IPPP2/443-244/11-4/IG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 lutego 2011 r. (data wpływu 25 lutego 2011 r.) uzupełnionym w związku z wystosowanym wezwaniem z dnia 14 kwietnia 2011 r. (data wpływu 18 kwietnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w sprawie zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących - jest nieprawidłowe.

W dniu 25 lutego 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w sprawie zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, uzupełniony pismem z dnia 14 kwietnia 2011 r. (data wpływu 18 kwietnia 2011 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 4 kwietnia 2011 r. nr IPPP2/443-244/11-2/IG.

W przedmiotowym wniosku z dnia 24 lutego 2011 r. został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca posiada status jednoosobowej spółki Miasta, której podstawowym celem i przedmiotem działania jest wykonywanie zadania własnego Miasta, tj. bieżącego zaspokajania zbiorowych potrzeb społeczności lokalnej w zakresie transportu zbiorowego, wynikającego z ustawy o samorządzie gminnym (§ 5 ust. 1, § 6 ust. 2 Umowy spółki z dnia 5 lutego 2004 r., akt notarialny).

Zgodnie z powołaną umową spółki:

" § 5. 1 Celem spółki jest wykonywanie zadania własnego miasta dotyczącego zaspokajania potrzeb mieszkańców w zakresie lokalnego transportu zbiorowego

§ 6. ust. 2 Wszystkie udziały zostały objęte przez miasto <...>".

Rada miasta w celu realizacji zadania własnego Miasta wynikającego z art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.) podjęła uchwałę z dnia 13 marca 2008 r. w sprawie wyrażenia zgody na zawarcie umowy z przewoźnikiem kolejowym na okres przekraczający rok budżetowy o świadczenie publicznych usług przewozowych w komunikacji zbiorowej Miasta. W imieniu miasta Umowę wykonuje Zarząd "Z." (pkt 4 ust. e). Zgodnie z pkt 4 ppkt c) i d) Umowy Wykonawczej z 27 października 2008 r. na świadczenie usług przewozowych w komunikacji zbiorowej realizowanej w latach 2010 - 2024, której stronami jest Wnioskodawca i miasto, Miasto jest jedynym emitentem i dostawcą biletów uprawniających do korzystania z przewozów kolejowych realizowanych przez Wnioskodawcę. Zgodnie z § 4 pkt 6 i 12 do obowiązków Miasta wynikających z ww. Umowy należy:

* emisja i sprzedaż biletów oraz prowadzenie kontroli przestrzegania przez pasażerów przepisów Taryfy przewozowej

* utrzymanie i zarządzanie zintegrowanym Systemem Pobierania Opłat (SPO)

Ponadto, zgodnie z § 8 pkt 4 Umowy wykonawczej:

"Wpływy z tytułu opłat za przewóz oraz innych opłat pobieranych od pasażerów nie stanowią przychodu Spółki."

Dowód: kserokopia aktu notarialnego z dnia 5 lutego 2004 r., kserokopia wyciągu z Umowy z dnia 27 października 2008 r..

Do lokalnego transportu zbiorowego w miasta oprócz Wnioskodawcy należą:

* T. Sp. z o.o.

Wyciąg z Aktu założycielskiego spółki T.:

" § 6 ust. 1 Celem spółki jest wykonywanie zadania własnego miasta dotyczącego zaspokajania potrzeb mieszkańców w zakresie lokalnego transportu zbiorowego

§ 7 ust. 2 wszystkie udziały zostały objęte przez miasto"

* M. Sp. z o.o.

Zgodnie ze statutem spółki, przedmiotem jej działania jest m.in. prowadzenie komunikacji zbiorowej na terenie miasta taborem autobusowym. W dniu 2 grudnia 2009 r. Miasto podpisało wieloletnią umowę na świadczenie usług przewozowych.

* W. Sp. z o.o.

Wyciąg z Aktu założycielskiego spółki W.:

" § 3 ust. 2 Spółka zostaje powołana w celu eksploatacji i obsługi budowy metra na terenie miasta i w tym zakresie realizuje zadania o charakterze użyteczności publicznej zlecone przez miasto. Zadania powyższe stanowią zadania własne miasta związane z zaspokajaniem zbiorowych potrzeb społeczności w zakresie lokalnego transportu gminnego (art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym)

§ 3 ust. 3 W wykonywaniu celu gospodarczego wskazanego w ust. 2, Spółka świadczy usługi przewozu osób pociągami na linii metra w W. <...>

§ 8 ust. 2 Wszystkie udziały zostają objęte przez miasto."

Wszystkie ww. podmioty świadczą usługi transportowe pod nadzorem Zarządu oraz w oparciu o Regulamin przewozu osób i bagażu środkami lokalnego transportu zbiorowego w miasta (Uchwała Rady Miasta z dnia 13 maja 2004 r. z późn. zm.). Ponadto u wszystkich ww. podmiotów obowiązują wyłącznie te same bilety emitowane przez Z.

Natomiast możliwość zakupienia biletów u danego przewoźnika istnieje wyłącznie w spółce T. Sp. z o.o., M. Sp. z o.o. oraz Wnioskodawca. Na terenie pociągów należących do spółki W. nie ma możliwości bezpośredniego zakupu biletów.

Mając powyższe na uwadze należy wskazać, iż zarówno podmiotowo (wszystkie ww. Spółki mają charakter jednoosobowej spółki miasta), jak i przedmiotowo (głównym celem wszystkich ww. spółek jest bieżące zaspokajanie zbiorowych potrzeb społeczności lokalnej w zakresie transportu zbiorowego) ww. podmioty są takie same.

Dotychczas, na podstawie kolejnych Rozporządzeń Ministra Finansów wydawanych na podstawie art. 111 ust. 7 lub 8 Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.) Wnioskodawca był zwolniony z obowiązku ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2004 (Dz. U.2004 Nr 273, poz. 2706), z dnia 28 marca 2006 (Dz. U. z 2006 Nr 51, poz. 375), z dnia 25 czerwca 2007 (2007 Nr 116, poz. 804), z 20 grudnia 2007 (Dz. U. z 2007 Nr 245 poz. 1807), z dnia 27 czerwca 2008 (Dz. U. z 2008 nr 113, poz. 720), z dnia 19 grudnia 2008 (Dz. U. z 2008 Nr 228 poz. 1510), z dnia 23 grudnia 2009 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2009 nr 224, poz. 1797), bowiem spełniał kryteria wskazane w pkt 7 załącznika do ww. rozporządzeń, zgodnie z którym zwolnione były z obowiązku ewidencjonowania: "Przewozy rozkładowe pasażerskie pozostałe, gdzie indziej niesklasyfikowane, za które pobierane są ceny urzędowe w wysokości ustalonej przez gminę (Radę miasta) lub związek komunalny".

W dniu 26 lipca 2010 r. Rozporządzeniem Ministra Finansów w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2010 nr 138, poz. 930), zostały określone czynności zwolnione z obowiązku ewidencjonowania. Rozporządzenie weszło w życie z dniem 1 stycznia 2011 r. (§ 8 ww. Rozporządzenia).

Zgodnie z pkt 14 załącznika do ww. Rozporządzenia zwolniony z obowiązku ewidencjonowania jest:

"Transport kolejowy pasażerski, miejski i podmiejski dot. wyłącznie przewozów metrem rozkładowych pasażerskich, za które pobierane są ceny urzędowe ustalone przez gminę (Radę miasta) lub związek komunalny". Natomiast, zgodnie z pkt 15 ww. załącznika zwolniony z obowiązku ewidencjonowania jest:

"Transport lądowy pasażerski, miejski podmiejski - dot. wyłącznie przewozów miejskich rozkładowych pasażerskich innych niż kolejowe, za które pobierane są ceny urzędowe ustalone przez gminę (Radę miasta) lub związek komunalny".

W dotychczasowym stanie prawnym czyli do 1 stycznia 2011 r. zwolnionymi z obowiązku ewidencjonowania przy pomocy kas fiskalnych byli wszyscy przewoźnicy, którzy wykonywali zadania własne miasta, tj. zaspokajali zbiorowe potrzeby społeczności lokalnej w zakresie transportu zbiorowego i u których pobierane były ceny urzędowe ustalone przez Z., czyli:

* T. Sp. z o.o.

* M. Sp. z o.o.

* Wnioskodawca.

W tym miejscu należy wskazać, iż spółka W. nie jest podmiotem do którego zastosowanie ma art. 111 ust. 1 Ustawy z dnia 11 marca 2004 o podatku od towarów i usług bowiem spółka W. nie dokonuje sprzedaży na rzecz osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Na obszarze działania spółki obowiązują bilety emitowane przez Z., natomiast nie można ich kupić od pracowników. Ponadto należy dodać, że biletomaty znajdujące się na obszarze działania spółki (na stacjach metra), stanowią własność innych podmiotów.

Natomiast, w chwili obecnej, czyli na podstawie Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r., zwolnionymi z obowiązku ewidencjonowania przy pomocy kas fiskalnych są T. sp. z o.o. oraz M. sp. z o.o., natomiast w świetle ww. zapisów załącznika do Rozporządzenia, Wnioskodawca nie został z tego obowiązku zwolniony. Ponadto z literalnego brzmienia pkt 14 załącznika do ww. Rozporządzenia, zwolnionym z obowiązku prowadzenia ewidencji przy pomocy kas fiskalnych zostało W., mimo, że nie jest on podatnikiem w rozumieniu art. 111 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, co zostało wskazane powyżej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Mając na uwadze art. 32 Konstytucji RP Wnioskodawca uprzejmie prosi o wskazanie na podstawie, którego kryterium wskazanego w art. 111 ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług, Minister właściwy do spraw finansów publicznych zwolnił z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas fiskalnych podmioty świadczące zadania własne miasta, czyli zaspokajanie zbiorowych potrzeb społeczności lokalnej w zakresie transportu zbiorowego i u których pobierane są ceny urzędowe ustalone przez Z., tj. T. sp. z o.o. oraz M. sp. z o.o. przy jednoczesnym wyłączeniu podmiotu świadczącego tożsamą usługę, tj. Wnioskodawcy. Ponadto prosi o wskazanie podstawy prawnej w oparciu o którą uznano, iż W. sp. z o.o. jest podatnikiem w rozumieniu art. 111 ust. 1 ustawy o VAT i tym samym może być kwalifikowane do możliwości objęcia go zwolnieniem od obowiązku prowadzenia ewidencji przy pomocy kas rejestrujących.

Czy w przypadku uznania, iż wszyscy przewoźnicy świadczący usługi na rzecz miasta o których mowa w pkt 54 niniejszego wniosku spełniają kryterium, na podstawie którego tylko część z nich została zwolniona z obowiązku prowadzenia kas rejestrujących oraz uznania, że spółka W. sp. z o.o. nie jest podatnikiem w rozumieniu art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, można uznać, iż wyłączenie wskazane w pkt 14 Rozporządzenia z dnia 26 lipca 2010 r. stanowi jedynie oczywistą omyłkę pisarską (błąd redakcyjny) i tym samym Wnioskodawca jest również objęty przedmiotowym zwolnieniem od obowiązku ewidencjonowania sprzedaży przy pomocy kas fiskalnych.

Stanowisko Wnioskodawcy do pytań:

Zgodnie z art. 32 ust. 1 Konstytucji RP:

"Wszyscy są wobec prawa równi. Wszyscy mają prawo do równego traktowania przez władze publiczne."

Zasada równości odnosi się zarówno do osób fizycznych, jak i osób prawnych - tak wskazał Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 24 lutego 1999 r. (sygn. SK 4/98, OTK 1999, nr 2, poz. 24). Zasada równości polega na tym, że "wszystkie podmioty prawa charakteryzujące się daną cechą istotną (relewantną) w równym stopniu, mają być traktowane równo. A więc według równej miary, bez zróżnicowań dyskryminujących, jak i faworyzujących" - (OTK 1988, Warszawa 1989, s. 14). W orzeczeniu z 9 marca 1988 r. (sygn. U 7/87, OTK 1988, nr 1, poz. 1, s.14) Trybunał Konstytucyjny wyróżnił dwa ważne elementy zasady równości:

Sprawą podstawową dla oceny dochowania zasady równości jest ustalenie cechy istotnej, z uwagi na którą przepisy prawa dokonały zróżnicowania sytuacji prawnej swoich adresatów. Zróżnicowanie sytuacji prawnej obywateli jest wtedy sprzeczne z konstytucją, jeżeli traktuje się w sposób różny podmioty lub sytuacje podobne, a takie różnice traktowania nie znajdują należytego uzasadnienia konstytucyjnego. Tym samym, wszelkie odstępstwa od nakazu równego traktowania podmiotów podobnych muszą zawsze znajdować podstawę w odpowiednio przekonujących kryteriach. Kryteria te muszą mieć:

* charakter relewantny, a więc pozostawać w bezpośrednim związku z celem i zasadniczą treścią przepisów, w których zawarta jest kontrolowana norma oraz służyć realizacji tego celu i treści, czyli wprowadzenie zróżnicowania musi mieć charakter racjonalnie uzasadniony

* muszą pozostawać w związku z innymi wartościami, zasadami czy normami konstytucyjnymi uzasadniającymi odmienne traktowanie podmiotów podobnych (wyr. TK z 16 grudnia 1997, K 8/97, OTK 1997, Nr 5-6, poz. 70, s. 553-5 54).

Zasada równości stanowi tzw. lex generalis dla pozostałych norm konstytucyjnych, w tym do zasady określonej w art. 217 Konstytucji, który dotyczy sposobu kreowania prawa podatkowego zasadniczo wyłącznie na poziomie ustawy. Na podstawie ww. przepisu Trybunał Konstytucyjny podkreślił, że możliwe jest ustawowe odesłanie do regulacji w drodze rozporządzenia pewnych szczegółowych kwestii związanych z ukształtowaniem danin publicznych ale pod warunkiem, że ustawa określa ogólne zasady w tym zakresie i udziela wystarczająco precyzyjnych wskazówek co do sposobu ich uregulowania w akcie wykonawczym (wyrok TK z 1 września 1998 r. U 1/99, OTK 1998 nr 5 poz. 63).

Zgodnie z dyspozycją art. 92 ust. 1 Konstytucji upoważnienie zawarte w ustawie powinno określać: 1) organ właściwy do wydania rozporządzenia; 2) zakres spraw przekazanych do uregulowania w rozporządzeniu; 3) wytyczne dotyczące treści rozporządzenia. Powyżej wskazane wymogi dotyczące szczegółowości upoważnienia są wyrazem woli ustawodawcy, który nie wyraża zgody na formułowanie "blankietowych" upoważnień ustawowych (wyroki TK: z dnia 13 listopada 2001 r. K. 16/2001 OTK ZU 2001/8 poz. 250; z dnia 26 października 1999 r. K. 12/99 OTK ZU 1999/6 poz. 120). Trybunał Konstytucyjny wyjaśnił, że "upoważnienie powinno mieć charakter szczegółowy pod względem podmiotowym (określać organ właściwy do wydania rozporządzenia), przedmiotowym (określać zakres spraw przekazanych do uregulowania) oraz treściowym (określać wytyczne dotyczące treści aktu). Szczegółowe wytyczne mają zapewnić ścisły związek rozporządzenia wykonawczego z treścią ustawy" (wyrok TK z dnia 28 listopada 2005 r. K. 22/2005 OTK ZU 2005/10A poz. 118).

W wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 16 lipca 2009 r. K. 36/2008, Trybunał wskazał, że obowiązek stosowania kas fiskalnych ma związek z podatkiem od towarów i usług. Regulacje w tym zakresie dotyczą więc spraw z zakresu prawa daninowego, gdyż mają wpływ na sytuację prawną podatników. Tym samym zwolnienie z obowiązku ewidencji obrotów i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas fiskalnych wkracza w sferę obowiązków konstytucyjnych, w szczególności obowiązku ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych określonego w art. 84 Konstytucji. Podkreślić należy w związku z tym, że w dziedzinie prawa daninowego nakładanie podatków, innych danin publicznych, ciężarów i świadczeń publicznych, określanie podmiotów, przedmiotów opodatkowania i stawek podatkowych, a także zasad przyznawania ulg i umorzeń oraz kategorii podmiotów zwolnionych od podatków następuje w drodze ustawy. Generalnie przyjęto zatem zasadę wyłączności ustawy w tej sferze. W sferze związanej z szeroko rozumianym prawem daninowym upoważnienie do wydania aktu wykonawczego nie może mieć charakteru ogólnego, tzn. nie może zezwalać na wprowadzenie w rozporządzeniu regulacji w istocie swej zmieniających zapisy ustawowe. Obowiązek ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących ma bezpośredni związek z realizacją obowiązku podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług. Obowiązek ten, a - co za tym idzie - także zwolnienie z tego obowiązku, mają przy tym niewątpliwy wpływ na pozycję prawną podmiotów uczestniczących w obrocie gospodarczym. Z tych względów wytyczne zawarte w przepisach powinna cechować daleko idąca szczegółowość, podobnie jak ma to miejsce w regulacjach dotyczących zwolnień od podatków.

Zgodnie z powyższymi wytycznymi Trybunału Konstytucyjnego, zmianie uległy przepisy art. 111 ust. 7 oraz ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług i w chwili obecnej art. 111 ust. 8 ustawy o VAT w sposób ostry, precyzyjny określony został krąg podmiotów i czynności podlegające zwolnieniu z obowiązku wynikającego z art. 111 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 111 ust. 8 ustawy, Minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa. Przy wydawaniu rozporządzenia minister właściwy do spraw finansów publicznych uwzględnia:

W tym miejscu zdaniem Wnioskodawcy należy wskazać, iż Minister Finansów udzielając zwolnienia od obowiązku ewidencjonowania za pomocą kas fiskalnych winien kierować się zasadą równości opisaną powyżej. Tym samym należy uznać, iż wszystkie podmioty prawa, które spełniają kryteria w oparciu o które udzielono zwolnienia, są zwolnione z obowiązku posiadania kas fiskalnych.

Wg Wnioskodawcy w załączniku nr 1 do niniejszego wniosku, została szczegółowo przedstawiona tożsamość zarówno podmiotowa, jak i przedmiotowa jednoosobowych spółek miasta, których celem jest bieżące zaspokajanie zbiorowych potrzeb społeczności lokalnej w zakresie transportu zbiorowego. Zdaniem Wnioskodawcy należy również podkreślić, iż żaden z kryterium wskazanym w art. 111 ust. 8 ustawy nie odróżnia Wnioskodawcy od innych podmiotów wskazanych w załączniku nr 1.

Po dokonaniu analizy przepisów, w oparciu o zasadę równości należy uznać, iż Wnioskodawca winien był zostać objęty regulacją zawartą w załączniku do Rozporządzenia z dnia 26 lipca 2010 r..

Zdaniem Wnioskodawcy w załączniku nr 1 do niniejszego pisma zostało wykazane, iż spółka W. nie jest podatnikiem w rozumieniu art. 111 ust. 1 ustawy bowiem jego usługi świadczone są wyłącznie na podstawie umowy z miastem i nie sprzedaje on w sposób bezpośredni biletów pasażerom. W sytuacji gdyby przyjąć, iż pkt 14 załącznika do Rozporządzenia nie posiada błędu redakcyjnego to w rzeczywistości, byłby to zapis martwy, bowiem metro nie może być zwolnione od czynności, których z mocy prawa nie świadczy, natomiast inne podmioty spełniające kryterium "Transport kolejowy pasażerski, miejski i podmiejski", nie mogą skorzystać z omawianego zwolnienia bowiem istnieje wyłączenie wskazujące, iż zwolnienie dotyczy jedynie metra. Ponadto, zważywszy na tożsamą strukturę podmiotowo - przedmiotową łączącą W. i Wnioskodawcę, taki zapis byłby sprzeczny z art. 32 Konstytucji.

W związku z powyższym, uznając, iż Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r. jest zgodne zarówno z Konstytucją RP, jak również w sposób właściwy określa krąg podmiotów do których stosuje się art. 111 ust. 1 ustawy Wnioskodawca uważa, iż doszło do oczywistej omyłki pisarskiej (błędu redakcyjnego) zawartej w pkt 14 ww. Rozporządzenia, który polega bądź na błędnym wpisaniu słowa "metro" zamiast "szybką koleją miejską" lub na błędnym wpisaniu "dot. wyłącznie" gdy winno być wpisane "nie dotyczy".

Zgodnie z art. 14d ustawy - Ordynacja podatkowa, interpretacje wydaje się w terminie nie później niż 3 miesięcznym. Z uwagi, iż do dnia 30 kwietnia 2011 r. wstrzymany jest obowiązek posiadania kas rejestrujących zdaniem Wnioskodawcy istnieje obawa, iż Wnioskodawca nie otrzyma odpowiedzi na niniejszy wniosek przed dniem 1 maja 2011 r. (pierwszy dzień, w którym Wnioskodawca winien posiadać kasy rejestrujące). Tym samym Wnioskodawca wnosi o niezwłoczne udzielenie odpowiedzi na pytanie wskazane w pkt 55 niniejszego wniosku, ewentualnie wnosi o przedłużenie wstrzymania obowiązku posiadania kas rejestrujących do czasu rozpatrzenia niniejszego wniosku.

Pismem z dnia 4 kwietnia 2011 r. wezwano Wnioskodawcę o uzupełnienie treści złożonego wniosku o pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego tak, by dotyczył tylko i wyłącznie Wnioskodawcy i jego indywidualnej sprawy, przedstawiając wyczerpująco zaistniały stan faktyczny sprawy, kierując pytanie przyporządkowane do tego stanu i zajmując swoje stanowisko w tej sprawie - wskazując czy zgadza się z zastosowaniem danego przepisu prawa podatkowego, zawartego w postawionym pytaniu, będącego przedmiotem interpretacji indywidualnej czy też nie.

Ze złożonego przez Wnioskodawcę wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej - zarówno z opisu zaistniałego stanu faktycznego, zadanych pytań oraz zajętego stanowiska wynikało, iż dotyczy on różnych podmiotów - przewoźników świadczących usługi na rzecz miasta, a nie dotyczy on jedynie usług świadczonych przez Wnioskodawcę.

W związku z wystosowanym wezwaniem, pismem z dnia 14 kwietnia 2011 r. Wnioskodawca uzupełnił - zmienił przedmiotowy wniosek z dnia 24 lutego 2011 r. i przedstawił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest jednoosobową spółką miasta ("Miasto"), której podstawowym celem, zgodnie z umową Spółki, jest "wykonywanie zadania własnego miasta dotyczącego zaspokajania potrzeb mieszkańców w zakresie lokalnego transportu zbiorowego".

Wnioskodawca świadczy usługi przewozowe na rzecz Miasta na podstawie "Umowy wykonawczej o świadczenie usług przewozowych w komunikacji zbiorowej realizowanej koleją w latach 2010 - 2024" "Umowa"). W imieniu Miasta Umowę wykonuje Zarząd "Z."). Na podstawie Umowy Wnioskodawca świadczy usługi przewozowe pasażerskie według rozkładów jazdy, a Miasto płaci Wnioskodawcy wynagrodzenie pieniężne. Zgodnie z Umową Miasto zobowiązane jest m.in. do "emisji" i sprzedaży biletów oraz prowadzenia kontroli przestrzegania przez pasażerów przepisów taryfy przewozowej. W Umowie wskazano również, że Wnioskodawca zobowiązany jest do sprzedaży w pociągach biletów Z. na warunkach określonych odrębną, niże omówioną umową.

W celu wykonania postanowień Umowy, Wnioskodawca zawarł z Miastem "Umowę na sprzedaż biletów przejazdowych komunikacji miejskiej" ("Umowa Biletowa"). Przedmiotem Umowy Biletowej jest sprzedaż przez Wnioskodawcę biletów Z. w pojazdach obsługujących linie Wnioskodawcy. Wnioskodawca zobowiązany jest prowadzić sprzedaż biletów za pośrednictwem swoich pracowników. Na podstawie Umowy Biletowej Wnioskodawca nabywa od Miasta bilety w cenie niższej od ich wartości nominalnej.

W związku z Umową Biletową, pasażerowie mogą nabywać "bilety Z." w pojazdach Wnioskodawcy (od kierownika pociągu).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca - w związku z nabywaniem przez pasażerów (będących osobami fizycznymi nie prowadzącymi działalności gospodarczej) "biletów Z." od Wnioskodawcy (za pośrednictwem jej pracowników) - jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W ocenie Wnioskodawcy nie jest on zobowiązany do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Zgodnie z przepisem art. 111 ust. 1 Ustawy o VAT (ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Należy zauważyć, że przez "sprzedaż", w świetle przepisu art. 2 pkt 22 Ustawy o VAT, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrz wspólnotową dostawę towarów. Kluczowe jest zatem ustalenie, czy Spółka dokonuje na rzecz osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej odpłatnej dostawy towarów, świadczenia usług, eksportu towarów lub wewnątrz wspólnotowej dostawy towarów.

Trzeba wskazać, że Wnioskodawca zawarł z Miastem umowę o świadczenie usług przewozowych. W związku z powyższym, to Miasto jest nabywcą usług świadczonych przez Wnioskodawcę. Pasażerowie - osoby fizyczne - podróżujący pojazdami Wnioskodawcy nabywają natomiast usługi przewozowe od Miasta. Miasto "odsprzedaje" usługi przewozowe nabyte wcześniej od Wnioskodawcy. Niezależnie od tego, czy pasażer dokonuje zakupu biletu w kiosku, czy w pociągu, nabywa usługę przewozową od Miasta, a nie od Wnioskodawcy. Sposób nabycia biletu (w kasie Z., u konduktora) nie może determinować statusu i relacji Miasta oraz Wnioskodawcy, gdzie Miasto jest nabywającym usługę przewozową, a Wnioskodawca podmiotem ją świadczącym.

Zasady przewozu obowiązujące pasażerów (w tym pasażerów pojazdów Wnioskodawcy) zostały zawarte w "Regulaminie przewozu osób i bagażu środkami lokalnego transportu zbiorowego w mieście". Należy podkreślić raz jeszcze, że zasady te mają zastosowanie niezależnie od tego, czy pasażer nabył bilet w kiosku, w kasie punktu obsługi pasażerów, czy w pojeździe.

Powyższe przemawia za tym, że pasażer nabywający bilet - również w pociągu Wnioskodawcy - nabywa usługę przewozową od Miasta, a nie od Wnioskodawcy. Tym samym trzeba stwierdzić, że Wnioskodawca nie dokonuje sprzedaży na rzecz takiego pasażera. Nabycie przez pasażera biletu od kierownika pociągu Wnioskodawcy nie może być utożsamiane z nabyciem usługi przewozowej. Usługę tę Wnioskodawca świadczy na rzecz Miasta, a Miasto "odsprzedaje" ją pasażerowi.

W konsekwencji, Wnioskodawca, jako podmiot, który nie dokonuje sprzedaży na rzecz osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej nie jest zobowiązany do ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Niezależnie od powyższego, nawet przyjmując (zdaniem Wnioskodawcy błędne) założenie, że świadczy on na rzecz pasażerów - osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej - usługi przewozowe, należałoby przyjąć, że nie jest on zobowiązany do ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. W takiej sytuacji miałoby bowiem do niego zastosowanie zwolnienie przedmiotowe z poz. 14 załącznika do Rozporządzenia w Sprawie Kas (rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, Dz. U. Nr 138, poz. 930).

Zgodnie z przepisem § 2 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia w Sprawie Kas, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 31 grudnia 2012 r. sprzedaż w zakresie czynności wymienionych w załączniku do tego rozporządzenia. W poz. 14 tego załącznika wskazany jest natomiast "ex 49.31.10.0; Transport kolejowy pasażerski, miejski i podmiejski dot. wyłącznie przewozów metrem rozkładowych pasażerskich, za które pobierane są ceny urzędowe ustalone przez gminę (Radę miasta) lub związek komunalny".

Usługi świadczone przez Wnioskodawcę mieszczą się w grupowaniu "Transport kolejowy pasażerski miejski i podmiejski", dla którego właściwy jest symbol 49.31.10.0 PKWiU (Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.). Zdaniem Wnioskodawcy trzeba jednocześnie podkreślić, że ceny za przejazd pojazdami Wnioskodawcy są ustalane urzędowo przez Radę miasta.

Zgodnie z treścią załącznika do Rozporządzenia w Sprawie Kas, zwolnienie dotyczy transportu kolejowego miejskiego i podmiejskiego - wyłącznie przewozów metrem rozkładowych pasażerskich. W ocenie Wnioskodawcy wykładnia literalna oraz celowościowa powyższej regulacji przemawia za uznaniem, że obejmuje ona również usługi przewozowe świadczone przez Wnioskodawcę. W szczególności należy podkreślić, że zakres zastosowania zwolnienia z poz. 14 załącznika do Rozporządzenia w Sprawie Kas nie ogranicza się do usług transportowych wykonywanych metrem (tzn. usług wykonywanych przez W. sp. z o.o.). W pierwszej kolejności zdaniem Wnioskodawcy należy podnieść, że kolej funkcjonująca w ramach przedsiębiorstwa Wnioskodawcy spełnia definicję metra. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego (red. M. Szymczak, Warszawa 1979 r., t. II, s. 145) "metro" jest to "szybka elektryczna kolej miejska, zwykle podziemna, służąca jako środek lokomocji w wielkich miastach". Z kolei w świetle definicji z encyklopedii internetowej Wikipedii (http://pl.wikipedia.org/wiki/Metro), metro jest to "potoczne określenie (wywodzące się od ang. Metropolitan Railway) szybkiej kolei miejskiej, o całkowicie bezkolizyjnej trasie, przebiegającej najczęściej w tunelach lub na estakadach ponad ulicami. Charakteryzuje się wysokimi peronami, wagonami jeżdżącymi pojedynczo lub w układach wielowagonowych, rozwijającymi wysoką prędkość i osiągającymi duże przyspieszenia, na torach oddzielonych od innego typu ruchu specjalną sygnalizacją. Odmianą metra poruszającą się po torach kolejowych jest SKM ".

Mając na uwadze powyższe definicje metra, zdaniem Wnioskodawcy należy przyjąć, że określenie to odnosi się również do działalności Wnioskodawcy. Jakkolwiek potoczne rozumienie słowa "metro" mogłoby prowadzić do wniosku, że metrem w Polsce jest tylko przedsiębiorstwo prowadzone przez W. sp. z o.o., to wykładnia literalna, poparta przytoczonymi wyżej definicjami słownikowymi, wskazuje, że metrem jest także kolej Wnioskodawcy. Tym samym trzeba przyjąć, że wykładnia literalna poz. 14 załącznika do Rozporządzenia w Sprawie Kas przemawia za stwierdzeniem, że działalność Wnioskodawcy mieści się w zakresie wyznaczonym treścią poz. 14 załącznika.

Zdaniem Wnioskodawcy mając z kolei na uwadze wykładnię celowościową wskazać również należy na objęcie usług realizowanych przez Wnioskodawcę zwolnieniem z poz. 14 załącznika. Wynika to stąd, iż poz. 14 i 15 dotyczą wszelkich usług przewozowych rozkładowych pasażerskich miejskich i podmiejskich, za które pobierane są ceny urzędowe ustalone przez gminę (Radę miasta) lub związek komunalny. Uznanie, że usługi Wnioskodawcy nie są objęte zwolnieniem z poz. 14 skutkowałoby stwierdzeniem, że zwolnione z obowiązku ewidencjonowania są usługi przewozowe pasażerskie miejskie i podmiejskie wszelkiego rodzaju (autobusowe, tramwajowe, metrem podziemnym) z wyjątkiem usług realizowanych przez Wnioskodawcę. Takie stanowisko nie miałoby jakiegokolwiek racjonalnego uzasadnienia. Zdaniem Wnioskodawcy przewoźnicy, o których mowa powyżej, realizują bowiem usługi w tym samym celu, na podobnych zasadach współpracy z Miastem, na podstawie tego samego Regulaminu przewozu osób i bagażu (wydanego przez Miasto) i na podstawie tej samej taryfy. Trzeba również dodać, że pasażerowie korzystają z usług wykonywanych przez tych przewoźników na podstawie tych samych biletów. Należy więc przyjąć, że sytuacja poszczególnych przewoźników jest analogiczna, a zatem wykładnia celowościowa przepisów ich dotyczących powinna prowadzić do takiego rozumienia tych przepisów, które prowadzi do podobnego traktowania tych podmiotów (w tym analogicznego stosowania zwolnień z określonych obowiązków, np. obowiązku ewidencji obrotu przy zastosowaniu kas rejestrujących). Dokonując takiej wykładni przepisów Rozporządzenia w Sprawie Kas, trzeba stwierdzić, że usługi realizowane przez Wnioskodawcę mieszczą się w zakresie czynności zwolnionych z obowiązku ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy nie jest on zobowiązany do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel - art. 7 ust. 1 ustawy. Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postaci energii - art. 2 pkt 6 ustawy.

Przez świadczenie usług natomiast rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy, są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Z ww. przepisu wynika, że obowiązek ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kas rejestrujących dotyczy tylko takich podmiotów, które dokonują sprzedaży na rzecz osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Przez sprzedaż, w myśl art. 2 pkt 22 ustawy rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrz wspólnotową dostawę towarów.

Od dnia 1 stycznia 2011 r. na potrzeby podatku od towarów i usług stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.).

W myśl art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zasadą jest, że Wnioskodawca sam klasyfikuje prowadzoną działalność gospodarczą, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane wg zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach statystycznych.

Wnioskodawca jest jednoosobową spółką miasta ("Miasto"), której podstawowym celem, zgodnie z umową Spółki, jest "wykonywanie zadania własnego miasta dotyczącego zaspokajania potrzeb mieszkańców w zakresie lokalnego transportu zbiorowego".

Wnioskodawca świadczy usługi przewozowe na rzecz Miasta na podstawie "Umowy wykonawczej o świadczenie usług przewozowych w komunikacji zbiorowej realizowanej koleją w latach 2010 - 2024" "Umowa"). W imieniu Miasta Umowę wykonuje Zarząd Z."). Na podstawie Umowy Wnioskodawca świadczy usługi przewozowe pasażerskie według rozkładów jazdy, a Miasto płaci Wnioskodawcy wynagrodzenie pieniężne. Zgodnie z Umową Miasto zobowiązane jest m.in. do "emisji" i sprzedaży biletów oraz prowadzenia kontroli przestrzegania przez pasażerów przepisów taryfy przewozowej. W Umowie wskazano również, że Wnioskodawca zobowiązany jest do sprzedaży w pociągach biletów Z. na warunkach określonych odrębną, niżej omówioną umową.

W celu wykonania postanowień Umowy, Wnioskodawca zawarł z Miastem "Umowę na sprzedaż biletów przejazdowych komunikacji miejskiej" ("Umowa Biletowa"). Przedmiotem Umowy Biletowej jest sprzedaż przez Wnioskodawcę biletów Z. w pojazdach obsługujących linie Wnioskodawcy. Wnioskodawca zobowiązany jest prowadzić sprzedaż biletów za pośrednictwem swoich pracowników. Na podstawie Umowy Biletowej Wnioskodawca nabywa od Miasta bilety w cenie niższej od ich wartości nominalnej.

W związku z Umową Biletową, pasażerowie mogą nabywać "bilety Z." w pojazdach Wnioskodawcy (od kierownika pociągu).

Biorąc pod uwagę powyższe, Wnioskodawca na podstawie zawartych umów świadczy usługi przewozowe pasażerskie wg rozkładów jazdy na rzecz miasta, w celu zaspokojenia potrzeb mieszkańców w zakresie lokalnego transportu zbiorowego oraz świadczy usługi sprzedaży biletów pasażerom w pojazdach obsługujących linie Wnioskodawcy. Wnioskodawca zobowiązany jest prowadzić sprzedaż biletów za pośrednictwem swoich pracowników (kierowników pociągu). Bilety Wnioskodawca nabywa od Miasta. Z przedstawionego we wniosku pytania i zajętego stanowiska Wnioskodawcy wynika, iż pasażerami kupowanych od Wnioskodawcy biletów są osoby fizyczne nie prowadzące działalności gospodarczej.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w związku z zawartą umową z Miastem o świadczenie usług przewozowych, Miasto jest nabywcą usług świadczonych przez Wnioskodawcę, a pasażerowie nabywają usługi przewozowe od Miasta, nie od Wnioskodawcy. Zdaniem Wnioskodawcy niezależnie od tego czy pasażer dokonuje zakupu biletu w kiosku, czy w pociągu, nabywa usługę przewozową od Miasta, a nie od Wnioskodawcy.

Ze zdarzenia opisanego przez Wnioskodawcę wynika, że Wnioskodawca świadczy usługi zarówno Miastu (podmiotowi) - usługi przewozowe na mocy zawartej z Miastem umowy, w celu zaspakajania potrzeby mieszkańców w zakresie lokalnego transportu zbiorowego, jak i osobom fizycznym nie prowadzącym działalności gospodarczej (pasażerom) - usługi sprzedaży biletów, które uprawniają do przejazdu pojazdem Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. - Prawo przewozowe (tekst jedn. z 2000 r. Dz. U. Nr 50, poz. 601) umowę przewozu zawiera się przez nabycie biletu na przejazd lub spełnienie innych określonych przez przewoźnika warunków dostępu do środka transportowego, a w razie ich nie ustalenia - przez samo zajęcie miejsca w środku transportowym.

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym Wnioskodawca jest zobowiązany Umową Biletową zawartą z Miastem do sprzedaży biletów pasażerom. Wnioskodawca jest zatem pośrednikiem przy sprzedaży biletów - czyni to w imieniu Miasta, ale na rzecz pasażerów. Ponadto Wnioskodawca nabywa bilety po cenie niższej od ich wartości nominalnej. Do "emisji" biletów zobowiązane jest Miasto.

W związku zatem z tym, że Wnioskodawca dokonuje sprzedaży biletów na rzecz osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej, obowiązany jest prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących w myśl art. 111 ust. 1 ustawy.

Z zajętego w przedmiotowym wniosku stanowiska wynika, że zdaniem Wnioskodawcy usługi przez niego świadczone mieszczą się grupowaniu "Transport kolejowy pasażerski miejski i podmiejski", dla którego właściwy jest symbol PKWiU 49.31.10.0. Ceny za przejazd pojazdami Wnioskodawcy ustalane są urzędowo przez Radę miasta. Ponadto zdaniem Wnioskodawcy kolej funkcjonująca w ramach przedsiębiorstwa Wnioskodawcy spełnia definicję metra. Wskazuje, że jakkolwiek potoczne rozumienie słowa "metro" mogłoby prowadzić do wniosku, że metrem w Polsce jest tylko przedsiębiorstwo prowadzone przez W. Sp. z o.o., to wykładnia literalna poparta definicjami przytoczonymi we wniosku wskazuje, że metrem jest także kolej Wnioskodawcy.

Usługi o symbolu PKWiU ex. 49.31.10.0. ujęte zostały w załączniku do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2010 r. Nr 138, poz. 930), zwanego dalej rozporządzeniem, w części pierwszej "sprzedaż towarów i świadczenie usług" pod poz. 14 - transport kolejowy pasażerski, miejski i podmiejski, lecz dotyczące wyłącznie przewozów metrem rozkładowych pasażerskich, za które pobierane są ceny urzędowe ustalone przez gminę (Radę miasta) lub związek komunalny. Rozporządzenie weszło w życie z dniem 1 stycznia 2011 r.

W wydanym w związku z art. 111 ust. 8 ustawy ww. rozporządzeniu określono zwolnienia na czas określony niektórych grup podatników i niektórych czynności z obowiązku prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących oraz warunki korzystania ze zwolnienia.

Rozporządzenie w znaczny sposób zawęziło w stosunku do rozwiązań stosowanych w 2010 r. zakres możliwych do wykorzystania przez podatników zwolnień od ewidencjonowania przy zastosowaniu kas.

§ 2 ust. 1 pkt 2 lit. a). rozporządzenia stanowi, iż zwalnia się z obowiązku prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących do dnia 30 kwietnia 2011 r. czynności objęte do dnia 31 grudnia 2010 r. zwolnieniem od ewidencjonowania wymienione w załączniku do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2009 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. Nr 224, poz. 1797), nie wymienione w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

W załączniku do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2009 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących pod poz. 7 dla symbolu PKWiU ex. 60.21.42 ujęto przewozy rozkładowe pasażerskie pozostałe, gdzie indziej niesklasyfikowane, za które pobierane są ceny urzędowe w wysokości ustalonej przez gminę (Radę miasta) lub związek komunalny. Poz. 6 ww. załącznika do rozporządzenia objęto - przewozy miejskie rozkładowe pasażerskie, inne niż kolejowe, za które pobierane są ceny urzędowe ustalone przez gminę (Radę miasta) lub związek komunalny.

Z zapisów ww. rozporządzeń w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika, że

za które pobierane były ceny urzędowe ustalane przez gminę (Radę miasta) lub związek komunalny,

za które pobierane są ceny urzędowe ustalone przez gminę (Radę miasta) lub związek komunalny.

Jeżeli przy symbolu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług prawodawca stosuje oznaczenie "ex" oznacza to, iż zakres wyrobów lub usług objętych daną stawką lub zwolnieniem jest węższy niż określony w danym grupowaniu - stanowi o tym art. 2 pkt 30 ustawy.

Umieszczenie dopisku "ex" przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania zwolnienia lub obniżonej stawki podatku VAT tylko do usług należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniającego określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce "nazwa towaru lub usługi (czynności)". Zatem wynikające z załącznika zwolnienie dotyczy wyłącznie danej usługi z danego grupowania.

Pod poz. 14 załącznika do rozporządzenia dla PKWiU ex 49.31.10.0 wymieniono transport kolejowy pasażerski, miejski i podmiejski dot. wyłącznie przewozów metrem rozkładowych pasażerskich, za które pobierane są ceny urzędowe ustalone przez gminę (Radę miasta) lub związek komunalny. W związku powyższym zwolnienie to dotyczy jedynie metra. Inne środki transportu kolejowego pasażerskiego miejskiego czy podmiejskiego rozkładowe pasażerskie mimo pobierania za przejazd nimi cen urzędowych ustalonych przez gminę (Radę miasta) lub związek komunalny, nie zostały objęte zwolnieniem z obowiązku prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Rozporządzenie weszło w życie z dniem 1 stycznia 2011 r., jednak dopiero z dniem 1 maja 2011 r. co do zasady Wnioskodawca winien rozpocząć ewidencjonowanie obrotów przy użyciu kasy rejestrującej ze względu na zapis § 2 ust. 1 pkt 2 lit. a) rozporządzenia.

Mimo utraty prawa do zwolnienia ze względu na rodzaj świadczonej usługi istnieje możliwość skorzystania ze zwolnienia podmiotowego ze względu na wysokość obrotów.

W myśl § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 31 grudnia 2012 r. podatników, u których kwota obrotu z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 40.000 zł i jeżeli wcześniej nie powstał wobec nich obowiązek ewidencjonowania, z zastrzeżeniem ust. 6.

Zwolnienie powyższe traci moc po upływie dwóch miesięcy, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło w ciągu roku podatkowego przekroczenie kwoty obrotów w wysokości 40.000 zł z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy - § 3 ust. 6 rozporządzenia.

Stanowisko Wnioskodawcy, iż nie jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji obrotu o kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących, gdyż nie świadczy usług przewozowych na rzecz osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej bądź przyjmując, co zdaniem Wnioskodawcy jest błędne, że jednak świadczy on dla takich osób usługi przewozowe, ale nie jest zobowiązany do ewidencji obrotu przy zastosowaniu kas rejestrujących, gdyż ma do niego zastosowaniu zwolnienie przedmiotowe z poz. 14 załącznika do Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. Nr 138, poz. 930) - jest nieprawidłowe.

Sprzedając bilety w imieniu Miasta w pojazdach Wnioskodawcy na rzecz pasażerów - osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej, Wnioskodawca świadczy usługi przewozowe na rzecz je kupujących. Tak więc w związku z nabywaniem przez pasażerów (będących osobami fizycznymi nie prowadzącymi działalności gospodarczej) "biletów Z." od Wnioskodawcy (za pośrednictwem jej pracowników), Wnioskodawca jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Na mocy rozporządzenia, które weszło w życie z dniem 1 stycznia 2011 r. Wnioskodawca nie został objęty zwolnieniem przedmiotowym do dnia 31 grudnia 2012 r., bowiem prawodawca w załączniku do rozporządzenia przewidział zwolnienie dla transportu kolejowego pasażerskiego miejskiego i podmiejskiego rozkładowego, za który pobierane są ceny urzędowe ustalane przez gminę (Radę miasta) lub związek komunalny, ale tylko i wyłącznie dla przewozów metrem. W związku z § 2 ust. 1 pkt 2 lit. a) rozporządzenia zatem ze względu na brak objęcia Wnioskodawcy zwolnieniem, winien ewidencjonować obrót i kwoty podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Jednak pomimo utraty prawa do zwolnienia ze względu na rodzaj świadczonej usługi, istnieje możliwość skorzystania ze zwolnienia podmiotowego ze względu na wysokość obrotów (§ 3 pkt 2 i 6 rozporządzenia).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, iż analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa. W związku z powyższym, a także z uwagi na treść art. 14b § 3 ww. ustawy, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów, nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę do wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, o czym Wnioskodawca został poinformowany w wystosowanym wezwaniu.

W związku z § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie upoważniony został do wydawania, w imieniu ministra właściwego do spraw finansów publicznych, interpretacji indywidualnych. Upoważnienie obejmuje wydawanie interpretacji indywidualnych w zakresie interpretacji przepisów prawa podatkowego w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa w sprawach pozostających we właściwości naczelników urzędów i dyrektorów izb skarbowych oraz naczelników urzędów i dyrektorów izb celnych (§ 2 ust. 2 ww. rozporządzenia).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10 09-402 Płock.