IPPP2/443-1849/08-3/MK - Zwolnienie z podatku VAT usług wykonywanych przez pożyczkodawcę zakwalifikowanych do usług pośrednictwa finansowego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 15 grudnia 2008 r. (data wpływu 17 grudnia 2008 r.), uzupełniony pismem z dnia 2 lutego 2009 r. (data wpływu 9 marca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku VAT usług wykonywanych przez pożyczkodawcę zakwalifikowanych do usług pośrednictwa finansowego - jest prawidłowe.

W dniu 17 grudnia 2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku VAT usług wykonywanych przez pożyczkodawcę zakwalifikowanych do usług pośrednictwa finansowego.

W dniu 17 lutego 2009 r. Wnioskodawca został wezwany do uzupełnienia złożonego Wniosku, (doręczonego pełnomocnikowi 27 lutego 2009 r.) o dokonanie klasyfikacji usług wg Polskiej Klasyfikacji Towarów i Usług tj. czynności udzielania pożyczek (tutaj importu usług) oraz przedstawienie pytania dotyczącego podatku od towarów i usług.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

C Sp. z o.o. otrzymała pożyczkę od spółki-udziałowca mającego siedzibę za granicą (Wielka Brytania). Umowa pożyczki została zawarta 27 lutego 2006 r. i tego też dnia uruchomiono linię pożyczkową dla spółki zależnej. Zgodnie ze statutem pożyczkodawcy, przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej jest zapewnienie finansowania innym podmiotom m.in. poprzez udzielanie pożyczek (pkt 4 (H) statutu spółki C plc "The C: (...) to lend money to any company, film or person. "tłum.: Przedmiotem działalności Spółki jest: (...): udzielanie pożyczek spółkom, firmom lub osobom fizycznym.

Od stycznia 2007 r. zgodnie z zapisem umownym ustalającym, iż odsetki będą naliczane "na zasadzie rocznej", C Sp. z o.o., działając jako płatnik, pobierała zryczałtowany podatek dochodowy od osób prawnych w związku z wypłacanymi odsetkami wynikającymi z umowy pozyczki z dnia 27 lutego 2006 r. i wpłacała go na rachunek Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie.

Zdaniem Wnioskodawcy, usługa wykonywana przez pożyczkodawcę powinna być zakwalifikowana do usług pośrednictwa finansowego (PKWiU 65.22.10-00.90 "usługi udzielania pożyczek świadczone poza systemem bankowym"). Spółka z tytułu zawartej umowy pożyczki jest podatnikiem podatku VAT z uwagi na import usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy ww. usługa była zwolniona z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie ze wspólnotowymi regulacjami dotyczącymi podatku VAT (Dyrektywa 2006/112), a także art. 27 ust. 3 w zw. Z art. 27 ust. 4 pkt 4 ustawy VAT należy wskazać, iż miejscem świadczenia usługi pożyczki (zaliczanej do usług finansowych) jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona a w przypadku braku stałego miejsce prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania. Innymi słowy, umowa pożyczki w zakresie podatku VAT będzie zatem podlegała regulacjom polskim. Ponieważ umowa pożyczki w świetle prawa polskiego (które co do zasady powinno być zgodne ze wspólnotowymi regulacjami dotyczącymi podatku VAT (Dyrektywa 2006/112) będzie objęta zakresem zwolnienia w VAT (art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT), to wówczas nie podlega polskiemu PCC w myśl art. 2 pkt 4 ustawy o PCC.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W analizowanej sprawie należy podkreślić, że kluczowym elementem pozwalającym jednoznacznie rozstrzygnąć czy czynności udzielania pożyczek (tutaj importu usług) korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług jest dokonanie prawidłowej klasyfikacji usługi wg Polskiej Klasyfikacji Towarów i Usług.

Zgodnie z przepisem art. 8 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Organ podatkowy nie jest organem uprawnionym do klasyfikowania danych usług lub towarów do odpowiednich symboli PKWiU. W świetle zasad metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zaliczenie danego towaru lub usługi do odpowiedniego grupowania tej klasyfikacji należy do obowiązków zainteresowanego podmiotu (producenta, importera, usługodawcy). W przypadku trudności w ustaleniu przez podmiot właściwego grupowania według PKWiU w odniesieniu do sprzedawanych towarów i świadczonych usług jednostką uprawnioną do wydawania opinii klasyfikacyjnych jest Urząd Statystyczny w Łodzi. Opinie są wydawane na wniosek zainteresowanego podmiotu.

W opisanej sytuacji faktycznej import dotyczy usług sklasyfikowanych przez Stronę jako usługa pośrednictwa finansowego (PKWiU 65.22.10-00.90 "usługi udzielania pożyczek świadczone poza systemem bankowym").

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stosownie do art. 2 pkt 9 ustawy, przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Artykuł 17 ust. 1 pkt 4 ustawy (w stanie prawnym obowiązującym od 1 grudnia 2008 r.) wskazuje, iż podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania albo pobytu na terytorium kraju. W przypadku świadczenia usług bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Ogólna reguła wyrażona w art. 27 ust. 1 ustawy stanowi, iż w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

Stosownie do art. 27 ust. 3 pkt 2 ustawy, w przypadku gdy usługi, o których mowa w ust. 4, są świadczone na rzecz podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę, miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.

Na mocy art. 27 ust. 4 pkt 4 ustawy, przepis ust. 3 stosuje się do usług bankowych, finansowych i ubezpieczeniowych łącznie z reasekuracją, z wyjątkiem wynajmu sejfów przez banki (jak w przedmiotowej sprawie, jeśli zgodnie z klasyfikacją statystyczną przedmiotem zapytania faktycznie są usługi pośrednictwa finansowego)

Z informacji zawartych we wniosku wynika, iż kontrahent brytyjski udzielił Wnioskodawcy pożyczki. W powstałej sytuacji, jak sklasyfikowano, udzielona pożyczka będzie stanowiła usługę finansową w sprawie znajdują zastosowanie przepisy art. 27 ust. 3 i ust. 4 ustawy, a to oznacza, że miejscem opodatkowania przedmiotowych usług będzie terytorium kraju.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 w związku z art. 17 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług w przypadku usług finansowych świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania albo pobytu na terytorium kraju (tutaj: Wielka Brytania) podatnikami w każdym przypadku są usługobiorcy tych usług (tutaj: Spółka). A zatem do rozliczenia podatku VAT z tytułu pożyczek jako podatnik zobowiązana będzie Spółka.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku Nr 4 do ustawy. W pozycji 3 załącznika wymienione zostały usługi zakwalifikowane do sekcji J i posiadające oznaczenie PKWiU ex (65-67) nazwane ogólnie usługami pośrednictwa finansowego.

W sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych zostanie wydana odrębna interpretacja indywidualna.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.