IPPP2/443-242/12-4/RR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 15 lutego 2012 r. (data wpływu do tut. Biura 5 marca 2012 r.), uzupełniony pismem z dnia 23 maja 2012 r. (data wpływu 24 maja 2012 r.) na wezwanie nr IPPP2/443-242/12-2/RR z dnia 18 maja 2012 r. (data doręczenia 21 maja 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości niezabudowanej - jest nieprawidłowe.

W dniu 5 marca 2012 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 23 maja 2012 r. (data wpływu 24 maja 2012 r.) na wezwanie nr IPPP2/443-242/12-4/RR z dnia 18 maja 2012 r. (data doręczenia 15 maja 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości niezabudowanej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest właścicielką nieruchomości rolnej położonej w D., stanowiącej działkę nr 186/20 o obszarze 1,9872 ha. Nieruchomość tę Wnioskodawczyni nabyła w 1993 r. na podstawie aktu notarialnego. Zgodnie z aktem notarialnym, z przedłożonego zaświadczenia z dnia 31 maja 1993 r., wydanego przez Urząd Gminy wynika, że zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego Gminy działka ta jest przeznaczona na cele rolne. Opisana powyżej nieruchomość jest sklasyfikowana w Ewidencji Gruntów i Budynków prowadzonej przez Starostę Polickiego jako użytki rolne.

Dla przedmiotowej nieruchomości Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych z siedzibą prowadzi księgę wieczystą. Wnioskodawczyni od 1993 r. wykorzystywała nieruchomość rolniczo. Jednakże z uwagi na fakt, że zamierza się przenieść na stałe do Polski, Wnioskodawczyni postanowiła na powyższej nieruchomości wybudować dom mieszkalny, który będzie wykorzystywać na własne cele mieszkaniowe.

W tym celu, Wnioskodawczyni wnioskiem z dnia 8 stycznia 2008 r. wystąpiła o warunki zabudowy dla nieruchomości. Wójt Gminy decyzją z dnia 11 sierpnia 2008 r. ustalił warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie 18 domów mieszkalnych, jednorodzinnych wolnostojących z garażami oraz przyłączy infrastruktury technicznej i wewnętrznej drogi dojazdowej, a w dniu 28 października 2009 r. decyzją zatwierdził podział nieruchomości na 18 działek.

Wnioskodawczyni, w związku z zamiarem budowy domu mieszkalnego na własne cele mieszkaniowe uzbroiła jedną z wydzielonych działek - działkę numer 186/149, wykonując przyłącze sieci energetycznej, gazowej i wodociągowej. Pozostałą część gruntu Wnioskodawczyni zamierza sprzedać z uwagi na to, że nie będzie go wykorzystywać, a środki pozyskane ze sprzedaży umożliwią sfinansowanie budowy. Jednakże z uwagi na fakt, że nieruchomość została podzielona na 18 mniejszych działek, Wnioskodawczyni będzie sprzedawać poszczególne działki pojedynczo.

W piśmie z dnia 23 maja 2012 r., stanowiącym uzupełnienie do niniejszego wniosku Strona wskazała:

* Grunty będące przedmiotem sprzedaży nie były wykorzystywane do wykonywania działalności gospodarczej. W szczególności grunty te nie były przedmiotem dzierżawy, najmu ani innej umowy o podobnym charakterze;

* Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej;

* Wnioskodawczyni nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

* Wnioskodawczyni nie prowadzi obrotu nieruchomościami. W okresie od 1990 r. do 2005 r. Wnioskodawczyni lokowała oszczędności w nieruchomości, które to nieruchomości nie są przeznaczone do sprzedaży.

Obecnie Wnioskodawczyni posiada:

* spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego przy ul. C., nabyte w 2005 r.,

* 1/2 udziału we własności lokalu mieszkalnego przy ul, K., nabyte w drodze zamiany w 1999 r.,

* spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego przy ul. Ś., nabyte w drodze darowizny w 1990 r.,

* spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego przy ul. P. nabyte w 1999 r. wraz z mężem na małżeńską wspólność majątkową,

* spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego przy ul. Z., nabyte w drodze darowizny w 2001 r.

Część posiadanych lokali mieszkalnych jest przedmiotem najmu. Ponadto Wnioskodawczyni posiada grunt przy ul. K., nabyty w 2004 r., na którym to gruncie wybudowała budynek stanowiący część zabudowy szeregowej. Część posiadanych nieruchomości jest przedmiotem najmu.

* Wnioskodawczyni nie zamierza podejmować działań w zakresie obrotu nieruchomościami. W szczególności nie zamierza uzbrajać pozostałych działek (poza uzbrojeniem działki, która zostanie wykorzystana w celu budowy własnego domu), ani nie zamierza prowadzić działań marketingowych w stosunku do przedmiotowych dziatek;

* Z uwagi na brak możliwości dokonania podziału nabytego gruntu bez wytyczenia drogi dojezdnej do wszystkich wydzielonych działek, została wydzielona "ślepa uliczka" umożliwiająca dojazd do każdej z działek.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku ze sprzedażą 17 działek niezabudowanych stanowiących grunty sklasyfikowane jako użytki rolne Wnioskodawczyni będzie występować w charakterze podatnika VAT i będzie zobowiązana opodatkować tę sprzedaż podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonywana przez Nią sprzedaż działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 24 kwietnia 2007 r., sygn. akt I FSK 603/06, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie:

* po pierwsze - dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,

* po drugie - czynność wykonana była przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem VAT.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, zgodnie zaś z przepisem art. 2 pkt 6 powołanej ustawy grunty są towarem.

Natomiast przepis art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Ustęp 2 wskazuje natomiast, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie siedmiu sędziów w wyroku z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, opierając się na analizie definicji działalności gospodarczej określonej w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług doszedł do przekonania, że podatnikiem podatku od towarów i usług staje się ten, kto dokonuje określonej czynności w ramach tej działalności. W przypadku sprzedaży działek, zdaniem NSA, podatnikiem tego podatku będzie więc podmiot, który wykonując taką czynność choćby jednorazowo działa niezależnie jako handlowiec.

Dalej NSA wskazuje, że związek dokonywanej czynności z działalnością handlową ma zatem decydujące znaczenie, przy czym w przypadku handlu związek ten winien zaistnieć już w momencie zakupu sprzedawanej następnie rzeczy. Brak takiego zamiaru, w ocenie NSA, wyklucza możliwość uznania danego podmiotu za podatnika podatku od towarów i usług.

Na uzasadnienie powyższego stanowiska Naczelny Sąd Administracyjny powołał orzecznictwo Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, w świetle którego handlem jest dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży. Biorąc powyższe pod uwagę, Naczelny Sąd Administracyjny stanął na stanowisku, że działanie poza zakresem działalności gospodarczej występuje w sytuacji, gdy przedmiotem sprzedaży jest majątek prywatny (osobisty) danej osoby, ponieważ został on nabyty na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej. Wnioskodawczyni pragnie podkreślić, że taka sytuacja miała miejsce w rozpatrywanej sprawie. Przedmiotową nieruchomość Wnioskodawczyni nabyła na majątek prywatny i wykorzystywała ją w celach rolniczych. Zamiar sprzedaży części nieruchomości powstał w momencie, gdy wygasł plan zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym działka stanowiąca własność Wnioskodawczyni była przeznaczony na cele rolne, a Wnioskodawczyni postanowiła na tym gruncie wybudować dom mieszkalny, w którym zamieszka wraz z rodziną. Natomiast wystąpienie przez Wnioskodawczynię o dokonanie podziału nieruchomości miało na celu wydzielenie działki, na której Wnioskodawczyni wybuduje dom oraz ułatwienie sprzedaży pozostałej części gruntu.

Podkreślić również należy, że Wnioskodawczyni nie uzbroiła pozostałych działek, ani też nie wystąpiła o ich przekształcenie na działki budowlane.

W powołanym już wyroku NSA z dnia 24 kwietnia 2007 r. wskazano, że z art. 4 ust. 3 VI Dyrektywy, art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, jak i z art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że okazjonalność (sporadyczność) czynności, względnie jednorazowe ich wykonywanie, tworzy z danej osoby podatnika wyłącznie w przypadku, gdy te okazjonalne lub jednorazowo wykonywane czynności są czynnościami wykonywanymi w związku z działalnością producentów, handlowców lub usługodawców.

NSA wskazał, że pod pojęciem handel należy rozumieć dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży. W ten sposób opodatkowaniu podlega, chociażby jednorazowo, czynność spełniająca kryteria zaliczenia jej do tak rozumianego pojęcia handel, czyli zrealizowana w formie zorganizowanej sprzedaży towaru, poprzedzonej zakupem dokonanym w celu jego odsprzedaży, wskazująca na zamiar jej kontynuacji w tej formie.

Dalej NSA uznał, że co do zasady, warunkiem uznania danej osoby za podatnika jest jej stałe zaangażowanie w prowadzoną działalność gospodarczą. Tym samym, w ocenie NSA, zdaje się uzasadnione twierdzenie, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług osoba fizyczna zaangażowana sporadycznie w dostawę towaru.

Podnieść należy, że dostawy dokonywane przez Wnioskodawczynię są dokonywane z Jej majątku prywatnego. Oczywistym jest fakt, że Wnioskodawczyni w swoim majątku prywatnym posiada ograniczony zasób gruntów, które mogą być przedmiotem dostawy. Stąd, w ocenie Wnioskodawczyni, uznać należy, że czynności te dokonywane są sporadycznie (okazjonalnie), a Wnioskodawczyni nie wykonuje ich w charakterze handlowca.

W ocenie Wnioskodawczyni, z przytoczonego powyżej stanowiska Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości wynika, że dokonywana przez Nią sprzedaż nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług z uwagi na to, że Wnioskodawczyni w ramach tych transakcji nie będzie występowała w charakterze podatnika VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej daje "ustawą", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 2 pkt 6 cyt. ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Artykuł 7 ust. 1 cytowanej ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 powołanej wyżej ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia "podatnik" i "działalność gospodarcza", na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy. Podatnikami - według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347/1, z późn. zm.), działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców i osób świadczących usługi włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów. Za działalność gospodarczą uznaje się również wykorzystywanie, w sposób ciągły, własności dóbr materialnych lub niematerialnych do celów zarobkowych.

Zarówno z brzmienia ww. przepisów Dyrektywy 2006/112/WE, jak i art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że dostawa gruntów, co do zasady, jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług, niezależnie od częstotliwości takich transakcji oraz od kwestii, czy sprzedawca prowadzi działalność producenta, handlowca lub usługodawcy, pod warunkiem że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Oznacza to, że jeżeli osoba ta w celu dokonania wspomnianej sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców, należy uznać ją za podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a więc za podatnika podatku VAT.

W świetle powyższego, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Zatem dostawa towarów (w tym przypadku gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Aby dostawę towarów (np. gruntów) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że sprzedawane towary zostały nabyte w celu wykorzystania w działalności gospodarczej. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług - w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - musi ona być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, iż Wnioskodawczyni jest właścicielką nieruchomości rolnej położonej w D., stanowiącej działkę nr 186/20 o obszarze 1,9872 ha, którą Strona nabyła w 1993 r. Zgodnie z aktem notarialnym, z przedłożonego zaświadczenia wynika, że zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego Gminy działka ta jest przeznaczona na cele rolne. Opisana powyżej nieruchomość jest sklasyfikowana w Ewidencji Gruntów i Budynków prowadzonej przez Starostę jako użytki rolne. Wnioskodawczyni od 1993 r. wykorzystywała nieruchomość rolniczo. Jednakże z uwagi na fakt, że zamierza się przenieść na stale do Polski, Wnioskodawczyni postanowiła na powyższej nieruchomości wybudować dom mieszkalny, który będzie wykorzystywać na własne cele mieszkaniowe. W tym celu, Wnioskodawczyni wnioskiem z dnia 8 stycznia 2008 r. wystąpiła o warunki zabudowy dla nieruchomości. Wójt Gminy decyzją z dnia 11 sierpnia 2008 r. ustalił warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie 18 domów mieszkalnych, jednorodzinnych wolnostojących z garażami oraz przyłączy infrastruktury technicznej i wewnętrznej drogi dojazdowej, a w dniu 28 października 2009 r. decyzją zatwierdził podział nieruchomości na 18 działek. Wnioskodawczyni, w związku z zamiarem budowy domu mieszkalnego na własne cele mieszkaniowe uzbroiła jedną z wydzielonych działek - działkę numer 186/149, wykonując przyłącze sieci energetycznej, gazowej i wodociągowej. Pozostałą część gruntu Wnioskodawczyni zamierza sprzedać z uwagi na to, że nie będzie go wykorzystywać, a środki pozyskane ze sprzedaży umożliwią sfinansowanie budowy. Jednakże z uwagi na fakt, że nieruchomość została podzielona na 18 mniejszych działek, Wnioskodawczyni będzie sprzedawać poszczególne działki pojedynczo. Ponadto wskazano, że grunty będące przedmiotem sprzedaży nie były wykorzystywane do wykonywania działalności gospodarczej. W szczególności grunty te nie były przedmiotem dzierżawy, najmu ani innej umowy o podobnym charakterze; Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej; Wnioskodawczyni nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawczyni nie prowadzi obrotu nieruchomościami. W okresie od 1990 r. do 2005 r. Wnioskodawczyni lokowała oszczędności w nieruchomości, które to nieruchomości nie są przeznaczone do sprzedaży.

Obecnie Wnioskodawczyni posiada:

* spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego przy ul. C., nabyte w 2005 r.,

* 1/2 udziału we własności lokalu mieszkalnego przy ul, K. nabyte w drodze zamiany w 1999 r.,

* spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego przy ul. Ś., nabyte w drodze darowizny w 1990 r.,

* spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego przy ul. P. nabyte w 1999 r. wraz z mężem na małżeńską wspólność majątkową,

* spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego przy ul. Z., nabyte w drodze darowizny w 2001 r.

Część posiadanych lokali mieszkalnych jest przedmiotem najmu. Ponadto Wnioskodawczyni posiada grunt przy ul. K., nabyty w 2004 r., na którym to gruncie wybudowała budynek stanowiący część zabudowy szeregowej. Część posiadanych nieruchomości jest przedmiotem najmu.

Wnioskodawczyni nie zamierza podejmować działań w zakresie obrotu nieruchomościami. W szczególności nie zamierza uzbrajać pozostałych działek (poza uzbrojeniem działki, która zostanie wykorzystana w celu budowy własnego domu), ani nie zamierza prowadzić działań marketingowych w stosunku do przedmiotowych dziatek; Z uwagi na brak możliwości dokonania podziału nabytego gruntu bez wytyczenia drogi dojezdnej do wszystkich wydzielonych działek, została wydzielona "ślepa uliczka" umożliwiająca dojazd do każdej z działek.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia czy w związku ze sprzedażą przedmiotowych działek niezabudowanych Strona wystąpi w charakterze podatnika VAT.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego w świetle powołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, iż w przedmiotowej sprawie wystąpiły okoliczności, które wskazują, że sprzedaż 17 działek, o których mowa we wniosku, dokonywana jest w warunkach wskazujących na działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług w myśl art. 15 ust. 1 i ust. 2.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskująca poza przedmiotowym gruntem już wcześniej nabyła nieruchomość gruntową, na której pobudowała budynek w zabudowie szeregowej, który nie służy jej prywatnym celom, tylko wraz z innymi lokalami nabytymi przez Stronę są w części wykorzystywane do świadczenia usług najmu. Poza wyżej przedstawionymi faktami podkreślenia wymaga, iż Wnioskodawczyni od wielu lat lokowała oszczędności w nieruchomości, które jak Strona wskazała nie są przeznaczone do sprzedaży, tylko są wynajmowane, zatem są wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej. W związku z powyższym nie można zgodzić się ze stanowiskiem Strony, że Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej.

Nie bez znaczenia w przedmiotowej sprawie jest fakt, że Wnioskodawczyni w stosunku do przedmiotowego gruntu wystąpiła o warunki zabudowy, dla której to nieruchomości ustalono i zatwierdzono warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie 18 domów mieszkalnych, jednorodzinnych wolnostojących z garażami oraz przyłączy infrastruktury technicznej i wewnętrznej drogi dojazdowej.

Wnioskująca występując, a potem uzyskując decyzję o warunkach zabudowy gruntu oraz dokonując sprzedaży przedmiotowych działek - rozporządza swoim majątkiem w celu osiągnięcia zysku, a więc czynności te wykraczają poza zakres zwykłego wykonywania prawa własności i kwalifikuje tę czynność jako działalność gospodarczą podejmowaną w celach zarobkowych. To, że właściciel ma swobodę w korzystaniu z nieruchomości i może ją przeznaczać na różne cele, nie oznacza, że w określonych okolicznościach cel ten nie będzie się mieścić w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT. Podjęte przez Wnioskodawcę działania są związane z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT.

Jak wskazano we wniosku w okresie od 1990 r. do 2005 r. Strona lokowała oszczędności w nieruchomości, które są i mają być wykorzystane dla celów zarobkowych. Sformułowania "lokować oszczędności" nie można interpretować inaczej niż jako cel osiągnięcia w przyszłości korzyści majątkowych, a więc cel zarobkowy. Zatem nie cele osobiste, a cele gospodarcze leżały u podstaw nabycia nieruchomości.

Należy podkreślić, iż dla opodatkowania podatkiem od towarów i usług nie jest konieczne, aby działalność była działalnością zarobkową, wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły przez podmioty gospodarcze (przedsiębiorców). Opodatkowaniu tym podatkiem podlega dostawa towarów - gruntów nie tylko wówczas, gdy dokonywana jest przez podatnika VAT, dla którego wykonywanie działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu. Na podstawie art. 15 ust. 2 cyt. ustawy również osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, które dokonują dostawy, czy też świadczą usługi stają się podatnikami podatku VAT, jeżeli osoby te podejmują aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców.

Dokonanej oceny nie mogą zmienić zapewnienia Wnioskodawcy, iż jego zachowanie należy rozumieć jako działalność wykonywaną w ramach zarządu majątkiem prywatnym, dostawy dokonywane przez Wnioskodawczynię są dokonywane z Jej majątku prywatnego, które uznać należy, że czynności te dokonywane są sporadycznie (okazjonalnie), a Wnioskodawczyni nie wykonuje ich w charakterze handlowca.

Samo stwierdzenie, iż nieruchomości stanowią majątek prywatny Wnioskodawcy, nie może być wyłączną podstawą oceny rzeczywistych intencji towarzyszących ich nabyciu. O takich intencjach świadczą bowiem wszelkie okoliczności sprawy: znaczne zaangażowanie środków pieniężnych w celu dokonania podziału gruntu na 18 działek, wystąpienie i otrzymanie decyzji o warunkach zabudowy dla wszystkich przedmiotowych działek, wydzielenie drogi dojazdowej, a w konsekwencji zamiar ich sprzedaży, jak również cel przyświecający Wnioskodawcy, na etapie zakupu zarówno gruntu jak i poszczególnych lokali i pobudowanie budynku, które są przez Stronę w części wynajmowanie.

Powyższa argumentacja niewątpliwie wskazuje, iż Wnioskodawca jest podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, z tytułu wykonywania czynności - prowadzenia działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 cyt. ustawy. Biorąc bowiem pod uwagę zakres i skalę przeprowadzanego przez Wnioskodawcę przedsięwzięcia stwierdzić należy, że sprzedaż 17 działek niezabudowanych, nie może zostać uznane za czynność wykonywaną w ramach zarządu majątkiem prywatnym Wnioskodawcy i nosi znamiona działalności gospodarczej. Tym samym Strona dokonując sprzedaży działek - będzie z tego tytułu podatnikiem VAT. Zatem w przedmiotowej sprawie mamy więc do czynienia z dostawą towarów dokonaną przez podatnika podatku VAT. Biorąc pod uwagę powołane przepisy należy stwierdzić, że transakcja sprzedaży działek będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zatem w związku że sprzedażą przedmiotowych działek niezabudowanych Wnioskodawczyni będzie występowała w charakterze podatnika VAT i będzie zobowiązana opodatkować tę sprzedaż podatkiem od towarów i usług.

Mając powyższe na uwadze uznać należy, iż stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Odnosząc się do wyroków NSA, na które powołuje się Wnioskodawca należy zauważyć, że sąd wyrokiem lub postanowieniem rozstrzyga wyłącznie konkretną sprawę, co do stwierdzenia naruszenia prawa i skutków prawnych tego naruszenia i jedynie w tej sprawie ma moc wiążącą. Ocena prawna i wskazania, co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia, o czym stanowi art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, z późn. zm.).

Zatem powołane wyroki NSA o sygn. akt I FSK 603/06, I FPS 3/07, nie posiadają waloru wykładni powszechnej, co w praktyce oznacza, że nie stanowią one podstawy dla analogicznego rozstrzygnięcia przez inne organy podatkowe. Powyższe nie oznacza, iż tut. organ podatkowy nie podziela stanowisk wyrażonych w ww. orzeczeniach, jednakże pragnie zwrócić uwagę, iż stan faktyczny przedstawiony przez Wnioskodawcę w przedmiotowej sprawie nie jest tożsamy ze stanami faktycznymi, do których odnoszą się przywołane przez Wnioskodawcę rozstrzygnięcia. Rozpatrywanie zagadnień objętych przedmiotowym wnioskiem wymaga każdorazowo dokładnej analizy stanów faktycznych przedstawionych przez osoby dokonujące dostawy gruntów, a każdy stan faktyczny należy rozpatrywać mając na uwadze czynności, jakich dokonuje osoba sprzedająca grunt i wnioski płynące z tych czynności. Tym samym, należy stwierdzić, iż powołane w treści złożonego wniosku orzeczenia nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii.

Orzeczenie TSUE w sprawie C-180/10 i C-181/10 w swych głównych tezach (co wskazuje również Skarżący) uznaje, że podatnikiem podatku VAT jest osoba, która wykorzystuje posiadany majątek w celach zarobkowych, a następnie sprzedaje ten majątek. Jedynie zwykłe nabycie lub sprzedaż majątku prywatnego nie stanowi wykorzystywania go w sposób ciągły w celu uzyskania z tego tytułu dochodu, gdyż jedynym przychodem z takich transakcji winien być ewentualny zysk ze sprzedaży. Natomiast w okolicznościach, w których właściciel majątku wykorzystuje go w sposób ciągły do celów zarobkowych przesądza o tym, iż majątek ten nie jest majątkiem prywatnym. W przedstawionej sprawie ciąg zdarzeń następujących po sobie w świetle tez ww. wyroku bezsprzecznie świadczy o tym, że Wnioskodawca występuje w charakterze podatnika i mamy do czynienia z działalnością gospodarczą, a nie zarządem majątkiem prywatnym.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.