IPPP2/443-218/12-6/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 28 lutego 2012 r. (data złożenia 28 lutego 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 30 marca 2012 r. (data wpływu 30 marca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej przepisów ustawy - Ordynacja podatkowa w zakresie prawa do otrzymania zwrotu nienależnie zapłaconego podatku wraz z odsetkami - jest nieprawidłowe.

W dniu 28 lutego 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej przepisów ustawy - Ordynacja podatkowa w zakresie prawa do otrzymania zwrotu nienależnie zapłaconego podatku wraz z odsetkami. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 30 marca 2012 r. (data wpływu 30 marca 2012 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu Nr IPPP2-443-218/12-2/AK z dnia 28 marca 2012 r. (data doręczenia 29 marca 2012 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest komunalną spółką prawa handlowego (100% udziałów posiada gmina), powstałą na mocy decyzji Rady Miasta wyrażonej Uchwałą w celu realizacji zadania własnego gminy, polegającego na zapewnieniu lokalnego, publicznego transportu zbiorowego osób o charakterze użyteczności publicznej mieszkańcom miasta. Spółka wykonuje również zadania własne gmin ościennych (na podstawie porozumień komunalnych zawartych pomiędzy gminami) dotyczące publicznego transportu zbiorowego osób o charakterze użyteczności publicznej. Powierzenie realizacji zadań o charakterze użyteczności publicznej przez gminę w zakresie publicznego transportu zbiorowego osób nastąpiło drogą aktów kreujących, tj. Uchwałą Rady Miasta o przekształceniu, a następnie w umowie Spółki (akt założycielski, w którym został określony cel i przedmiot działania Spółki jako wykonywanie przedmiotowego zadania gminy w trybie władczym).

Działalność Wnioskodawcy oparta jest na następujących aktach normatywnych:

Doprecyzowanie zasad współpracy pomiędzy Gminą a Spółką nastąpiło w drodze umowy wykonawczej, która nie prowadzi do przekazania wykonywania zadania własnego, bo nastąpiło to już w akcie kreującym Spółkę. Umowa wykonawcza nie ma charakteru odpłatnego, gdyż gmina nie nabywa w oparciu o nią dostaw, usług czy robót, a świadczenia nabywają dla siebie bezpośrednio sami mieszkańcy. Umowa wykonawcza reguluje zasady z zakresu obowiązku świadczenia usług przewozowych, dotyczących ilości kilometrów, obszaru świadczenia usług, rozkłady jazdy komunikacji w zakresie tras i częstotliwości, rozliczania dochodów z biletów, obowiązki Spółki wobec odbiorców usług, oraz zasady przekazywania Spółce rekompensaty na pokrycie strat poniesionych w związku ze świadczeniem publicznych usług komunikacyjnych nałożonego na nią w trybie władczym. W ramach swojej działalności z zakresu zbiorowego transportu publicznego Spółka uzyskuje przychody ze sprzedaży biletów (usług komunikacji miejskiej), z których pokrywane są koszty działalności przewozowej. Ceny urzędowe za usługi przewozowe gminnego transportu - jako usługi użyteczności publicznej ustala Rada Miasta w formie uchwał. Podstawę ustalania cen za usługi komunikacji gminy stanowią przepisy ustawy ocenach z dnia 5 lipca 2001 r. oraz art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy o samorządzie gminnym, co oznacza, że ceny te ustala organ inny niż strony umowy wykonawczej o świadczenie usług przewozowych. Taryfa przewozowa, nałożona uchwałą Rady Miasta przewiduje dla różnych grup społecznych określonego rodzaju ulgi i zwolnienia. Finansowanie miejskiego transportu zbiorowego przychodami z biletów nie rekompensuje kosztów prowadzonej działalności przewozowej. Spółka już w momencie tworzenia narażona była na osiąganie straty finansowej, co wynika z publicznej interwencji w regulacje taryfowe i ofertę przewozową.

W związku z wykonywaniem usług użyteczności publicznej w zakresie pasażerskiego transportu zbiorowego Spółka otrzymuje od gminy rekompensatę na pokrycie kosztów działalności, pomniejszoną o dochody wygenerowane podczas świadczenia usług przewozowych. Zasady otrzymywania przez Spółkę tej rekompensaty określa umowa wykonawcza I załącznik nr 3 do umowy. Obliczenie wysokości rekompensaty na pokrycie kosztów związanych z wykonywaniem usług przewozowych odbywa się na zasadach określonych w załączniku rozporządzenia (WE) Nr 1370/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r. dotyczącego usług publicznych w zakresie kolejowego i drogowego transportu pasażerskiego, z uwzględnieniem liczby wozokilometrów, na które miasto zgłosi zapotrzebowanie na dany rok, a Spółka zobowiązuje się je wykonywać. Co roku ustalana jest szacunkowa liczba wozokilometrów, na które miasto zgłaszać będzie zapotrzebowanie w następnym roku. Podstawą ostatecznych rozliczeń pomiędzy Spółką a miastem, a zwłaszcza podstawą rozliczeń rekompensaty, jest liczba kilometrów faktycznie wykonanych przez Spółkę. Każdego roku, do dnia 30 września miasto, na podstawie danych przekazanych przez Spółkę dokonuje obliczenia prognozy rocznych kosztów netto świadczonych usług pasażerskiego transportu zbiorowego w roku następnym, oraz kalkulacji rocznej rekompensaty na ich pokrycie z uwzględnieniem określonej liczby wozokilometrów. Rekompensata jest corocznie kalkulowana przez miasto w oparciu o opinię niezależnego do miasta i Spółki biegłego, który dokonuje kalkulacji na zlecenie miasta w oparciu o zapisy umowy wykonawczej i postanowienia załącznika nr 3 do umowy. Roczna wysokość należnej rekompensaty, oraz liczba wozokilometrów wyznacza odpowiednio stawki rekompensaty na pokrycie kosztu jednego kilometra. Ustalone rekompensaty podlegają corocznej kontroli organizatora. Podstawę kontroli stanowią sprawozdania dotyczące ilości faktycznie wykonanych w danym roku kilometrów, oraz dane analityczne, pozwalające ustalić faktyczny poziom kosztów netto świadczenia usług przewozowych. Przedmiotowa rekompensata wyrównuje stratę poniesioną przez Spółkę w związku ze świadczeniem usług publicznych. Do chwili obecnej Spółka odprowadza podatek od towarów i usług z tytułu otrzymanej od Gminy rekompensaty. Jednocześnie Spółka nie posiada jakichkolwiek zobowiązań podatkowych zaległych, bieżących lub przyszłych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku uznania za prawidłowe stanowiska, że rekompensata, którą otrzymuje Spółka od gminy na wyrównanie kosztów działalności (pokrycia ujemnego wyniku finansowego netto wynikającego z różnicy poniesionych kosztów i przychodów) w związku ze świadczeniem usług publicznego transportu zbiorowego o charakterze użyteczności publicznej nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, Spółka będzie mogła ubiegać się o zwrot nienależnie zapłaconego podatku z tego tytułu w latach poprzednich wraz z odsetkami.

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymywana rekompensata nie stanowi wynagrodzenia za świadczone usługi transportu zbiorowego, tym samym nie stanowi obrotu podlegającego podatkowi od towarów i usług.

Jeżeli natomiast, gdy podatek ten został przez Spółkę zapłacony w latach poprzednich, należy uznać, że został on zapłacony nienależnie i Spółka ma możliwość wystąpienia o jego zwrot.

Zgodnie z art. 72 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej, za nadpłatę uważa się kwotę nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku. Stosownie zaś do treści art. 73 § 1 pkt 1 Ordynacji, nadpłata powstaje, z zastrzeżeniem § 2, z dniem zapłaty przez podatnika podatku nienależnego lub w wysokości większej od należnej.

Nadpłata jako stosunek prawny powstaje z chwilą, gdy poprzez wpłatę należności podatkowej dochodzi do różnicy między kwotą wpłaconą a kwotą, która z mocy prawa lub wymiaru decyzyjnego powinna być w danym momencie zapłacona. Natomiast sam termin, od którego liczy się odsetki za zwłokę wynika właśnie z art. 73 Ordynacji.

W tej sytuacji Spółka może dokonać wstecznej korekty deklaracji, w których wykazała nienależny podatek VAT od otrzymanej od gminy rekompensaty i w konsekwencji zażądać zwrotu nadpłaty podatku wraz z należnymi jej odsetkami. Zwrot nadpłaty na podstawie ww. przepisów możliwy jest wobec braku przesłanek do zaliczenia nadpłaty na zobowiązania podatkowe zaległe, bieżące lub przyszłe, gdyż Spółka takich zobowiązań nie posiada.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Uregulowania dotyczące korekty deklaracji oraz wystąpienia o stwierdzenie nadpłaty zostały zawarte w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.).

Zgodnie z treścią art. 81 § 1 ww. ustawy, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

W myśl art. 81 § 2 ww. ustawy skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Korekta deklaracji ma na celu umożliwienie podatnikom, płatnikom i inkasentom poprawienie błędu, który został popełniony przy jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji - o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Może więc ona dotyczyć m.in. błędów rachunkowych, oczywistych omyłek, a także gdy wypełniono ją niezgodnie z wymaganiami lub istnieją wątpliwości co do prawidłowości danych w niej zawartych. Błędnie mogła zostać określona m.in. wysokość zobowiązania podatkowego, wysokość różnicy lub zwrotu podatku, a także inne dane zawarte w treści deklaracji. Skorygowanie deklaracji polega na ponownym poprawnym wypełnieniu formularza z zaznaczeniem, iż w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Składając korektę deklaracji należy mieć na względzie, iż z art. 79 § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa wynika, że prawo do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty wygasa po upływie terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Zobowiązanie podatkowe, na podstawie art. 70 § 1 ww. ustawy, przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Prawo złożenia korekty istnieje więc dopóty, dopóki zobowiązanie nie uległo przedawnieniu, które wynosi 5 lat.

Zauważyć należy, iż w Interpretacji indywidualnej Nr IPPP2-443-218/12-5/AK uznano, iż rekompensata otrzymywana od Gminy w związku ze świadczeniem na rzecz pasażerów usług publicznych w zakresie miejskiego transportu pasażerskiego nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W analizowanym przypadku został więc nienależnie wpłacony podatek VAT. W związku z czym powstała nadpłata.

Zgodnie z art. 72 § 1 pkt 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, za nadpłatę uważa się kwotę nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku.

W myśl art. 73 § 1 pkt 1 ww. ustawy, nadpłata powstaje, z zastrzeżeniem § 2, z dniem zapłaty przez podatnika podatku nienależnego lub w wysokości większej od należnej.

Na mocy art. 75 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku.

Zgodnie z art. 75 § 2 pkt 1 lit. b ustawy - Ordynacja podatkowa, uprawnienie określone w § 1 przysługuje również podatnikom, których zobowiązanie podatkowe powstaje w sposób przewidziany w art. 21 § 1 pkt 1, jeżeli w deklaracjach innych niż wymienione w art. 73 § 2 pkt 2 i 3, z wyjątkiem deklaracji dotyczącej zaliczek na podatek dochodowy, wykazali zobowiązanie podatkowe nienależne lub w wysokości większej od należnej i wpłacili zadeklarowany podatek.

Jak stanowi art. 75 § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, w przypadkach, o których mowa w § 2 pkt 1 lit. a i b oraz w pkt 2 lit. a i b podatnik, płatnik lub inkasent równocześnie z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty są obowiązani złożyć skorygowane zeznanie (deklarację).

Jak wynika z art. 75 § 4 ww. ustawy, jeżeli prawidłowo skorygowane zeznanie nie budzi wątpliwości, Organ podatkowy zwraca nadpłatę bez wydawania decyzji stwierdzającej nadpłatę.

Ponadto w kolejnych przepisach tego rozdziału ustawodawca unormował w jakich terminach nadpłata podlega zwrotowi.

Stosownie do treści art. 77 § 2 pkt 2 ww. ustawy, w przypadku skorygowania deklaracji przez podatnika - nadpłata podlega zwrotowi w terminie 3 miesięcy od dnia jej skorygowania.

Ustawodawca uregulował także kwestię oprocentowania nadpłaty. I tak, stosownie do art. 78 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, nadpłaty podlegają oprocentowaniu w wysokości równej wysokości odsetek za zwłokę pobieranych od zaległości podatkowych, z zastrzeżeniem § 2.

Zgodnie z art. 78 § 3 pkt 4 oprocentowanie przysługuje w przypadku przewidzianym w art. 77 § 1 pkt 5 i § 2 - od dnia powstania nadpłaty, jeżeli nadpłata nie została zwrócona w terminie 3 miesięcy od dnia złożenia zeznania lub deklaracji, o których mowa w art. 73 § 2 pkt 1-3, lub od dnia skorygowania zeznania lub deklaracji w trybie art. 274 lub art. 274a.

Oprocentowanie z tytułu nadpłaty, w myśl art. 78 § 4 ustawy - Ordynacja podatkowa, przysługuje do dnia zwrotu nadpłaty, zaliczenia na jej poczet zaległych lub bieżących zobowiązań podatkowych lub dnia złożenia wniosku o zaliczenie nadpłaty na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych.

Mając na względzie powołane przepisy oraz opis sprawy stwierdzić należy, iż zapłacony nienależnie przez Wnioskodawcę podatek, stanowi nadpłatę, o której mowa art. 72 § 1 Ordynacji podatkowej, w przypadku gdy z deklaracji wynika zobowiązanie podatkowe, w takim bowiem przypadku Wnioskodawca wraz z korektą deklaracji VAT zobowiązany jest, zgodnie z art. 75 § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty.

Odnosząc się natomiast do wypłaty oprocentowania stwierdzić należy, że oprocentowanie przysługuje zawsze, gdy nadpłata jest związana z uchyleniem, zmianą lub stwierdzeniem nieważności decyzji wymienionych w art. 77 § 1 pkt 1 ustawy - Ordynacja podatkowa. Naliczane jest wówczas od dnia powstania nadpłaty, tj. od dnia dokonania wpłaty na podstawie nieobowiązującej lub zmienionej decyzji. W innych przypadkach, gdy złożono wniosek o stwierdzenie nadpłaty, oprocentowanie - za okres od dnia złożenia wniosku - przysługuje w razie niedokonania zwrotu nadpłaty w ustawowym terminie.

W sytuacji przedstawionej przez Wnioskodawcę, z uwagi na wpłatę nienależnie kwoty podatku VAT w poprzednich okresach rozliczeniowych, będzie on uprawniony do skorygowania deklaracji dla podatku od towarów i usług i złożenia jej do właściwego Naczelnika urzędu skarbowego wraz z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty, w oparciu o art. 75 § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa. Jeżeli złożona korekta nie będzie budziła wątpliwości organu podatkowego, wówczas stosownie do treści art. 77 § 2 pkt 2 ww. ustawy, nadpłata będzie podlegała zwrotowi w terminie 3 miesięcy od dnia skorygowania właściwej deklaracji (złożenia jej do właściwego organu). Jeżeli nadpłata zostanie zwrócona w ustawowym terminie 3 miesięcy, nie powstanie przesłanka zobowiązująca organ podatkowy do naliczenia kwoty odsetek. W sytuacji przedstawionej przez Stronę odsetki nie są należne, gdyż nadpłata nie powstała w momencie dokonania przez Wnioskodawcę wpłaty kwoty nienależnej, lecz w momencie złożenia przez niego skorygowanej deklaracji wraz z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty.

Oprocentowanie może w tym przypadku wynikać jedynie z niedotrzymania przez organ podatkowy ustawowego terminu na dokonanie zwrotu, tj. terminu 3-miesięcznego.

Wyjaśnić przy tym należy, że prawnopodatkowe ukształtowanie zasad oprocentowania nadpłat nie jest wynikiem i nie jest warunkowane samą okolicznością nienależności spełnionego przez podatnika świadczenia. Przyjęta konstrukcja prawna tego oprocentowania nie pokrywa się z powszechnym rozumieniem odsetek, które są należne z tytułu opóźnienia w spełnieniu świadczenia. Oprocentowanie nadpłaty jest rodzajem rekompensaty za niezgodne z prawem przetrzymywanie pieniędzy podatnika i powiązane jest z terminem realizacji przez organ podatkowy obowiązku zwrotu nadpłaty.

Reasumując, w przypadku dokonania korekty deklaracji VAT Wnioskodawca jest uprawniony do ubiegania się o zwrot wpłaconej nienależnie kwoty podatku. Jednakże kwestia odsetek od zwrotu kwoty stanowiącej nadpłatę uzależniona jest od dochowania terminów dokonania tego zwrotu wynikających z przepisów art. 77 i art. 78 ustawy - Ordynacja podatkowa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto tut. Organ informuje, iż w zakresie pyt. 2 wskazanego we wniosku z dnia 28 lutego 2012 r. wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.