IPPP2/443-1837/08/AS - Rozliczenie kosztów napraw gwarancyjnych dokonywanych z producentem, udokumentowanych notą kredytową.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 5 marca 2009 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP2/443-1837/08/AS Rozliczenie kosztów napraw gwarancyjnych dokonywanych z producentem, udokumentowanych notą kredytową.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 10 grudnia 2008 r. (data wpływu 16 grudnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia kosztów napraw gwarancyjnych dokonywanych z Producentem, udokumentowanych notą kredytową - jest nieprawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu 16 grudnia 2008 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług rozliczenia kosztów napraw gwarancyjnych dokonywanych z Producentem, udokumentowanych notą kredytową.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadząc działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży maszyn i akcesoriów do tych maszyn, zbywa m.in. wyroby "producenta - dostawcy " (dalej Producent).

W ramach współpracy z Producentem Wnioskodawca przejmuje obowiązki gwaranta w stosunku do ostatecznych odbiorców, przy czym realizując naprawy gwarancyjne działa we własnym imieniu. Odbiorcą danej usługi gwarancyjnej nie jest Producent, ale ostateczny nabywca. Po realizacji naprawy gwarancyjnej Wnioskodawca - zgodnie z zawartą umową - informuje o tym fakcie Producenta i dostarcza zestawienie poniesionych kosztów (części, robocizna). Producent będąc gwarantem w stosunku do Wnioskodawcy, zwraca koszty napraw gwarancyjnych na podstawie wystawionych przez siebie not kredytowych. Wnioskodawca w związku z otrzymanymi notami kredytowymi nie dokonuje żadnych rozliczeń, ani korekt podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy rozliczanie kosztów napraw gwarancyjnych na podstawie noty kredytowej wystawianej przez Producenta jest prawidłowe w myśl przepisów ustawy, czy otrzymana nota kredytowa nie stanowi podstawy do rozliczeń podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy rozliczenia z Producentem dokonywane na podstawie not kredytowych są właściwe i zgodne z prawem oraz nie rodzą obowiązku korekty podatku od towarów i usług. Ponieważ między Wnioskodawcą a Producentem nie jest świadczona żadna usługa, nie może być mowy o fakturze VAT, gdyż faktury VAT dokumentują świadczenie usług w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca zaznaczył, że w świetle zawartej umowy dystrybucyjnej dokonuje na rzecz nabywcy bezpłatnych napraw gwarancyjnych, a koszty zwrócone przez producenta na podstawie not kredytowych, traktuje jako ich rekompensatę.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1.

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2.

zobowiązania do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3.

świadczenie usług zgodne z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez pojecie świadczenia usług należy rozumieć przede wszystkim określone zachowanie się podatnika na rzecz innego podmiotu, które wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Przy czym zakładając, że dane zachowanie podatnika mieści się w ustawowej definicji świadczenia usług, to - co do zasady - niezbędnym elementem do uznania tego zachowania za czynność podlegającą opodatkowaniu jest spełnienie przesłanki odpłatności (wynagrodzenie za usługę).

Celem określenia zasadniczych cech stosunku gwarancyjnego, który co do zasady jest elementem cywilistycznie rozumianej umowy sprzedaży, należy przytoczyć w niezbędnym zakresie przepisy odrębne regulujące to zagadnienie.

Zatem zgodnie z art. 556 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) sprzedawca jest odpowiedzialny względem kupującego, jeżeli rzecz sprzedana ma wadę zmniejszającą jej wartość lub użyteczność ze względu na cel w umowie oznaczony albo wynikający z okoliczności lub z przeznaczenia rzeczy, jeżeli rzecz nie ma właściwości, o których istnieniu zapewnił kupującego, albo jeżeli rzecz została kupującemu wydana w stanie niezupełnym (rękojmia za wady fizyczne). Stosownie zaś do art. 577 § 1 Kodeksu cywilnego w wypadku gdy kupujący otrzymał od sprzedawcy dokument gwarancyjny co do jakości rzeczy sprzedanej, poczytuje się w razie wątpliwości, że wystawca dokumentu (gwarant) jest obowiązany do usunięcia wady fizycznej rzeczy lub do dostarczenia rzeczy wolnej od wad, jeżeli wady te ujawnią się w ciągu terminu określonego w gwarancji.

W świetle art. 90 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L. 06.347.1), w przypadku anulowania, wypowiedzenia, rozwiązania, całkowitego lub częściowego niewywiązania się z płatności lub też w przypadku obniżenia ceny po dokonaniu dostawy, podstawa opodatkowania jest stosownie obniżana na warunkach określonych przez państwa członkowskie.

Krajową implementacją powyższej regulacji jest art. 29 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z tym przepisem, podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej sprzedaje wyroby Producenta, pełniąc - na podstawie zawartej umowy dystrybucyjnej - obowiązki gwaranta wobec ostatecznych odbiorców (nabywców). Naprawy gwarancyjne Wnioskodawca realizuje we własnym imieniu i są one wykonywane tylko na rzecz tych odbiorców. Po realizacji naprawy gwarancyjnej Wnioskodawca dostarcza zestawienie poniesionych kosztów (części, robocizna), a Producent będący w stosunku do niego gwarantem, zwraca koszty napraw gwarancyjnych na podstawie wystawionych not kredytowych. Na tym tle przedstawiono wątpliwość, co do prawidłowości - w świetle ustawy o podatku od towarów i usług - rozliczeń dokonywanych między Wnioskodawcą a Producentem.

Mając na uwadze istotne elementy przedstawionego stanu faktycznego, przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, a przede wszystkim zakres ustawowej definicji świadczenia usług, jak również powołane przepisy odrębne, należy stwierdzić, że rozliczenia gwarancyjne dokonywane w ramach zawartej między Wnioskodawcą a Producentem umowy dystrybucyjnej nie są elementami wzajemnych świadczeń między tymi podmiotami (wykonaniem określonej czynności w zamian za wynagrodzenie), które wypełniałyby znamiona świadczenia odrębnej czynności opodatkowanej, w postaci odpłatnego świadczenia usług. Na gruncie niniejszej sprawy realnym odbiorcą usługi gwarancyjnej jest ostateczny nabywca danego towaru, natomiast Wnioskodawca świadczący tą usługę odzyskuje jedynie, w formie rekompensaty, koszty poniesione na naprawę tego towaru, które ostatecznie obciążają Producenta. Tym samym otrzymywanie takiej rekompensaty, która nie jest wynagrodzeniem za usługę świadczoną niezależnie od dokonywanych w ramach umowy dystrybucyjnej nabyć towarów, nie rodzi obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług. W związku z powyższym Wnioskodawca nie jest zobowiązany do dokumentowania fakturami VAT przepływów finansowych wynikających z ww. umowy.

Niemniej, biorąc pod uwagę zapisy art. 29 ust. 4 w zw. z art. 29 ust 1 ustawy, należy zaznaczyć, że kwoty wynikające z uznanych reklamacji zobowiązują do skorygowania podstawy opodatkowania właściwej dla rodzaju transakcji w ramach której dokonywany jest zakup towarów od Producenta (wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, bądź import towarów). W takim bowiem przypadku kwoty, które zwracane są Wnioskodawcy w ramach uwzględnionych przez Producenta roszczeń gwarancyjnych, zmniejszają odpowiednio kwoty, które Wnioskodawca zobowiązany był zapłacić w przypadku rozpoznania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, czy też mogą zmniejszać wartość celną powiększoną o należne cło, w przypadku wystąpienia importu towarów.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl