IPPP2/443-191/12-2/IZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 15 lutego 2012 r. (data wpływu 20 lutego 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji zbycia 100% udziałów oraz zbycia znaku towarowego - jest prawidłowe.

W dniu 20 lutego 2012 r., do tut. Organu wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji zbycia 100% udziałów oraz zbycia znaku towarowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. (dalej jako: "Spółka") jest podatnikiem podatku od towarów i usług prowadzącym, co do zasady, działalność gospodarczą podlegającą opodatkowaniu tym podatkiem. Spółka posiada udziały w kilku innych podmiotach prawa handlowego. Obecnie Sp. z o.o., jako jedyny udziałowiec, zamierza sprzedać 100% należących do niej udziałów w P. Sp. z o.o., na rzecz której świadczy usługi opodatkowane podatkiem od towarów i usług, w tym m.in. usługi najmu lokali, usługi administracyjne, etc. Sprzedaży udziałów ma ponadto towarzyszyć sprzedaż znaku towarowego należącego do Spółki. Nabywcą udziałów oraz znaku towarowego będzie podmiot posiadający siedzibę działalności gospodarczej na terytorium kraju.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Strony, sprzedaż 100% udziałów w P. Sp. z o.o. stanowić będzie odpłatną dostawę przedsiębiorstwa, która jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. W rezultacie, Spółka nie będzie obowiązana do wykazania przedmiotowej transakcji dla potrzeb podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT, opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 Ustawy VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, Przez towary, zgodnie z art. 2 pkt 6) Ustawy VAT, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. W przypadku sprzedaży udziałów przedmiotem transakcji nie będzie więc towar, lecz usługa. Taka konkluzja wynika z treści art. 8 ust. 1 tej Ustawy, który zawiera definicję usług. W myśl tego przepisu, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7. Należy jednak zauważyć, że w myśl art. 6 pkt 1 Ustawy VAT, jej przepisów nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Przepis ten stanowi implementację do krajowego porządku prawnego postanowień art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. L 347 z 11.12.2006 z późn. zm., dalej Dyrektywa 2006/112/WE), Zgodnie z tym przepisem, w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca, że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego.

Państwa członkowskie nie są zobligowane do implementacji ww. przepisu, a ich transpozycja do porządku krajowego uzależniona jest od woli ustawodawcy danego państwa. Polski ustawodawca skorzystał jednak z takiej możliwości. Należy zauważyć, iż przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia przedsiębiorstwa.

Przez pojęcie to, zgodnie z art. 55 (1) ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) należy rozumieć zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej.

W orzeczeniu z dnia 29 października 2009 r. w sprawie C-29/08 Skatteverket przeciwko AB SKF Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej uznał, iż "zbycie przez spółkę dominującą całości akcji spółki zależnej, w której posiada 100% udziałów, oraz udziału pozostałego w spółce powiązanej, w której wcześniej posiadała 100% udziałów, a na rzecz których świadczyła usługi podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT stanowi działalność gospodarczą objętą zakresem stosowania rzeczonych dyrektyw. Jednakże w zakresie w jakim zbycie akcji można zrównać z przekazaniem całości lub części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 5 ust. 8 szóstej dyrektywy lub art. 19 akapit pierwszy dyrektywy 2006/112 oraz pod warunkiem, że zainteresowane państwo członkowskie skorzystało z możliwości przewidzianej w tych przepisach, transakcja ta nie stanowi działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT".

Podkreślenia przy tym wymaga, iż organy podatkowe oraz sądy administracyjne dokonując wykładni przepisów prawa podatkowego mają obowiązek uwzględniania orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej jako: "Trybunał"). Tym samym, w ocenie Spółki, powoływanie się na wskazane wyżej orzeczenie Trybunału, wskazujące właściwy sposób interpretacji art. 19 akapit pierwszy Dyrektywy 2006/112/WE jest jak najbardziej uzasadnione, a wykładnia przepisów prawa krajowego, a w szczególności art. 6 pkt 1 Ustawy VAT powinna być dokonywana w zgodzie z tezami przywołanego wyżej orzeczenia.

Co warte zaznaczenia, pogląd Trybunału wyrażony przy rozpatrywaniu ww. sprawy C-29/08 znalazł już odzwierciedlenie na gruncie rozstrzygnięć wydawanych przez organy krajowe. W interpretacji indywidualnej z dnia 29 września 2009 r. (sygn. IPPP2/443-773/09-2/BM) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznał, iż "z punktu widzenia podatku VAT transakcję zbycia całości udziałów w spółce prawa handlowego, należy traktować jak transakcję zbycia przedsiębiorstwa". W konsekwencji zdaniem tego organu, "sprzedaż przez Wnioskodawcę 100% udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością jest wyłączona od opodatkowania VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług".

Aktualność tego poglądu potwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 13 października 2011 r. (sygn. IPPP1-443-1085/11-2/JL). W ocenie tego organu, "Państwo Polskie w art. 6 pkt 1 cyt. ustawy o VAT skorzystało z możliwości wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT transakcji dotyczących zbywania przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. Zbycie (aport) przez Wnioskodawcę 100% posiadanych udziałów w spółce z o.o. można zatem zrównać z przekazaniem całości przedsiębiorstwa tej spółki".

Dokonaną przez Wnioskodawcę transakcję aportu 100% udziałów współce z o.o. do innej spółki należy zatem uznać za aport przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55 (1) Kodeksu cywilnego, który podlega wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na mocy art. 6 pkt 1 ustawy o VAT".

Mając na względzie powyższe, w ocenie Spółki, w pełni zasadne jest twierdzenie, że sprzedaż przez nią 100% udziałów w B. P. Sp. z o.o. powinna korzystać z wyłączenia od podatku na podstawie art. 6 pkt 1) Ustawy VAT.

W ocenie Spółki, sprzedaż znaku towarowego będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług przy zastosowaniu podstawowej stawki podatku w wysokości 23%.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT, opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 Ustawy VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Przez towary, zgodnie z art. 2 pkt 6) Ustawy VAT, rozumie się rzeczy oraz ich części, także wszelkie postacie energii. W przypadku sprzedaży udziałów przedmiotem transakcji nie będzie więc towar, lecz usługa.

Jak wynika bowiem z treści art. 8 ust. 1 tej Ustawy, który zawiera definicję usług. W myśl tego przepisu, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 "rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

* przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

* zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

* świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W myśl art. 41 ust. 1 Ustawy VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2, 13, art. 122, art. 129 ust. 1. Należy jednak zwrócić uwagę, że w myśl art. 146a pkt 1 Ustawy VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Z uwagi na fakt, iż dla sprzedaży znaku towarowego, którą należy kwalifikować jako przeniesie praw do wartości niematerialnych i prawnych, przepisy Ustawy VAT nie przewidują stawki obniżonej ani zwolnienia od podatku, w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie podstawowa stawka podatku obowiązująca w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., wynosząca 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. z 2011 r. Dz. U. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Definicję towaru ustawodawca zawarł w art. 2 pkt 6 powołanej ustawy. Zgodnie z tą definicją, pod pojęciem towaru należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów - stosownie do art. 7 ust. 1 cyt. ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast przez świadczenie usług, stosownie do treści art. 8 ust. 1 powołanej ustawy, należy rozumieć każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również m.in. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych oraz inne zdarzenia, które w kontekście opisywanych zdarzeń pozostają poza sferą niniejszych rozważań.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w ust. 2 ww. artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Tak więc, nie każda czynność dokonana przez podmiot, mający status podatnika będzie podlegać opodatkowaniu. Za działalność rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług należy uznać tylko tę działalność, którą można zidentyfikować i zaliczyć do zawodowej płaszczyzny jednostki.

W myśl art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji "przedsiębiorstwa", zatem dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posłużyć się definicją sformułowaną w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 55¹ k.c., przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych, przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

Ponadto art. 55² k.c. stanowi, iż czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych. Zatem, przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym. Składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, iż można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Rozpatrując zagadnienie dotyczące uznania czy zbycie przez Wnioskodawcę posiadanych 100% udziałów stanowi czynność niepodlegająca opodatkowaniu na podstawie art. 6 pkt 1 ww. ustawy na wstępie rozważyć należy, czy transakcję tę należy uznać za działalność gospodarczą.

Kwestia, czy za działalność gospodarczą można uznać czynność sprzedaży akcji oraz udziałów innych spółek była przedmiotem orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Posiłkując się tym orzecznictwem należy stwierdzić, że fakt posiadania i zbywania akcji czy udziałów należy połączyć z wykonywaniem działalności w określonych okolicznościach, a mianowicie:

* gdy posiadacz papierów wartościowych uczestniczy w zarządzaniu spółką, której akcje posiada,

* sprzedaż akcji, udziałów prowadzona jest w ramach działalności maklerskiej i brokerskiej, - posiadanie udziałów jest bezpośrednim, stałym i koniecznym rozszerzeniem działalności gospodarczej.

Przykładowo w wyroku z dnia 29 października 2009 r., sygn. C-29/08, na który powołał się również Wnioskodawca, Trybunał stwierdził, że czynności samego nabywania, posiadania i sprzedaży akcji nie stanowią działalności gospodarczej w rozumieniu szóstej dyrektywy VAT. TSUE rozróżnił jednak sytuację, w której udziałowi finansowemu w innym przedsiębiorstwie towarzyszy pośrednia lub bezpośrednia ingerencja w zarządzanie spółką, w której udział został nabyty, bez uszczerbku dla praw właściciela udziału jako akcjonariusza lub wspólnika, jeżeli taka ingerencja skutkuje dokonywaniem transakcji podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT takich jak świadczenie usług administracyjnych, księgowych i informatycznych. Ponadto według Trybunału transakcje dotyczące akcji lub udziałów w spółce objęte są zakresem opodatkowania podatkiem VAT, gdy są one dokonywane w ramach działalności handlowej polegającej na obrocie papierami wartościowymi w celu pośredniej lub bezpośredniej ingerencji w zarządzanie spółkami, w których udział został nabyty albo, gdy transakcje te stanowią bezpośrednią, stałą i niezbędną kontynuację działalności podlegającej opodatkowaniu.

Podobnie orzekł TSUE w wyroku z dnia 27 września 2001 r., w sprawie C-16/00 Cibo Participations SA v. Directeur régional des impóts du Nord-Pas-de-Calais, w którym uznał, że działalnością gospodarczą będzie posiadanie udziałów, z którym łączy się możliwość uczestnictwa w zarządzaniu spółką. Przez takie uczestnictwo rozumie się przeprowadzanie transakcji pomiędzy spółką holdingową i spółką zależną polegających na świadczeniu usług administracyjnych, finansowych, handlowych oraz technicznych przez spółkę holdingową.

Ze złożonego wniosku wynika, iż Wnioskodawca jako jedyny udziałowiec, zamierza sprzedać 100% należących do niej udziałów w P. Sp. z o.o., na rzecz której świadczy usługi opodatkowane podatkiem od towarów i usług, w tym m.in. usługi najmu lokali, usługi administracyjne, etc.

Zestawiając zatem powyższe okoliczności sprawy z wnioskami płynącymi z powołanych wyżej wyrokach TSUE, w szczególności uwzględniając fakt, iż Wnioskodawca posiadający 100% udziałów w spółce, na rzecz której świadczy usługi administracyjne, należy uznać, iż wszelkie transakcje dotyczące tych udziałów objęte są zakresem podatku VAT. Wszelkim potencjalnym transakcjom Wnioskodawcy dotyczącym tych udziałów towarzyszyć bowiem będzie ingerencja Wnioskodawcy w zarządzanie tą spółką skutkująca dokonywaniem transakcji opodatkowanych podatkiem VAT.

Powyższe oznacza zatem, iż sprzedaż przez Wnioskodawcę 100% udziałów w spółce P. sp. z o.o. uznać należy za transakcję stanowiącą działalność gospodarczą.

W powołanym powyżej wyroku TSUE C- 29/08 stwierdził ponadto, iż przekazanie całości aktywów ten sposób, że oznacza ono przekazanie przedsiębiorstwa, które obejmuje składniki materialne i niematerialne, łącznie składające się na przedsiębiorstwo nie oznacza tylko zwykłego zbycia towarów takiego jak sprzedaż zapasów produktów. Dalej Trybunał wyraził pogląd, że ponieważ Królestwo Szwecji skorzystało z przewidzianej w przepisach dyrektywy możliwości uznania, że przekazanie całości aktywów nie mieści się w zakresie stosowania szóstej dyrektywy, zbycie udziałów prowadzące do przekazania całości aktywów nie stanowi działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT. Podsumowując tę kwestię, TSUE wskazał, iż w zakresie, w jakim zbycie akcji można zrównać z przekazaniem całości lub części przedsiębiorstwa w rozumieniu VI dyrektywy bądź dyrektywy 2006/112 oraz pod warunkiem, że zainteresowane państwo członkowskie skorzystało z możliwości przewidzianej w tych przepisach, transakcja ta nie stanowi działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

W analizowanym przypadku Wnioskodawca planuje zbyć 100% posiadanych przez siebie udziałów w spółce. Należy zatem stwierdzić, iż w wyniku tej transakcji Wnioskodawca przeniesie na nabywcę prawa do korzystania, rozporządzania i pobierania pożytków w stosunku do Spółki P.

Państwo Polskie w art. 6 pkt 1 cyt. ustawy o VAT skorzystało z możliwości wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT transakcji dotyczących zbywania przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. Zbycie przez Wnioskodawcę 100% posiadanych udziałów w spółce z o.o. można zatem zrównać z przekazaniem całości przedsiębiorstwa tej spółki.

Planowane przez Wnioskodawcę zbycie 100% udziałów w spółce z o.o. do innej spółki należy zatem uznać za dostawę przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55#185; Kodeksu cywilnego, który podlega wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na mocy art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy zakresie pytania pierwszego uznać należy za prawidłowe.

Ze złożonego wniosku wynika, iż Spółka zamierza zbyć należący do Niej znak towarowy.

Transakcja zbycia znaku towarowego wypełnia definicję świadczenia usług, o której mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, a zatem stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z brzmieniem art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy. Jednakże, w myśl art. 146a pkt 1 ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku. Przepisy te jednak nie przewidują obniżonej stawki podatku bądź zwolnienia z podatku dla transakcji zbycia znaku towarowego. Z uwagi na powyższe zbycie znaku towarowego będzie podlegało opodatkowaniu, zgodnie z art. 146a ustawy, podstawową stawką podatku w wysokości 23%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w ww. zakresie pytania drugiego uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydawania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.