IPPP2/443-255/12-2/KOM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 lutego 2012 r. (data wpływu 9 marca 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego w przypadku świadczenia usług najmu i usług tłumaczeniowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 9 marca 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego w przypadku świadczenia usług najmu i usług tłumaczeniowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jako osoba fizyczna wynajmuje lokal użytkowy i podlega zwolnieniu podmiotowemu z podatku VAT. W marcu 2012 r. zamierza otworzyć działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług tłumaczeniowych (w tym tłumaczeń uwierzytelnionych). Wnioskodawczyni chciałaby dalej korzystać ze zwolnienia z podatku VAT, także w zakresie usług tłumaczeniowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prowadząc działalność gospodarczą jako tłumacz i jednocześnie wynajmując - jako osoba fizyczna - lokal użytkowy Wnioskodawczyni korzysta ze zwolnienia podmiotowego z art. 113 uptu i do kwoty 150 000 złotych wlicza sprzedaż z tytułu usług tłumaczeniowych i usług wynajmu łącznie, czy też próg 150 000 zł dotyczy każdej z tych działalności oddzielnie i w związku z tym w sytuacji Wnioskodawczyni istnieją jak gdyby dwa progi i wówczas przekroczenie kwoty uprawniającej do zwolnienia podmiotowego w związku ze świadczonymi usługami tłumaczeniowymi nie powoduje, iż automatycznie Wnioskodawczyni traci zwolnienie z tytułu usług wynajmu.

Zdaniem Wnioskodawczyni nawet fakt ewentualnego przekroczenia przez nią progu sprzedaży z działalności tłumaczeniowej, skutkujący uzyskaniem statusu podatnika VAT czynnego i powodującym konieczność opodatkowania tych usług podatkiem VAT, nie powinien oznaczać, iż będzie musiała rozliczać VAT z tytułu wynajmu lokalu. Posiadany lokal użytkowy wynajmuje jako osoba fizyczna, nie byłby on w żaden sposób związany z jej działalnością prowadzoną w charakterze tłumacza i nie byłby wynajmowany w ramach tej działalności. W związku z tym nie powinien podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT nawet w przypadku, gdyby Wnioskodawczyni stała się podatnikiem VAT czynnym z innego tytułu. Podsumowując, we wskazanej sytuacji należy te dwie czynności (usługi tłumaczeniowe, wynajem lokalu użytkowego) traktować oddzielnie i do każdej z nich stosować "własny próg" i co za tym idzie opodatkować podatkiem VAT usługi wynajmu jedynie wówczas, gdy sprzedaż tylko z tego tytułu osiągnie i przekroczy wskazany w ustawie próg 150.000 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy o VAT).

Z wniosku wynika, że Wnioskodawczyni wynajmuje lokal użytkowy, a w marcu 2012 r. zamierza rozpocząć działalność w zakresie świadczenia usług tłumaczeniowych. Twierdzi jednak, że skoro posiadany lokal użytkowy wynajmuje jako osoba fizyczna i nie będzie on w żaden sposób związany z jej przyszłą działalnością prowadzoną w charakterze tłumacza (nie będzie wynajmowany w ramach tej działalności), to taki wynajem nie powinien podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Z takim poglądem trudno się zgodzić, bowiem zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Tak więc najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że świadczenie usług najmu wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT definicję działalności gospodarczej, jeżeli jest wykonywane w sposób ciągły do celów zarobkowych, a jak wiadomo, zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe. W konsekwencji najem nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Należy zauważyć, iż ustawa o VAT w myśl art. 43 ust. 1 pkt 36 zwalnia od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe. Z powołanego przepisu wynika więc, że zwolnieniu od podatku od towarów i usług podlega wyłącznie świadczenie usług w zakresie wynajmowania nieruchomości, po pierwsze o charakterze mieszkalnym, po drugie - na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu oraz dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu.

Z takim przypadkiem nie mamy jednak do czynienia w przedmiotowej sprawie, bowiem jak wskazała Wnioskodawczyni, wynajmuje ona lokal użytkowy. Wobec powyższego, świadcząc usługę najmu (we własnym imieniu i na własny rachunek) jest podatnikiem podatku od towarów i usług, a najem jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Nie można zgodzić się także ze stwierdzeniem, iż wynajmowanie przez Wnioskodawczynię - jako osobę fizyczną - lokalu niezwiązanego z działalnością gospodarczą, powoduje u niej brak konieczności opodatkowania tej usługi podatkiem VAT. Wprost przeciwnie - z chwilą podjęcia czynności wynajmu ww. lokal użytkowy jest wykorzystywany dla prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Wnioskodawczyni dokonując czynności najmu lokalu na cele użytkowe realizuje działania, których celem jest osiągnięcie konkretnych korzyści finansowych w postaci pobieranego od najemcy czynszu, a więc bezspornie rozporządza swoim majątkiem w celu osiągnięcia zysku.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku. Stosownie do art. 113 ust. 2 ustawy o VAT do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Z przepisu art. 113 ust. 5 ustawy wynika, że jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę (...).

Natomiast stosownie do art. 113 ust. 9 tej ustawy, podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Ponadto, stosownie do art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie określone w ust. 9 traci moc z momentem przekroczenia tej kwoty. Opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad wartość określoną w zdaniu pierwszym, a obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej wartości. Przepis ust. 5 zdanie trzecie stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 113 ust. 13 ustawy zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, świadczenia usług, dla których zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 podatnikiem jest ich usługobiorca, oraz podatników:

Zgodnie z delegacją ustawową zawartą w art. 113 ust. 14 pkt 2 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych określi w drodze rozporządzenia listę towarów i usług, o których mowa w ust. 13 pkt 1 lit. a) i pkt 2, z uwzględnieniem klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

W wykonaniu ww. delegacji Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360).

Stosownie do § 27 ww. rozporządzenia, Minister Finansów określił listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku, określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy - stanowiącą załącznik do ww. rozporządzenia. W części II "Usługi" w poz. 11, 12 i 13 załącznika do ww. rozporządzenia (bez względu na symbol PKWiU), wymieniono wyłącznie usługi jubilerskie, doradztwo z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego oraz usługi prawnicze.

Wnioskodawczyni świadczy usługi najmu oraz zamierza świadczyć usługi tłumaczeniowe, tak więc usługi, które nie są wymienione na liście, o której mowa w art. 113 ust. 13, jako czynności wyłączone ze zwolnienia. Wnioskodawczyni korzysta ze zwolnienia podmiotowego z tytułu świadczenia usług najmu, a z opisu sprawy nie wynika, aby limit obrotów określony w art. 113 ust. 1 został u Wnioskodawczyni przekroczony w poprzednim roku podatkowym, tj. 2011.

Należy jeszcze raz podkreślić, że do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji. Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni nie świadczy odpłatnie usług zwolnionych od podatku, a więc świadczenie usług w zakresie najmu lokalu użytkowego, jak i wykonywania tłumaczeń musi być wliczane do wartości sprzedaży opodatkowanej łącznie. Skoro świadczenie usług najmu wyczerpuje definicję działalności gospodarczej, określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT (co wykazano powyżej), nie ma możliwości, aby najem ten - dla celów podatku od towarów i usług - był traktowany odrębnie. Prowadząc działalność gospodarczą, jako osoba fizyczna Wnioskodawczyni jest obowiązana w zakresie podatku VAT rozliczać całość uzyskiwanego obrotu, tj. dotyczącego zarówno usług tłumaczeniowych, jak i usług najmu.

Tak więc Wnioskodawczyni świadcząc przedmiotowe usługi będzie mogła skorzystać ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT, jednak korzystanie z tego zwolnienia będzie możliwe tylko do czasu, gdy wartość całej sprzedaży opodatkowanej (najem i tłumaczenia) u Wnioskodawczyni nie przekroczy kwoty określonej przepisem art. 113 ust. 1 ustawy o VAT (w 2012 r. jest to nadal 150.000 zł).

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawczyni należy uznać za nieprawidłowe, bowiem nie można zgodzić się ze stwierdzeniem, iż należy dwie przedmiotowe czynności (usługi tłumaczeniowe, wynajem lokalu użytkowego) traktować oddzielnie i do każdej z nich stosować "własny próg" 150.000 zł.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.