IPPP2/443-1393/08-2/BM - Opodatkowanie otrzymanej pomocy restrukturyzacyjnej oraz obniżenie podatku należnego o podatek naliczony od zakupów finansowanych z środków przyznanych w ramach tej pomocy.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 8 września 2008 r. (data wpływu 15 września 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania otrzymanej pomocy restrukturyzacyjnej oraz obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od zakupów finansowanych z środków przyznanych w ramach tej pomocy - jest prawidłowe.

W dniu 15 września 2008 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania otrzymanej pomocy restrukturyzacyjnej oraz obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od zakupów finansowanych z środków przyznanych w ramach tej pomocy.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie wytwarzania cukru dla odbiorców detalicznych oraz klientów przemysłowych. Spółka należy do Grupy......w Polsce, w której skład wchodzi także X. Wnioskodawca posiada zakład produkcyjny w x, który został przeznaczony do opisanych poniżej działań restrukturyzacyjnych. Warto przy tym zaznaczyć, że część składników majątkowych używanych w zakładzie w x jest własnością Spółki, jednakże budynki i budowle, w których znajdują się urządzenia produkcyjne (m.in. linia produkcyjna służąca do produkcji cukru) są przez Spółkę dzierżawione i nie stanowią własności Spółki. W ramach planowanych działań restrukturyzacyjnych część dzierżawionych przez Spółkę budynków i budowli ma podlegać likwidacji, na co pisemną zgodę na zapytanie Agencji Rynku Rolnego wydał wydzierżawiający.

Polski rynek produkcji cukru stanowi część wspólnotowego rynku produkcji cukru i podlega ścisłej regulacji wyznaczanej przez prawo europejskie dotyczące polityki rolnej. Na terenie Unii Europejskiej wprowadzone zostały określone regulacje gwarantujące odpowiedni poziom cen buraków cukrowych nabywanych przez producentów cukru. Ich celem jest zabezpieczenie interesów unijnych rolników poprzez zagwarantowanie im określonej ceny minimalnej buraków cukrowych.

Przepisy regulujące zasady funkcjonowania wspólnotowego rynku produkcji cukru zostały zawarte w Rozporządzeniu Rady Europejskiej nr 318/2006 z dnia 20 lutego 2006 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru.

W świetle przepisów przywołanego rozporządzenia, produkcja cukru na terytorium Unii Europejskiej jest produkcją ściśle regulowaną, dla której ustanowione zostały następujące zasady:

Z uwagi na problemy strukturalne stanowiące poważne zagrożenie konkurencyjności w sektorze cukru, Unia Europejska zainicjowała wspólnotowego przemysłu cukrowniczego. W ramach tego procesu, na podstawie Rozporządzenia Rady (WE) nr 320/2006 w związku z Rozporządzeniem Komisji (WE) nr 968/2006, producentom cukru, którzy zdecydowali się na zrzeczenie się części kwoty produkcji cukru, przyznawana jest pomoc restrukturyzacyjna z Tymczasowego Funduszu Restrukturyzacji w ramach Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (dalej: EFRG). Zgodnie z art. 3 ust. 1 Rozporządzenia 320/2006, przedsiębiorstwo produkujące cukier ma prawo do otrzymania określonej kwoty pomocy restrukturyzacyjnej przypadającej na tonę kwoty cukrowej, pod warunkiem, że przedsiębiorstwo to w ciągu jednego roku gospodarczego:

Wysokość pomocy została określona w art. 3 ust. 5 Rozporządzenia 320/2006 i zależy od ilości ton kwoty cukrowej, której zrzeka się producent. Dodatkowo pomoc jest odpowiednio podwyższona, gdy producent cukru zobowiąże się do częściowego, bądź do całkowitego demontażu urządzeń służących do produkcji cukru.

Przyznanie pomocy restrukturyzacyjnej odbywa się na wniosek uprawnionego przedsiębiorcy. W Polsce organem rozpatrującym wnioski producentów cukru o przyznanie pomocy jest, na mocy art. 33 ust. 1 pkt 4 ustawy o Agencji Rynku Rolnego, Agencja Rynku Rolnego (dalej: ARR). Wniosek o przyznanie pomocy restrukturyzacyjnej powinien zawierać m.in.:

Decyzje w sprawie przyznania pomocy poszczególnym przedsiębiorcom podejmowane są do końca lutego poprzedzającego rok gospodarczy. Zgodnie z art. 11 Rozporządzenia 968/2006, po przyznaniu pomocy restrukturyzacyjnej wnioskodawca jest zobowiązany do wykonania wszystkich działań określonych w zaakceptowanym planie restrukturyzacji oraz do przestrzegania zobowiązań zawartych we wniosku o pomoc restrukturyzacyjną. Jakiekolwiek zmiany w zaakceptowanym planie restrukturyzacji wymagają uzgodnienia z ARR na podstawie wniosku danego przedsiębiorstwa. W razie niewywiązania się przez producenta cukru z przyjętych zobowiązań pomoc restrukturyzacyjna może zostać przez ARR zmniejszona lub nawet cofnięta (przed jej przyznaniem lub w trakcie - łącznie z koniecznością zwrotu kwot już otrzymanych wraz z odsetkami).

Dodatkowo należy podkreślić, że ani powoływane wyżej przepisy unijne, ani ustawa o ARR nie determinują sposobu wydatkowania przez producentów cukru środków otrzymanych w ramach pomocy restrukturyzacyjnej. W szczególności, ani ARR, ani żadne inne organy nie zostały upoważnione do kontroli beneficjentów pomocy w zakresie faktycznego wykorzystania środków pomocowych. Otrzymujący pomoc restrukturyzacyjną jest rozliczany jedynie z realizacji harmonogramu restrukturyzacji (uzgodnionego i zaakceptowanego przez ARR), a nie z kwot wydatkowanych z uzyskanych środków. Jak wskazano wyżej, wielkość pomocy ustalana jest jedynie na podstawie ilości ton kwoty cukrowej, której zrzeka się producent cukru oraz podjętego zobowiązania do powstrzymania się od wykorzystywania określonych urządzeń produkcyjnych lub ich częściowego lub całkowitego demontażu I w żaden sposób nie wpływa na nią wysokość wydatków planowanych bądź rzeczywiście poniesionych przez producenta w ramach restrukturyzacji. Nawet jeśli kwota wydatków rzeczywistych będzie inna od planowanej, wnioskujący nie otrzyma dodatkowych środków (jeśli faktyczne wydatki przewyższyły plan), ani też nie będzie zobowiązany do zwrotu różnicy (jeśli wydatki rzeczywiste byłyby niższe od planowanych).

Przyznana pomoc restrukturyzacyjna jest wypłacana zgodnie z harmonogramem wypłat, przy czym wpłaty są dokonywane w trakcie procesu restrukturyzacji (płatności nie są dokonywane z góry z przeznaczeniem na finansowanie prac, a ich wypłata nie jest zależna od stopnia zaawansowania prac po stronie producenta cukru).

W ramach procesu restrukturyzacji przemysłu cukrowniczego w Polsce, w dniu 31 stycznia 2008 r. oraz 31 marca 2008 r. Wnioskodawca złożył do ARR wnioski o przyznanie pomocy restrukturyzacyjnej na rok gospodarczy 2008/2009 w łącznej wysokości 6.691.146,25 EUR (kwota ta nie obejmuje pomocy restrukturyzacyjnej dla plantatorów). We wniosku tym Wnioskodawca zrzekł się części kwoty produkcyjnej w ilości 10.705.384 ton oraz zobowiązał się, że do końca września 2010 r. dokona:

Harmonogram rozbiórki budynków i budowli oraz demontażu i likwidacji tych urządzeń przez Spółkę został przedstawiony i zaakceptowany przez ARR w Planie Restrukturyzacji stanowiącym załącznik do wniosku o udzielnie pomocy restrukturyzacyjnej.

Wniosek Spółki został przez ARR zaakceptowany, w związku z czym Strona powinna otrzymać pomoc restrukturyzacyjną o którą się ubiegała. Należy przy tym wskazać, że ze względów biznesowych wniosek ten może jeszcze ulegać zmianie co do zakresu składników majątkowych, które mają zostać zlikwidowane (przy czym każdorazowa zmiana wniosku wymaga akceptacji ARR).

Zgodnie z umową na realizację planu restrukturyzacji zawartą z ARR pomoc będzie otrzymana przez Spółkę w przyszłości w dwóch częściach:

Za ostateczny termin dla rozliczenia całego procesu restrukturyzacji przyjęto dzień 30 września 2010 r.

Jeżeli w razie kontroli ze strony ARR okazałoby się, że Spółka nie dotrzymuje harmonogramu działań restrukturyzacyjnych, pomoc może zostać cofnięta (tzn. może nie zostać faktycznie wypłacona), bądź też Spółka będzie miała obowiązek jej zwrotu (jeżeli nieprawidłowości zostaną stwierdzone już po uzyskaniu pewnych kwot). Pomoc może zostać cofnięta również w przypadku, gdyby zmiany do planu restrukturyzacji nie zostały zaakceptowane przez ARR.

Plan restrukturyzacji przewiduje, że wszelkie wymagane prace zostaną zakończone do dnia 30 września 2010 r. W związku z procesem restrukturyzacji Wnioskodawca poniesie określone koszty, w tym m.in.:

Część środków trwałych należących do Spółki (maszyn i urządzeń) nie ulegnie fizycznej likwidacji, lecz po zdemontowaniu zostanie odsprzedana osobom trzecim, w tym X. W rezultacie, Spółka poniesie koszty demontażu oraz transportu tych maszyn i urządzeń z zakładu w X do m.in. cukrowni w X.

Z uwagi na to, że pomoc restrukturyzacyjna zostanie wypłacona Wnioskodawcy w trakcie procesu restrukturyzacji, jak również na fakt, że żadne przepisy nie formułują wymogu bezpośredniego przeznaczenia środków z pomocy restrukturyzacyjnej na działania restrukturyzacyjne, Spółka zamierza pokrywać koszty restrukturyzacji ze środków bieżących, natomiast kwoty otrzymane w ramach omawianej pomocy restrukturyzacyjnej Spółka planuje przeznaczyć na inne cele związane z bieżącą działalnością gospodarczą.

W dniu 23 stycznia 2008 r. Spółka otrzymała od ARR pismo Ministerstwa Finansów z dnia 18 stycznia 2008 r. (sygn. DD 6/8213/15/DZJ/08/83). Pismo to jest skierowane od Ministra Finansów do Prezesa ARR i dotyczy traktowania na gruncie ustawy o CIT pomocy restrukturyzacyjnej, którą mają otrzymać producenci cukru. Z odpowiedzi udzielonej przez Ministerstwo wynika, że pomoc restrukturyzacyjna stanowić będzie przychód zwolniony z opodatkowania CIT na gruncie art. 17 ust. 1 pkt 48 ustawy o CIT, a jednocześnie wydatki sfinansowane z tych środków nie będą stanowiły kosztów podatkowych, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 58 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednocześnie Spółka informuje, że planowane jest:

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy otrzymana od Agencji Rynku Rolnego pomoc restrukturyzacyjna podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Czy Spółka będzie miała prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego związanego z wydatkami i kosztami sfinansowanymi bezpośrednio z pomocy restrukturyzacyjnej.

W opinii Wnioskodawcy, otrzymana od Agencji Rynku Rolnego pomoc restrukturyzacyjna nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Podatek VAT naliczony dotyczący wydatków sfinansowanych bezpośrednio z pomocy restrukturyzacyjnej podlega odliczeniu na zasadach ogólnych.

Na mocy art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Nie ulega wątpliwości, iż pomoc restrukturyzacyjna nie stanowi zapłaty za dostawę towarów - Strona w zamian za przyznaną pomoc restrukturyzacyjną nie sprzedaje żadnych towarów na rzecz ARR. Należy więc przeanalizować, czy pomoc restrukturyzacyjna może być potraktowana jako wynagrodzenie za świadczenie przez Spółkę określonych usług na rzecz ARR (np. polegających na zobowiązaniu się do zmniejszenia produkcji cukru).

W ocenie Spółki, środki pomocowe nie są przyznawane za świadczenie usług na rzecz ARR. Pomoc ta ma stanowić swoistego rodzaju rekompensatę związaną z restrukturyzacją rynku cukru na terenie Unii Europejskiej. Jednocześnie, brak jest beneficjenta tej usługi, ponieważ ARR nie odnosi żadnej korzyści w związku ze zmniejszeniem produkcji cukru przez Wnioskodawcę.

Dodatkowo, zgodnie z art. 29 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania VAT jest obrót. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należna) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku. W analizowanym przypadku, pomoc restrukturyzacyjna nie ma wpływu na cenę towarów i usług sprzedawanych przez Spółkę, a więc nie stanowi obrotu w tym kontekście przywołanych regulacji.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w orzeczeniu Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie C-215/94 (Jürgen Mohr przeciwko Finanzamt Bad Segeberg), dotyczącym zobowiązania się producentów do ograniczenia produkcji mleka. W przywołanym orzeczeniu ETS orzekł, iż w przypadku wypłaty rekompensaty za zaprzestanie produkcji mleka Państwa Członkowskie nie występują w roli konsumenta i działają jedynie w interesie Wspólnoty w celu prawidłowego funkcjonowania rynku produktów rolnych. W związku z powyższym, zdaniem ETS, zaniechanie produkcji mleka w zamian za rządową dotację nie stanowi świadczenia usług za wynagrodzeniem, a w konsekwencji nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W opinii Spółki analogiczne stanowisko powinno zostać przyjęte w odniesieniu do kwoty pomocy restrukturyzacyjnej (przyznawanej za zrzeczenie się części kwot cukrowych). W konsekwencji, w opinii Spółki, otrzymana przez Stronę kwota pomocy restrukturyzacyjnej nie powinna podlegać opodatkowaniu VAT.

W odniesieniu do określenia prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu wydatków pokrywanych przez Spółkę z środków pomocy restrukturyzacyjnej (niestanowiących kosztów podatkowych), w ocenie Wnioskodawcy zastosowanie znajdzie art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego dotyczącego nabycia towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów (na gruncie ustawy o CIT), z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem z CIT.

W ocenie Spółki, brak możliwości zaliczenia wydatków sfinansowanych ze środków pomocy restrukturyzacyjnej do kosztów podatkowych jest bezpośrednio związany że zwolnieniem przychodu z tytułu tej pomocy z opodatkowania CIT. W konsekwencji, w świetle przywołanej regulacji, podatek VAT naliczony dotyczący takich wydatków będzie podlegał odliczeniu przez Spółkę. Znajduje to potwierdzenie w licznych interpretacjach organów podatkowych (np. postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Rzeszowie z dnia 8 września 2007 r. nr IIUS-II-443/81/2006, postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Starogardzie Gdańskim z dnia 31 maja 2006 r. nr PP-443/3449/20/06 czy decyzja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach Ośrodek Zamiejscowy w Bielsku-Białej z dnia 23 lutego 2006 r. nr PPB1-443/1518/2005). W kwestii tej wypowiadał się także Europejski Trybunał Sprawiedliwości. W wyroku z dnia 6 października 2005 r. w sprawie C-204/03 stwierdził on uchybienie zobowiązań Państwa Członkowskiego przez Hiszpanię, która wprowadziła ograniczenie prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu otrzymanych subwencji. W wyroku tym ETS stwierdził, że brak jest wpływu otrzymanych subwencji na odliczenia podatku VAT przez podatnika, który wykonuje wyłącznie czynności opodatkowane.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podlegają:

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż na podstawie Rozporządzenia Rady (WE) nr 320/2006 w związku z Rozporządzeniem Komisji (WE) nr 968/2006 Wnioskodawca otrzymał od Agencji Rynku Rolnego pomoc restrukturyzacyjną w zamian za dokonanie określonych czynności, tj. zrzeczenie się części kwot cukrowych, zobowiązanie się do dokonania rozbiórki niektórych budynków i budowli oraz całkowitego demontażu urządzeń produkcyjnych. Jednocześnie z powoływanego przez Wnioskodawcę pisma Ministerstwa Finansów z dnia 18 stycznia 2008 r. (sygn. DD 6/8213/15/DZJ/08/83) wynika, iż pomoc restrukturyzacyjna, którą mają otrzymać producenci cukru, ma stanowić przychód zwolniony z opodatkowania tym podatkiem na gruncie art. 17 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób prawny, a jednocześnie wydatki sfinansowane z tych środków nie będą stanowiły kosztów podatkowych, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 58 ww. ustawy.

Z uwagi na to, że pomoc restrukturyzacyjna zostanie wypłacona Wnioskodawcy w trakcie procesu restrukturyzacji, jak również na fakt, że żadne przepisy nie formułują wymogu bezpośredniego przeznaczenia środków z pomocy restrukturyzacyjnej na działania restrukturyzacyjne, Spółka zamierza pokrywać koszty restrukturyzacji z środków bieżących, natomiast kwoty otrzymane w ramach omawianej pomocy restrukturyzacyjnej planuje przeznaczyć na inne cele związane z bieżącą działalnością gospodarczą.

Biorąc pod uwagę powyższe Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stoi na stanowisku, iż otrzymana przez Spółkę pomoc restrukturyzacyjna nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W opinii Dyrektora przedmiotowa pomoc nie stanowi zapłaty za określone czynności wykonane przez Stronę - Wnioskodawca nie dokonuje dostawy towarów ani też nie świadczy usług na rzecz Agencji Rynku Rolnego (brak jest beneficjenta czynności dokonywanych przez Spółkę). Agencja Rynku Rolnego nie odnosi żadnej korzyści w związku ze zmniejszeniem produkcji cukru przez Wnioskodawcę, działa jedynie w interesie Wspólnoty w celu prawidłowego funkcjonowania przemysłu cukrowniczego).

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Aby możliwa była realizacja prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, nabywane przez podatnika towary lub usługi muszą służyć do wykonywania przez niego czynności podlegających opodatkowaniu. Jednocześnie realizacja tego prawa została obostrzona wieloma ograniczeniami ustawowymi określonymi w art. 88 i 90 ustawy oraz obowiązkami dokonywania korekt podatku naliczonego określonymi w art. 91.

Należy podkreślić, iż dla prawa do odliczenia nie ma znaczenia źródło finansowania wydatków na nabycie towarów i usług, w tym podatku naliczonego. Także pokrycie tych wydatków (podatku naliczonego) nie z własnych środków podatnika a z środków otrzymywanych w ramach pomocy restrukturyzacyjnej nie pozbawia go prawa do odliczenia.

Nie ma tutaj znaczenia źródło finansowania wydatków, w których zawarty był podatek obciążający podatnika. Liczy się jedynie obiektywny fakt przeznaczenia towarów i usług obciążonych podatkiem do działalności opodatkowanej.

W analizowanym stanie faktycznym, w odniesieniu do określenia prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu wydatków pokrywanych przez Spółkę z środków pomocy restrukturyzacyjnej (o ile będą one stanowiły w myśl powołanego wyżej pisma Ministra Finansów przychód zwolniony z opodatkowania tym podatkiem na gruncie art. 17 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób prawny, a jednocześnie wydatki sfinansowane z tych środków nie będą stanowiły kosztów podatkowych, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 58 ww. ustawy) zastosowanie znajdzie art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego dotyczącego nabycia towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów (na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem z tego podatku. Spółce będzie więc przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wykazanego w fakturach dokumentujących zakupy związane z prowadzoną działalnością, które zostały sfinansowane z środków otrzymanych w ramach pomocy restrukturyzacyjnej.

W kwestii pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych wydane zostawanie odrębne rozstrzygnięcie.

Ponadto Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie pragnie zauważyć, że organy podatkowe działają na podstawie przepisów prawa (art. 120 Ordynacji podatkowej). Wyroki sądów nie mają natomiast charakteru powszechnie obowiązującego prawa. Zauważa się też, iż zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) wyroki sądów są wydane w konkretnych sprawach i dotyczą wyłącznie tych spraw, w których zapadły.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10,09-402 Płock.