IPPP2/443-207/14-2/KOM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 lutego 2014 r. (data wpływu 3 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, czy obciążenie pracownika kosztami prywatnego przejazdu taksówką podlega opodatkowaniu podatkiem VAT oraz obowiązku ewidencjonowania tej czynności na kasie rejestrującej - jest prawidłowe.

W dniu 3 marca 2014 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, czy obciążenie pracownika kosztami prywatnego przejazdu taksówką podlega opodatkowaniu podatkiem VAT oraz obowiązku ewidencjonowania tej czynności na kasie rejestrującej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. (dalej: "E.", "Spółka") jest domem mediowym specjalizującym się w planowaniu i prowadzeniu kampanii reklamowych oraz zakupie usług medialnych (takich jak czas reklamowy w telewizjach, miejsce na reklamę w prasie, ekspozycja w Internecie materiałów reklamowych, itp.) w oparciu o wnikliwe analizy rynku na rzecz swoich klientów.

Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej:"VAT").

W przypadku większości transakcji sprzedaży, kontrahentami E. są podmioty posiadające status podatnika VAT - osoby prawne lub jednostki niemające osobowości prawnej. W pewnych sytuacjach, Spółka dokonuje świadczenia (lub odsprzedaży) usług oraz dostaw towarów na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, są to jednak sytuacje sporadyczne i dotychczas po stronie Spółki nie powstał obowiązek ewidencjonowania takich zdarzeń za pomocą kasy fiskalnej.

Spółka planuje zawrzeć z korporacją taksówkarską umowę na obsługę przejazdów służbowych dla swoich pracowników. W ramach takiej usługi, wybrana korporacja taksówkarska świadczyć będzie usługi taksówkarskie na rzecz Spółki, za które będzie obciążać Spółkę należnym wynagrodzeniem - zgodnie ze zrealizowanymi w danym miesiącu kursami. Jednocześnie, Spółka przewiduje, że w sytuacji gdyby pracownik nie skorzystał z przejazdu wybraną przez Spółkę korporacją taksówkarską, pracownik będzie zobowiązany uzyskać od takiego innego przewoźnika fakturę wystawioną na Spółkę. Spółka odliczać będzie VAT naliczony z faktur za usługi taksówkarskie.

Nie można jednak wykluczyć przypadków, w których faktury wystawione na Spółkę dokumentować będą prywatne przejazdy pracowników - niezwiązane z wykonywaniem obowiązków pracowniczych. W celu identyfikacji takich przypadków Spółka zakłada wdrożenie wewnętrznej procedury weryfikacyjnej, w ramach której identyfikowane będą przejazdy taksówkarskie pracowników, niezwiązane z działalnością Spółki (przejazdy prywatne pracowników), na które Spółka otrzymała faktury i odliczyła VAT naliczony. Po uregulowaniu należności wynikającej z faktury wystawionej w takim przypadku przez taksówkarza, Spółka obciąży poszczególnych pracowników kosztami prywatnych przejazdów taksówkami.

W związku z planowanym wprowadzeniem takiego rozwiązania, po stronie Spółki powstała wątpliwość dotycząca sposobu rozliczenia i udokumentowania VAT takiego obciążenia pracownika kosztami przejazdu prywatnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym obciążenie pracownika kosztami prywatnego przejazdu taksówką podlega opodatkowaniu VAT po stronie Spółki.

2. W jaki sposób należy udokumentować dla celów VAT czynność polegającą na obciążeniu pracowników kosztami prywatnych przejazdów taksówkami.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Pytanie 1

W ocenie Spółki w opisanym zdarzeniu przyszłym, obciążenie pracownika kosztami prywatnego przejazdu taksówką podlega opodatkowaniu VAT po stronie Spółki - zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy o VAT. Spółka działać będzie w takim przypadku we własnym imieniu i na rzecz swoich pracowników, a zatem zgodnie z brzmieniem przywołanego przepisu należy przyjąć, że Spółka nabyła i wyświadczyła pracownikowi usługę taksówkarską.

Pytanie 2

W ocenie Spółki, E. powinna udokumentować takie obciążenie fakturą VAT wystawioną na rzecz pracownika, jeżeli zgłosi on Spółce takie żądanie. Spółka nie będzie miała jednocześnie obowiązku zaewidencjonowania czynności polegającej na obciążeniu pracowników kosztami prywatnych przejazdów taksówkami w opisie zdarzenia przyszłego.

Co do zasady, zgodnie z brzmieniem art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych podlega obowiązkowi ewidencjonowania przy użyciu kas rejestrujących. Jednocześnie, na podstawie art. 111 ust. 8 Ustawy o VAT, Minister Finansów uzyskał kompetencję do wydania przepisów wykonawczych, w których wyłączy z obowiązku fiskalizacji niektóre grupy podatników oraz niektóre kategorie czynności. Minister Finansów skorzystał z tego uprawnienia wydając Rozporządzenie o zwolnieniu z kas. Akt ten zawiera zarówno zwolnienie o charakterze podmiotowym - przepis przewidujący, zwolnienie uzależnione od osiągniętego obrotu w związku ze sprzedażą dokonywaną na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, jak zwolnienie przedmiotowe - zawarty w załączniku katalog rodzajów czynności, których wykonanie nie powoduje obowiązku wykazania w ewidencji sporządzonej przy użyciu kasy.

Dzięki wydaniu powyższego rozporządzenia i aktów prawa regulujących przedmiotową materię przed dniem jego wejścia w życie, po stronie E. nie powstał dotychczas obowiązek instalowania kas rejestrujących. Nabywcami usług i towarów będącymi osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej byli dotychczas wyłącznie pracownicy Spółki. Sprzedaż na ich rzecz była zatem objęta zwolnieniem z obowiązku ewidencjonowania przy użyciu kas rejestrujących na podstawie poz. 33 załącznika w zw. z § 2 ust. 1 Rozporządzenia o zwolnieniu z kas. W wymienionej pozycji załącznika wskazano, że ze zwolnienia przedmiotowego korzystają dostawa towarów i świadczenie usług przez podatnika na rzecz jego pracowników oraz przez spółdzielnie mieszkaniowe na rzecz członków lub innych osób, którym przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu lub które są właścicielami lokali położonych w budynkach administrowanych przez spółdzielnie mieszkaniowe, jak również przez wspólnoty mieszkaniowe na rzecz właścicieli lokali.

W ocenie Spółki, przytoczony przepis będzie stanowił podstawę do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania przy użyciu kasy rejestrującej również odsprzedaży na rzecz pracowników prywatnych przejazdów taksówkami. W załączniku do Rozporządzenia o kasach nie przewidziano żadnych okoliczności wyłączających prawo do skorzystania ze zwolnienia w przypadku wskazanym w opisie zdarzenia przyszłego. W konsekwencji, przedmiotowa czynność będzie korzystała ze zwolnienia na podstawie poz. 33 załącznika w zw. z § 2 ust. 1 Rozporządzenia o zwolnieniu z kas.

Niezależnie od powyższego, Spółka wskazuje, że w żadnym z minionych lat nie przekroczyła limitu sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej lub rolników ryczałtowych, o którym mowa w § 3 ust. 1 Rozporządzenia o zwolnieniu z kas, a także w analogicznych przepisach wcześniej obowiązujących w tym zakresie rozporządzeń. Do przekroczenia tego limitu nie dojdzie również w związku z zawarciem czynności wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego. Zatem również w oparciu o § 3 ust. 1 Rozporządzenia o zwolnieniu z kas, Spółka nie będzie zobowiązana do zaewidencjonowania transakcji na kasie fiskalnej.

W świetle powyższego, a także mając na uwadze fakt, że Spółka nie miała dotychczas, z jakiegokolwiek tytułu obowiązku instalacji kas rejestrujących i dokonywania za ich pomocą ewidencjonowania sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej lub rolników ryczałtowych, po stronie E. nie powstanie tego typu obowiązek w związku z czynnością wskazaną w opisie zdarzenia przyszłego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast, według art. 8 ust. 1 ustawy - świadczeniem usług jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte - w przypadku dostawy towarów - w art. 7 ust. 2 oraz - w przypadku świadczenia usług - w art. 8 ust. 2 ustawy.

I tak, na mocy art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Zgodnie zaś z art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku, gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Powyższy przepis jest odpowiednikiem art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347, s. 1 z późn. zm.), który stanowi, że w przypadku, kiedy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten nabył i wyświadczył te usługi. Oznacza to, że podmiot świadczący (sprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przeniesienie ciężaru kosztów na inną osobę, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie. Zatem konsekwencją uznania podatnika biorącego udział w odsprzedaży usługi za świadczącego, jest wystawienie przez niego faktury dokumentującej wyświadczenie tej usługi.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W myśl natomiast art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,

* jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Pojęcie usługi zawarte w ustawie jest szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. Tak więc czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zatem, aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka jest domem mediowym specjalizującym się w planowaniu i prowadzeniu kampanii reklamowych oraz zakupie usług medialnych (takich jak czas reklamowy w telewizjach, miejsce na reklamę w prasie, ekspozycja w Internecie materiałów reklamowych, itp.) w oparciu o wnikliwe analizy rynku na rzecz swoich klientów. Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, który planuje zawrzeć z korporacją taksówkarską umowę na obsługę przejazdów służbowych dla swoich pracowników. W ramach takiej usługi, wybrana korporacja taksówkarska świadczyć będzie usługi taksówkarskie na rzecz Spółki, za które będzie obciążać Spółkę należnym wynagrodzeniem - zgodnie ze zrealizowanymi w danym miesiącu kursami.

Nie można jednak wykluczyć przypadków, w których faktury wystawione na Spółkę dokumentować będą prywatne przejazdy pracowników - niezwiązane z wykonywaniem obowiązków pracowniczych. W celu identyfikacji takich przypadków Spółka zakłada wdrożenie wewnętrznej procedury weryfikacyjnej, w ramach której identyfikowane będą przejazdy taksówkarskie pracowników, niezwiązane z działalnością Spółki (przejazdy prywatne pracowników), na które Spółka otrzymała faktury i odliczyła VAT naliczony. Po uregulowaniu należności wynikającej z faktury wystawionej w takim przypadku przez taksówkarza, Spółka obciąży poszczególnych pracowników kosztami prywatnych przejazdów taksówkami. Spółka odliczać będzie VAT naliczony z faktur za usługi taksówkarskie.

W związku z planowanym wprowadzeniem takiego rozwiązania, po stronie Spółki powstała wątpliwość dotycząca sposobu rozliczenia i udokumentowania VAT takiego obciążenia pracownika kosztami przejazdu prywatnego.

Konfrontując powyższy opis zdarzenia przyszłego z przywołanymi przepisami prawa podatkowego, należy odnieść się do treści art. 8 ust. 2a ustawy, który wprowadza zasadę, że w przypadku gdy podmiot "pośredniczy", pomiędzy podmiotem faktycznie świadczącym usługę, a jej odbiorcą, przyjmuje się, że podmiot ten działa tak jakby sam wcześniej nabył taką usługę, a następnie ją wyświadczył, co sprawia, że opodatkowaniu podlegają wszystkie etapy w świadczeniu usług, łącznie z tym, który nie wykonuje czynności faktycznych.

Wspomniana "fikcja prawna", wynikająca z art. 8 ust. 2a, znajduje zastosowanie w sytuacji, gdy dany podmiot pośredniczący w rzeczywistości nie jest konsumentem ostatecznym usługi, a jedynie przyjmuje się wtedy założenie, że taką usługę nabył od podmiotu świadczącego, a następnie sam ją wyświadczył na rzecz osoby trzeciej.

Zatem, z uwagi na okoliczności przedstawione przez Wnioskodawcę, czynności wykonywane przez Spółkę na rzecz pracownika, tj. obciążenie pracownika kosztami przejazdu w celach prywatnych wynajętą przez Spółkę taksówką uznać należy za odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 2a ustawy. Wynika to z faktu, że Spółka najpierw zapłaci firmie taksówkarskiej za całość wykonanego świadczenia, a następnie odsprzeda te usługi swojemu pracownikowi, obciążając go kosztami przejazdu taksówką. W myśl powołanego wyżej przepisu, Wnioskodawca będzie działał w tej sprawie w imieniu własnym lecz na rachunek innego podmiotu, tj. pracowników, a zatem Spółka nabędzie i wyświadczy pracownikowi usługę taksówkarską. Nie występuje tu więc nieodpłatne świadczenie usług przez Wnioskodawcę na rzecz pracownika, ale ma miejsce odpłatna usługa taksówkarska, którą należy udokumentować fakturą VAT, jeśli pracownik zgłosi Spółce takie żądanie, zgodnie z art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy.

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z ust. 1 art. 111 ustawy, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22).

Z powyższych przepisów zatem wynika, że warunkiem powstania obowiązku ewidencjonowania danego zdarzenia (sprzedaży) przy zastosowaniu kasy rejestrującej jest powstanie obrotu.

Kwestie dotyczące między innymi zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji, ustawodawca reguluje na mocy wydanego rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 listopada 2012 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2012 r. poz. 1382). Regulacje zawarte w powołanym rozporządzeniu przewidują zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących ze względu na rodzaj prowadzonej działalności - zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia oraz wysokość obrotu - do określonej przepisami wysokości obrotów.

Stosownie do § 2 ust. 1 ww. rozporządzenia zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie później jednak niż do dnia 31 grudnia 2014 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

W części II załącznika do ww. rozporządzenia "sprzedaż dotycząca szczególnych czynności", w pozycji 33 załącznika wskazano dostawę towarów i świadczenie usług przez podatnika na rzecz jego pracowników oraz przez spółdzielnie mieszkaniowe na rzecz członków lub innych osób, którym przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu lub które są właścicielami lokali położonych w budynkach administrowanych przez spółdzielnie mieszkaniowe, jak również przez wspólnoty mieszkaniowe na rzecz właścicieli lokali.

Z kolei § 7 ust. 4 rozporządzenia stanowi, że w przypadku podatników, którzy przed dniem 1 stycznia 2013 r. rozpoczęli ewidencjonowanie czynności wymienionych w poz. 33, 34, 39 lub 40 załącznika do rozporządzenia, zwolnienia, o którym mowa w § 2 ust. 1, w zakresie tych czynności ewidencjonowanych, nie stosuje się.

Powyżej wskazane zwolnienie określone w poz. 33 załącznika do rozporządzenia są zwolnieniami przedmiotowymi, tj. dotyczącymi niektórych czynności wykonywanych przez podatnika.

Ponadto, zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 2 powołanego rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie później jednak niż do dnia 31 grudnia 2014 r. podatników, u których kwota obrotu realizowanego na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 20.000 zł, a w przypadku podatników rozpoczynających w poprzednim roku podatkowym dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych, jeżeli kwota obrotu z tego tytułu nie przekroczyła, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w poprzednim roku podatkowym, kwoty 20.000 zł.

Zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 3, nie stosuje się w przypadku podatników, którzy przed dniem 1 stycznia 2013 r. przestali spełniać warunki do zwolnień, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 1 i 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (§ 7 ust. 6 ww. rozporządzenia).

We wniosku Spółka wskazała, że w przypadku większości transakcji sprzedaży jej kontrahentami są podmioty posiadające status podatnika VAT - osoby prawne lub jednostki niemające osobowości prawnej. W pewnych sytuacjach, Spółka dokonuje jednak świadczenia (lub odsprzedaży) usług oraz dostaw towarów na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej (swoich pracowników), są to jednak sytuacje sporadyczne i dotychczas po stronie Spółki nie powstał obowiązek ewidencjonowania takich zdarzeń za pomocą kasy fiskalnej. Ponadto, w żadnym z minionych lat Spółka nie przekroczyła limitu sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej lub rolników ryczałtowych, o którym mowa w § 3 ust. 1 Rozporządzenia o zwolnieniu z kas, a także w analogicznych przepisach wcześniej obowiązujących w tym zakresie rozporządzeń. Do przekroczenia tego limitu nie dojdzie również w związku z zawarciem czynności wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego.

Przedmiotem wątpliwości Strony jest, czy odsprzedaż na rzecz pracowników prywatnych przejazdów taksówkami należy ewidencjonować na kasie rejestrującej.

W rozpatrywanej sprawie, co potwierdzono wyżej, mamy do czynienia z odpłatnym świadczeniem usług na rzecz pracowników, w rozumieniu art. 8 ust. 2a ustawy. Wynajęta przez Spółkę taksówka może być wykorzystywana przez jej pracownika do celów prywatnych, w takim przypadku Spółka obciąża go kosztami takiego przejazdu. Jak wskazał Wnioskodawca w opisie sprawy, z racji rodzaju prowadzonej działalności - sprzedaży usług reklamowych dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą - Wnioskodawca nie prowadził i nie był zobowiązany do prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących. Strona przed dniem 1 stycznia 2013 r. nie ewidencjonowała żadnych czynności za pomocą kasy rejestrującej, a więc także sprzedaży usług na rzecz pracowników, nie przekroczyła również w żadnym z minionych lat limitu sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej lub rolników ryczałtowych. Zatem usługi, jakie Wnioskodawca zamierza świadczyć na rzecz własnych pracowników objęte będą zwolnieniem, zgodnie z poz. 33 załącznika do rozporządzenia. Tym samym sprzedaż przez Wnioskodawcę usług na rzecz własnych pracowników, nie podlega obowiązkowi ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej do dnia 31 grudnia 2014 r. na podstawie § 2 ust. 1 w związku z poz. 33 załącznika oraz § 3 ust. 1 rozporządzenia.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pyt. nr 1-2 należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.