IPPP2/443-287/14-2/JW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki - przedstawione we wniosku z dnia 24 marca 2014 r. (data wpływu 26 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania z tytułu sprzedaży na rzecz Miasta roszczeń o zwrot nakładów poczynionych na Działce Sąsiedniej w związku z realizacją Infrastruktury wraz ze zrzeczeniem roszczeń o zwrot wydatków z tytułu wybudowania i przekazania Infrastruktury na Działce sąsiedniej - jest nieprawidłowe.

W dniu 26 marca 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania z tytułu sprzedaży na rzecz Miasta roszczeń o zwrot nakładów poczynionych na Działce Sąsiedniej w związku z realizacją Infrastruktury wraz ze zrzeczeniem roszczeń o zwrot wydatków z tytułu wybudowania i przekazania Infrastruktury na Działce sąsiednie.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością zajmującą się działalnością deweloperską, zarówno w obszarze budownictwa mieszkaniowego, jak i komercyjnego (dalej: "Spółka" lub "Wnioskodawca"). Spółka, działając jako inwestor w rozumieniu art. 647 k.c, planuje realizację inwestycji mieszkaniowo-usługowej (dalej: "Inwestycja") na działkach stanowiących jej własność ("Nieruchomość").

Na działce sąsiedniej, stanowiącej własność osoby fizycznej, również jest konieczne wybudowanie infrastruktury drogowej, za zgodą właściciela tejże nieruchomości (dalej: "Działka sąsiednia"). Od wybudowania infrastruktury drogowej, zarówno na działkach stanowiących własność Spółki, jak i na Działce Sąsiedniej zależy funkcjonowanie Inwestycji poprzez zapewnienie jej powiązań komunikacyjnych z siecią dróg publicznych.

Droga będzie zrealizowana przez Spółkę na części nieruchomości przeznaczonej pod drogę publiczną i zostanie wybudowana jako droga publiczna o kategorii drogi gminnej typu KR2 (wraz z chodnikami i poboczem). Warunkiem prawidłowego funkcjonowania Inwestycji jest wybudowanie infrastruktury drogowej, stanowiącej połączenie komunikacyjne z siecią dróg publicznych, co ma na celu zapewnienie dojazdu do Inwestycji dla jej przyszłych użytkowników (dalej: "Infrastruktura").

Na mocy art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2013 r. Nr 260), (dalej: "ustawa o drogach publicznych"), obowiązek wybudowania Infrastruktury ciąży na Wnioskodawcy, będącym inwestorem planowanej Inwestycji.

Spółka rozważa zatem sprzedaż na rzecz miasta (dalej: "Miasto") roszczeń o zwrot nakładów poczynionych na Działce Sąsiedniej w związku z realizacją infrastruktury wraz ze zrzeczeniem roszczeń o zwrot wydatków z tytułu wybudowania i przekazania Infrastruktury na Działce sąsiedniej za cenę 100 złotych netto + podatek VAT.

Spółka ponadto pragnie wskazać, że jest czynnym podatnikiem VAT w rozumieniu art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), (dalej: "ustawa o VAT") oraz że pomiędzy nim a Miastem nie ma powiązań o charakterze rodzinnym lub z tytułu przysposobienia, kapitałowym, majątkowym, bądź też wynikającym ze stosunku pracy, ani żadnych innych powiązań, o których mowa w art. 32 Ustawy o VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku sprzedaży na rzecz Miasta roszczeń o zwrot nakładów poczynionych na Działce Sąsiedniej w związku z realizacją Infrastruktury wraz ze zrzeczeniem roszczeń o zwrot wydatków z tytułu wybudowania i przekazania Infrastruktury na Działce sąsiedniej, za podstawę opodatkowania podatkiem VAT należy uznać cenę sprzedaży tych roszczeń, tj. kwotę ok. 100,00 złoty netto.

Zdaniem Wnioskodawcy:

W ocenie Spółki, sprzedaż roszczeń o zwrot nakładów poczynionych na Działce Sąsiedniej w związku z realizacją Infrastruktury wraz ze zrzeczeniem roszczeń o zwrot wydatków z tytułu wybudowania i przekazania Infrastruktury na Działce sąsiedniej stanowi odpłatną dostawę towarów, w związku z czym brak jest przesłanek do określenia podstawy opodatkowania w sposób właściwy dla nieodpłatnej dostawy towarów.

Podstawą opodatkowania podatkiem VAT będzie w niniejszej sytuacji obrót rozumiany jako kwota należna z tytułu dostawy nakładów, pomniejszona o kwotę należnego podatku, a więc cena ustalona przez strony, która będzie określona w umowie sprzedaży, tj. kwota ok. 100,00 zł netto.

Wskazać należy, że pomiędzy stronami brak jest powiązań uzasadniających określenie przez organ podatkowy wysokości obrotu w wartości innej, niż wartość wynikająca z umowy sprzedaży zawartej pomiędzy Spółką a Miastem.

W pierwszej kolejności należy podkreślić, że sprzedaż roszczeń o zwrot nakładów poczynionych na Działce Sąsiedniej w związku z realizacją Infrastruktury wraz ze zrzeczeniem roszczeń o zwrot wydatków z tytułu wybudowania i przekazania Infrastruktury na Działce sąsiedniej powinna być uznana za odpłatną dostawę, pomimo, że ta dostawa zostanie dokonana w zamian za cenę odbiegającą od rzeczywistej wartości nakładów poczynionych na realizację Infrastruktury. W efekcie, z uwagi na fakt, że dojdzie do odpłatnej dostawy nakładów, brak jest przesłanek do określenia podstawy opodatkowania w sposób właściwy dla nieodpłatnej dostawy towarów. W opisanym stanie faktycznym mamy bowiem do czynienia z odpłatną dostawą towarów, a zatem podstawę opodatkowania powinien w tym przypadku stanowić obrót, czyli cena ustalona pomiędzy stronami umowy sprzedaży. Świadczy o tym treść art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Takie stanowisko potwierdza również orzecznictwo, m.in. wyrok WSA w Łodzi z dnia 15 lutego 2013 r., LEX nr 1286940, gdzie wskazano, że zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, przedmiotem opodatkowania jest odpłatna dostawa, rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami, jako właściciel.

Wskazać należy, że określona czynność może zostać uznana za odpłatną dostawę towarów wtedy, gdy zbywca danego towaru, w zamian za przeniesienie na nabywcę prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, otrzymuje od nabywcy świadczenie w postaci zapłaty za ten towar. Wystarczające jest przy tym uiszczenie jakiejkolwiek ceny, nie ma natomiast znaczenia, czy wartość takiego świadczenia odpowiada rzeczywistej wartości dostarczanego towaru, albowiem świadczenia nabywcy towaru oraz jego zbywcy nie muszą być bowiem ekwiwalentne.

Należy zauważyć, że ustawa o VAT nie przewiduje rozwiązań występujących na gruncie ustaw o podatkach dochodowych, które zawierają regulacje dotyczące opodatkowania przychodu z tytułu otrzymania częściowo odpłatnych świadczeń. W przepisach ustawy o VAT brak jest również regulacji podobnych do rozwiązań przewidzianych w art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), (dalej: "ustawa o CIT"), zgodnie z którym w przypadku, gdy cena zbycia rzeczy lub praw majątkowych znacznie odbiega od ich wartości rynkowej, organy podatkowe mogą określić przychód z takiej transakcji w wysokości rynkowej tych rzeczy lub praw majątkowych.

Powyższe oznacza, że na podstawie przepisów ustawy o VAT dostawa towarów może mieć jedynie charakter odpłatny bądź też nieodpłatny. Wobec tego, na gruncie ustawy o VAT nie można stwierdzić, że czynność, w przypadku której zapłata za towar zostaje dokonana w kwocie niższej niż jego wartość rynkowa, stanowi w części nieodpłatną dostawę towarów. Może to być bowiem wyłącznie czynność odpłatna, gdy zostanie ustalona jakakolwiek cena, bądź też nieodpłatna, gdy żadna cena nie zostanie ustalona.

Stanowisko powyższe potwierdzają liczne interpretacje indywidualne. Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 12 sierpnia 2010 r. (sygn. akt IBPP1/443-416/10/Azb), wskazuje, że "dane świadczenie (dostawa towarów) może być odpłatne albo nieodpłatne. Na gruncie podatku od towarów i usług nie występują świadczenia częściowo odpłatne. Także czynności wykonane "po kosztach" ich świadczenia, bądź poniżej tych kosztów, są czynnościami odpłatnymi, o ile tylko pobrano za nie wynagrodzenie". Z kolei interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 28 lutego 2012 r. (sygn. akt IPPP1/443-759/11-2/EK), wskazuje, że "pod pojęciem dostawy towarów należy rozumieć przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Konsekwentnie odpłatna dostawa towarów w cenie promocyjnej (np. 10 zł brutto za sztukę), stanowić będzie czynność opodatkowaną VAT". Na szczególną uwagę zasługuje zaś interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 14 września 2012 r. (sygn. akt IBPPI/443-1001/11/BM), w której organ stwierdził, ze przepisy ustawy o VAT nie ograniczają podatnika w swobodzie ustalania ceny, czyli możliwa jest sprzedaż po cenie niższej niż rzeczywista wartość tych towarów lub usług. Taka sytuacja nie różni się niczym od normalnej sprzedaży towaru z zyskiem.

Powyższe stanowisko znajduje również potwierdzenie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, gdzie w wyroku z dnia 20 stycznia 2005 r. (sygn. C-412/03) w sprawie Hotel Scandic Gasaback AB v. Riksskatteverket Trybunał wskazał, że okoliczność czy dana transakcja została dokonana po cenie niższej, czy też wyższej od kosztów produkcji towaru, nie ma znaczenia dla zakwalifikowania jej jako transakcji odpłatnej w rozumieniu art. 2 VI Dyrektywy. Dla spełnienia przesłanki odpłatności danej transakcji wymagane jest bowiem wyłącznie istnienie bezpośredniego związku między dostawą towarów a świadczeniem wzajemnym rzeczywiście otrzymanym przez podatnika.

Jeżeli chodzi o wartość określonej w umowie ceny, to w ocenie Spółki, to przy uznaniu, że planowana przez Spółkę transakcja dostawy roszczeń o zwrot nakładów poczynionych na Działce Sąsiedniej w związku z realizacją infrastruktury drogowej na rzecz Miasta stanowi odpłatną dostawę towarów, podstawa opodatkowania VAT takiej transakcji powinna zostać określona na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z treścią powyższego przepisu, podstawą opodatkowania jest obrót, rozumiany jako kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Zatem zdaniem Spółki podstawą opodatkowania zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT jest obrót, czyli cena sprzedaży roszczeń o zwrot nakładów poczynionych na Działce Sąsiedniej w związku z realizacją Infrastruktury wraz ze zrzeczeniem roszczeń o zwrot wydatków z tytułu wybudowania i przekazania Infrastruktury na Działce sąsiedniej, ustalona w zawartej pomiędzy Spółką a Miastem umowie sprzedaży, tj, kwota ok. 100,00 zł netto. Cena ta stanowić będzie kwotę należną z tytułu sprzedaży tj. ok. 123 zł, pomniejszoną o kwotę należnego podatku VAT wysokości ok. 23 zł.

Za cenę, w świetle art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach (Dz. U. z 2013 r. poz. 385), uznaje się wartość wyrażoną w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę. Natomiast, zgodnie z art. 2 ustawy o cenach, ceny towarów i usług ustalane są przez strony zawierające umowę, przy czym ograniczenie swobody ustalania cen mogą być wprowadzone wyłącznie na podstawie przepisów szczególnych.

Z przytoczonych przepisów wynika, że ceny, z wyjątkiem cen urzędowych, mogą być ustanawiane przez strony transakcji na dowolnym poziomie. Wynika stąd, że ceny nie muszą odpowiadać wartości rynkowej towarów będących przedmiotem sprzedaży. Celem sprzedaży danego towaru nie musi być bowiem zawsze osiągnięcie przez zbywcę maksymalnej korzyści w postaci ceny otrzymanej za towar - ze sprzedażą towaru mogą się bowiem wiązać inne korzyści ekonomiczne, równie istotne co cena ustalona pomiędzy stronami sprzedaży.

W opisanym wyżej stanie faktycznym, Spółka, planując dostawę nakładów poczynionych na Działce Sąsiedniej w związku z realizacją Infrastruktury wraz ze zrzeczeniem roszczeń o zwrot wydatków z tytułu wybudowania i przekazania infrastruktury na Działce sąsiedniej, nie ma na celu osiągnięcia z tego tytułu korzyści ekonomicznej, a wypełnienie ciążącego na niej obowiązku wynikającego z przepisów prawa (art. 16 ustawy o drogach publicznych) w celu możliwości realizacji planowanej przez Spółkę Inwestycji. Ponadto, dokonując dostawy nakładów poczynionych na Działce Sąsiedniej w związku z realizacją Infrastruktury, Spółka uwolni się od obowiązku ponoszenia nakładów na utrzymanie tejże infrastruktury. Cena ustalona pomiędzy Spółką a Miastem, rozumiana jako kwota należna, którą Miasto zobowiązane jest uiścić z tytułu przeniesienia na jego rzecz roszczeń o zwrot nakładów stanowi obrót będący podstawą opodatkowania VAT.

W tym miejscu należy wskazać na wyrok WSA w Warszawie z dnia 19 września 2011 r., LEX nr 1026970, zgodnie z którym podstawa opodatkowania w podatku od towarów i usług skonstruowana została w oparciu o podstawowe założenie, że stanowi ona wartość subiektywną, tj. wynagrodzenia, które dostawca lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów albo świadczenia usług. Wynagrodzenie jako wartość subiektywna oznacza wartość rzeczywiście otrzymaną (lub, która ma być otrzymana) w konkretnym przypadku, a nie wartość oszacowaną według kryteriów obiektywnych, np. na podstawie wartości rynkowej.

Takie stanowisko znajduje odzwierciedlenie również w interpretacjach indywidualnych wydanych przez organy podatkowe. W przypadku interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 24 maja 2011 r. (sygn. akt ILPP1/4441-10/11-3/HMW), gdzie wnioskodawcą była spółka deweloperska realizująca inwestycję w postaci budowy osiedla domków jednorodzinnych, która zamierzała sprzedać gminie "za symboliczną złotówkę" należący do niej grunt wraz z wybudowanymi na nim drogami wewnętrznymi stanowiącymi sieć komunikacyjną osiedla. Organ stwierdził, że w sytuacji sprzedaży gminie dróg wewnętrznych "za symboliczną złotówkę", transakcja ta będzie podlegać opodatkowaniu jako odpłatna dostawa towarów. Natomiast jeżeli sprzedaż przedmiotowych składników majątku wnioskodawcy nastąpi po ustalonej w umowie cenie, to podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług stanowić będzie kwota należna z tytułu tej transakcji pomniejszona o kwotę należnego podatku.

Podobne stanowisko zostało również wyrażone w innych interpretacjach indywidualnych dotyczących umowy sprzedaży. W interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 24 sierpnia 2009 r. (sygn. akt IPPP1-443-638/09-3/PR), organ stwierdził, że obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży i nie ma znaczenia, że podatnik w danej chwili sprzedaje ten towar bądź usługę za cenę znacznie niższą. W sytuacji gdy spółka dokona sprzedaży pomieszczeń za kwotę 1 zł na rzecz wspólnoty mieszkaniowej, przy czym pomiędzy stronami transakcji nie zachodzą żadne powiązania, kwota ta będzie stanowiła obrót podlegający opodatkowaniu. Natomiast w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 3 listopada 2008 r. (sygn. akt IPPP1/443-1495/08-2/MPe) organ stwierdził, że określając podstawę opodatkowania, wnioskodawca powinien jako obrót przyjąć rzeczywistą kwotę należną z tytułu sprzedaży, tj. 100 zł.

Biorąc pod uwagę powyższe, wskazać należy, że w przypadku dokonania przez Spółkę sprzedaży roszczeń o zwrot nakładów poczynionych na Działce Sąsiedniej w związku z realizacją Infrastruktury wraz ze zrzeczeniem roszczeń o zwrot wydatków z tytułu wybudowania i przekazania Infrastruktury na Działce sąsiedniej po cenie odbiegającej od ich wartości, podstawę opodatkowania stanowić będzie kwota wskazana w umowie z Miastem, tj. kwota ok. 100,00 zł netto.

Ponadto, brak jest przesłanek do ustalenia obrotu na poziomie innym niż cena roszczeń o zwrot nakładów poczynionych na Działce Sąsiedniej w związku z realizacją Infrastruktury wraz ze zrzeczeniem roszczeń o zwrot wydatków z tytułu wybudowania i przekazania Infrastruktury na Działce sąsiedniej, bowiem jak wskazano w stanie faktycznym, pomiędzy Spółką a Miastem nie istnieją powiązania wskazane w art. 32 ustawy o VAT, a co za tym idzie, nie ma podstaw do ustalenia obrotu z tytułu przeprowadzenia opisanej w stanie faktycznym transakcji dostawy nakładów poczynionych na Działce Sąsiedniej w związku z realizacją Infrastruktury na podstawie umowy. Trzeba bowiem wskazać, że za obrót z tytułu odpłatnej dostawy towarów przyjmuje się zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, kwotę należną z tytułu sprzedaży towarów, przy czym kwota ta może odbiegać od wartości rynkowej sprzedawanych towarów. W związku z tym, że organy podatkowe mogą określić wysokość obrotu na podstawie wartości rynkowej sprzedawanego towaru, w przypadku, gdy czynność podlegająca opodatkowaniu VAT zostaje dokonana pomiędzy podmiotem powiązanym w rozumieniu art. 32 ustawy o VAT, podkreślić należy, że pomiędzy Spółką a Miastem nie istnieją powiązania wskazane w art. 32 ust. 2 ustawy o VAT. Brak jest więc pomiędzy tymi podmiotami powiązań o charakterze rodzinnym, kapitałowym, majątkowym czy też wynikającym ze stosunku pracy.

Biorąc pod uwagę powyższe, podkreślić należy, że nie występują przesłanki, które uzasadniałyby ustalenie obrotu z tytułu planowanej transakcji dostawy nakładów poczynionych na Działce Sąsiedniej w związku z realizacją Infrastruktury wraz ze zrzeczeniem roszczeń o zwrot wydatków z tytułu wybudowania i przekazania infrastruktury na Działce sąsiedniej na poziomie innym niż cena wskazana w umowie sprzedaży.

Reasumując, należy wskazać, że w ocenie Spółki dokonanie przez Spółkę sprzedaży roszczeń o zwrot nakładów poczynionych na Działce Sąsiedniej w związku z realizacją Infrastruktury wraz ze zrzeczeniem roszczeń o zwrot wydatków z tytułu wybudowania i przekazania Infrastruktury na Działce sąsiedniej na rzecz Miasta za cenę ok. 100,00 zł netto, będzie stanowić odpłatną dostawę towarów w odniesieniu, do której z uwagi na fakt, że pomiędzy Spółką a Miastem nie występują powiązania opisane w art. 32 ust. 2 ustawy o VAT, podstawę opodatkowania VAT będzie stanowić cena wynikająca z umowy sprzedaży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...) - art. 7 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Z powyższych przepisów jednoznacznie wynika, że każde odpłatne świadczenie, które nie jest dostawą towarów, polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu, czy określonym zachowaniu, mieści się w tak sformułowanej definicji usługi.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Wskazać należy, że wierzytelność jest prawem majątkowym, które może być przedmiotem obrotu gospodarczego. Instytucja przelewu wierzytelności została uregulowana przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121).

Podstawą do dokonania cesji wierzytelności jest art. 509 ustawy - Kodeks cywilny.

Stosownie do treści art. 509 § 1 tej ustawy, wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki - art. 509 § 2 cyt. ustawy.

Z kolei art. 510 § 1 ww. ustawy stanowi, że umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia wierzytelności przenosi wierzytelność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Nadmienić należy, że istotą przelewu wierzytelności jest umowa zawierana przez wierzyciela z osobą trzecią, na mocy której osoba ta nabywa od wierzyciela przysługującą mu wierzytelność. W wyniku przelewu wierzytelności, prawa przysługujące dotychczasowemu wierzycielowi przechodzą na nabywcę wierzytelności, przy czym sam stosunek zobowiązaniowy nie ulega zmianie. Na podstawie umowy przelewu wierzytelności cesjonariusz może dochodzić spełnienia określonego świadczenia od dłużnika, przysługuje mu również uprawnienie do rozporządzania wierzytelnością poprzez jej dalszą odsprzedaż, zamianę, darowiznę, zapis w testamencie lub zastaw.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka planuje realizację inwestycji mieszkaniowo-usługowych na działkach stanowiących jej własność. Warunkiem prawidłowego funkcjonowania Inwestycji jest wybudowanie infrastruktury drogowej stanowiącej połączenie komunikacyjne z siecią dróg publicznych, co ma na celu zapewnienie dojazdu do Inwestycji dla jej przyszłych użytkowników. Droga będzie zrealizowana przez Spółkę na części nieruchomości przeznaczonej pod drogę publiczną i zostanie wybudowana jako droga publiczna. Na działce sąsiedniej, stanowiącej własność osoby fizycznej, również jest konieczne wybudowanie infrastruktury drogowej, za zgodą właściciela tejże nieruchomości. Od wybudowania infrastruktury drogowej, zarówno na działkach stanowiących własność Spółki, jak i na Działce Sąsiedniej zależy funkcjonowanie Inwestycji poprzez zapewnienie jej powiązań komunikacyjnych z siecią dróg publicznych. Spółka rozważa sprzedaż na rzecz miasta roszczeń o zwrot nakładów poczynionych na Działce Sąsiedniej w związku z realizacją infrastruktury wraz ze zrzeczeniem roszczeń o zwrot wydatków z tytułu wybudowania i przekazania Infrastruktury na Działce sąsiedniej za cenę 100 złotych netto + podatek VAT. Spółka jest czynnym podatnikiem VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy w niniejszej sprawie sprowadzają się do wskazania czy w przypadku sprzedaży na rzecz Miasta roszczeń o zwrot nakładów poczynionych na Działce Sąsiedniej w związku z realizacją Infrastruktury wraz ze zrzeczeniem roszczeń o zwrot wydatków z tytułu wybudowania i przekazania Infrastruktury na Działce sąsiedniej, za podstawę opodatkowania podatkiem VAT należy uznać cenę sprzedaży tych roszczeń, tj. kwotę ok. 100,00 złoty netto.

Uwzględniając wskazane powyżej przepisy oraz przedstawiony opis zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że w omawianej sprawie w przypadku sprzedaży przez Spółkę roszczeń dochodzi do czynności polegającej na zbyciu wierzytelności własnych. Czynności tej nie można uznać za dostawę towaru, gdyż wierzytelność stanowi prawo majątkowe, które nie mieści się w dyspozycji art. 2 pkt 6 ustawy, określającego co należy rozumieć na potrzeby podatku od towarów i usług, pod pojęciem towaru.

Zbycie wierzytelności nie stanowi również świadczenia usługi, ponieważ jest ono jedynie przejawem wykonania prawa własności w stosunku do wierzytelności powstałej z innego tytułu (dostawy towaru lub świadczenia usługi). W konsekwencji, transakcja, której przedmiotem jest zbycie wierzytelności własnych pozostaje poza zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, sprzedaż roszczeń o zwrot nakładów poczynionych na Działce Sąsiedniej w związku realizacją Infrastruktury wraz ze zrzeczeniem roszczeń o zwrot wydatków z tytułu wybudowania i przekazania Infrastruktury na Działce sąsiedniej nie będzie stanowić dla Spółki odpłatnej dostawy towarów ani odpłatnego świadczenia usług w rozumieniu przepisów ustawy. Zatem czynność ta nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Tym samym brak będzie podstawy opodatkowania.

Wobec tego stanowisko Wnioskodawcy w niniejszej sprawie należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do wskazanych przez Stronę interpretacji indywidualnych: Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 12 sierpnia 2010 r. (sygn. akt IBPP1/443-416/10/Azb), Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 28 lutego 2012 r. (sygn. akt IPPP1/443-759/11-2/EK), Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 14 września 2012 r. (sygn. akt IBPPI/443-1001/11/BM), Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 24 maja 2011 r. (sygn. akt ILPP1/4441-10/11-3/HMW), Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 24 sierpnia 2009 r. (sygn. akt IPPP1-443-638/09-3/PR) oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 3 listopada 2008 r. (sygn. akt IPPP1/443-1495/08-2/Mpe) wskazać należy, że dotyczą one innych stanów faktycznych niż przedstawiony w niniejszej sprawie. Zatem nie mogą one wpłynąć na ocenę prawidłowości omawianej kwestii.

Również orzeczenia TSUE z dnia 20 stycznia 2005 r. (sygn. C-412/03) dotyczy odmiennej tematyki niż analizowana sprawa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.