IPPP2/443-214/13-2/KG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 7 marca 2013 r. (data wpływu 11 marca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT transakcji zbycia znaków towarowych - jest prawidłowe.

W dniu 11 marca 2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT transakcji zbycia znaków towarowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka (dalej: Wnioskodawca) jest spółką osobową, w której komandytariuszem jest S. S.A., a komplementariuszem jest spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z Grupy S. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest nabywanie, zbywanie, opracowywanie, zarządzanie, udostępnianie, licencjonowanie, promocja, reklama, działania marketingowe oraz rozwój znaków handlowych, nazw marek, znaków towarowych oraz innych praw własności przemysłowej. Przedmiot działalności wskazany jest szczegółowo w umowie spółki (klasyfikacja usług wg PKD).

Spółka została utworzona przez wspólników w marcu 2009 r. S. S.A. uzyskał prawo do udziału w zysku Spółki w wyniku wniesienia do niej wkładu pieniężnego oraz wkładu niepieniężnego w postaci praw do marki S., rozumianych jako grupa znaków towarowych, w skład której wchodzi znak towarowy S. i jego przedstawienie słowno graficzne oraz znaki towarowe powiązane (dalej: Znaki Towarowe).

Przedmiot wkładu nie stanowił przedsiębiorstwa ani jego zorganizowanej części. Otrzymane w wyniku aportu Znaki Towarowe Spółka wykorzystuje w ramach swojej działalności gospodarczej poprzez odpłatne udzielanie licencji na korzystanie ze Znaków Towarowych spółkom z Grupy S. Znaki Towarowe są amortyzowanie dla celów podatkowych.

Zarówno Wnioskodawca, jak i S. S.A. są podatnikami VAT czynnymi.

Grupa S. (dalej: Grupa) planuje dalszą restrukturyzację, której celem będzie konsolidacja w jednym podmiocie znaków towarowych należących obecnie do Grupy S. (dalej: Grupa) oraz nowych znaków towarowych, które spółki z Grupy planują nabyć na rynku. Podmiotem ostatecznie konsolidującym znak towarowe będzie inna spółka osobowa, np. spółka komandytowa lub inna spółka osobowa z Grupy (dalej: SK).

W ramach restrukturyzacji planowane jest w związku z tym m.in.:

* przekształcenie Spółki w spółkę komandytowo akcyjną (dalej: SKA) w trybie określonym w Kodeksie spółek handlowych,

* utworzenie nowej spółki osobowej (SK), w której zostaną skonsolidowane znaki towarowe należące do Grupy oraz nabywane z rynku.

W tym celu SK po uzyskaniu statusu podatnika VAT czynnego nabędzie Znaki Towarowe m.in. od Spółki. Przeniesienie własności znaków towarowych ze Spółki na SK nastąpi w drodze umowy sprzedaży. Cena sprzedaży zostanie określona na poziomie rynkowym na podstawie wyceny niezależnego rzeczoznawcy.

Przedmiot sprzedaży, tj. Znaki Towarowe, nie jest i nie będzie wyodrębniony organizacyjnie w ramach Spółki w postaci odrębnego oddziału działu ani departamentu przedsiębiorstwa Wnioskodawcy na którego czele stałby kierownik czy dyrektor.

Przeprowadzenie transakcji zostanie poprzedzone rozwiązaniem wszystkich umów związanych ze Znakami Towarowymi (m.in. umów licencyjnych), których stroną do czasu transakcji będzie Wnioskodawca. Odpowiednie nowe umowy w tym zakresie zostaną zawarte przez SK po dokonaniu transakcji. Oznacza to, iż w ramach transakcji nie zostaną przeniesione na SK jakiekolwiek należności i zobowiązania Wnioskodawcy. Dodatkowo, nie dojdzie także do przeniesienia pracowników.

W ramach transakcji na SK nie przejdą także następujące składniki: tajemnice handlowe, księgi i pozostała dokumentacja handlowa, firma, środki pieniężne przechowywane na rachunku bankowym.

W przyszłości nie jest wykluczone zakończenie działalności Spółki lub jej kontynuacja w innej formie prawnej przy pomocy wybranych w tym celu procedur prawnych przewidzianych w Kodeksie Spółek Handlowych, w tym takich jak likwidacja, przekształcenie czy połączenie z S. S.A.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym sprzedaż Znaków Towarowych, które Wnioskodawca zamierza zbyć, będzie stanowić odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu VAT według standardowej stawki 23%.

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym sprzedaż Znaków Towarowych, które Wnioskodawca zamierza zbyć, będzie stanowić odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu VAT według standardowej stawki 23%, w szczególności nie stanowi zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 6 ust. 1 ustawy o VAT.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy:

W myśl art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

Zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do własności niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

W świetle powyższego, przedstawiona w opisie zdarzenia przyszłego transakcja, polegająca na przeniesieniu praw do wartości niematerialnych i prawnych (Znaków Towarowych) w ramach umowy sprzedaży za wynagrodzeniem stanowić będzie odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. W konsekwencji przedmiotowa transakcja będzie podlegała przepisom ustawy o VAT.

W szczególności, zdaniem Wnioskodawcy, przedstawionej w opisie zdarzenia przyszłego transakcji nie należy traktować jako sprzedaży przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa (dalej ZCP), o których mowa w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT i które to czynności są wyłączone z zakresu opodatkowania VAT.

Poniżej Wnioskodawca przedstawia argumenty przemawiające za taką klasyfikacją przedmiotu transakcji.

Przepisy ustawy o VAT nie definiują pojęcia przedsiębiorstwa dla celów tej ustawy. W związku z tym powszechnie akceptowane w doktrynie prawa podatkowego jest podejście, zgodnie z którym dla celów podatku VAT pojęcie przedsiębiorstwa należy rozumieć zgodnie z jego definicją zawartą w art. 551 k.c.

W myśl tego przepisu, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych, przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej i obejmuje w szczególności:

Z kolei w myśl art. 552 k.c., czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności albo z przepisów szczególnych. W konsekwencji, sprzedaż przedsiębiorstwa (wyłączona z zakresu ustawy o VAT) ma miejsce jedynie wtedy, gdy wszystkie wymienione w art. 551 k.c. elementy (o ile występują w danym stanie faktycznym) zostaną przekazane nabywcy. W przeciwnym razie, jeżeli jakiekolwiek istotne składniki tworzące przedsiębiorstwo nie zostaną przeniesione na nabywcę, sprzedaży takiej nie należy postrzegać jako zbycia przedsiębiorstwa.

Jak zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, transakcji nie będzie towarzyszył transfer szeregu kluczowych składników, składających się na powyższą definicję przedsiębiorstwa i przesądzających o funkcjonowaniu przedsiębiorstwa Wnioskodawcy.

Z perspektywy Spółki przedmiotem zbycia będą tylko niektóre składniki należące do majątku tego przedsiębiorstwa, tj. Znaki Towarowe stanowiące jeden ze składników aktywów Spółki. W szczególności, Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę, iż w związku z transakcją nie dojdzie do przejęcia przez SK ksiąg rachunkowych oraz innych dokumentów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, jak również praw i obowiązków wynikających z obecnie obowiązujących umów związanych z licencjonowaniem Znaków Towarowych. Przedmiotem transakcji nie będą również żadne należności i zobowiązania Wnioskodawcy.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, nie można uznać, że przedmiotem transakcji będzie przedsiębiorstwo w rozumieniu ustawy o VAT. W ocenie Wnioskodawcy, przedmiot transakcji nie wyczerpuje bowiem przytoczonej powyżej definicji przedsiębiorstwa na gruncie prawa cywilnego, która jest również przyjmowana na gruncie ustawy o VAT. Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 30 października 2012 r. (sygn. ITPP2/443-966/12/AK).

Ponadto, w opinii Wnioskodawcy, planowana transakcja nie może także zostać zakwalifikowana jako sprzedaż ZCP.

Stosownie do art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, przez ZCP rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Biorąc pod uwagę powyższą definicję oraz w oparciu o doktrynę prawa podatkowego i dotychczasową praktykę organów podatkowych, przesłankami uznania danego zespołu składników majątkowych za ZCP są:

* istnienie zespołu składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań) powiązanych funkcjonalnie, pozwalających na realizację określonych zadań gospodarczych;

* zespół tych składników powinien być wyodrębniony organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie;

* zespół tych składników może stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze.

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że ZCP ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do ZCP.

Ponadto wymagane jest, aby ZCP mogła stanowić potencjalne niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez ZCP można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako ZCP, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością, niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

ZCP tworzy więc składniki, będące we wzajemnych relacjach takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Oznacza to, że ZCP nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że przedmiotem planowanej transakcji będą Znaki Towarowe, więc jedynie niektóre elementy przedsiębiorstwa Spółki, które nie powinny być uznawane za zorganizowany zespół składników z uwagi na fakt, iż inne istotne elementy przedsiębiorstwa nadające im charakter zorganizowanego zespołu (np. umowy licencyjne, środki pieniężne, zobowiązania i należności związane ze Znakami Towarowymi) nie będą stanowić przedmiotu transakcji. Spółka pragnie zauważyć, że transakcji nie będą podlegać także inne istotne elementy przedsiębiorstwa, tj. firma, tajemnice handlowe, środki pieniężne zgromadzone na rachunku bankowym, księgi i inna dokumentacja handlowa. W rzeczywistości, w ramach transakcji zostaną przeniesione na SK jedynie pojedyncze składniki majątkowe (prawa do Znaków Towarowych).

W szczególności, Znaki Towarowe nie są w jakikolwiek sposób wyodrębnione organizacyjnie w ramach majątku Spółki na bazie wewnętrznego, sformalizowanego aktu (statutu, regulaminu czy innego aktu o podobnym charakterze) w postaci odrębnej jednostki organizacyjnej, działu, wydziału, na którego czele stałby kierownik czy dyrektor. W wyniku sprzedaży nie dojdzie do przejścia kadry pracowniczej w trybie art. 231 Kodeksu Pracy, która byłaby odpowiedzialna za obsługę przedmiotowych znaków. Same Znaki Towarowe nie będą mogły funkcjonować jako niezależne przedsiębiorstwo, gdyż Spółka nie prowadzi odrębnej infrastruktury umożliwiającej wyodrębnienie tych aktywów, należności i zobowiązań oraz przychodów i kosztów z nimi związanych. W konsekwencji, nie zostaną spełnione warunki do uznania sprzedawanych Znaków Towarowych za wyodrębnione finansowo i organizacyjnie.

Biorąc pod uwagę powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że Znaki Towarowe będące przedmiotem transakcji sprzedaży na rzecz SK nie będą stanowiły przedsiębiorstwa ani ZCP, o której mowa w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT. Tym samym, sprzedaż Znaków Towarowych podlegać będzie przepisom ustawy o VAT i Spółka zobowiązana będzie do opodatkowania tej transakcji jako odpłatnego świadczenia usług, według standardowej 23% stawki VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Natomiast, w świetle art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie "transakcji zbycia" należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu "dostawy towarów" w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. "zbycie" obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują terminu "przedsiębiorstwo". Definicję taką zawiera ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Na mocy art. 551 Kodeksu cywilnego przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

Przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym. Składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, iż można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa - zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy o VAT - rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, iż najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, iż zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych. Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne, niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

* istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,

* zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,

* składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,

* zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Z okoliczności przedstawionych w złożonym wniosku wynika, iż przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest nabywanie, zbywanie, opracowywanie, zarządzanie, udostępnianie, licencjonowanie, promocja, reklama, działania marketingowe oraz rozwój znaków handlowych, nazw marek, znaków towarowych oraz innych praw własności przemysłowej.

W związku z planowaną restrukturyzacją, Wnioskodawca zamierza zbyć na rzecz innej spółki z grupy prawo własności znaków towarowych.

Przedmiot sprzedaży, tj. Znaki Towarowe, nie jest i nie będzie wyodrębniony organizacyjnie w ramach Spółki w postaci odrębnego oddziału działu ani departamentu przedsiębiorstwa Wnioskodawcy na którego czele stałby kierownik czy dyrektor.

Przeprowadzenie transakcji zostanie poprzedzone rozwiązaniem wszystkich umów związanych ze Znakami Towarowymi (m.in. umów licencyjnych), których stroną do czasu transakcji będzie Wnioskodawca. Odpowiednie nowe umowy w tym zakresie zostaną zawarte przez nabywcę po dokonaniu transakcji. W ramach transakcji na SK nie przejdą także następujące składniki: tajemnice handlowe, księgi i pozostała dokumentacja handlowa, firma, środki pieniężne przechowywane na rachunku bankowym.

W świetle cytowanej wyżej definicji przedsiębiorstwa, w skład przedsiębiorstwa wchodzą takie składniki materialne i niematerialne, które w sposób zorganizowany służą prowadzonej w ramach tego przedsiębiorstwa działalności gospodarczej. Oznacza to, że aby mówić o transferze przedsiębiorstwa, przenoszone składniki majątkowe muszą umożliwić prowadzenie samodzielnej działalności wyłącznie w oparciu o te składniki.

W przypadku planowanej transakcji zbycia przez Wnioskodawcę szeregu aktywów nie można mówić o zdolności przenoszonego majątku do prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej. Transakcji nie będzie towarzyszył transfer istotnych składników wchodzących w skład normatywnej definicji przedsiębiorstwa, determinujących jego funkcjonowanie, obejmujących tajemnice handlowe, księgi i pozostałą dokumentację handlową.

Z funkcjonalnego punktu widzenia zespół składników majątkowych i niemajątkowych, które mają być przedmiotem zbycia nie posiada potencjalnej zdolności do niezależnego działania gospodarczego jako samodzielny podmiot gospodarczy. W ramach sprzedaży nie dojdzie m.in. do przeniesienia na nabywcę umów związanych ze znakami towarowymi (m.in. umów licencyjnych). Odpowiednie nowe umowy zostaną zawarte przez nabywcę po dokonaniu transakcji. Tym samym stwierdzić należy, iż nie będzie ono w stanie samodzielnie funkcjonować. Powyższe wskazuje na brak wyodrębnienia funkcjonalnego umożliwiającego podjęcie działalności przez Nabywcę przy wykorzystaniu nabytych składników majątku.

Przy Sprzedającym pozostaną również środki pieniężne przechowywane na rachunku bankowym, należności i zobowiązania. Na moment zawarcia transakcji składniki majątkowe (tekst jedn.: znaki towarowe) będące przedmiotem transakcji, nie będą wyodrębnione w strukturach finansowych Wnioskodawcy.

Mając na uwadze powyższe, przedstawiony zakres masy majątkowej która ma być przedmiotem zbycia nie wskazuje na umożliwienie Nabywcy podjęcia działalności gospodarczej tylko w oparciu o nabyte składniki. Opisany zespół składników majątkowych nie posiada zdolności kontynuowania działalności, którą w oparciu o te składniki prowadził Sprzedający, nie wykazuje tym samym cech wyodrębnienia organizacyjnego.

Opisanej transakcji nie będzie zatem można zaklasyfikować jako zbycia przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwa objętego zakresem art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Wskazane w opisie zdarzenia przyszłego składniki, których własność zostanie przeniesiona na nabywcę, nie będą także stanowiły zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług. Wynika to z faktu, iż nie stanowią one finansowo, funkcjonalnie i organizacyjnie wyodrębnionego kompleksu składników majątkowych w ramach struktury organizacyjnej Sprzedającego.

Opisana w złożonym wniosku transakcja stanowi natomiast zbycie poszczególnych składników przedsiębiorstwa i jako dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Na podstawie przywołanych powyżej przepisów art. 8 ustawy o VAT stwierdzić należy, iż definicja świadczenia usług jest bardzo szeroka i obejmuje każde zachowanie podatnika wykonywane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, jakie nie stanowi dostawy towarów. Tym samym przeniesienie prawa do własności znaków towarowych wypełniać będzie definicję świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, a zatem stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z brzmieniem art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 146a pkt 1 ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku. Przepisy te jednak nie przewidują obniżonej stawki podatku bądź zwolnienia z podatku dla transakcji zbycia znaku towarowego.

Z uwagi na powyższe zbycie znaku towarowego będzie podlegało opodatkowaniu, zgodnie z art. 146a ustawy, podstawową stawką podatku w wysokości 23%.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.