IPPP2/443-179/10-2/AO - Uzyskanie statusu podatnika podatku VAT czynnego w sytuacji odwieszenia działalności gospodarczej oraz prawo wyboru zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 10 marca 2010 r. (data wpływu 29 marca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie traktowania Wnioskodawcy, po odwieszeniu działalności gospodarczej, jako "podatnika VAT czynnego" i prawa wyboru zwolnienia podmiotowego, na podstawie art. 113 ustawy o VAT - jest prawidłowe.

W dniu 29 marca 2010 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie traktowania Wnioskodawcy, po odwieszeniu działalności gospodarczej, jako "podatnika VAT czynnego" i prawa do wyboru zwolnienia podmiotowego, na podstawie art. 113 ustawy o VAT.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W 1990 r. Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej - podłączenia wodno - kanalizacyjne. Był opodatkowany na zasadach karty podatkowej. Od momentu rozpoczęcia prowadzenia działalności był zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. W dniu 29 grudnia 2005 r. złożył do Urzędu Skarbowego informację, że zawiesza prowadzoną działalność gospodarczą do odwołania. Z tego względu, że działalność była zawieszona, przez cały ten okres, składał deklaracje VAT zerowe, gdyż nie miał żadnego obrotu i nie wykonywał czynności opodatkowanych. Obecnie Wnioskodawca chciałby odwiesić działalność gospodarczą i nadal ją prowadzić.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na fakt, że zawieszenie działalności gospodarczej nastąpiło w 2005 r., czyli przed wprowadzeniem w ustawie o swobodzie działalności gospodarczej przepisów odnoszących się do zawieszenia działalności gospodarczej. Pojęcie to nie funkcjonowało w obrocie prawnym i nie odnosiła się do niego ustawa o VAT. Ustawa ta nie określała żadnych obowiązków dotyczących zawieszenia działalności gospodarczej. W związku z tym, Wnioskodawca uważa, że powinien być nadal traktowany jako podatnik VAT czynny. Składał deklaracje zerowe, gdyż w tym czasie nie miał żadnego obrotu. W okresie tym, nie wykonywał żadnych czynności związanych z tą działalnością. Żaden przepis ustawy nie wykluczał Wnioskodawcy z rejestru VAT z tego powodu. Dlatego Wnioskodawca uważa, że jest nadal podatnikiem VAT czynnym. W związku z tym, że obroty Wnioskodawcy, w poprzednim roku podatkowym, nie przekroczyły kwot określonych w art. 113 może skorzystać z przysługującego prawa i wykreślić się z rejestru VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Przepisy dotyczące podatku od towarów i usług nie regulowały sytuacji zawieszenia działalności gospodarczej przez osobę fizyczną w 2005 r. Brak uregulowania w zakresie zawieszenia działalności gospodarczej nie oznacza jednak, że w praktyce podatnik nie mógł przerwać wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na pewien okres czasu. Zawieszenie działalności gospodarczej samo w sobie nie stanowi zaprzestania wykonywania działalności gospodarczej przez podatnika. Podatnik, który zawiesza prowadzenie działalności gospodarczej na pewien czas, nadal pozostaje podatnikiem podatku od towarów i usług, z tym że w okresie zawieszenia wykonywania działalności nie prowadzi aktywnej działalności. Zawieszenie działalności nie oznacza więc ustania bytu przedsiębiorcy, a jedynie przerwę w wykonywaniu przez niego działalności gospodarczej.

Instytucja zawieszenia działalności gospodarczej została uregulowana m.in. w przepisach ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. W ustawie z dnia 10 lipca 2008 r. o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z dnia 5 sierpnia 2008 r.) obowiązującej od dnia 20 września 2008 r., dodano po art. 14 art. 14a, na podstawie którego, przedsiębiorca niezatrudniający pracowników może zawiesić wykonywanie działalności gospodarczej na okres od 1 miesiąca do 24 miesięcy. W okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorca nie może wykonywać działalności gospodarczej i osiągać bieżących przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 14a ust. 3). Z kolei, zgodnie z ust. 4 tego artykułu, w okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorca:

Wskazać należy, iż do dnia 20 września 2008 r. zawieszenie działalności gospodarczej było pojęciem nieznanym ma gruncie ustawy o podatku od towarów i usług. Ustawa ta nie wiązała z tym pojęciem czy też stanem faktycznym żadnych skutków prawnych. Na przedsiębiorcy, tak jak podczas prowadzenia działalności tak i w tym okresie spoczywały obowiązki podatkowe np. był on obowiązany składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe. Dopiero likwidacja działalności gospodarczej była zdarzeniem wywołującym skutki prawne w świetle przepisów tej ustawy. Na podstawie art. 99 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wprost nie wynika obowiązek zgłaszania zawieszenia działalności gospodarczej do właściwego urzędu skarbowego przez podatnika tego podatku. Ustawa z dnia 10 lipca 2008 r. o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej oraz o zmianie niektórych innych ustaw wprowadziła zmiany do ustawy o podatku od towarów i usług. W konsekwencji, zgodnie z dodanym do art. 99 przepisem ust. 7a i 7b, w przypadku zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, podatnicy nie mają obowiązku składania deklaracji, o których mowa w ust. 1 i 2, za okresy rozliczeniowe, których to zawieszenie dotyczy. Zwolnienie z obowiązku składania deklaracji podatkowych, o którym mowa w ust. 7a, nie dotyczy:

W myśl art. 96 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, jeżeli podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT zaprzestał wykonywania czynności podlegającej opodatkowaniu, jest on obowiązany zgłosić zaprzestanie działalności naczelnikowi urzędu skarbowego; zgłoszenie to stanowi dla naczelnika urzędu skarbowego podstawę do wykreślenia podatnika z rejestru jako podatnika VAT. W przypadku gdy zaprzestanie wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu nie zostało zgłoszone zgodnie z ust. 6 i 7 - w myśl ust. 8 cyt. art. - naczelnik urzędu skarbowego wykreśla z urzędu podatnika z rejestru jako podatnika VAT. Stosownie do art. 96 ust. 9, naczelnik urzędu skarbowego wykreśla z urzędu podatnika z rejestru jako podatnika VAT bez konieczności zawiadamiania o tym podatnika, jeżeli w wyniku podjętych czynności sprawdzających okaże się, że podatnik nie istnieje lub mimo podjętych udokumentowanych prób nie ma możliwości skontaktowania się z podatnikiem albo jego pełnomocnikiem.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca w 1990 r. rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej - podłączenia wodno-kanalizacyjne. Od momentu rozpoczęcia prowadzenia działalności był zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. W dniu 29 grudnia 2005 r. złożył do urzędu skarbowego informację, że zawiesza prowadzoną działalność gospodarczą do odwołania. Z tego względu, że działalność była zawieszona, przez cały ten okres, składał deklaracje VAT zerowe, gdyż nie miał żadnego obrotu i nie wykonywał czynności opodatkowanych. Obecnie Wnioskodawca chce wznowić działalność gospodarczą i nadal ją prowadzić. Treść powołanych wyżej przepisów nie wskazuje, aby podatnika, który zawiesza a następnie wznawia działalność gospodarczą, należało traktować jako rozpoczynającego prowadzenie działalności gospodarczej. Fakt rozpoczęcia działalności gospodarczej ma charakter niepowtarzalny. Następuje tylko raz w ściśle określonym czasie - jest nim wykonanie przez podatnika pierwszej czynności określonej w art. 5 ustawy o VAT. Natomiast zawieszenie działalności gospodarczej to stan, który podatnik ma obowiązek zgłosić właściwemu organowi ewidencyjnemu. Stan ten nie wyklucza podatnika z rejestru VAT. W związku z tym, że Wnioskodawca przez cały czas zawieszenia działalności wypełniał obowiązki podatnika w zakresie podatku od towarów i usług tj. składał deklaracje podatkowe jest więc po wznowieniu działalności, nadal podatnikiem VAT czynnym.

Zgodnie z treścią art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2009 r., zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 50.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku. Stosownie do art. 113 ust. 2 cyt. ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji. Natomiast, w myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 2 grudnia 2009 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2009 r. Nr 215, poz. 1666), kwotę o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 1, dla 2010 r. przyjmuje się w wysokości 100.000 zł. Od dnia 1 stycznia 2011 r. na podstawie art. 1 pkt 2 cyt. ustawy otrzyma brzmienie - zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Z powyższego wynika zatem, iż ustawą z dnia 2 grudnia 2009 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług podwyższone zostały limity obrotu, o których mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, uprawniające do korzystania ze zwolnienia podmiotowego. Jednakże, stosownie do art. 113 ust. 5 ustawy o VAT, jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę. Ponadto, na mocy art. 113 ust. 13 ustawy o VAT, zwolnień o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz podatników:

Zgodnie z treścią art. 113 ust. 11 ww. ustawy, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1

Wobec powyższego, podatnicy podatku od towarów i usług, po spełnieniu, określonych przepisami, warunków zwolnienia podmiotowego mogą dokonać wyboru zwolnienia z początkiem roku podatkowego. Nie ma możliwości wyboru zwolnienia w trakcie roku. Podatnik chcąc skorzystać ze zwolnienia podmiotowego składa aktualizację VAT-R. Według zapisu ogólnie stosowanej zasady aktualizacji danych, wynikającej z art. 96 ust. 12 ustawy o VAT, jeżeli dane zawarte w zgłoszeniu rejestracyjnym ulegną zmianie, podatnik jest obowiązany zgłosić zmianę do naczelnika urzędu skarbowego w terminie 7 dni, licząc do dnia, w którym nastąpiła zmiana. Zgodnie z tym zapisem, podatnik, który chce skorzystać ze zwolnienia podmiotowego w 2010 r. powinien do 7 stycznia 2010 r. złożyć aktualizację VAT- R, informującą o wyborze zwolnienia.

W oparciu o przedstawiony opis sprawy i w świetle powołanych przepisów należy stwierdzić, że Wnioskodawca, po wznowieniu zawieszonej działalności gospodarczej, będzie podatnikiem kontynuującym działalność. Zatem, gdy od momentu rozpoczęcia działalności gospodarczej Wnioskodawca jest "podatnikiem VAT czynnym", również po wznowieniu działalności będzie nadal traktowany jako "podatnik VAT czynny". Z tego powodu, że Wnioskodawca nie zaprzestał wykonywania działalności gospodarczej i dopełniał obowiązku składania deklaracji podatkowych, nie powinien być wykreślony z rejestru VAT. Ponadto, Wnioskodawca ma prawo skorzystać ze zwolnienia podmiotowego, biorąc pod uwagę wskazane wyżej przepisy. Jednakże, jak wcześniej wskazano, na mocy art. 113 ust. 11 podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1. Wobec powyższego, gdy działalność zostanie wznowiona w trakcie 2010 r. to wówczas prawo do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego Wnioskodawca nabędzie od nowego roku podatkowego, po spełnieniu warunków definiowanych tym przepisem i dokonaniu aktualizacji danych zawartych w zgłoszeniu rejestracyjnym w obowiązującym terminie. Wynika to z faktu, że nie ma możliwości wyboru zwolnienia, na podstawie art. 113 ust. 11, w trakcie roku podatkowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M. C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.