IPPP2/443-156/11-4/KOM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 7 lutego 2011 r. (data wpływu 8 lutego 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 14 kwietnia 2011 r. (data wpływu 15 kwietnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia czy z tytułu sprzedaży nieruchomości Wnioskodawczyni nie będzie podatnikiem podatku VAT - jest prawidłowe.

W dniu 8 lutego 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia czy z tytułu sprzedaży nieruchomości Wnioskodawczyni nie będzie podatnikiem podatku VAT.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 14 kwietnia 2011 r. (data wpływu 15 kwietnia 2011 r., data nadania 14 kwietnia 2011 r.), stanowiącym odpowiedź na wezwanie tut. Organu z dnia 5 kwietnia 2011 r. znak IPPP2/443-156/11-2/KOM (skutecznie doręczonym w dniu 12 kwietnia 2011 r.). Wniosek został uzupełniony w terminie ustawowym.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni wraz z dziećmi - są współwłaścicielami nieruchomości gruntowej o powierzchni około 7000 m² we wsi O. gmina M. Grunt został nabyty przez Wnioskodawczynię (i jej męża - na zasadzie wspólności majątkowej małżeńskiej) w trybie ustawy z dnia 26 października 1971 r. o uregulowaniu własności gospodarstw rolnych, zaś na mocy postanowienia Sądu Rejonowego z 4 marca 1999 r. dzieci Wnioskodawczyni nabyły udział we własności przedmiotowej nieruchomości w drodze spadkobrania po swym ojcu, a mężu Wnioskodawczyni.

W roku 2010 r. dokonano podziału przedmiotowej nieruchomości, w wyniku którego powstało 6 działek budowlanych o pow. ok. 900 m² każda i dodatkowo droga dojazdowa. Podział miał na celu szybsze zbycie nieruchomości jako całości. W chwili obecnej działki są wystawione na sprzedaż. Z uwagi na rozdrobnienie nieruchomości, sprzedaż może nie nastąpić jako sprzedaż jednorazowa, może być wykonana w sposób wielokrotny (częstotliwy).Wnioskodawczyni (podobnie jak dzieci) nie prowadzi działalności gospodarczej. Dla nieruchomości została wydana decyzja o warunkach zabudowy - do celów zabudowy domkami jednorodzinnymi.

Przedmiotowe działki, od momentu ich otrzymania w spadku nie były w żaden sposób wykorzystywane. Były na nich jedynie prowadzone prace polegające na oraniu gruntu i porządkowaniu działek, w szczególności likwidacja chwastów i wycinanie drzewek samosiejek. Działki o których mowa we wniosku nie były i nie są przedmiotem umów najmu, dzierżawy lub umów o podobnym charakterze.

Wnioskodawczyni nie prowadziła i nie prowadzi działalności rolniczej i nie posiada statusu rolnika ryczałtowego.

Wnioskodawczyni nie prowadziła również sprzedaży produktów rolnych z własnej działalności rolniczej z wykorzystaniem wskazanych we wniosku gruntów.

W uzupełnieniu podano, że działka gruntowa nabyta została przez Wnioskodawczynię wraz z mężem z uwagi na prowadzenie przez nich w latach siedemdziesiątych i początku lat osiemdziesiątych gospodarstwa rolnego. Pod koniec lat osiemdziesiątych gospodarstwo to zostało faktycznie zlikwidowane, zaś nieruchomość gruntowa wykorzystywana była odtąd jako działka rekreacyjna. Zyski z planowanej sprzedaży nieruchomości zostaną wykorzystane na zaspakajanie bieżących potrzeb.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy prawidłowym jest stanowisko, że w świetle stanu faktycznego przedstawionego powyżej oraz brzmienia art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. Wnioskodawczyni nie może być uznana za podatnika podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmioty pozyskujące zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zdaniem Wnioskodawczyni podział gruntu na kilka działek budowlanych i następnie ich sprzedaż z zaznaczeniem zamiaru sprzedaży wszystkich działek nie powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tak w przypadku sprzedaży nieruchomości jako jednej całości jak również w przypadku rozdrobnienia nieruchomości i sprzedaży tych nieruchomości powstałych z podziału całej nieruchomości.

Przepisy art. 15 ustawy powinny być bowiem rozumiane w ten sposób, że warunkiem koniecznym uznania, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług jest ustalenie, że działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub jako osoba wykonująca wolny zawód. Ani formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego ani też okoliczności, że dana czynność została bądź zostanie wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności podatkiem od towarów i usług. Podobne stanowisko zaprezentował Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 29 października 2007 r. (sygn. akt I FPS 3/07, ONSA i WSA 2008/1/8), jak również w wyroku z dnia 24 kwietnia 2007 r. (sygn. akt I FSK 603/06, Lex nr 261626). Naczelny Sąd Administracyjny wskazał również, iż warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie:

* po pierwsze - dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,

* po drugie - czynność wykonana była przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem VAT. Nadto tenże Sąd sprecyzował, iż co do zasady, warunkiem uznania danej osoby za podatnika jest jej stałe zaangażowanie w prowadzoną działalność gospodarczą. Tym samym zdaje się uzasadnione twierdzenie, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług osoba fizyczna zaangażowana sporadycznie w dostawę towaru.

Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że dla uzyskania statusu podatnika podatku od towarów i usług nie jest wystarczający sam zamiar dokonywania określonych czynności w sposób częstotliwy.

Z brzmienia art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług wynika bowiem nader wyraźnie, że warunkiem niezbędnym do uznania danego podmiotu za podatnika podatku od towarów i usług jest ustalenie, że działa on w sposób niezależny jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik, czy wykonujący wolny zawód. Innymi słowy, jeśli dana czynność wykonana została poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika czy wykonującego wolny zawód, to w świetle ustawy o podatku od towarów i usług, podmiot taki nie może być uznany za podatnika tegoż podatku i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo (ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy), czy też wielokrotnie.

Potwierdzeniem powyższego stanowiska jest pogląd wyrażony w orzeczeniu Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, który w wyroku z dnia 6 września 2006 r. (sygn. akt I SA/Wr 1254/05, Lex nr 206595) skonstatował, że okoliczność, iż podmiot wykonuje czynności wymienione w art. 5 ustawy z 2004 r. o podatku od towarów i usług (m.in. odpłatną dostawę towarów) nie jest wystarczającą przesłanką do ich opodatkowania podatkiem od towarów i usług, bowiem musi działać w charakterze podatnika, a zatem podmiotu wykonującego samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2.

Taka właśnie sytuacja zachodzi w przypadku sprzedaży przez daną osobę jej majątku prywatnego. Majątek taki, w przedmiotowym stanie faktycznym, nabyty został bowiem na własne potrzeby Wnioskodawczyni z mocy ustawy, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej, a zatem jego sprzedaż zarówno w całości jak i w częściach jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może zostać uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika podatku od towarów i usług.

Podkreślenia przy tym wymaga, że zwłaszcza w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Nie można bowiem pomijać, iż pod pojęciem "handel" należy rozumieć dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży.

Okolicznością przesądzającą objęcie przedmiotowego zdarzenia podatkiem od towarów i usług nie może być również sam fakt podziału gruntu na odrębne działki.

W konsekwencji powyższego, zdaniem Wnioskodawczyni przeprowadzona powyżej analiza daje podstawy do uznania, że tylko taka aktywność handlowa podmiotu, czyni go podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług, która przybiera postać zawodową, czyli w konsekwencji zorganizowaną.

Sama sprzedaż kilku działek budowlanych lub przeznaczonych pod zabudowę, wskazująca jednocześnie na ograniczony ilościowo zakres realizacji tej sprzedaży, a tym samym jej okazjonalność, a nie zamiar częstotliwego realizowania takiej działalności, nie może być kwalifikowana jako prowadzenie handlowej działalności w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Mając powyższe na uwadze, Wnioskodawczyni uważa, że w świetle stanu faktycznego przedstawionego powyżej oraz brzmienia art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. Wnioskodawczyni nie może być uznana za podatnika podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Ustawodawca przez towary rozumie rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 cyt. ustawy.

W myśl art. 7 ust. 1 cyt. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 cyt. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 cyt. ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT również osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, które dokonują dostawy, czy też świadczą usługi stają się podatnikami podatku VAT, jeżeli okoliczności towarzyszące wykonaniu czynności wskazują na zamiar wykonywania tych czynności w sposób częstotliwy. Ponieważ ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia "zamiar" i nie precyzuje pojęcia "częstotliwości", dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo - prawne, było dokonywanie jej wielokrotnie (nie jednorazowo). Z ogólnie przyjętej definicji "zamiaru" wynika, że jest to projekt, plan czy intencja zrealizowania czegoś. Zatem istotą zamiaru są intencje, jakie przyświecają dokonywanym czynnościom, jak i cel, który dana osoba ma osiągnąć dokonując danej czynności. Przez zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje okres wykonywania czynności (rok, dwa, czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności lub zamiar powtarzalności.

Dostawa gruntów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy czynności tej można przypisać znamiona działalności gospodarczej prowadzonej z zamiarem wykonywania jej w sposób częstotliwy.

W przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony musi być już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Na gruncie powyższego unormowania, dla przypisania danemu podmiotowi statusu podatnika podatku od towarów i usług, tj. działania w charakterze handlowca, nie jest wystarczające ustalenie i ocena okoliczności związanych z samą sprzedażą, lecz konieczne jest również ustalenie i ocena okoliczności towarzyszących nabyciu towarów, a zwłaszcza, ustalenie czy zostały one nabyte w celu ich odsprzedaży, czy na potrzeby własne. Nie jest bowiem działalnością handlową, a zatem i gospodarczą w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, sprzedaż, czy wyprzedaż majątku osobistego, który został nabyty na własne potrzeby, a nie w celu jego odsprzedaży. Z wykładni językowej wynika, że ustawodawca uzależnił opodatkowanie sprzedaży gruntu od celu jego nabycia, tj. odsprzedaży.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej przeznaczonej pod zabudowę, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. W przedmiotowej sprawie okoliczności będące przyczyną transakcji sprzedaży nieruchomości gruntowej, nie wskazują, iż miałyby być one czynione w ramach działalności gospodarczej.

Jak wynika z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, Wnioskodawczyni nabyła w latach siedemdziesiątych wraz z mężem (wspólnota majątkowa małżeńska) przedmiotową nieruchomość o pow. ok.7000 m², w celu prowadzenia gospodarstwa rolnego. Gospodarstwo to zostało jednak formalnie zlikwidowane pod koniec lat osiemdziesiątych. Od tego czasu przedmiotowa nieruchomość była wykorzystywana do celów rekreacyjnych. Po śmierci męża Wnioskodawczyni nabyła dodatkowo, w drodze spadkobrania, kolejny udział we własności przedmiotowej nieruchomości. W roku 2010 dokonano podziału przedmiotowej nieruchomości, w wyniku którego powstało 6 działek budowlanych o pow. ok. 900 m² każda i dodatkowo droga dojazdowa. Przedmiotowe działki, od momentu ich otrzymania w spadku nie były w żaden sposób wykorzystywane. Były na nich jedynie prowadzone prace polegające na oraniu gruntu i porządkowaniu działek, w szczególności likwidacja chwastów i wycinanie drzewek samosiejek. Działki, o których mowa we wniosku, nie były i nie są przedmiotem umów najmu, dzierżawy lub umów o podobnym charakterze.

Wnioskodawczyni nie prowadziła i nie prowadzi działalności rolniczej i nie posiada statusu rolnika ryczałtowego. Wnioskodawczyni nie prowadziła również sprzedaży produktów rolnych z własnej działalności rolniczej z wykorzystaniem wskazanych we wniosku gruntów.

Dla nieruchomości została wydana decyzja o warunkach zabudowy - do celów zabudowy domkami jednorodzinnymi, ale w momencie sprzedaży wydzielone działki będą niezabudowane.

Środki uzyskane ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawczyni przeznaczy na cele osobiste, na zaspokojenie bieżących potrzeb.

Mając na uwadze powyższe, planowaną sprzedaż przedmiotowej nieruchomości (jak też powstałych z jej podziału działek) należy uznać za dokonaną z majątku osobistego, a tym samym za niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż Wnioskodawczyni nie można w tym zakresie uznać za podatnika podatku VAT, a okolicznościom dokonania okazjonalnej transakcji zbycia gruntu nie można przypisać znamion działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni sprzedając grunt będzie korzystać z przysługującego jej prawa do rozporządzenia własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, a zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tak więc, stwierdzić należy, iż Wnioskodawczyni w sytuacji przedstawionej we wniosku nie działała w charakterze podatnika VAT i z tego względu uznano stanowisko Wnioskodawczyni za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy przedstawionego zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczyć należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Nadmienia się, iż zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, na pisemny wniosek zainteresowanego i w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną) wydaje Minister właściwy do spraw finansów publicznych. W związku z powyższym niniejsza interpretacja indywidualna odnosi się jednie do Wnioskodawczyni.

Natomiast, jeżeli dzieci Wnioskodawczyni zainteresowane są otrzymaniem interpretacji indywidualnej obowiązane są do złożenia odrębnego wniosku i przedstawienia odpowiedniego dla niego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), zapytania i własnego stanowiska w sprawie oraz wniesienia odrębnej opłaty.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.