IPPP2/443-162/13-2/BH - Możliwość uznania planowanej sprzedaży obiektu za sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa w ujęciu ustawy o podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 18 lutego 2013 r. (data wpływu 21 lutego 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania planowanej sprzedaży obiektu za sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa - jest nieprawidłowe.

W dniu 21 lutego 2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania planowanej sprzedaży obiektu za sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą. Od 2 maja 1989 r. na przełomie lat Wnioskodawca prowadził różne rodzaje działalności, posiada koncesję na prowadzenie transportu międzynarodowego i handel paliwami, obecnie na wytwarzanie energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych.

Firma Wnioskodawcy składa się z dwóch farm wiatrowych znajdujących się w różnych województwach i miejscowościach oznaczonych jako A II i A III oraz oznaczonej hali jako obiekt handlowo-usługowy w S.

Halę tę Wnioskodawca kupił w dniu 31 maja 2011 r. od syndyka masy upadłościowej upadłego przedsiębiorstwa na podstawie faktury VAT, w której syndyk zastosował stawkę podatku zw. (zwolnienie z podatku od towarów i usług), oraz aktem notarialnym.

Obiekt ten składa się z działki o powierzchni 0,2562 ha, na której stoi hala o powierzchni 536 m² i portiernia 9,3 m². Obiekt jest ogrodzony i częściowo utwardzony, doprowadzone są media w postaci energii elektrycznej, gazu ziemnego, wody. Obiekt posiada dwa wjazdy z bocznej uliczki.

Przez około 18 lat była tam hurtownia budowlana a teraz najemca miał sklep odzieżowy.

W obiekcie tym po dokonaniu małego remontu Wnioskodawca zamierzał prowadzić działalność handlową lecz tego planu nie zrealizował. Po kilku miesiącach Wnioskodawca wynajął obiekt innej firmie i przez 7 miesięcy wystawiał faktury VAT za wynajem tego obiektu. Firma ta zrezygnowała z najmu i w obecnej sytuacji Wnioskodawcy pozostaje sprzedać obiekt.

Do 2009 r. Wnioskodawca prowadził pełną księgowość a od 2009 książkę przychodów i rozchodów. Wnioskodawca jest podatnikiem VAT od początku istnienia tego podatku.

Księgowość prowadzona jest przez biuro rachunkowe w następujący sposób: do danego oznaczonego obiektu Wnioskodawca klasyfikuje dokumenty wg miejsca prowadzenia działalności.

Do każdego obiektu Wnioskodawca wystawia oddzielnie fakturę odnośnie sprzedaży jak i otrzymuje oddzielne koszty, amortyzuje też te obiekty ale deklarację do urzędu skarbowego składa jedną. Posiada także jeden rachunek firmowy. Biuro księguje również tzw. koszty wspólne, do których zalicza się ZUS Wnioskodawcy, prowadzenie rachunku firmowego, telefon firmowy, samochód firmowy, koszty biura rachunkowego.

Koszty te Wnioskodawca dzieli równo na trzy obiekty. Nie zatrudnia pracowników, w przypadku jakiś problemów zatrudnia zewnętrzne firmy, które wystawiają fakturę VAT do danego obiektu. Nie posiada żadnego kredytu ani leasingu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy oznaczony obiekt handlowo-usługowy w S. można zaliczyć jako zorganizowaną cześć przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisu art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług i sprzedać go na podstawie art. 6 pkt 1 z inną niż 23% stawką VAT. Ewentualnie Wnioskodawca wnosi o wskazanie innych przepisów.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wnioskodawca uważa, iż spełnia te wymogi. Dowodem na to może być fakt, że gdy Wnioskodawca obiekt ten wynajął to dobrze spełniał on swoją funkcję w realizacji innych określonych zadań gospodarczych i mógł samodzielnie funkcjonować.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Zgodnie z art. 2 pkt 27e, dla celów stosowania ustawy przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych). Elementami zespołu składników materialnych i niematerialnych, stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinny być w szczególności aktywa trwałe, obrotowe, a także czynnik ludzki, czyli kadra pracownicza. Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość - obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona - obiektywnie oceniając - posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Podsumowując, zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest nie tylko wyodrębniona organizacyjnie, ale również posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 1989 r. W trakcie tej działalności Wnioskodawca posiadał koncesję na prowadzenie transportu międzynarodowego i handel paliwami a obecnie na wytwarzanie energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych. Wnioskodawca posiada dwie farmy wiatrowe w rożnych lokalizacjach jak również obiekt handlowo-usługowy. Początkowo Wnioskodawca wykorzystywał przedmiotowy obiekt do celów własnej działalności handlowej a następnie przez okres kilku miesięcy wynajmował innemu podmiotowi. Obecnie Wnioskodawca zamierza obiekt ten sprzedać.

Odnosząc powołane wcześniej przepisy do opisanego zdarzenia przyszłego stwierdzić trzeba, że pojęcie zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie może obejmować dowolnej części danego przedsiębiorstwa, lecz tylko tę część, która spełnia wszystkie kryteria wskazane w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT. Zorganizowana część przedsiębiorstwa oznacza organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Z opisanego zdarzenia nie wynika, aby przedmiot transakcji stanowił organizacyjnie wyodrębnioną część przedsiębiorstwa, o której mowa w ww. przepisie, w szczególności jako dział, wydział, oddział w strukturze organizacyjnej Firmy Wnioskodawcy. Ponadto w przypadku transakcji dokonywanej przez Wnioskodawcę nie można mówić o zespole składników materialnych i niematerialnych. Przedmiotem sprzedaży jest bowiem jedynie nieruchomość zabudowana budynkiem hali i portiernią.

A zatem, w zdarzeniu przyszłym opisanym we wniosku, do sprzedaży Nieruchomości nie będzie mieć zastosowania art. 6 pkt 1 ustawy. Sprzedaż Nieruchomości nie będzie stanowić zorganizowanej jego części, ze względu na niespełnienie przesłanek zawartych w art. 2 pkt 27e ustawy. Nie można twierdzić, iż sprzedawana nieruchomość jest przeznaczona do realizacji określonych zadań, bowiem w chwili obecnej nie służy ona Wnioskodawcy do prowadzenia jakiejkolwiek działalności gospodarczej. Jak sam Wnioskodawca wskazał, obiekt będący przedmiotem planowanej sprzedaży był przez Wnioskodawcę wynajmowany innemu podmiotowi, który po kilku miesiącach zrezygnował z najmu. Obecnie Wnioskodawca planuje sprzedać tę nieruchomość.

Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, że sprzedaż przedmiotowego obiektu podlega regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 146a pkt 1 ustawy od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku wynosi 23%.

Ustawa o VAT w art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a przewiduje zwolnienia od podatku dla dostawy budynków, budowli i ich części. Zwolnienia te mają zastosowanie po spełnieniu warunków wskazanych w tych przepisach.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Definicja pierwszego zasiedlenia, o której mowa powyżej została zawarta w art. 2 pkt 14 ustawy. Przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat. (art. 43 ust. 7a ustawy)

Ponadto, w świetle ust. 10 ww. artykułu 43, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

W myśl art. 43 ust. 11 ustawy, oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

Należy zauważyć, że w przepisach wskazujących na możliwość zastosowania zwolnienia od podatku ustawodawca odnosi się do poszczególnych budynków, budowli lub ich części. Zatem istotnym jest przeanalizowanie warunków zawartych w ww. przepisach odrębnie w stosunku do poszczególnych budynków i budowli znajdujących się na działce. Ponadto, definicja pierwszego zasiedlenia, zawarta w cyt. wcześniej art. 2 pkt 14 lit. b ustawy odnosi się do oddania do użytkowania danego budynku, budowli lub ich części, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej. Istotna zatem jest wielkość dokonywanych remontów w danym budynku lub budowli.

Natomiast do sprzedaży gruntu, na którym posadowione są budynki i budowle zastosowanie znajduje art. 29 ust. 5 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków, budowli trwale z gruntem, związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Powyższe oznacza, że w sytuacji gdy budynek lub budowla posadowiona na danym gruncie korzysta ze zwolnienia od podatku wówczas do sprzedaży gruntu również należy zastosować zwolnienie.

Z wniosku wynika, że obiekt handlowo-usługowy został nabyty przez Wnioskodawcę w dniu 31 maja 2011 r. Sprzedaż obiektu została potwierdzona fakturą VAT, w której wykazano zwolnienie od podatku. Obiekt obejmuje działkę, budynek hali oraz portiernię. Wnioskodawca wskazuje, że po nabyciu dokonywał w obiekcie małego remontu, a następnie obiekt został wynajęty innej firmie. Zatem, w przypadku gdy wydatki na remont poszczególnych budynków (hala i portiernia) i budowli (ogrodzenie) wyniosły mniej niż 30% ich wartości początkowej należy stwierdzić, że planowana sprzedaż będzie korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, z możliwością opodatkowania transakcji po spełnieniu warunków wskazanych w art. 43 ust. 10 i ust. 11 ustawy.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy wskazujące, że sprzedaż obiektu spełnia warunki zawarte w art. 6 pkt 1 ustawy, jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.