IPPP2/443-1372/13-2/KBr

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki - przedstawione we wniosku z dnia 20 grudnia 2013 r. (data wpływu 23 grudnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT transakcji zbycia składników majątkowych - jest prawidłowe.

W dniu 23 grudnia 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT transakcji zbycia składników majątkowych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. (dalej: "Spółka" lub "Wnioskodawca") jest podmiotem z branży wydawniczej. Portfolio Spółki obejmuje dzienniki, tygodniki, miesięczniki, czasopisma specjalistyczne. Spółka posiada również serwisy internetowe. Wiele tytułów Spółki dostępnych jest na nowoczesnych nośnikach cyfrowych (tabletach, telefonach komórkowych).

Spółka dysponuje w oferowanych przez siebie tytułach prasowych i serwisach internetowych powierzchniami reklamowymi, które udostępnia dla potrzeb reklamodawców, agencji reklamowych i domów mediowych. Obecnie, Spółka prowadzi sprzedaż powierzchni reklamowych we własnym zakresie. Zajmuje się tym Dział Reklamy.

Dział Reklamy posiada wyodrębnioną strukturę organizacyjną - kierownictwo i podporządkowany im personel, który zatrudniony jest zarówno w oparciu o umowy o pracę, jak i umowy cywilnoprawne zawierane z osobami prowadzącymi działalność gospodarczą (umowa firma-firma) oraz z osobami nieprowadzącymi działalności gospodarczej.

Dział Reklamy posiada majątek, w oparciu o który świadczy usługi, w szczególności środki trwałe (wyposażenie biur - centrali oraz biur lokalnych, środki transportu użytkowane na podstawie umów leasingu), wartości niematerialne i prawne (w szczególności oprogramowanie komputerowe). Jednym z kluczowych składników majątku jest system CRM (customer relationship manager) służący zarządzaniu relacjami z klientami. System CRM jest podstawowym narzędziem służącym do obsługi transakcji z klientami zawieranymi przez Dział Reklamy. Dzięki dodatkowym funkcjonalnościom, pozwala m.in. na przechowywanie danych klientów oraz potencjalnych klientów, archiwizowanie i katalogowanie dokonywanych transakcji. System CRM wraz z jego zawartością stanowi cenny know-how Działu Reklamy.

Do Działu Reklamy przyporządkować można należności oraz zobowiązania handlowe, które w szczególności wynikają z zawartych przez Spółkę umów z klientami, których przedmiotem jest sprzedaż powierzchni reklamowej. Możliwa jest identyfikacja przychodów i kosztów związanych z działalnością Działu Reklamy.

Dział Reklamy cechuje również wyodrębnienie funkcjonalne.

W celu zwiększenia efektywności sprzedaży powierzchni reklamowych, skutecznego dotarcia do nabywców oraz optymalizacji kosztów, Spółka zawarła z Grupą O. S.A. ("Grupa") należącą do tej samej grupy kapitałowej porozumienie dotyczące centralizacji w jednym wyspecjalizowanym podmiocie działalności w zakresie sprzedaży powierzchni reklamowych Spółki oraz Grupy. W tym celu, utworzona została przez Spółkę spółka M Sp. z o.o. ("M"). Obecnie Spółka i Grupa posiadają po połowie udziałów w M.

Głównym przedmiotem działalności M będzie sprzedaż odbiorcom finalnym powierzchni reklamowej Spółki oraz Grupy, które będą nabywane odpowiednio od Spółki oraz Grupy, a następnie sprzedawane odbiorcom finalnym.

Ponieważ zamiarem Spółki oraz Grupy jest centralizacja działalności w zakresie sprzedaży swojej powierzchni reklamowej w jednym podmiocie - M, Dział Reklamy Spółki straci rację bytu. W szczególności, Spółka rozwiąże umowy z personelem Działu Reklamy.

M prowadzić będzie działalność w dotychczasowej lokalizacji Działu Reklamy Spółki lub Grupy, przy czym siedziba centrali M znajdować się będzie w dotychczasowym biurze centrali Działu Reklamy Spółki. Natomiast siedziby regionalnych biur M znajdować się będą albo w dotychczasowej lokalizacji Działu Reklamy Spółki albo Grupy.

Po nabyciu udziałów przez Grupę w M, zarówno Spółka, jak i Grupa zamierzają zbyć Spółce część majątku Działów Reklamy. Zamiarem Spółki nie jest jednak zbycie Działu Reklamy jako całości, lecz wyłącznie wybranych składników majątkowych wchodzących w jego skład. Pewną część majątku M nabędzie od Grupy.

Spółka dokona odpłatnego zbycia M wybranych składników majątku w tym środków trwałych w postaci wyposażenia biura, wartości niematerialnych i prawnych w postaci oprogramowania komputerowego, z wyjątkiem systemu CRM, służącemu zarządzaniu relacjami z klientami (w okresie przejściowym 18 miesięcy M będzie korzystał z systemów CRM Spółki oraz Grupy na podstawie umów licencyjnych zawartych odpowiednio ze Spółką, jak i Grupą. W tym czasie, M będzie budował własny system CRM, dostosowany do indywidualnych potrzeb M. Po wygaśnięciu umowy licencyjnej M korzystać będzie już z własnego systemu CRM).

Cena za zbywane składniki majątku zostanie ustalona na zasadach rynkowych.

Spółka przeniesie na M obowiązki wynikające z zawartych umów leasingu na środki transportu wykorzystywanych obecnie przez Dział Reklamy. Jednakże na chwilę obecną nie została ustalona forma prawna "przeniesienia" samochodów Działu Reklamy Spółki. Możliwe jest m.in. wstąpienie przez M w prawa leasingobiorcy, odpłatne korzystanie ze środków transportu (za zgodą leasingodawcy), nabycie po zakończeniu umowy leasingu.

W zależności od potrzeb, M zaoferuje wszystkim lub wybranym pracownikom Działu Reklamy Spółki nawiązanie współpracy na nowych zasadach. Warunki współpracy będą ustalane w drodze indywidualnych negocjacji. M nie ma pewności, ilu z obecnych pracowników Działu Reklamy nawiąże współpracę z M.

Przeniesieniu nie będzie podlegała większość należności oraz zobowiązań handlowych Spółki. Pozostaną one należnościami i zobowiązaniami Spółki.

M będzie samodzielnie zdobywał klientów oraz negocjował z nimi warunki sprzedaży powierzchni reklamowych oraz zawierał nowe umowy. Oferta M będzie kierowana zarówno do obecnych klientów Działu Reklamy, jak i podmiotów trzecich.

M będzie korzystać, za odpłatnością, z usług księgowych świadczonych przez Spółkę (również proces fakturowania klientów M będzie przeprowadzany przez Spółkę).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy transakcja zbycia składników majątku opisanych w zdarzeniu przyszłym będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, zbycie poszczególnych składników majątku będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT jako odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 VATU. Zbywane składniki majątku nie stanowią bowiem zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e VATU, a zatem transakcja nie będzie wyłączona z zakresu przedmiotowego VATU na podstawie art. 6 pkt 1 VATU.

W opinii Wnioskodawcy kluczowe z punktu widzenia określenia, czy zbycie składników będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT jest ocena, czy składniki majątku stanowią zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie zostało przedstawione poniżej.

Zgodnie z art. 2 pkt 27e VATU, zorganizowaną część przedsiębiorstwa należy rozumieć jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. W rozumieniu powyższych regulacji prawnych, aby określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, spełniać powinien następujące warunki:

* musi istnieć zespół składników materialnych i niematerialnych w tym zobowiązań,

* zespół ten powinien być organizacyjnie, finansowo oraz funkcjonalnie wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,

* zespół składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo realizujące wskazane zadania.

Zatem nie wystarczy zorganizowanie jakiejkolwiek masy majątkowej ale musi ona odznaczać się odrębnością organizacyjną i finansową, z możliwością samodzielnego funkcjonowania w razie zaistnienia takiej potrzeby w obrocie gospodarczym. Poniżej Wnioskodawca analizuje czy ww. warunki są spełnione na gruncie opisywanego zdarzenia przyszłego.

(A) Zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań.

Definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa występuje wyłącznie na gruncie prawa podatkowego i nie jest znana prawu cywilnemu. Definicja ta wyraża ekonomiczne rozumienie zorganizowanej części przedsiębiorstwa jako całości gospodarczej, pojmowanej jako aktywa i obciążające ją pasywa, w oderwaniu od prawno-formalnych aspektów dokonywania transakcji. Jak trafnie zauważył Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 15 czerwca 2012 r. (sygn. IPPP1/443-322/12-2/PR "Taka definicja uwzględnia uwarunkowania gospodarcze transakcji polegające na zbyciu przedsiębiorstwa (jego zorganizowanej części), na której wartość zawsze wpływają zobowiązania związane z przedsiębiorstwem (jego zorganizowaną częścią) (...) chociaż ustawodawca nie konkretyzuje, jakie zobowiązania należy uznać za funkcjonalnie związane z działalnością gospodarczą zbywcy, przyjmuje się, iż chodzi tu o wszystkie ekonomicznie uzasadnione zobowiązania związane z działalnością gospodarczą zbywającego (...). Są to zatem wszystkie długi (a więc obowiązek do spełnienia określonego świadczenia pieniężnego lub w naturze), które wpływają na funkcjonowanie wyodrębnionej części przedsiębiorstwa (...). Na pojęcie przedmiotowych długów składają się, co do zasady, długi, które, po pierwsze, zostały przejęte przez nabywcę przedsiębiorstwa, w tym sensie, że ponosi on faktyczny ekonomiczny ciężar ich spłaty, oraz po drugie, długi te związane są z działalnością gospodarczą zbywcy, w sposób funkcjonalny, tj. odpowiadają potrzebom tej działalności, są zgodne z jej rodzajem i specyfiką, a ich zaciągnięcie było co najmniej wskazane w kontekście należytego prowadzenia działalności (uzasadnione ekonomicznie)".

Władze skarbowe podkreślają również, iż pojęcie zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie może obejmować dowolnej części danego przedsiębiorstwa, lecz tylko tę część, która spełnia wszystkie kryteria wskazane w definicji. "W sytuacji więc gdy zobowiązania i należności istnieją i są funkcjonalnie związane ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, winny wchodzić w skład jej masy majątkowej" (interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 9 marca 2012 r. sygn. IPPP1/443-1773/11-2/BH).

W opinii Wnioskodawcy, Dział Reklamy jest zespołem składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań. Natomiast, w opisanym zdarzeniu przyszłym M nie przejmie Działu Reklamy, jako całości, lecz wyłącznie wybrane składniki majątku. W szczególności, M nie przejmie pracowników Spółki w trybie art. 23 (1) Kodeksu Pracy (warunki współpracy z obecnymi pracownikami Spółki będą ustalane w drodze indywidualnych negocjacji). Nie dojdzie również do przeniesienia wszystkich zobowiązań oraz należności funkcjonalnie związanych z Działem Reklamy, w szczególności nie dojdzie do przeniesienia umów z kontrahentami Działu Reklamy. M będzie samodzielnie negocjować oraz zawierać nowe umowy z kontrahentami, w tym również z obecnymi klientami Spółki.

A zatem, w świetle powyższego, brak przeniesienia Działu Reklamy, jako całości gospodarczej, w szczególności brak przeniesienia wszystkich należności oraz zobowiązań handlowych Spółki powoduje utratę statusu przenoszonych składników jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym wyłączenie niektórych należności i zobowiązań niweczy kwalifikację zbywanych składników jako zorganizowaną część przedsiębiorstwa, jest podzielane przez organy podatkowe. Poza cytowanymi wyżej interpretacjami, przykładowo wskazać można następujące interpretacje indywidualne: Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 24 grudnia 2010 r. (sygn. ILPP2/443-1562/10-2/MN), Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 11 maja 2010 r. (sygn. ITPP2/443-164a/10/RS) oraz z dnia 18 marca 2010 r. (sygn. ITPB1/415-1015b/09/MR).

W świetle powyższego, przedmiotem zbycia nie będzie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań, lecz poszczególne składniki majątku.

Pomimo, że pierwszy warunek definicji zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie jest spełniony, z ostrożności procesowej, Wnioskodawca przedstawia własne stanowisko w zakresie analizy spełnienia pozostałych warunków klasyfikacji przenoszonych składników jako ZCP.

(B) Wydzielenie organizacyjne oraz finansowe zespołu składników majątku.

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika, jako dział, wydział, oddział, itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

O ile można mówić o wyodrębnieniu organizacyjnym Działu Reklamy funkcjonującego w ramach Spółki, o tyle przenoszone składniki majątku takiej cechy nie posiadają. Jak zostało bowiem wskazane w punkcie A powyżej, nie wszystkie składniki majątkowe i niemajątkowe wchodzące w skład Działu Reklamy zostaną przeniesione na M. Przedmiotem przeniesienia będą poszczególne składniki majątku Działu Reklamy: wyposażenie biurowe, samochody (na zasadach cesji umów leasingu).

Wyodrębnienie finansowe oznacza sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej.

Na podstawie ewidencji zdarzeń gospodarczych prowadzonych w Spółce, możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów do działalności Działu Reklamy.

Tym niemniej, z uwagi na brak powiązań przenoszonych składników, trudno mówić o wyodrębnieniu finansowym składników zbywanych M.

(C) Zdolność do stanowienia niezależnego przedsiębiorstwa samodzielnie realizującego wskazane zadania (wyodrębnienie funkcjonalne).

Wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość - obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jej zorganizowaną część musi ona, obiektywnie oceniając, posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Oznacza to, że składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

O ile w opinii Wnioskodawcy, Dział Reklamy spełnia kryterium wyodrębnienia funkcjonalnego w ramach Spółki, o tyle w odniesieniu do przedmiotowej transakcji brak jest całkowicie samodzielności części sprzedawanego majątku. Kontynuacja przez M dotychczasowych zadań Działu Reklamy wyłącznie w oparciu o składniki majątku, które zostaną nabyte od Spółki nie będzie możliwa.

Po pierwsze, przeniesieniu nie podlegają pracownicy. Nie jest możliwa kontynuacja działalności Działu Reklamy bez odpowiednich zasobów ludzkich.

Po drugie, przeniesieniu nie podlega system CRM (stanowiący kluczowy know-how Działu Reklamy, w skład którego wchodzi w szczególności baza danych klientów i potencjalnych klientów) bez którego prowadzenie tego typu działalności jest co najmniej wysoce utrudnione, jeżeli nie niemożliwe. Do czasu zbudowania przez M własnego systemu CRM, w celu umożliwienia M prowadzenia działalności, M będzie korzystał z systemu CRM należącego do Działu Reklamy, na podstawie umowy licencyjnej.

Po trzecie, wyłączone z przeniesienia są umowy łączące Dział Reklamy z klientami - nabywcami powierzchni reklamowych Spółki.

Po czwarte, składniki majątku nabyte od Spółki nie pozwolą M na obsługę księgową działalności. Usługi księgowe, w tym proces fakturowania, zostanie powierzony Spółce.

W świetle powyższego, M będzie prowadziła działalność w oparciu o własnych pracowników, licencjonowany system CRM (a po upływie okresu przejściowego w oparciu o własny system). M będzie samodzielnie negocjowała, podpisywała oraz realizowała umowy z klientami. A zatem, działalność M nie będzie stanowiła kontynuacji działalności Działu Reklamy, ale będzie nową działalnością (zbieżny będzie jedynie przedmiot działalności M z Działem Reklamy).

Wnioskodawca pragnie również wskazać, iż w otrzymanej przez M indywidualnej interpretacji wydanej przez Tut. Organ z dnia 12 grudnia 2013 r. (sygn. IPPB5/423-776/13-3/MK), składniki majątku zbywane przez Spółkę i nabywane przez M nie zostały uznane za zorganizowaną część przedsiębiorstwa na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych.

Mając na uwadze powyższe, w opinii Wnioskodawcy, transakcja zbycia składników majątku nie będzie stanowiła zorganizowanej części przedsiębiorstwa. A zatem, nie znajdzie zastosowania wyłączenie z zakresu VATU, o którym mowa w art. 6 pkt 1 VATU. W konsekwencji, Wnioskodawca będzie zobowiązany do naliczenia podatku VAT według właściwej stawki do każdego ze zbywanych składników majątku oraz do udokumentowania transakcji fakturą VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Natomiast, w świetle art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie "transakcji zbycia" należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu "dostawy towarów" w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. "zbycie" obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa - zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy - rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych. Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne, niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

* istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,

* zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,

* składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,

* zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca w celu zwiększenia efektywności sprzedaży powierzchni reklamowych, skutecznego dotarcia do nabywców oraz optymalizacji kosztów, zawarł ze spółką należącą do tej samej grupy kapitałowej porozumienie dotyczące centralizacji w jednym wyspecjalizowanym podmiocie działalności w zakresie sprzedaży powierzchni reklamowych Spółki oraz Grupy. W tym celu, utworzona została przez Spółkę spółka M.

Głównym przedmiotem działalności M będzie sprzedaż odbiorcom finalnym powierzchni reklamowej Spółki oraz Grupy, które będą nabywane odpowiednio od Spółki oraz Grupy, a następnie sprzedawane odbiorcom finalnym.

M prowadzić będzie działalność w dotychczasowej lokalizacji Działu Reklamy Spółki lub Grupy, przy czym siedziba centrali M znajdować się będzie w dotychczasowym biurze centrali Działu Reklamy Spółki. Natomiast siedziby regionalnych biur M znajdować się będą albo w dotychczasowej lokalizacji Działu Reklamy Spółki albo Grupy.

Po nabyciu udziałów przez Grupę w M, zarówno Spółka, jak i Grupa zamierzają zbyć Spółce część majątku Działów Reklamy. Zamiarem Spółki nie jest jednak zbycie Działu Reklamy jako całości, lecz wyłącznie wybranych składników majątkowych wchodzących w jego skład. Pewną część majątku M nabędzie od Grupy.

Spółka dokona odpłatnego zbycia M wybranych składników majątku w tym środków trwałych w postaci wyposażenia biura, wartości niematerialnych i prawnych w postaci oprogramowania komputerowego, z wyjątkiem systemu CRM, służącemu zarządzaniu relacjami z klientami (w okresie przejściowym 18 miesięcy M będzie korzystał z systemów CRM Spółki oraz Grupy na podstawie umów licencyjnych zawartych odpowiednio ze Spółkę, jak i Grupą).

Spółka przeniesie na M obowiązki wynikające z zawartych umów leasingu na środki transportu wykorzystywanych obecnie przez Dział Reklamy. W zależności od potrzeb, M zaoferuje wszystkim lub wybranym pracownikom Działu Reklamy Spółki nawiązanie współpracy na nowych zasadach. Przeniesieniu nie będzie podlegała większość należności oraz zobowiązań handlowych Spółki. Pozostaną one należnościami i zobowiązaniami Spółki.

M będzie samodzielnie zdobywał klientów oraz negocjował z nimi warunki sprzedaży powierzchni reklamowych oraz zawierał nowe umowy. M będzie korzystać, za odpłatnością, z usług księgowych świadczonych przez Spółkę (również proces fakturowania klientów M będzie przeprowadzany przez Spółkę).

W świetle powyższych okoliczności, należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że do sprzedaży części majątku Działu Reklamy nie będzie mieć zastosowania art. 6 pkt 1 ustawy. Przedmiot Transakcji w postaci m.in. wyposażenia biura, wartości niematerialnych i prawnych w postaci oprogramowania komputerowego (z wyjątkiem systemu CRM), nie stanowi zorganizowanej jego części, ze względu na niespełnienie przesłanek zawartych w art. 2 pkt 27e ustawy.

Przedmiot Transakcji nie umożliwia dalszego samodzielnego prowadzenia działalności gospodarczej. Dla prowadzenia takiej działalności niezbędne jest uzupełnienie przedmiotu Transakcji o szereg dodatkowych elementów (w dużej mierze są to elementy, które nie będą zbyte przez Zbywcę w ramach Transakcji). W szczególności na Nabywcę nie zostaną przeniesione umowy łączące Dział Reklamy z klientami - nabywcami powierzchni reklamowych Spółki. Składniki majątku nabyte od Spółki nie pozwolą M na obsługę księgową działalności, usługi księgowe, w tym proces fakturowania, zostaną powierzone Spółce. Nie dojdzie również do przeniesienia wszystkich zobowiązań oraz należności funkcjonalnie związanych z Działem Reklamy, w szczególności nie dojdzie do przeniesienia umów z kontrahentami Działu Reklamy. M będzie samodzielnie negocjować oraz zawierać nowe umowy z kontrahentami, w tym również z obecnymi klientami Spółki. Zbyciu nie będzie także podlegał system CRM, stanowiący kluczowy know-how Działu Reklamy, w skład którego wchodzi w szczególności baza klientów i potencjalnych klientów.

Ze względu na powyżej przedstawione okoliczności stwierdzić należy, że zbywany majątek nie wykazuje odrębności organizacyjnej, finansowej ani też nie stanowi zespołu składników majątkowych wraz ze zobowiązaniami, który mógłby samodzielnie funkcjonować realizując określone cele gospodarcze. Tym samym zespół ten nie stanowi zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Opisane składniki majątku stanowią jedynie sumę tych składników, ponieważ brak im w stopniu dostatecznym cech "zorganizowania", o których mowa w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

Tym samym, planowana Transakcja zbycia niektórych elementów Działu Reklamy, stanowić będzie przeniesienie własności konkretnych składników majątkowych, a więc dostawę towarów lub odpowiednio świadczenie usług opodatkowane podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy i nie będzie mieściła się w katalogu czynności niepodlegających przepisom ustawy, określonym w art. 6 ustawy.

Ustawa z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 35) w art. 1 pkt 49 uchyliła obowiązujący art. 106 ustawy o podatku od towarów i usług i w art. 1 pkt 50 dodała do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, przepisy art. 106a-106q, regulujące zasady wystawiania faktur VAT.

Stosownie do postanowień art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Z uwagi na fakt, że planowana dostawa będzie stanowić czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, zatem Wnioskodawca ma obowiązek udokumentowania zbycia poszczególnych składników majątku wchodzących w skład Działu Reklamy, poprzez wystawienie faktury VAT, na podstawie art. 106b ust. 1 ustawy o VAT.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.