IPPP2/443-171/11-4/JW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 1 lutego 2011 r. (data wpływu 10 lutego 2011 r.) uzupełnione pismem (data wpływu 28 kwietnia 2011 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 15 kwietnia 2011 r. Nr IPPP2/443-171/11-2/JW, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* uznania wydatków ponoszonych dla bezpośredniej korzyści turysty związanych z zatrudnianiem przewodnika, instruktora lub rezydenta jako osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą będącej czynnym podatnikiem podatku VAT udokumentowane fakturami VAT, bądź rachunkami - jest prawidłowe,

* uznania wydatków ponoszonych dla bezpośredniej korzyści turysty związanych z zatrudnianiem przewodnika, instruktora lub rezydenta jako osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej niebędącej czynnym podatnikiem podatku VAT na umowę zlecenie, umowę o dzieło, umowę o pracę - jest nieprawidłowe,

* uznania diety wypłacanej przewodnikowi, instruktorowi lub rezydentowi - jest nieprawidłowe,

* uznania dodatkowych kosztów - składki ZUS ponoszonych w związku z zatrudnianiem przewodników, instruktorów lub rezydentów na umowy zlecenie - jest nieprawidłowe.

W dniu 10 lutego 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania wydatków ponoszonych dla bezpośredniej korzyści związanych z zatrudnianiem przewodnika, instruktora lub rezydenta.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca świadczy usługi turystyczne na podstawie zaświadczenia o wpisie do Rejestrów Organizatorów Turystyki numer 881 z dnia 28 marca 2007 r. wydanym przez Marszałka Województwa. Wnioskodawca sprzedaje usługi turystyczne zarówno w kraju jak i za granicą, jako całą imprezę (transport, zakwaterowanie, wyżywienie, inne usługi, w tym nurkowanie rekreacyjne), które rozlicza jako usługi turystyczne, zgodnie z art. 119 ustawy o podatku od towarów i usług. W celu realizacji imprezy Wnioskodawca ponosi wydatki na rzecz bezpośredniej korzyści turysty.

Wydatki pozostałe, które ponosi Wnioskodawca na rzecz bezpośredniej korzyści turysty to m.in.:

* zatrudnienie instruktora, przewodnika lub rezydenta (umowa zlecenie, własny pracownik, podwykonawca prowadzący własną działalność gospodarczą);

* zakwaterowanie ww. osób;

* wyżywienie ww. osób;

* przelot ww. osób, jeżeli usługa turystyczna jest realizowana poza terytorium Polski;

* ubezpieczenie ww. osób;

* wynajęcie łodzi;

* wynajęcie sprzętu nurkowego.

W uzupełnieniu wniosku (data wpływu 28 kwietnia 2011 r.) Wnioskodawca wskazał, iż:

* osoby zatrudniane jako przewodnicy, instruktorzy lub rezydencji to zarówno osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej niebędące czynnymi podatnikami VAT - zatrudniani na umowę zlecenie, o dzieło, o pracę, jak również osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą będące czynnymi podatnikami VAT wystawiające Wnioskodawcy za wykonaną usługę fakturę VAT;

* wydatki dokumentowane są fakturami VAT, rachunkami, notami, przelewami bankowymi, których nabywcą jest Wnioskodawca jako Spółka - organizator imprezy turystycznej;

* zatrudnia przewodników, instruktorów i rezydentów na umowę o pracę (stali pracownicy) ale również na umowę zlecenie lub o dzieło (pracownicy tymczasowi), a od czasu do czasu Wnioskodawca kupuje usługę również osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą;

* dokumenty jakimi rozlicza się z zatrudnionymi przewodnikami, instruktorami i rezydentami to listy plac, druki delegacji, rachunki do umowy zlecenia/o dzieło lub faktury VAT (w przypadku osoby fizycznej prowadzącej własną działalność gospodarczą).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy prawidłowe jest rozliczanie VAT marży poprzez uznawanie ww. wydatków jako wydatków ponoszonych dla bezpośredniej korzyści turysty tzn. wszystkich wydatków związanych z zatrudnianiem przewodnika, instruktora lub rezydenta wraz z jego zakwaterowaniem, wyżywieniem, przelotem, ubezpieczeniem, jeżeli ww. osoba jest zatrudniona wyłącznie w celu realizacji usługi turystycznej dla danej grupy turystów.

Czy dieta wypłacana przewodnikowi, instruktorowi lub rezydentowi stanowi wydatek, który można uznawać za wydatek dla bezpośredniej korzyści turysty, jeżeli ww. osoba jest zatrudniona wyłącznie w celu realizacji usługi turystycznej dla danej grupy turystów np. polski instruktor nurkowania, który został wynajęty przez Wnioskodawcę do prowadzenia grupy nurków pod wodą i opiekowaniem się ww. grupą nurków.

Czy dodatkowe koszty ponoszone w związku zatrudnianiem ww. osoby np. składki ZUS od umowy zlecenia, mogą być również traktowane jako wydatki ponoszone dla bezpośredniej korzyści turysty.

Zdaniem Wnioskodawcy, wszystkie koszty związane z zatrudnianiem instruktorów, przewodników lub rezydentów należy uznawać za wydatki nabywane dla bezpośredniej korzyści turysty, gdyż ww. osoby są zatrudniane wyłącznie w celu realizacji usługi turystycznej dla danej grupy turystów. Wycieczka nie doszłaby do skutku, gdyby nie pojechał wraz z grupą turystów przewodnik, czy np. osoba prowadząca nurkowania - instruktor lub przewodnik podwodny. Zatem wszystkie koszty związane z zatrudnianiem ww. osób takie jak ich przelot wyżywienie, ewentualne diety, zakwaterowanie, ubezpieczenie, składki ZUS również należy traktować jako wydatki nabywane dla bezpośredniej korzyści turysty, bez względu na sposób zatrudnienia ww. osoby - umowa zlecenie, o dzieło, umowa o pracę, zakup usługi obcej od osoby prowadzącej, w tym zakresie własną działalność gospodarczą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe w zakresie uznania wydatków ponoszonych dla bezpośredniej korzyści turysty związanych z zatrudnianiem przewodnika, instruktora lub rezydenta jako osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą będącej czynnym podatnikiem podatku VAT udokumentowane fakturami VAT, bądź rachunkami, uznaje się za nieprawidłowe w zakresie uznania wydatków ponoszonych dla bezpośredniej korzyści turysty związanych z zatrudnianiem przewodnika, instruktora lub rezydenta jako osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej niebędącej czynnym podatnikiem podatku VAT na umowę zlecenie, umowę o dzieło, umowę o pracę, uznaje się za nieprawidłowe w zakresie uznania diety wypłacanej przewodnikowi, instruktorowi lub rezydentowi oraz uznaje się za nieprawidłowe w zakresie uznania dodatkowych kosztów - składki ZUS ponoszonych w związku z zatrudnianiem przewodników, instruktorów lub rezydentów na umowy zlecenie.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Przepis art. 119 ustawy o podatku od towarów i usług określa szczególną procedurę opodatkowania usług turystyki.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia usług turystki. Jednak przez usługę turystyki należy rozumieć kompleksową usługę świadczoną na rzecz turysty, która obejmuje swym zakresem cząstkowe usługi, bez których dana impreza turystyczna nie mogłaby się odbyć. Takie rozumienie tego pojęcia potwierdza również treść niżej wymienionego przepisu art. 119 ustawy. Zatem za usługi turystyki należy uznać zorganizowane lub indywidualne wyjazdy wypoczynkowe połączone z rekreacją i rozrywką (tzn. kompleksowym programem imprez). Zgodne jest to także z potocznym rozumieniem słowa turystyka - w słowniku języka polskiego "turystyka" to dłuższe lub krótsze wyjazdy wypoczynkowe, połączone zwykle ze zwiedzaniem, uprawianiem sportu, wycieczkami itp. (Słownik języka polskiego, Wydawnictwo PNN Biblioteka Gazety Wyborczej).

W myśl art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2004 r. Nr 223, poz. 2268 z późn. zm.), przez usługi turystyczne należy rozumieć usługi przewodnickie, usługi hotelarskie oraz wszystkie inne usługi świadczone turystom lub odwiedzającym. Natomiast impreza turystyczna to co najmniej dwie usługi turystyczne tworzące jednolity program i objęte wspólną ceną, jeżeli usługi te obejmują nocleg lub trwają ponad 24 godziny albo jeżeli program przewiduje zmianę miejsca pobytu (art. 3 pkt 2). Turysta w myśl ww. ustawy to osoba, która podróżuje do innej miejscowości poza swoim stałym miejscem pobytu na okres nieprzekraczający 12 miesięcy, dla której celem podróży nie jest podjęcie stałej pracy w odwiedzanej miejscowości i która korzysta z noclegu przynajmniej przez jedną noc (art. 3 pkt 9).

Stosownie do postanowień zawartych w art. 119 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5.

Zgodnie z ust. 2 ww. artykułu ustawy, przez marżę, o której mowa w ust. 1, rozumie się różnicę między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi, a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty; przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie.

Chodzi zatem o usługi, które w całości składają się na usługę turystyczną świadczoną przez organizatora turystyki. Użycie w cytowanym przepisie słowa "w szczególności" oznacza, iż jest to katalog otwarty. Konsekwentnie inne usługi stanowiące składnik usługi turystyki również powinny być uwzględnione. Podkreślić przy tym należy, iż czynnikiem wyróżniającym konkretną czynność jako usługę jest przede wszystkim to, że świadczenie tej czynności zmierza do zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego.

Ponieważ ustawa nie określa jednoznacznie jakiego rodzaju usługi są usługami nabywanymi dla bezpośredniej korzyści, to na podstawie przepisu art. 119 ust. 2 ustawy przyjąć należy, iż nabycie tych usług i towarów, które zaspokajają potrzeby i oczekiwania turysty w trakcie korzystania z usługi turystycznej, będzie stanowić element kalkulacyjny do określenia marży.

Na podstawie ust. 3 cytowanego artykułu, przepis ust. 1 stosuje się bez względu na to, kto nabywa usługę turystyki, w przypadku gdy podatnik:

Łączne spełnienie przedmiotowych przesłanek przesądza o obligatoryjności zastosowania szczególnej procedury opodatkowania marżą usług turystyki.

Ponadto treść art. 119 ust. 3a ustawy stanowi, że podatnicy, o których mowa w ust. 3, są obowiązani prowadzić ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3, z uwzględnieniem kwot wydatkowanych na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, oraz posiadać dokumenty, z których wynikają te kwoty.

Przedmiotowa regulacja w sposób kategoryczny zobowiązuje podatników świadczących usługi turystyki do prowadzenia specyficznej dla tego rodzaju działalności ewidencji.

Artykuł 119 ust. 5 ustawy stanowi, że w przypadku gdy przy świadczeniu usługi turystyki podatnik oprócz usług nabywanych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty część świadczeń w ramach tej usługi wykonuje we własnym zakresie, zwanych dalej "usługami własnymi", odrębnie ustala się podstawę opodatkowania dla usług własnych i odrębnie w odniesieniu do usług nabytych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty. W celu określenia podstawy opodatkowania dla usług własnych stosuje się odpowiednio przepisy art. 29.

Natomiast w myśl ust. 6 tego artykułu, w przypadkach, o których mowa w ust. 5, podatnik obowiązany jest do wykazania w prowadzonej ewidencji, jaka część należności za usługę przypada na usługi nabyte od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, a jaka na usługi własne.

Zauważyć należy, że podstawowym kryterium zasadności zastosowania specjalnych zasad opodatkowania marży, jest uznanie całego pakietu świadczeń za jedną usługę turystyki. Usługa turystyki jest kompleksową usługą, realizowaną przez podatnika, obejmującą swym zakresem różne usługi składowe świadczone dla bezpośredniej korzyści turysty, bez których dana impreza turystyczna nie mogłaby się odbyć, przy czym muszą one być nabywane od innych podatników.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca świadczy usługi turystyczne. Strona sprzedaje usługi turystyczne zarówno w kraju jak i za granicą, jako całą imprezę (transport, zakwaterowanie, wyżywienie, inne usługi, w tym nurkowanie rekreacyjne), które rozlicza jako usługi turystyczne, zgodnie z art. 119 ustawy. W celu realizacji imprezy Wnioskodawca ponosi wydatki na rzecz bezpośredniej korzyści turysty. Wydatki pozostałe, które ponosi Wnioskodawca dla bezpośredniej korzyści turysty to m.in.: zatrudnienie instruktora, przewodnika lub rezydenta (umowa zlecenie, własny pracownik, podwykonawca prowadzący własną działalność gospodarczą), zakwaterowanie tych osób, wyżywienie ww. osób, przelot instruktora, przewodnika lub rezydenta, jeżeli usługa turystyczna jest realizowana poza terytorium Polski, ubezpieczenie tych osób, wynajęcie łodzi, wynajęcie sprzętu nurkowego. Osoby zatrudniane przez Wnioskodawcę jako przewodnicy, instruktorzy lub rezydenci to zarówno osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej niebędące czynnymi podatnikami VAT - zatrudniani na umowę zlecenie, umowę o dzieło (pracownicy tymczasowi), umowę o pracę (stali pracownicy), jak również osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą będące czynnymi podatnikami VAT wystawiające Wnioskodawcy za wykonaną usługę fakturę VAT. Wnioskodawca wskazał, iż wydatki dokumentowane są fakturami VAT, rachunkami, notami, przelewami bankowymi, których nabywcą jest Wnioskodawca jako Spółka - organizator imprezy turystycznej. Wnioskodawca rozlicza się z zatrudnionymi przewodnikami, instruktorami i rezydentami na podstawie dokumentów takich jak - listy plac, druki delegacji, rachunki do umowy zlecenia/o dzieło lub faktury VAT (w przypadku osoby fizycznej prowadzącej własną działalność gospodarczą).

Zatem, mając na uwadze powołane wyżej przepisy, w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego, uznanie wydatków jako wydatków ponoszonych dla bezpośredniej korzyści turysty tzn. wszystkich wydatków związanych z zatrudnianiem przewodnika, instruktora lub rezydenta wraz z jego zakwaterowaniem, wyżywieniem, przelotem, ubezpieczeniem zatrudnianych przez Wnioskodawcę jako osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą będące czynnymi podatnikami podatku VAT, należy uznać za prawidłowe. Bowiem usługi turystyczne można zaliczyć do usług dla bezpośredniej korzyści turysty w przypadku kiedy są nabywane od podatnika podatku VAT zarówno zarejestrowanego jako podatnika VAT czynnego jak i zwolnionego podmiotowo od tego podatku. Zatem, jeśli Wnioskodawca nabywa usługę przewodnika, instruktora lub rezydenta z jego zakwaterowaniem, wyżywieniem, przelotem, ubezpieczeniem od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, to taką usługę turystyczną należy uznać za usługę dla bezpośredniej korzyści turysty.

Zgodnie z art. 119 ust. 2 ustawy przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie.

Wobec tego nabywane przez Wnioskodawcę usługi od podatnika podatku VAT, należy uznać za jedna usługę turystyki. W związku z powyższym są to wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę dla bezpośredniej korzyści turysty.

Reasumując, odnosząc przedstawiony we wniosku stan faktyczny do powołanych norm prawnych należy stwierdzić, iż nabywane przez Wnioskodawcę od innych podatników usługi - można zaliczyć do usług nabywanych dla bezpośredniej korzyści turysty, jako stanowiące składnik świadczonej usługi turystycznej, a tym samym uwzględnić przy ustalaniu podstawy opodatkowania według szczególnej procedury rozliczania podatku od towarów i usług.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Definicję podatnika zawiera art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług. Z treści art. 15 ust. 1 powołanej ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na mocy art. 15 ust. 3 ustawy, za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności:

W art. 13 pkt 8 powołanej w powyższym przepisie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wymieniono przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

Z powołanych przepisów prawa podatkowego wynika, że usługi przewodnika, instruktora lub rezydenta jako stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, można zaliczyć do usług nabywanych dla bezpośredniej korzyści turysty wyłącznie wtedy, gdy jak to wynika z art. 119 ust. 3 pkt 3 ustawy, są nabywane od innych podatników i będą spełniały warunki pozwalające na zaliczenie ich do samodzielnej działalności gospodarczej.

W przedstawionym we wniosku opisie stanu faktycznego Wnioskodawca wskazał, iż świadczy usługi turystyczne i w ramach tej działalności nabywa usługi przewodników, instruktorów lub rezydentów od innych podatników, jak również od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej zatrudnionych na podstawie umów zlecenia, umów o dzieło, umów o pracę.

Zgodnie z art. 11a ust. 1 ustawy z dnia z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2004 r. Nr 223, poz. 2268 z późn. zm.), organizator turystyki odpowiada za niewykonanie lub nienależyte wykonanie umowy o świadczenie usług turystycznych, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest spowodowane wyłącznie:

W myśl ust. 2 powołanej ustawy, wyłączenie odpowiedzialności za niewykonanie lub nienależyte wykonanie umowy, w przypadkach wymienionych w ust. 1, nie zwalnia organizatora turystyki od obowiązku udzielenia w czasie trwania imprezy turystycznej pomocy poszkodowanemu klientowi.

W świetle powołanych wyżej przepisów, w odniesieniu do opisanej we wniosku indywidualnej sprawy Podatnika, należy stwierdzić, że uznawanie wydatków jako wydatków ponoszonych dla bezpośredniej korzyści turysty tzn. wszystkich wydatków związanych z zatrudnianiem przewodnika, instruktora lub rezydenta wraz z jego zakwaterowaniem, wyżywieniem, przelotem, ubezpieczeniem zatrudnianych na umowę zlecenie, umowę o dzieło, o pracę nie można zaliczyć do usług nabywanych dla bezpośredniej korzyści turysty, bowiem nie są wykonywane przez podatników a odpowiedzialność wobec osób trzecich ponosi Wnioskodawca.

Natomiast wypłacana dieta oraz ponoszone koszty (jak wskazał Wnioskodawca) w związku z zatrudnianiem przewodników, instruktorów i rezydentów - składka ZUS, zgodnie z art. 119 ust. 2 ustawy przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie. W tym przepisie ustawodawca wymienił w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie, zatem jest to katalog otwarty. Z uwagi na to, iż diety oraz składki ZUS nie stanowią wynagrodzenia za świadczenie usług nie można zaliczyć ich do tych składników. Diety jak również składki ZUS są to ponoszone przez Wnioskodawcę koszty w ramach prowadzonej działalności.

Zatem, uznanie wydatków związanych z zatrudnianiem przewodnika, instruktora lub rezydenta wraz z jego zakwaterowaniem, wyżywieniem, przelotem, ubezpieczeniem dietą oraz składkami ZUS zatrudnianego na umowę zlecenie, umowę o dzieło, umowę o pracę nie jest usługą świadczoną przez innego podatnika.

W związku z powyższym kosztów z tytułu zatrudnienia przewodnika, instruktora czy rezydenta nie uwzględnia się przy rozliczaniu marży.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.