IPPP2/443-1371/11-4/JW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 listopada 2011 r. (data wpływu 12 grudnia 2011 r.) uzupełnione pismem z dnia 12 marca 2012 r. (data wpływu 19 marca 2012 r.) nadesłanym w odpowiedzi na wezwanie z dnia 24 lutego 2012 r. sygn. IPPP2/443-1371/11-2/JW, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* obciążenia członków wspólnoty kosztami zarządzania nieruchomością wspólną oraz obciążania członków wspólnoty kosztami mediów dostarczanych bezpośrednio do lokali - jest prawidłowe,

* obciążania dewelopera kosztami napraw usterek budowlanych - jest nieprawidłowe,

* rejestracji Wspólnoty jako podatnika VAT czynnego - jest prawidłowe.

W dniu 12 grudnia 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obciążenia członków wspólnoty kosztami zarządzania nieruchomością wspólną, obciążania członków wspólnoty kosztami mediów dostarczanych bezpośrednio do lokali oraz obciążania dewelopera kosztami napraw usterek budowlanych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wspólnotę Mieszkaniową tworzą właściciele lokali mieszkalnych oraz przynależnych mieszkaniom miejsc postojowych (98% oraz 3 lokali użytkowych). Wspólnota nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT.

Wspólnota w swojej działalności obciąża:

* członków wspólnoty kosztami zarządzania nieruchomością wspólną (koszty administracji, księgowości, konserwacji, ubezpieczenia, energii elektrycznej, utrzymania czystości itp.);

* członków wspólnoty kosztami mediów dostarczanych bezpośrednio do lokali (zimna, ciepła woda, odprowadzanie ścieków, gaz do ogrzewania lokali);

* sporadycznie dewelopera kosztami napraw usterek budowlanych w formie rachunków.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy czynności wykonywane przez Wspólnotę są opodatkowane podatkiem VAT i ewentualnie w jakim zakresie.

Czy w związku z tym Wspólnota winna zarejestrować się jako czynny podatnik VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, działalność Wspólnoty nie podlega ustawie VAT lub jest z niej zwolniona. Obciążanie właścicieli lokali kosztami zarządu nieruchomością wspólną nie podlega ustawie o VAT. Obciążanie właścicieli kosztami utrzymania lokali mieszkalnych wykorzystywanych wyłącznie na cele mieszkalne jest zwolnione z VAT.

Obciążanie dewelopera kosztami napraw usterek budowlanych ma sporadyczny charakter i nie można potraktować jej jako działalności gospodarczej Wspólnoty (nie ma charakteru zarobkowego) więc nie podlega VAT. Obciążanie właścicieli lokali użytkowych kosztami utrzymania tychże lokali podlega opodatkowaniu VAT. Biorąc jednakże pod uwagę ich minimalną wielkość Wspólnota może skorzystać z instytucji zwolnienia podmiotowego z VAT.

Reasumując Wspólnota nie musi rejestrować się jako czynny podatnik VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

* prawidłowe w zakresie obciążenia członków wspólnoty kosztami zarządzania nieruchomością wspólną oraz obciążania członków wspólnoty kosztami mediów dostarczanych bezpośrednio do lokali,

* nieprawidłowe w zakresie obciążania dewelopera kosztami napraw usterek budowlanych,

* prawidłowe w zakresie rejestracji Wspólnoty jako podatnika VAT czynnego.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...) - art. 8 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W myśl art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Na podstawie art. 30 ust. 3 ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu świadczenia usług, pomniejszona o kwotę podatku.

Zgodnie z art. 6 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.), ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową. Wspólnota mieszkaniowa może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwana.

Przepis ten daje wspólnocie mieszkaniowej przymiot jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej. Jak wynika z powyższego, wspólnota mieszkaniowa jest odrębnym od członków wspólnoty podmiotem praw i obowiązków, a tym samym działając w ramach przyznanej zdolności prawnej, może nabywać prawa i obowiązki do własnego majątku.

Jednostka powstała w oparciu o powyższy przepis art. 6 ustawy o własności lokali posiada określoną strukturę organizacyjną, w skład której wchodzą (tworzą ją) właściciele lokali, zobowiązani do określonych zachowań i czynności wynikających z tej ustawy.

Stosownie do art. 13 ust. 1 ustawy o własności lokali, właściciel ponosi wydatki związane z utrzymaniem jego lokalu, jest obowiązany utrzymywać swój lokal w należytym stanie, przestrzegać porządku domowego, uczestniczyć w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej, korzystać z niej w sposób nie utrudniający korzystania przez innych współwłaścicieli oraz współdziałać z nimi w ochronie wspólnego dobra.

W myśl art. 14 ustawy o własności lokali, na koszty zarządu nieruchomością wspólną składają się w szczególności:

W myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy, na pokrycie kosztów zarządu właściciele lokali uiszczają zaliczki w formie bieżących opłat, płatne z góry do dnia 10 każdego miesiąca. Zgodnie zaś z ust. 2 powołanego artykułu, należności z tytułu kosztów zarządu mogą być dochodzone w postępowaniu upominawczym, bez względu na ich wysokość.

Regulacja art. 13 ust. 1 ustawy o własności lokali wskazuje na dwa rodzaje obowiązków członków wspólnoty mieszkaniowej: jedne związane z nieruchomością wspólną i drugie, związane z odrębną własnością lokalu. Tym samym właściciele lokali zobowiązani są uczestniczyć w kosztach zarządu związanych z nieruchomością wspólną, na pokrycie których uiszczają zaliczki w formie bieżących opłat (art. 15 ustawy o własności lokali), oraz ponoszą wydatki związane z utrzymaniem własnych lokali (m.in. za wodę, ciepło, odprowadzanie ścieków, gaz, energię elektryczną).

Wspólnota mieszkaniowa realizując wspólny interes właścicieli występuje w odmiennych rolach w przypadku nabycia towarów i usług w ramach zarządu nieruchomością wspólną oraz w przypadku nabycia towarów i usług na potrzeby utrzymania poszczególnych lokali właścicieli.

W pierwszym z wyżej wymienionych przypadków wspólnota, będąca jednostką odrębną od właścicieli lokali, nabywając towary i usługi dla celów nieruchomości wspólnej nie wykonuje żadnych czynności na rzecz właścicieli. W takiej bowiem sytuacji działa ona w imieniu własnym i na własny rachunek, jako podmiot stosunków zobowiązaniowych wynikających z zarządu nieruchomością wspólną, którego działanie jest jedynie finansowane przez właścicieli wyodrębnionych lokali mieszkalnych (m.in. w formie zaliczek, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o własności lokali), mających udziały w nieruchomości wspólnej. Tym samym odbiorcą nabywanych towarów i usług jest wspólnota mieszkaniowa, jako odrębny od jej członków podmiot praw, i to ona występuje jako ostateczny konsument. W takim więc zakresie nie świadczy ona żadnych czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług na rzecz właścicieli odrębnych lokali. Zatem uiszczanie przez członków wspólnoty należności tytułem pokrycia kosztów zarządu nieruchomością wspólną nie jest objęte przepisami ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Natomiast w drugim przypadku, gdy wydatki ponoszone są przez właściciela wyłącznie w związku z odrębną własnością lokalu, wspólnota w zakresie nabywanych towarów i usług celem zaopatrzenia poszczególnych lokali występuje w odmiennej roli. Nabywa bowiem towary i usługi w swoim imieniu jednakże na rzecz właścicieli poszczególnych lokali, którzy dokonują na poczet tych zakupów stosownych wpłat. Tym samym wspólnota zakupując towary i usługi, które następnie przyporządkowuje poszczególnym lokalom, dokonuje ich odsprzedaży właścicielom lokali. W takiej sytuacji środki uiszczane przez właścicieli poszczególnych lokali na ich utrzymanie stanowią w istocie zapłatę za odsprzedawane im przez wspólnotę towary i usługi.

W konsekwencji w odniesieniu do rozliczania wydatków związanych z utrzymaniem poszczególnych lokali, ponoszonych m.in. z tytułu zakupu przez wspólnotę towarów i usług do tych lokali, zastosowanie znajdą przepisy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 16a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 z późn. zm.), zwalnia się od podatku, czynności związane z utrzymaniem lokali mieszkalnych, wykorzystywanych wyłącznie na cele mieszkaniowe, za które pobierane są opłaty, wykonywane przez wspólnotę mieszkaniową na rzecz właścicieli tych lokali, tworzących w określonej nieruchomości tę wspólnotę. Stosownie zaś do § 13 ust. 1 pkt 16b, zwalnia się od podatku, czynności wykonywane przez wspólnotę mieszkaniową lub właścicieli lokali mieszkalnych tworzących w określonej nieruchomości wspólnotę mieszkaniową, na rzecz osób używających na podstawie innego tytułu prawnego niż prawo własności lokale należące do właścicieli tworzących tę wspólnotę mieszkaniową, za które pobierane są opłaty niezależne od właściciela w rozumieniu ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2005 r. Nr 31, poz. 266 z późn. zm.) lub opłaty pośrednie w rozumieniu ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2010 r. Nr 206, poz. 1367 oraz z 2011 r. Nr 22, poz. 114 i Nr 185, poz. 1092), jeśli lokale te są wykorzystywane wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Stosownie do art. 113 ust. 9 ustawy, podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Ponadto, stosownie do art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie określone w ust. 9 traci moc z momentem przekroczenia tej kwoty. Opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad wartość określoną w zdaniu pierwszym, a obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej wartości. Przepis ust. 5 zdanie trzecie stosuje się odpowiednio.

Podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1 (art. 113 ust. 11 ustawy).

W myśl art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Stosownie do art. 96 ust. 3 ustawy, podmioty wymienione w art. 15, zwolnione od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 i art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

Zgodnie z art. 96 ust. 5 ustawy, jeżeli podmioty, o których mowa w ust. 3, rozpoczną dokonywanie sprzedaży opodatkowanej, utracą zwolnienie od podatku lub zrezygnują z tego zwolnienia, obowiązane są do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w ust. 1, a w przypadku podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT zwolnieni - do aktualizacji tego zgłoszenia, w terminach:

Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio.

Ze złożonego wniosku wynika, iż Wspólnotę Mieszkaniową tworzą właściciele lokali mieszkalnych oraz przynależnych mieszkaniom miejsc postojowych tj. 98% oraz 3 lokali użytkowych. Wspólnota nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT.

Wspólnota w swojej działalności obciąża:

* członków wspólnoty kosztami zarządzania nieruchomością wspólną (koszty administracji, księgowości, konserwacji, ubezpieczenia, energii elektrycznej, utrzymania czystości itp.);

* członków wspólnoty kosztami mediów dostarczanych bezpośrednio do lokali (zimna, ciepła woda, odprowadzanie ścieków, gaz do ogrzewania lokali);

* sporadycznie dewelopera kosztami napraw usterek budowlanych w formie rachunków.

Mając na względzie powyższe należy stwierdzić, iż Wspólnota Mieszkaniowa wykonując czynności obciążania członków wspólnoty kosztami zarządzania nieruchomością wspólną tj. kosztami administracji, księgowości, konserwacji, ubezpieczenia, energii elektrycznej, utrzymania czystości itp., działa w imieniu własnym i na własny rachunek, jako podmiot stosunków zobowiązaniowych wynikających z zarządu nieruchomością wspólną. Zatem, w takim zakresie Wspólnota nie świadczy żadnych czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług na rzecz właścicieli odrębnych lokali. W związku z powyższym uiszczanie przez członków wspólnoty należności tytułem pokrycia kosztów zarządu nieruchomością wspólną nie jest objęte przepisami ustawy o podatku od towarów i usług.

Natomiast czynności obciążania członków wspólnoty kosztami mediów dostarczanych bezpośrednio do lokali tj. zimna, ciepła woda, odprowadzanie ścieków, gaz do ogrzewania lokali Wspólnota nabywa w swoim imieniu jednakże na rzecz właścicieli poszczególnych lokali, którzy dokonują na poczet tych zakupów stosownych wpłat. Zatem Wspólnota Mieszkaniowa zakupując towary i usługi, które następnie przyporządkowuje poszczególnym lokalom, dokonuje ich odsprzedaży właścicielom lokali. W związku z powyższym środki uiszczane przez właścicieli poszczególnych lokali na ich utrzymanie stanowią w istocie zapłatę za odsprzedawane im przez Wspólnotę towary i usługi. W konsekwencji w odniesieniu do rozliczania wydatków związanych z utrzymaniem poszczególnych lokali, ponoszonych z tytułu zakupu przez Wspólnotę towarów i usług do tych lokali, będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jednakże, w myśl § 13 ust. 1 pkt 16a i 16b) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, czynności wykonywane przez Wspólnotę związane z utrzymaniem lokali mieszkalnych, wykorzystywanych wyłącznie na cele mieszkaniowe, będą korzystały ze zwolnienia. Z racji powyższego czynności wykonywane przez Wspólnotę Mieszkaniową związane z obciążaniem członków wspólnoty kosztami mediów dostarczanych bezpośrednio do lokali mieszkalnych tj. zimna, ciepła woda, odprowadzanie ścieków, gaz do ogrzewania lokali, w przypadku kiedy lokale te są wykorzystywane wyłącznie na cele mieszkaniowe, będą korzystały ze zwolnienia stosownie do § 13 ww. rozporządzenia.

Natomiast w przypadku obciążania właścicieli lokali użytkowych (trzy lokale) kosztami utrzymania tychże lokali, czynności te będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zauważyć należy, że zarówno przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisy rozporządzenia wykonawczego do tej ustawy, nie wskazują by usługi obciążania członków wspólnoty kosztami mediów dostarczanych bezpośrednio do lokali użytkowych tj. zimna, ciepła woda, odprowadzanie ścieków, gaz do ogrzewania lokali, mogły korzystać ze zwolnienia od podatku VAT, a zatem przedmiotowe usługi świadczone przez Wspólnotę na rzecz właścicieli trzech lokali użytkowych będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Odnosząc się do kwestii obciążania przez Wspólnotę Mieszkaniową dewelopera kosztami napraw usterek budowlanych, tut. Organ podatkowy zauważa, iż skoro Wnioskodawca obciąża dewelopera ww. kosztami napraw tj. wystawia rachunki - jak wskazał w stanie faktycznym wniosku, to czynności te podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wobec powyższego w tym przypadku mamy do czynienia z odpłatnymi usługami, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem istnieje odbiorca czynności wykonywanych, czyli podmiot, na rzecz którego następuje świadczenie. W tym miejscu wskazać należy, że zarówno przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisy wykonawcze do tej ustawy, nie wskazują by usługi te mogły korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. W związku z tym przedmiotowe koszty napraw usterek budowlanych jako podlegające opodatkowaniu należy wliczyć do obrotu.

Z treści wniosku wynika, że obciążanie dewelopera kosztami napraw usterek budowlanych na sporadyczny charakter, zatem wskazać należy, iż skoro koszty te w poprzednim roku podatkowym nie przekroczyły kwoty określonej w art. 113 ust. 1 ustawy, Wspólnota może korzystać ze zwolnienia przedmiotowego.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należało uznać za nieprawidłowe.

Mając na względzie powyższe należy stwierdzić, iż Wspólnota Mieszkaniowa nie będąc czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, może korzystać ze zwolnienia podmiotowego, zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Zauważyć należy, iż do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku. Do wartości tej nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji. Z momentem przekroczenia kwoty 150 000 zł traci moc zwolnienie podmiotowe od podatku, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę.

Reasumując Wspólnota Mieszkaniowa nie ma obowiązku rejestrowania się jako podatnik podatku od towarów i usług do momentu, kiedy sprzedaż podlegająca opodatkowaniu nie przekroczy kwoty 150 000,00 zł, zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT. W związku z powyższym Wspólnota Mieszkaniowa będzie zobowiązana do dokonania rejestracji jako podatnik podatku od towarów i usług wyłącznie w sytuacji uzyskania odpowiedniej kwoty obrotów, tj. przekroczenia limitu obrotu, określonego w art. 113 ust. 1 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.