IPPP2/443-209/14-2/RR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 26 lutego 2014 r. (data wpływu 3 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu opodatkowania dostawy gruntu na rzecz dotychczasowego użytkownika wieczystego - jest prawidłowe.

W dniu 3 marca 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu opodatkowania dostawy gruntu na rzecz dotychczasowego użytkownika wieczystego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina (dalej: "Gmina" lub "Wnioskodawca"), jako jednostka samorządu terytorialnego oddawała i będzie oddawać grunty stanowiące jej własność w użytkowanie wieczyste, zgodnie z właściwymi przepisami obowiązującymi w tym zakresie.

Gmina, stosownie do treści art. 32 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.), może także dokonywać sprzedaży, w drodze bezprzetargowej, prawa własności nieruchomości gruntowej dotychczasowemu użytkownikowi wieczystemu.

W chwili obecnej, w związku z wnioskiem złożonym przez użytkownika wieczystego (osobę prawną, będącą podatnikiem podatku od towarów i usług), Gmina zamierza sprzedać temu podmiotowi nieruchomości gruntowe będącą do czasu sprzedaży w użytkowaniu wieczystym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż prawa własności nieruchomości, oddanej w użytkowanie wieczyste, na rzecz jej użytkownika wieczystego, niezależnie od momentu, w którym użytkowanie wieczyste zostało ustanowione (a więc zarówno gdy miało to miejsce począwszy od 1 maja 2004 r., jak i przed tą datą), jak również niezależnie od treści umowy o oddaniu nieruchomości w użytkowanie wieczyste, stosownie do art. 32 ww. ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że sprzedaż prawa własności nieruchomości, oddanej w użytkowanie wieczyste, na rzecz jej użytkownika wieczystego, niezależnie od momentu, w którym użytkowanie wieczyste zostało ustanowione (a więc zarówno gdy miało to miejsce począwszy od 1 maja 2004 r., jak i przed tą datą), stosownie do art. 32 ww. ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Bez znaczenia jest przy tym treść umowy o oddaniu nieruchomości w użytkowanie wieczyste.

W ocenie Wnioskodawcy oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste jednoznacznie zdefiniowane zostało jako dostawa towarów. Wynika to z przepisu art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy o VAT. Należy także podkreślić, że charakter czynności oddania gruntu w użytkowanie wieczyste w świetle regulacji ustawy o podatku od towarów i usług został poddany ocenie przez Naczelny Sąd Administracyjny, który w składzie 7 sędziów w uchwale z dnia 8 stycznia 2007 r. (sygn. akt I FPS 1/06) wskazał, że definicja dostawy towaru zawarta w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, w sposób celowy została oderwana od pojęcia przeniesienia własności w cywilistycznym tego słowa znaczeniu, zaakcentował, że w piśmiennictwie zwraca się uwagę, że art. 5 VI Dyrektywy Rady Wspólnot Europejskich z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów państw członkowskich dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EEC), stanowiący że "dostawa towarów" oznacza przeniesienie prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel, należy rozumieć szeroko, analizując przy klasyfikacji danego zdarzenia gospodarczego ekonomiczną istotę transakcji, a nie jej charakter prawny. Sąd wskazał, że przyjęcie definicji dostawy towarów, ograniczonej wyłącznie do transakcji, na skutek których dochodzi do przeniesienia prawa własności, prowadziłoby do zawężenia zakresu opodatkowania tym podatkiem, względnie do uznania transakcji o charakterze bardzo zbliżonym do dostawy towarów za świadczenie usług.

Wskazać należy także, że zgodnie z treścią art. 233 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) użytkownik wieczysty może w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego oraz przez umowę o oddanie gruntu Skarbu Państwa lub gruntu należącego do jednostek samorządu terytorialnego, bądź ich związków w użytkowanie wieczyste, korzystać z gruntu z wyłączeniem innych osób.

W tych samych granicach użytkownik wieczysty może swoim prawem rozporządzać. Przepis ten, a także następne przepisy Kodeksu cywilnego kształtują uprawnienia użytkownika wieczystego na wzór uprawnień właściciela. Podobnie długi czas trwania użytkowania wieczystego wskazuje, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi przeniesienie prawa do rozporządzania tym gruntem jak właściciel. W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi ponadto do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem na rzecz użytkownika wieczystego, co sprawia, że może on nim rozporządzać. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków, jak i w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, a więc w sposób niemalże taki, jak w przypadku sprzedaży gruntu przez właściciela. Należy ponadto wskazać, iż czynności przejęcia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejęcie własności w sensie prawnym.

W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, operacja polegająca na sprzedaży prawa własności nieruchomości oddanej w użytkowanie wieczyste na rzecz jej użytkownika wieczystego, nie stanowi dostawy towaru w rozumieniu przepisów ustawy o VAT. Sprzedaż nieruchomości w trybie ustawy o gospodarce nieruchomościami stanowi bowiem jedynie zmianę tytułu prawnego do nieruchomości, nie wpływa natomiast na "władztwo do rzeczy", które użytkownik wieczysty uzyskał już w dacie ustanowienia użytkowania wieczystego. Wobec powyższego taka transakcja nie stanowi dostawy, polegającej na przeniesieniu prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przenosząc powyższe na sytuację Wnioskodawcy, planowana transakcja sprzedaży nieruchomości nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, ani żadnej innej czynności podlegającej opodatkowaniu tym podatkiem i pozostaje poza zakresem ustawy. Z uwagi na powyższe, w przypadku opisanym we wniosku, dostawę towaru w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług stanowiło ustanowienie prawa użytkowania wieczystego gruntu na rzecz użytkownika wieczystego. Z tą bowiem chwilą użytkownik ten otrzymał prawo do faktycznego dysponowania nieruchomością, jak gdyby był jej właścicielem. Bez znaczenia jest przy tym okoliczność, czy użytkowanie wieczyste zostało ustanowione począwszy od 1 maja 2004 r., czy przed tą datą. Sprzedaż nieruchomości nie będzie mogła być traktowana jako ponowna dostawa tego samego towaru, bowiem stanowi w istocie jedynie przekształceniem prawa wieczystego użytkowania w prawo własności gruntu i tym samym nie spełnia dyspozycji art. 7 ust. 1 ustawy.

Tym samym Wnioskodawca zajmuje stanowisko analogiczne z zaprezentowanym w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 stycznia 2011 r. sygnatura sprawy III SA/Wa 1430/10, w którym stwierdzono m.in" że "<...> sprzedaż nieruchomości w trybie u.g.n. stanowi w istocie jedynie zmianę tytułu prawnego do nieruchomości, nie wpływa natomiast na "władztwo do rzeczy", które podatnik uzyskał już w dacie ustanowienia użytkowania wieczystego. Zatem pogląd, że sprzedaż nieruchomości dotychczasowemu wieczystemu użytkownikowi jest dostawą towaru, jest nieprawidłowy."

Niemal identycznie, odnośnie do przedmiotowej kwestii wypowiedział się Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie we wcześniejszym wyroku z dnia 24 maja 2010 r., sygnatura sprawy: I SA/Kr 605/10, w którym podkreślono, że: "<...> sprzedaż nieruchomości w trybie u.g.n. stanowi w istocie jedynie zmianę tytułu prawnego do nieruchomości, nie wpływa natomiast na "władztwo do rzeczy", które podatnik uzyskał już w dacie ustanowienia użytkowania wieczystego. Kwestia zatem zastosowania odpowiedniej stawki podatku ewentualnie zwolnienia od tego podatku jest bezprzedmiotowa, skoro samo założenie, że sprzedaż nieruchomości dotychczasowemu wieczystemu użytkownikowi jest dostawą towaru okazało się nieprawidłowe.".

Poprawność stanowiska Wnioskodawcy znajduje także potwierdzenie w interpretacji indywidualnej z dnia 5 października 2010 r., znak: IPPP3/443-704/10-4/IB, wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie oraz z dnia 29 sierpnia 2011 r., znak ITPP1/443-776/11/IK wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, w której uznano że w przypadku sprzedaży gruntu jego dotychczasowemu użytkownikowi wieczystemu w ogóle nie powstaje obowiązek podatkowy w VAT. Podobne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 6 lipca 2011 r., znak ILPP1/443-606/11-4/MK.

Ponadto, w interpretacji indywidualnej znak: IBPP3/443-691/11/IK z dnia 7 września 2011 r., Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach za prawidłowe uznał stanowisko podatnika, którego zdaniem "sprzedaż prawa własności, nieruchomości oddanej w użytkowanie wieczyste zarówno przed 2004 rokiem jak i po roku 2004, na rzecz jej użytkownika wieczystego, w drodze bezprzetargowej w trybie przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami, nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT".

O prawidłowości stanowiska zaprezentowanego w niniejszym wniosku świadczy również interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 11 września 2013 r., ITPP1/443-525/13/JJ, w której jednoznacznie przesądzono, że "<...> czynność zbycia nieruchomości gruntowych na rzecz użytkownika wieczystego nie jest czynnością podlegającą opodatkowaniu", a także interpretacje indywidualne Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi znak: IPTPP1/443-866/11-2/IG i IPTPP1/443-866/11-3/IG z dnia 27 grudnia 2011 r. oraz z dnia 12 lipca 2012 r., znak: IPTPP1/443-302/12-4/IG, jak również interpretacja indywidualna Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi IPTPP1/443-470/11-4/IG z dnia 14 października 2011 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Należy zaznaczyć, że przepis art. 7 ust. 1 ww. ustawy definiujący pojęcie "dostawa towarów" nie odwołuje się do cywilistycznych pojęć sprzedaży, czy też przeniesienia prawa własności, stąd też nie można utożsamiać dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług z przeniesieniem prawa własności na gruncie prawa cywilnego.

W celu przedstawienia właściwego rozumienia pojęcia "przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel" należy zaznaczyć, że dotyczy ono tego rodzaju czynności, które dają nabywcy prawo do postępowania z nią jak właściciel. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu "prawo do rozporządzania jak właściciel" nie można interpretować jako "prawo własności". Należy ponadto wskazać, że czynności przejęcia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejęcie własności w sensie prawnym, gdyż "dostawa towarów" nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy. W konsekwencji pojęcie "dostawa towarów" oraz ekonomiczne aspekty transakcji, nie muszą wiązać się ze skutkami powstającymi na gruncie cywilistycznego prawa własności. Pozwala to na uznanie danej czynności za dostawę towarów, nawet w przypadkach nałożenia na nabywcę pewnych ograniczeń we władaniu towarem. Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z nabyciem towaru jest, co do zasady, wydanie towaru.

Zatem przy uwzględnieniu szerokiego, ekonomicznego, a nie cywilistycznego rozumienia pojęcia "przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel", należy uznać, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi dostawę towarów, ponieważ czynność ta została wymieniona w art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy o VAT.

W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem na rzecz użytkownika wieczystego, co sprawia, że może on rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak i w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, jak przy dokonywaniu sprzedaży gruntu przez właściciela.

Kwestie dotyczące prawa wieczystego użytkowania uregulowane zostały w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121). Na podstawie art. 233 tej ustawy, w granicach, określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego oraz przez umowę o oddanie gruntu Skarbu Państwa lub gruntu należącego do jednostek samorządu terytorialnego bądź ich związków w użytkowanie wieczyste, użytkownik może korzystać z gruntu z wyłączeniem innych osób. W tych samych granicach użytkownik wieczysty może swoim prawem rozporządzać.

Z art. 234, art. 235 i art. 237 Kodeksu cywilnego wynikają kolejne uprawnienia użytkownika wieczystego ukształtowane na wzór uprawnień właściciela. W wyniku ustanowienia prawa wieczystego użytkowania dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem na rzecz użytkownika wieczystego, co pozwala mu rozporządzać tym gruntem jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki, jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak również w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot.

Zatem z regulacji zawartych w ww. ustawie wynika, że użytkowanie wieczyste stanowi wprawdzie prawo do rzeczy cudzej, ale daje użytkownikowi wieczystemu uprawnienia do dysponowania rzeczą w sposób zbliżony do właściciela.

Zgodnie z art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Stosownie do art. 235 § 1 ustawy - Kodeks cywilny, budynki i inne urządzenia wzniesione na gruncie Skarbu Państwa lub gruncie należącym do jednostek samorządu terytorialnego bądź ich związków przez wieczystego użytkownika stanowią jego własność. To samo dotyczy budynków i innych urządzeń, które wieczysty użytkownik nabył zgodnie z właściwymi przepisami przy zawarciu umowy o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste.

Zgodnie z zapisami art. 32 ust. 1 z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.), nieruchomość gruntowa oddana w użytkowanie wieczyste może być sprzedana wyłącznie użytkownikowi wieczystemu, z zastrzeżeniem ust. 1a i ust. 3.

Według ust. 2 tego artykułu, z dniem zawarcia umowy sprzedaży nieruchomości wygasa, z mocy prawa, uprzednio ustanowione prawo użytkowania wieczystego (...).

W myśl art. 37 ust. 2 pkt 5 ww. ustawy, nieruchomość jest zbywana w drodze bezprzetargowej, jeżeli sprzedaż nieruchomości następuje na rzecz jej użytkownika wieczystego.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości (Dz. U. z 2012 r. poz. 83), decyzję o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości wydaje:

Ze złożonego wniosku wynika, że jako Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego oddawała i będzie oddawać grunty stanowiące jej własność w użytkowanie wieczyste, zgodnie z właściwymi przepisami obowiązującymi w tym zakresie. Gmina, stosownie do treści art. 32 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, może także dokonywać sprzedaży, w drodze bezprzetargowej, prawa własności nieruchomości gruntowej dotychczasowemu użytkownikowi wieczystemu. W chwili obecnej, w związku z wnioskiem złożonym przez użytkownika wieczystego (osobę prawną, będącą podatnikiem podatku od towarów i usług), Gmina zamierza sprzedać temu podmiotowi nieruchomości gruntowe będącą do czasu sprzedaży w użytkowaniu wieczystym.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą wskazania, czy sprzedaż prawa własności nieruchomości, oddanej w użytkowanie wieczyste, na rzecz jej użytkownika wieczystego, niezależnie od momentu, w którym użytkowanie wieczyste zostało ustanowione, jak również niezależnie od treści umowy o oddaniu nieruchomości w użytkowanie wieczyste, stosownie do art. 32 ww. ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając powyższe okoliczności na względzie, stwierdzić należy, że dostawą towaru w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług jest ustanowione prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej na rzecz użytkownika wieczystego. Z chwilą ustanowienia użytkowania wieczystego użytkownik otrzymuje prawo do faktycznego dysponowania nieruchomością, jak gdyby był jej właścicielem.

Należy zauważyć, że do dnia 30 kwietnia 2004 r. czynność ustanowienia użytkowania wieczystego nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Dopiero z chwilą wejścia w życie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług zmieniła się zarówno definicja towaru, jak i zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Mając powyższe okoliczności na względzie, stwierdzić należy, że użytkownik wieczysty otrzymał już prawo do faktycznego dysponowania nieruchomością, jak gdyby był jej właścicielem z dniem oddania mu nieruchomości do używania na podstawie zawartej umowy przeniesienia prawa użytkowania wieczystego.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Okoliczności przedmiotowej sprawy świadczą o tym, że obecny użytkownik wieczysty w sensie ekonomicznym nabył już prawo wieczystego użytkowania ww. nieruchomości gruntowej, a zatem w sensie ekonomicznym nabył już prawo do dysponowania gruntem jak właściciel. W świetle przepisów art. 7 ust. 1 pkt 6 i pkt 7 ustawy o VAT doszło już do dostawy tej nieruchomości na rzecz obecnego wieczystego użytkownika.

Tym samym, sprzedaż prawa własności nieruchomości oddanej w użytkowanie wieczyste na rzecz jej użytkownika wieczystego w trybie ustawy o gospodarce nieruchomościami, które w istocie jest przekształceniem prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości, stanowi jedynie zmianę tytułu prawnego do nieruchomości, nie wpływa natomiast na "władztwo do rzeczy", które użytkownik wieczysty uzyskał już w momencie objęcia prawa użytkowania wieczystego i nie może być traktowane jako sprzedaż tego samego towaru.

Zatem, sprzedaż prawa własności nieruchomości oddanej w użytkowanie wieczyste na rzecz jej użytkownika wieczystego niezależnie od momentu, w którym użytkowanie wieczyste zostało ustanowione (zarówno gdy miało to miejsce począwszy od 1 maja 2004 r., jak i przed ta datą) nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT ani żadnej innej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Tym samym sprzedaż ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że sprzedaż prawa własności nieruchomości, oddanej w użytkowanie wieczyste, na rzecz jej użytkownika wieczystego, niezależnie od momentu, w którym użytkowanie wieczyste zostało ustanowione (a więc zarówno gdy miało to miejsce począwszy od 1 maja 2004 r., jak i przed tą datą), stosownie do art. 32 ww. ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług - należało uznać za prawidłowe.

Warunki dotyczące zawarcia umowy sprzedaży prawa własności nieruchomości oddanej w użytkowanie wieczyste określone zostały m.in. w art. 32 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Treść zawieranych umów o oddaniu nieruchomości w użytkowanie wieczyste powinna być zgodna z ich postanowieniami, jednak zapisy zawartych umów nie mogą być przedmiotem analizy tutejszego Organu interpretacyjnego, a tym samym Organ nie może ingerować w ich treść.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.