elektronicznych został określony w § 6 i 7 rozporządzenia z dnia 17 grudnia 2010 r. Zgodnie z § 6 ww. rozporządzenia faktury przesyłane drogą elektroniczną są przechowywane w podziale na okresy rozliczeniowe w dowolny sposób zapewniający:

Zgodnie z § 7 ww. rozporządzenia faktury przesłane w formie elektronicznej mogą być przechowywane w formie elektronicznej poza terytorium kraju pod warunkiem zapewnienia organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej za pomocą środków elektronicznych, dostępu on-line do tych faktur.

Zasady wystawiania i przechowywania faktur VAT reguluje obecnie rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), zwane dalej rozporządzeniem z dnia 28 marca 2011 r., wydane na podstawie delegacji zawartej w art. 106 ust. 8 ustawy. Rozporządzenie to weszło w życie z dniem 1 kwietnia 2011 r. i zastąpiło rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.).

W myśl § 5 rozporządzenia z dnia 28 marca 2011 r. faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

W myśl art. 29 ust. 4a ustawy w przypadku, gdy podstawa opodatkowania ulega zmniejszeniu w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze, obniżenia podstawy opodatkowania podatnik dokonuje pod warunkiem posiadania, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługi korekty faktury po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia korekty faktury za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano. Przepis ust. 4a stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia korekty faktury do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna (ust. 4c).

Artykuł 29 ust. 4b ustawy stanowi natomiast o sytuacjach, w jakich nie wymagane są warunki posiadania przez podatnika potwierdzenia odbioru korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi.

Zgodnie z § 21 rozporządzenia z dnia 28 marca 2011 r.

W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124-86 ust. 1 ustawy. Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy - kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zgodnie z art. 88 ust. 3a ustawy nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

Przepis ust. 3a stosuje się odpowiednio do duplikatów faktur - art. 88 ust. 3b ustawy.

Ad. 1. i Ad. 7.

Z przedmiotowego wniosku wynika, że Wnioskodawca rozważa wprowadzenie dwóch rozwiązań w zakresie przesyłania faktur w formie elektronicznej: pierwszej - polegającej na generowaniu faktur VAT, faktur korygujących oraz duplikatów tych faktur za świadczone przez Wnioskodawcę usługi w systemie informatycznym Wnioskodawcy i przesłaniu ich do kontrahenta za pośrednictwem poczty elektronicznej jako załącznik do wiadomości elektronicznej. Faktura elektroniczna zostanie zapisana w pliku w formacie uniemożliwiającym jego modyfikację (np. pdf., jpg.) albo w formacie jednego z powszechnie używanych pakietów biurowych (np. doc., xls.) zabezpieczonym hasłem; drugiej - polegającej na udostępnieniu kontrahentom faktur VAT, faktur korygujących oraz duplikatów tych faktur za usługi świadczone przez Wnioskodawcę za pośrednictwem systemu informatycznego wykorzystywanego do komunikacji z klientami. Faktury będą generowane automatycznie, na podstawie danych uprzednio wprowadzonych do systemu. System informatyczny zapewniać będzie możliwość pobrania przez klienta i ewentualnie wydrukowania wygenerowanej automatycznie przez system faktury, w postaci zabezpieczonej przez zmianami (tj. obraz faktury w wersji pdf.). Dostęp do systemu będą mieli jedynie upoważnieni pracownicy ze strony klienta. W celu zapewnienia bezpieczeństwa, posługiwać się będą kluczem wygenerowanym przez system. System uniemożliwia wprowadzanie zmian do treści faktur przez operatora po stronie Wnioskodawcy oraz pracownika klienta.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że powyższe rozwiązania zapewnią autentyczność pochodzenia pliku zawierającego fakturę oraz integralność treści faktury, gdyż faktury będą zapisywane w pliku w formie obrazu (np. jako pdf albo plik graficzny jpg), który ze swej istoty uniemożliwia modyfikację jego treści, bądź w formie w pliku pakietu biurowego (np. doc, xls) zabezpieczonym hasłem przed dostępem osób niepożądanych. W przypadku zaś faktur udostępnianych za pośrednictwem informatycznego sytemu komunikacji z klientem, dostęp do tego systemu, a co za tym idzie do faktur ograniczony będzie wyłącznie do upoważnionych pracowników klienta Wnioskodawcy, co również zapewnia autentyczność pochodzenia oraz integralność treści faktury udostępnionej klientom w tej formie.

Zgodnie z literalnym brzmieniem przepisów rozporządzenia o fakturach elektronicznych zdaniem Wnioskodawcy nie jest możliwe wystawianie faktur w wersji elektronicznej, jeśli odbiorca takiej faktury, nie wyraził na to zgody poprzez "akceptację", która może zostać wyrażona w formie pisemnej bądź elektronicznie. Wg Wnioskodawcy żaden przepis rozporządzenia o fakturach elektronicznych nie precyzuje formy w jakiej nastąpić powinna akceptacja kontrahenta na przesyłanie przez podatnika faktur elektronicznych. W ocenie Wnioskodawcy każda wiadomość, co do której nie będzie wątpliwości, iż pochodzi od kontrahenta zainteresowanego wyrażeniem takiej akceptacji oraz będzie zawierała jednoznaczną treść, iż wyraża on zgodę na akceptację otrzymywania przez Wnioskodawcę faktur elektronicznych, powinna być uznana za wystarczającą dla skutecznego rozpoczęcia przez Wnioskodawcę procesu przesyłania i udostępniania faktur elektronicznych. Przede wszystkim, taka akceptacja może zostać przekazana Wnioskodawcy przez kontrahenta w formie wiadomości elektronicznej bądź za pośrednictwem faksu.

Biorąc pod uwagę przedstawione zdarzenie przyszłe, zajęte przez Wnioskodawcę stanowisko i przepisy rozporządzenia z dnia 17 grudnia 2010 r. w obecnym stanie prawnym faktury mogą być przesyłane w tym udostępniane w formie elektronicznej w dowolnym formacie elektronicznym pod warunkiem zapewnienia autentyczności pochodzenia i integralności treści faktury oraz po uprzedniej akceptacji danego sposobu przesyłania faktur przez odbiorcę faktur. Ponadto, tutejszy Organ zaznacza, że w myśl § 3 ust. 2 rozporządzenia z dnia 17 grudnia 2010 r., istnieje możliwość zastosowania pisemnej papierowej lub elektronicznej formy wyrażenia przez odbiorcę - kontrahenta akceptacji na stosowanie danego sposobu przesyłania, w tym udostępniania mu faktur w formie elektronicznej. Faktem jest, że odbiorca faktury sam dokonuje akceptacji danej formy przesyłania, w tym udostępniania mu faktur przez ich wystawcę. Jak zauważa Wnioskodawca przepisy rozporządzenia z dnia 17 grudnia 2010 r. nie precyzują elektronicznych form wyrażania akceptacji. Możliwe jest zatem by akceptacja przekazana za pośrednictwem wiadomości elektronicznej lub faksem, uznana została za wystarczającą dla skutecznego rozpoczęcia przez Wnioskodawcę procesu przesyłania i udostępniania faktur elektronicznych. Zatem stanowisko Wnioskodawcy odnośnie kwestii 7, iż akceptacja może zostać przekazana Wnioskodawcy przez kontrahenta w formie wiadomości elektronicznej bądź za pośrednictwem faksu, należy uznać za prawidłowe. Po uprzedniej akceptacji sposobu przesyłu faktur elektronicznych pomiędzy danymi kontrahentami, faktury te mogą być przesyłane w formie pliku uniemożliwiającego ich modyfikację oraz pliku zabezpieczonego przed modyfikacją hasłem, za pomocą programu pocztowego, zapisanego jako załącznik do wiadomości elektronicznej, zatem stanowisko Wnioskodawcy odnośnie kwestii 1 należy uznać za prawidłowe.

Ad. 2

Z przedmiotowego wniosku wynika, że Wnioskodawca będzie otrzymywał faktury w formie elektronicznej. Zdaniem Wnioskodawcy przepisy rozporządzenia o fakturach elektronicznych dają prawo do przyjmowania faktur wystawionych przez jego kontrahentów w wersji elektronicznej. Z otrzymaniem faktury VAT wiąże się przede wszystkim prawo do odliczenia VAT naliczonego wykazanego na tej fakturze. Prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikowi na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, natomiast kwotę podatku - w myśl art. 86 ust. 2 ustawy o VAT - stanowi suma kwot podatku określonych w "fakturach otrzymanych przez podatnika". Wnioskodawca będzie dochowywał staranności w ocenie czy otrzymywane od kontrahentów faktury elektroniczne spełniają warunki, o których mowa w przepisach rozporządzenia o fakturach elektronicznych. Wnioskodawca powziął jednak wątpliwość czy jeśli otrzymana od kontrahenta faktura elektroniczna w przyszłości zostanie zakwestionowana przez organy podatkowe jako wystawiona w sposób niezgodny z postanowieniami rozporządzenia o fakturach elektronicznych (np. w sposób niezapewniający integralności treści faktury), to czy Wnioskodawca będzie ponosił negatywne tego konsekwencje poprzez zakwestionowane prawa Wnioskodawcy do odliczenia podatku naliczonego, jako dokonane na podstawie dokumentu nie będącego "fakturą".

W ocenie Wnioskodawcy nie jest możliwe, aby Wnioskodawca ponosił negatywne konsekwencje faktu, iż faktury przesłane elektronicznie przez jego kontrahentów nie spełniają warunków określonych w rozporządzeniu o fakturach elektronicznych. Przepisy rozporządzenia wyraźnie stanowią, że "faktury mogą być przesyłane, w tym udostępniane w formie elektronicznej". Dyspozycja tego przepisu skierowana jest zatem do podmiotów zobowiązanych do wystawienia faktury VAT, a więc pełniących z tytułu konkretnej czynności funkcję podatnika VAT czynnego, nie zaś do drugiej strony transakcji (odbiorcy towaru bądź usługi).

Zdaniem Wnioskodawcy, jako podmiot nabywający dany towar bądź usługę od kontrahenta, aby móc otrzymywać faktury w wersji elektronicznej musi On jedynie wyrazić zgodę na otrzymywanie faktur w tej formie poprzez "akceptację", o której mowa w § 3 rozporządzenia o fakturach elektronicznych. Rolą podmiotu wystawiającego fakturę jest zaś zapewnienie, aby tryb oraz forma przesyłania faktury w formie elektronicznej zapewniały autentyczność jej pochodzenia oraz integralność treści.

Zatem, ewentualne zakwestionowanie po stronie kontrahenta przez organy podatkowe przyjętego przez niego rozwiązania techniczno-informatycznego jako niezgodnego z rozporządzeniem o fakturach elektronicznych, nie może skutkować negatywnymi konsekwencjami dla drugiej strony transakcji (w tym przypadku dla Wnioskodawcy), gdyż Wnioskodawca nie będzie miał wpływu na tryb ani formę faktur przesyłanych przez kontrahenta w formie elektronicznej. Przede wszystkim zaś, nie może skutkować zakwestionowaniem prawa do odliczenia VAT naliczonego, jeśli Wnioskodawca miał takie prawo oraz takiego odliczenia dokonał. Wprawdzie przepisy ustawy o VAT (art. 86 ust. 1 i 2) uzależniają prawo do odliczenia podatku naliczonego od posiadania dokumentu będącego fakturą, jednak Wnioskodawca uważa, że nie może ponosić odpowiedzialności za błędy kontrahenta bądź nieprecyzyjne przepisy. W ocenie Wnioskodawcy wystarczającym dla skutecznego odliczenia VAT naliczonego jest spełnienie warunków do takiego i odliczenia określonych w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT oraz posiadanie dokumentu (faktury VAT), który przy zachowaniu racjonalnej oceny realizowanych transakcji, uznany został za spełniający wymogi określone w rozporządzeniu o fakturach elektronicznych.

Biorąc pod uwagę przedstawione zdarzenie przyszłe, zajęte przez Wnioskodawcę stanowisko i przepisy rozporządzenia z dnia 17 grudnia 2010 r., oraz ustawy w razie dokonania odliczenia podatku VAT naliczonego wykazanego na fakturze zakupowej wystawionej przez kontrahenta Wnioskodawcy w formie elektronicznej i otrzymanej przez Wnioskodawcę w formie elektronicznej, w okolicznościach, w których forma techniczno-informatyczna faktury otrzymanej od kontrahenta nie będzie odpowiadała wymogom określonym w przepisach rozporządzenia o fakturach elektronicznych, Wnioskodawca może ponosić negatywne konsekwencje w postaci zakwestionowania prawa do odliczenia podatku naliczonego. Zatem zajęte przez Wnioskodawcę stanowisko odnośnie kwestii 2 należało uznać za nieprawidłowe.

Jak zauważa Wnioskodawca, przepisy rozporządzenia z dnia 17 grudnia 2010 r. wyraźnie stanowią, że "faktury mogą być przesyłane, w tym udostępniane w formie elektronicznej", jednakże to na Wnioskodawcy, jako odbiorcy faktury przesyłanej w formie elektronicznej, ciąży obowiązek akceptacji danego sposobu przesyłu faktur przez ich wystawcę, w myśl § 3 rozporządzenia z dnia 17 grudnia 2010 r.

Faktury elektroniczne mogą być przesyłane przez ich wystawcę w formie elektronicznej w dowolnym formacie elektronicznym, ale pod warunkiem zapewnienia autentyczności pochodzenia i integralności treści faktury. Ponadto biorąc pod uwagę przepisy § 6 ww. rozporządzenia Wnioskodawca zobowiązany jest do takiego przechowywania faktur przesyłanych drogą elektroniczną, by zapewniona była m.in. autentyczność pochodzenia, integralność treści, czytelność tych faktur do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Tak więc Wnioskodawca jest obowiązany dochowywać staranności w ocenie czy dany sposób przesyłu faktur elektronicznych i otrzymane od kontrahentów dokumenty - faktury elektroniczne spełniają warunki, o których mowa w przepisach rozporządzenia z dnia 17 grudnia 2010 r. i z dnia 28 marca 2011 r. Obowiązany jest dochowywać staranności w ocenie czy każda otrzymana faktura zawiera określone elementy zawarte § 5 rozporządzenia z dnia 28 marca 2011 r. Jak prawidłowo zauważa Wnioskodawca przepisy ustawy uzależniają prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z otrzymanych dokumentów będących fakturą.

Ustawa wskazuje sytuacje stanowiące o wyłączeniach stosowania obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. Stanowi o tym art. 88 ustawy.

Zgodnie z art. 88 ust. 3a ustawy nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

Przepis ust. 3a stosuje się odpowiednio do duplikatów faktur - art. 88 ust. 3b ustawy.

Należy zatem zauważyć, że aby możliwe było obniżenie kwoty podatku należnego o podatek naliczony zawarty w fakturach, nie może zaistnieć sytuacja np. iż wystawiona przez kontrahenta Wnioskodawcy faktura elektroniczna nie odzwierciedlałaby żadnej transakcji lub zawierałaby kwoty niezgodne z rzeczywistością.

Przepisy rozporządzenia z dnia 17 grudnia 2010 r. nie zawierają w swojej treści ustaleń, w myśl których podatnik może zostać pozbawiony prawa do odliczenia podatku naliczonego. Naruszenie integralności treści faktury bądź jej autentyczności pochodzenia może skutkować powstaniu, np. takiej sytuacji, że faktura podaje kwoty niezgodne z rzeczywistością, co sankcjonuje przepis art. 88 ust. 3a ustawy. Zatem naruszenie ww. przepisów rozporządzenia, dopiero jeśli spowoduje w konsekwencji naruszenie przepisów ustawy, może pozbawić podatnika prawa do odliczenia.

Do zaistnienia prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury przesłanej drogą elektroniczną nie wystarczy samo dokonanie akceptacji w myśl § 3 rozporządzenia z dnia 17 grudnia 2010 r., lecz jednocześnie muszą być spełnione przesłanki zawarte w przepisach art. 86 i art. 88 ustawy. Zatem odliczenia może dokonać podatnik z dokumentu będącego fakturą potwierdzającego dokonanie transakcji służącej do czynności podlegających opodatkowaniu oraz gdy nie wystąpią sytuacje przedstawione w art. 88 ust. 3a ustawy, pozbawiające podatnika prawa do odliczenia podatku.

Ad. 3

Z przedmiotowego wniosku wynika, że Wnioskodawca będzie przechowywał faktury VAT, faktury korygujące oraz duplikaty tych faktur przesłane bądź udostępnione klientom w formie elektronicznej, a także otrzymane od kontrahentów w formie elektronicznej, również w wersji elektronicznej. Faktury będą przechowywane w formie zapisu elektronicznego na elektronicznych nośnikach danych. Pliki zawierające faktury VAT będą umożliwiały odczytanie ich w dowolnym momencie oraz ewentualne wydrukowanie. Zostaną tym samym spełnione wymogi określone w § 6-8 rozporządzenia o fakturach elektronicznych.

Zdaniem Wnioskodawcy stosowany przez Wnioskodawcę sposób przechowywania faktur przesłanych kontrahentom elektronicznie na elektronicznych nośnikach danych zapewniać będzie wymogi opisane w rozporządzeniu z dnia 17 grudnia 2010 r.

Biorąc pod uwagę przedstawione zdarzenie przyszłe, zajęte przez Wnioskodawcę stanowisko i przepisy rozporządzenia z dnia 17 grudnia 2010 r., faktury przesyłane przez Wnioskodawcę i przez Niego otrzymane drogą elektroniczną mogą być przechowywane w formie elektronicznej w dowolny sposób, np. w formie zapisu elektronicznego na elektronicznych nośnikach danych. W związku z tym, iż ww. sposób ich przechowywania zdaniem Wnioskodawcy spełnia wymogi w § 6-8 rozporządzenia z dnia 17 grudnia 2010 r., stanowisko Wnioskodawcy odnośnie kwestii 3 należało uznać za prawidłowe. Tutejszy Organ zaznacza, że na podatniku ciąży obowiązek realizacji wskazanych w ww. rozporządzeniu kryteriów, to podatnik dokonuje wyboru formy przechowywania dokumentów.

Ad. 4.

Z przedmiotowego wniosku wynika, że Wnioskodawca rozważa digitalizację faktur VAT zakupowych otrzymanych od kontrahentów w formie papierowej oraz faktur VAT sprzedażowych wystawionych i przesłanych kontrahentom w formie papierowej. Będzie to dotyczyło zarówno faktur otrzymanych (przesłanych) po 1 stycznia 2011 r., jak również faktur otrzymanych (przesłanych) w okresie wcześniejszym, tj. przed momentem wejścia w życie rozporządzenia o fakturach elektronicznych. Digitalizacja faktur otrzymanych (przesłanych) w formie papierowej odbywać się będzie poprzez przeniesienie ich treści do wersji elektronicznej. Faktury te będą następnie przechowywane w formie zapisu elektronicznego na elektronicznych nośnikach danych, w sposób zapewniający spełnienie warunków określonych w § 21 pkt 2 rozporządzenia z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.), dalej: rozporządzenie w sprawie faktur VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. Powyższe dotyczyć będzie również faktur korygujących oraz duplikatów faktur i faktur korygujących.

Zdaniem Wnioskodawcy, przepisy rozporządzenia w sprawie faktur VAT w § 21 pkt 1 określają że podatnicy zobowiązani są przechowywać faktury oraz faktury korygujące, a także ich duplikaty do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Natomiast § 21 pkt 2 ww. rozporządzenia określa, że podatnicy zobowiązani są do przechowywania faktur, faktur korygujących, a także duplikatów tych dokumentów w podziale na okresy rozliczeniowe w dowolny sposób zapewniający:

Zdaniem Wnioskodawcy rozporządzenie powyższe nie precyzuje wprost czy możliwe jest przechowywanie w wersji elektronicznej faktur VAT otrzymanych (przesłanych) pierwotnie w wersji papierowej. Określa jedynie warunki jakie muszą być spełnione, aby przechowywanie faktur było zgodne z przepisami prawa. Oznacza to w ocenie Wnioskodawcy, że podatnik może przechowywać faktury VAT w dowolnej formie, pod warunkiem, że spełnione będą określone w powyższym rozporządzeniu wymogi. Możliwe jest zatem zdigitalizowanie faktur VAT otrzymanych (przesłanych) w formie papierowej do wersji elektronicznej (w tym faktur otrzymanych bądź przesłanych przed dniem 1 stycznia 2011 r.) i następnie przechowywanie ich w wersji elektronicznej. Dotyczy to również faktur korygujących oraz duplikatów faktur i faktur korygujących.

Biorąc pod uwagę przedstawione zdarzenie przyszłe, zajęte przez Wnioskodawcę stanowisko i przepisy rozporządzenia z dnia 28 marca 2011 r., faktury wystawiane kontrahentom i otrzymywane od nich w formie papierowej, mogą być przechowywane, np. w formie elektronicznej w dowolny sposób, np. w formie zapisu elektronicznego na elektronicznych nośnikach danych, jednakże sposób ten, jak wskazuje Wnioskodawca, musi zapewniać autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność faktur od momentu ich wystawienia do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, łatwe ich odszukanie, bezzwłoczny dostęp do faktur oraz faktury te winny być przechowywane w podziale na okresy rozliczeniowe. Wnioskodawca nie wykazał, iż ww. kryteria zostaną przez niego spełnione przy przechowywaniu faktur na elektronicznych nośnikach danych. Ponadto możliwość przechowywania faktur wystawianych w formie papierowej w sposób inny niż papierowy możliwa jest dopiero od dnia 1 stycznia 2011 r., w związku z późn. zm. wprowadzonymi ówcześnie obowiązującego rozporządzenia z dnia 28 listopada 2008 r., zaistniałymi w związku z wejściem w życie rozporządzenia z dnia 17 grudnia 2010 r. i zrównania roli faktur wystawianych w formie papierowej z fakturami wystawianymi w formie elektronicznej. Z dniem 1 kwietnia 2011 r. ww. rozporządzenie z dnia 28 listopada 2008 r. zostało zastąpione rozporządzeniem z dnia 28 marca 2011 r. Przed dniem 1 stycznia 2011 r. ówcześnie obowiązujące przepisy rozporządzenia z dnia 28 listopada 2008 r. - § 21 pozwalały na przechowywanie oryginałów i kopii faktur oraz faktur korygujących, a także duplikatów tych dokumentów do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego w ich oryginalnej postaci, w podziale na okresy rozliczeniowe i w sposób umożliwiający ich łatwe odszukanie. Przepis ten dotyczył również faktur, faktur korygujących i duplikatów tych dokumentów wystawionych i otrzymanych w formie elektronicznej. Również w ówcześnie obowiązującym § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 lipca 2005 r. w sprawie wystawiania oraz przesyłania faktur w formie elektronicznej, a także przechowywania oraz udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej tych faktur (Dz. U. Nr 133, poz. 1119) zapisano, iż faktury przesłane w formie elektronicznej powinny być przechowywane przez ich wystawcę oraz odbiorcę w formie elektronicznej w formacie, w którym zostały przesłane, w sposób gwarantujący autentyczność ich pochodzenia i integralność ich treści, jak również ich czytelność przez cały okres ich przechowywania.

Reasumując faktury wystawione przed dniem 1 stycznia 2011 r. można było przechowywać tylko w takiej formie, w jakiej zostały wystawione, nie była zatem możliwa digitalizacja faktur papierowych wystawionych przed tą datą, jednakże faktury wystawione po tej dacie można przechowywać w dowolnej formie: papierowej lub elektronicznej. Ponadto, możliwa jest obecnie digitalizacja papierowych faktur wystawionych przed ww. datą, jednakże konieczne jest również przechowywanie ich w wersji pierwotnej.

Biorąc pod uwagę powyższe, stanowisko Wnioskodawcy odnośnie kwestii 4 należało uznać za nieprawidłowe.

Tutejszy Organ zaznacza, iż na dzień złożenia wniosku przepisy rozporządzenia z dnia 28 listopada 2008 r. odnośnie przechowywania faktur były tożsame z przepisami rozporządzenia z dnia 28 marca 2011 r. obowiązującymi na dzień wydania interpretacji.

Ad. 5.

Z przedmiotowego wniosku wynika, że Wnioskodawca w sytuacji, gdy niezbędne będzie dokonanie korekty faktury VAT, zamierza przesyłać kontrahentom faktury korygujące w wersji elektronicznej. W ten sposób przesyłane będą zarówno faktury korygujące do faktur pierwotnie przesłanych do kontrahenta w formie elektronicznej, jak również do faktur przesłanych pierwotnie do kontrahenta w formie papierowej. Faktura korygująca będzie zawierała dane określone w rozporządzeniu w sprawie faktur VAT (w szczególności w § 13 oraz 14) oraz spełniać będzie warunki przewidziane dla faktur elektronicznych określone w rozporządzeniu o fakturach elektronicznych. Faktury korygujące będą przechowywane w sposób opisany w pkt III niniejszego wniosku. W sytuacji zaś, gdy z powodów technicznych nie będzie możliwe sporządzenie i przesłanie faktury korygującej w wersji elektronicznej, Wnioskodawca będzie sporządzać faktury korygujące w wersji papierowej, zarówno w stosunku do faktur pierwotnie przesłanych do kontrahenta w formie elektronicznej, jak również do faktur przesłanych pierwotnie do kontrahenta w formie papierowej.

Wg Wnioskodawcy rozporządzenie w sprawie faktur elektronicznych nie posługuje się wprost pojęciem "faktura korygująca", co nie oznacza, że faktury korygujące nie mogą być w ogóle sporządzane w wersji elektronicznej zgodnie z tym rozporządzeniem. Faktura korygująca jest bowiem ze swej istoty rodzajem faktury, na co wskazuje chociażby analiza treści § 13 w powiązaniu z pozostałymi przepisami rozporządzenia o fakturach VAT. Oznacza to, że wszelkie przepisy, w tym o sposobie przesyłania i przechowywania faktur w formie elektronicznej, odnoszące się do "faktur" odnoszą się również do "faktur korygujących".

Jednocześnie, żaden przepis rozporządzenia o fakturach elektronicznych ani rozporządzenia o fakturach VAT nie zawęża możliwości korygowania fakturami korygujących w wersji elektronicznej wyłącznie faktur pierwotnych również wystawionych w wersji elektronicznej. Celem zmian, które weszły w życie od dnia 1 stycznia 2011 r. było zrównanie roli faktur w wersji elektronicznej z fakturami w wersji papierowej. Prowadzi to do wniosku, że możliwe jest korygowanie fakturami korygującymi sporządzonymi i przesłanymi w wersji elektronicznej faktur przesłanych pierwotnie do kontrahenta w wersji papierowej. Możliwe jest również korygowanie fakturami korygującymi sporządzonymi i przesłanymi w wersji papierowej, faktur pierwotnie przesłanych do kontrahenta w wersji elektronicznej. Każda forma faktury ma bowiem identyczną moc prawną.

Biorąc pod uwagę przedstawione zdarzenie przyszłe, zajęte przez Wnioskodawcę stanowisko, przepisy rozporządzenia z dnia 28 marca 2011 r. i rozporządzenia z dnia 17 grudnia 2011 r., możliwe jest sporządzanie faktur korygujących w wersji elektronicznej do faktur przesłanych pierwotnie w wersji papierowej oraz faktur korygujących w wersji papierowej do faktur przesłanych pierwotnie w wersji elektronicznej, zatem stanowisko Wnioskodawcy uznaje się za prawidłowe. Jak zauważa Wnioskodawca, w rozporządzeniu z dnia 17 grudnia 2010 r. prawodawca nie używa pojęcia "faktury korygującej", jednakże nie oznacza to, że nie można wystawiać faktur korygujących w formie elektronicznej. Już z treści § 19 rozporządzenia z dnia 28 marca 2011 r. wynika, że faktury takie mogą być wystawiane, przesyłane, udostępnianie nabywcy.

Tutejszy Organ zaznacza, iż na dzień złożenia wniosku przepisy rozporządzenia z dnia 28 listopada 2008 r. odnośnie faktur korygujących były tożsame z przepisami rozporządzenia z dnia 28 marca 2011 r. obowiązującymi na dzień wydania interpretacji.

Ad. 6.

Z przedmiotowego wniosku wynika, że Wnioskodawca niezależnie od zamiaru przesyłania do kontrahentów faktur i faktur korygujących w wersji elektronicznej, zamierza również uzyskiwać potwierdzenie odbioru faktury korygującej za pośrednictwem elektronicznych środków komunikacji, np. poprzez zwrotne potwierdzenie odczytania wiadomości elektronicznej udostępniane przez system poczty elektronicznej (w przypadku faktur korygujących przesłanych elektronicznie jako załącznik do wiadomości elektronicznej oraz faktur korygujących udostępnionych za pośrednictwem systemu informatycznego komunikacji z klientem) bądź poprzez oświadczenie kontrahenta przesłane w formie wiadomości elektronicznej albo za pośrednictwem faksu. Opisane sposoby potwierdzenia odbioru faktury korygującej będą stosowane niezależnie od formy w jakiej zostanie przesłana do kontrahenta sama faktura korygująca (tj. elektronicznie bądź papierowo). Zdaniem Wnioskodawcy z art. 29 ust. 4a ustawy wynika, iż aby dokonać obliczenia podstawy opodatkowania na podstawie faktury korygującej wystawionej przez podatnika, niezbędne jest posiadanie potwierdzenia odbioru faktury korygującej. Jednocześnie żaden przepis nie precyzuje formy, w jakiej to potwierdzenie powinno być otrzymane. W związku z powyższym, biorąc pod uwagę cel, jaki przyświecał ustawodawcy wprowadzając zmiany w rozporządzeniach od dnia 1 stycznia 2011 r. (tj. zrównane faktur elektronicznych z fakturami papierowymi), w ocenie Wnioskodawcy również potwierdzenie odbioru faktury korygującej może być otrzymane za pośrednictwem elektronicznych środków komunikacji. Niezależnie od formy, w jakiej zostanie przesłana do kontrahenta faktura korygująca (tj. papierowo bądź elektronicznie) Wnioskodawca będzie otrzymywał potwierdzenie odbioru faktury korygującej za pośrednictwem elektronicznych środków komunikacji. Przede wszystkim zaś potwierdzeniem takiego otrzymania będzie uzyskanie zwrotnego potwierdzenia odczytania wiadomości elektronicznej udostępnianego przez system poczty elektronicznej, który będzie potwierdzał, że wiadomość elektroniczna wraz z załącznikiem w postaci faktury korygującej dotarła do adresata i została przez niego odczytana. W przypadku zaś faktur korygujących udostępnianych za pośrednictwem systemu informatycznego komunikacji z klientem formą potwierdzenia odbioru faktury korygującej będzie zapis elektroniczny potwierdzający pobranie przez kontrahenta faktury korygującej. W pozostałych przypadkach, formą potwierdzenia może być oświadczenie kontrahenta potwierdzające otrzymanie faktury korygującej przesłane w formie wiadomości elektronicznej albo w formie faksu.

Z zapisu art. 29 ust. 4a ustawy wynika, jak zauważa Wnioskodawca, iż niezbędne do pomniejszenia podstawy opodatkowania jest posiadanie potwierdzenia odbioru otrzymania przez kontrahenta przesłanej mu faktury korygującej. Przepisy ustawy nie stanowią o formie w jakiej winno być wystawione to potwierdzenie. Biorąc pod uwagę przedstawione zdarzenie przyszłe, zajęte przez Wnioskodawcę stanowisko i przepis art. 29 ust. 4a ustawy, niezależnie od formy, w jakiej zostanie przesłana przez Wnioskodawcę do kontrahenta faktura korygująca, tj. papierowo lub elektronicznie, Wnioskodawca może otrzymać potwierdzenie odbioru faktury korygującej za pośrednictwem elektronicznych środków komunikacji, zatem stanowisko Wnioskodawcy odnośnie kwestii 6 uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10 09-402 Płock.