IPPP2-443-199/10/11-6/S/RR/KG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 24 marca 2010 r. (data wpływu 6 kwietnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek przeznaczonych pod zabudowę - jest prawidłowe.

W dniu 6 kwietnia 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek przeznaczonych pod zabudowę.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Aktem notarialnym z dnia 7 maja 1991 r. sporządzanym przed notariuszem, została zniesiona współwłasność zabudowanej nieruchomości rolnej, położonej we wsi P., gmina M. stanowiąca działkę ewidencyjną 12 o powierzchni 13 ha 29 a. W wyniku zniesienia współwłasności Wnioskodawca otrzymał na wyłączną własność niezabudowaną działkę nr ewidencyjny 12/2 o powierzchni 4 ha 57a 25 m ².

Dla powyższej urządzona jest księga wieczysta prowadzona przez Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych. Działka ta została nabyta przez Wnioskodawcę na użytek własny, rolny. Obecnie w planie zagospodarowania przestrzennego Gminy teren ten przeznaczony jest pod budownictwo jednorodzinne.

Decyzją z dnia 11 października 2005 r. Urzędu Gminy Zainteresowany wydzielił z opisanej nieruchomości rolnej dwie działki:

Podział wykazano na mapie wpisanej w Powiatowym Ośrodku Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej, do ewidencji zasobu w dniu 6 października 2005 r.

Obecnie działkę nr 12/31 o powierzchni 3 ha 2888 m ² Wnioskodawca chciałby podzielić na 8 działek budowlanych i 1 rekreacyjną - a następnie w miarę zgłaszania się osób kupujących - sprzedać. Środki finansowe ze sprzedaży tych działek Zainteresowany zamierza przeznaczyć do użytku prywatnego. Zaznacza ponadto, iż nie przeznaczy ich na prowadzenie jakiejkolwiek działalności gospodarczej.

Dodatkowo Zainteresowany wskazuje:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w momencie sprzedaży opisanych działek Wnioskodawca stanie się podatnikiem podatku VAT i w związku z tym będzie zobowiązany do opodatkowania ww. czynności podatkiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, w momencie sprzedaży działki rolnej nie stanie się on podatnikiem podatku VAT i nie będzie zobowiązany do opodatkowania sprzedaży podatkiem VAT.

W dniu 7 czerwca 2010 r. wydana została interpretacja indywidualna nr IPPP2-443-199/10-3/RR, w której Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznał, iż zamierzona sprzedaż gruntu rolniczego przekształconego na działki przeznaczone pod zabudowę, stanowi dostawę towarów, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż jest dokonywana przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tej ustawy. Stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Pismem z dnia 15 czerwca 2010 r. (data wpływu 21 czerwca 2010 r.) Strona wezwała Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie do usunięcia naruszenia prawa wynikającego z wydania interpretacji indywidualnej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, w piśmie znak IPPP2-443-199/10-5/RR z dnia 19 lipca 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie nie stwierdził podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

W dniu 13 sierpnia 2010 r. (data wpływu 17 sierpnia 2008 r.) Spółka wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, za pośrednictwem tut. Organu, skargę na interpretację indywidualną z dnia 7 czerwca 2010 r. znak IPPP2-443-199/10-3/RR.

WSA w Warszawie w wyroku z dnia 11 kwietnia 2010 r., sygn. akt III SA/Wa 2418/10 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną i stwierdził, iż skarga jest zasadna.

Istotą sporu jest opodatkowanie podatkiem od towarów i usług sprzedaży działek budowlanych wydzielonych po dokonanej w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego zmianie ich charakteru z gruntu rolnego na grunt przeznaczony pod budowę.

Problem ten był już przedmiotem oceny sądów administracyjnych, które zgodnie podkreślały konieczność badania okoliczności każdej konkretnej sprawy. To one bowiem decydują o tym, czy określony podmiot w odniesieniu do danej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług.

Sądy są zgodne, że sprzedaż działek przez osoby fizyczne, nawet dokonana kilkukrotnie, nie stanowi czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług dopóki nie jest czynnością wykonaną w ramach działalności gospodarczej.

Opierając się na analizie definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 u.p.t.u. należy stwierdzić, że podatnikiem podatku od towarów i usług staje się ten, kto dokonuje określonej czynności w ramach tej działalności. W przypadku sprzedaży działek podatnikiem tego podatku będzie więc podmiot, który wykonując taką czynność choćby jednorazowo działa niezależnie jako handlowiec.

Związek dokonywanej czynności z działalnością handlową ma zatem decydujące znaczenie, przy czym w przypadku handlu związek ten winien zaistnieć już w momencie zakupu sprzedawanej następnie rzeczy. Wynika to również z orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (ETS), w świetle którego handlem jest dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży. Zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Brak takiego zamiaru wyklucza możliwość uznania danego podmiotu za podatnika podatku od towarów i usług.

Działanie poza zakresem działalności gospodarczej występuje w sytuacji, gdy przedmiotem sprzedaży jest majątek prywaty (osobisty) danej osoby, ponieważ został on nabyty na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej.

Skład orzekający w niniejszej sprawie podzielając powyższe poglądy, przy rozstrzyganiu tej sprawy uwzględnił wskazane przez sądy kryteria ustalenia, czy dana działalność jest działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Organy podatkowe prawidłowo wskazały, powołując się na art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, że grunt jest towarem, którego sprzedaż co do zasady podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako właśnie dostawa towarów. Prawidłowe było również odwołanie się do treści art. 7 ust. 1 i art. 5 ust. 1 pkt 1 oraz art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT.

Zdaniem Sądu jednakże błędna jest wywiedziona przez organ podatkowy konkluzja, iż sprzedaż działek w okolicznościach faktycznych opisanych przez Skarżącego podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Po pierwsze strona skarżąca we wniosku o interpretację wyjaśniła, że nie prowadziła żadnej działalności gospodarczej ani działalności rolniczej, a nieruchomość nabyła na własny użytek rolny.

Zdaniem Sądu każdorazowo należy dokonywać oceny, czy dostawy towarów lub świadczenia usług dokonano w warunkach pozwalających na uznanie, że strona działała jako podatnik VAT, czy konkretna czynność została dokonana w ramach działalności producenta, handlowca, usługodawcy.

Minister Finansów, mimo wyraźnego stwierdzenia strony, że w stanie faktycznym nie prowadziła żadnej działalności gospodarczej przyjął, że podatnik dokonywał sprzedaży działek w ramach prowadzonej działalności rolniczej. Takie stanowisko nie może być uznane za prawidłowe w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku o interpretację. Tym samym należało uznać, że interpretacja art. 15 ustawy o VAT dokonana przez organ w przedstawionym stanie faktycznym jest wadliwa.

Po drugie w okolicznościach faktycznych sprawy brak jest podstaw, aby przypisać Skarżącemu, że nabycia gruntu dokonano z zamiarem odsprzedaży. Z przedstawionego przez podatnika stanu faktycznego nie wynika, aby kupując grunt rolny miał zamiar jego odsprzedaży. Dokonana zmiana miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego spowodowała, iż zakupiona w 1991 r. nieruchomość uzyskała charakter działki budowlanej. Z opisu stanu faktycznego nie wynika, że zmiana planu nastąpiła z inicjatywy Skarżącego. Tym samym przyjąć należało, że jego decyzja o podziale działki na mniejsze i ich sprzedaży była skutkiem zmiany planu zagospodarowania przestrzennego, a nie przyczyną dokonania tej zmiany. To zaś świadczy o braku zamiaru zbycia przedmiotowego gruntu w momencie jego nabycia.

Warto również zauważyć, że grunt kupiono do majątku osobistego w celu rekreacyjnego użytkowania oraz na własne potrzeby rolne. W tym kontekście, gdyby nie fakt, że Strona podniosła, iż nie prowadziła żadnej działalności gospodarczej, możliwe byłoby jedynie rozważanie czy dokonana przez stronę sprzedaż działek nie może być uznana za czynność dokonaną w związku z prowadzoną przez Skarżącego działalnością rolniczą, a zatem, czy w rezultacie nie będzie on wobec tej czynności podatnikiem podatku od towarów i usług jako rolnik. Działalność rolnicza jest bowiem działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, zdefiniowaną w art. 2 pkt 15 tej ustawy. Grunt rolny wykorzystywany przez rolnika do prowadzenia działalności rolniczej nie stanowi majątku osobistego rolnika. Pogląd powyższy - słuszny co do zasady - nie przystaje jednak do opisanego przez Skarżącego stanu faktycznego. Nie uwzględnia bowiem okoliczności, w ocenie Sądu decydującej w sprawie, iż strona skarżąca nie prowadziła - jak twierdziła we wniosku żadnej działalności gospodarczej w tym również rolniczej. Użytkowanie nieruchomości na własne cele rolne nie można utożsamiać z działalnością rolniczą.

W ocenie Sądu dokonana w latach późniejszych zmiana zamierzeń Skarżącego, w tym również podział działki na 8 mniejszych celem jej sprzedaży - nie powoduje opodatkowania sprzedaży działek podatkiem VAT.

W związku z powyższym nie można uznać za poprawny pogląd prezentowany przez organ podatkowy, że sprzedaż działek stanowiących majątek osobisty Skarżącego, dokonywana poza zakresem wykonywanej przez niego działalności gospodarczej, będzie skutkować powstaniem obowiązku podatkowego w podatku VAT. Jak podkreślono powyżej, Skarżący nie nabył nieruchomości w celu jej dalszej odsprzedaży, ale nabył ją do majątku prywatnego i wyraźnie zaznaczył, iż nie dokonywał wcześniej obrotu nieruchomościami. Zgodnie z oświadczeniem Skarżącego sprzedawany grunt nie był składnikiem wykorzystywanym w działalności gospodarczej.

Tak więc stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

W dniu 4 lipca 2011 r. do tut. organu wpłynął prawomocny wyrok WSA w Warszawie z dnia 11 kwietnia 2011 r. sygn. III SA/Wa 2418/10 uchylający ww. interpretację.

W świetle obowiązującego stanu prawnego biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 kwietnia 2011 r. sygn. akt III SA/Wa 2418/10 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie opodatkowania sprzedaży działek przeznaczonych pod zabudowę uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zaskarżonej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.