IPPP2/443-1292/13-4/KG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki - przedstawione we wniosku z dnia 27 listopada 2013 r. (data wpływu 2 grudnia 2013 r.) uzupełnionym w dniu 22 stycznia 2014 r. (data wpływu 27 stycznia 2014 r.) na wezwanie tut. Organu Nr IPPP2/443-1292/13-2/KG z dnia 15 stycznia 2014 r. (skutecznie doręczone w dniu 20 stycznia 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* ustalenia wysokości marży w odniesieniu do usług nabywanych dla bezpośredniej korzyści turysty od podmiotów gospodarczych - jest prawidłowe,

* ustalenia wysokości marży w odniesieniu do usług nabywanych dla bezpośredniej korzyści turysty od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 grudnia 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia wysokości marży w odniesieniu do usług nabywanych dla bezpośredniej korzyści turysty od podmiotów gospodarczych oraz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.

Złożony wniosek został uzupełniony w dniu 22 stycznia 2014 r. (data wpływu 27 stycznia 2014 r.) na wezwanie tut. Organu Nr IPPP2/443-1292/13-2/KG z dnia 15 stycznia 2014 r. (skutecznie doręczone w dniu 20 stycznia 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej: Spółka lub Wnioskodawca lub AT) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka prowadzi działalność również w zakresie usług turystycznych dla osób fizycznych.

W związku z prowadzoną sprzedażą wycieczek zarówno na terenie kraju jak i za granicą, AT na podstawie zawieranych umów kupuje usługi od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, jak i od podmiotów gospodarczych.

Zawierane umowy dotyczą usług polegających na:

* opracowaniu szczegółowego planu i programu wycieczki,

* obsłudze grup turystycznych,

* usług translatorskich w ramach obsługiwanej wycieczki

Usługi zakupywane są na potrzeby organizowanych wycieczek zarówno na terenie kraju, jak i za granicą Polski. Usługodawcy zwani potocznie "pilotami" uczestniczą w organizowanych wycieczkach od pierwszego do ostatniego dnia wycieczki i są do dyspozycji turystów uczestniczących w wycieczce.

W dniu 22 stycznia 2014 r. Wnioskodawca uzupełnił opis stanu faktycznego i wskazał, że postanowienia zawartych umów dotyczą obsługi grup turystycznych (turystów na zorganizowanej wycieczce), tematem umowy jest: "obsługa grup turystycznych według wcześniej stworzonego planu wycieczki oraz usługi translatorskie i usługi rezydentury".

Według ustawy o usługach turystycznych rezydent turystyczny tzw. pilot turystyczny to osoba reprezentująca organizatora turystyki wobec turystów przebywających na danym obszarze lub w danej miejscowości i wobec usługodawców zapewniających tym turystom świadczenia zamówione przez organizatora przy równoczesnym dopuszczeniu możliwości wykonywania obowiązków rezydenta przez pilotów wycieczek, o ile zadania tego nie wykonuje osobiście, przedsiębiorca organizujący imprezy turystyczne lub osoba przez niego upoważniona. Zakres zadań, odpowiedzialności i kompetencji dla rezydentów powinien określać organizator turystyki.

Zleceniobiorcy świadczący usługi na podstawie umów cywilnoprawnych nie są czynnymi podatnikami VAT, są osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej.

Usługi dokumentowane są jako umowy cywilnoprawne. W związku z tym, że są one ściśle związane z wycieczkami organizowanymi przez Wnioskodawcę, powinno się je ujmować w podstawie opodatkowania VAT marży.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Spółka zawierając umowy z osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej oraz podmiotami gospodarczymi, na zakup usług, które polegają na:

* opracowaniu szczegółowego planu i programu wycieczki,

* obsłudze grup turystycznych,

* usługach translatorskich w ramach obsługiwanej wycieczki może uznać zakupione usługi jako koszt z tytułu nabycia usług dla bezpośredniej korzyści turysty rozliczanym przy podstawie opodatkowania w systemie marży.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 119 ust. 2, przez marżę przy wykonywaniu usług turystyki rozumie się różnicę między kwotą, którą ma zapłacić nabywca usługi, a faktycznymi kosztami poniesionymi przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty. Wobec powyższego Wnioskodawca zakupując usługi od innych podatników, na potrzeby organizowanych wycieczek, może rozliczać zakupywane usługi, które dotyczą:

* opracowania szczegółowego planu i programu wycieczki,

* obsługę grup turystycznych,

* usługi translatorskich w ramach obsługiwanej wycieczki

w podstawie opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki w systemie marży, gdyż służą one bezpośredniej korzyści turysty w rozumieniu art. 119 ust. 3 pkt 3 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

* ustalenia wysokości marży w odniesieniu do usług nabywanych dla bezpośredniej korzyści turysty od podmiotów gospodarczych - jest prawidłowe,

* ustalenia wysokości marży w odniesieniu do usług nabywanych dla bezpośredniej korzyści turysty od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej - jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z okoliczności przedstawionych w złożonym wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność m.in. w zakresie usług turystycznych dla osób fizycznych. W związku z prowadzoną sprzedażą wycieczek zarówno na terenie kraju, jak i za granicą, Spółka na podstawie zawieranych umów kupuje usługi zarówno od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, jak i od podmiotów gospodarczych. Zawierane umowy dotyczą usług polegających na opracowaniu szczegółowego planu i programu wycieczki, obsłudze grup turystycznych oraz świadczeniu usług translatorskich w ramach obsługiwanej wycieczki.

Usługi nabywane są na potrzeby organizowanych wycieczek zarówno na terenie kraju, jak i za granicą Polski. Usługodawcy zwani potocznie "pilotami" uczestniczą w organizowanych wycieczkach od pierwszego do ostatniego dnia wycieczki i są do dyspozycji turystów uczestniczących w wycieczce. Wnioskodawca na świadczenie usług "pilotów" zawiera umowy dotyczące obsługi grup turystycznych (turystów na zorganizowanej wycieczce), tematem umowy jest: "obsługa grup turystycznych według wcześniej stworzonego planu wycieczki oraz usługi translatorskie i usługi rezydentury". Zleceniobiorcy świadczący usługi na podstawie umów cywilnoprawnych nie są czynnymi podatnikami VAT, są osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej. Usługi dokumentowane są jako umowy cywilnoprawne.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia usług turystki, jednak przez usługę turystyki należy rozumieć kompleksową usługę świadczoną na rzecz turysty, która obejmuje swym zakresem cząstkowe usługi, bez których dana impreza turystyczna nie mogłaby się odbyć. Takie rozumienie tego pojęcia potwierdza również treść niżej wymienionego przepisu art. 119 ustawy. Zatem za usługi turystyki należy uznać zorganizowane lub indywidualne wyjazdy wypoczynkowe połączone z rekreacją i rozrywką (tzn. kompleksowym programem imprez). Zgodne jest to także z potocznym rozumieniem słowa turystyka - w słowniku języka polskiego "turystyka" to dłuższe lub krótsze wyjazdy wypoczynkowe, połączone zwykle ze zwiedzaniem, uprawianiem sportu, wycieczkami itp. (Słownik języka polskiego, Wydawnictwo PWN Biblioteka Gazety Wyborczej).

Przepis art. 119 ustawy o podatku od towarów i usług określa szczególną procedurę opodatkowania usług turystyki.

Zgodnie z art. 119 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5.

Przez marżę, o której mowa w ust. 1, rozumie się różnicę między kwotą, którą ma zapłacić nabywca usługi, a faktycznymi kosztami poniesionymi przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty; przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie (art. 119 ust. 2 ustawy).

Na mocy art. 119 ust. 3 pkt 2 i 3 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się bez względu na to, kto nabywa usługę turystyki, w przypadku gdy podatnik:

* działa na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek;

* przy świadczeniu usługi nabywa towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty.

Stosownie do art. 119 ust. 3a ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 3, są obowiązani prowadzić ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3, z uwzględnieniem kwot wydatkowanych na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, oraz posiadać dokumenty, z których wynikają te kwoty.

Zgodnie z art. 119 ust. 5 ustawy, w przypadku gdy przy świadczeniu usługi turystyki podatnik oprócz usług nabywanych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, część świadczeń w ramach tej usługi wykonuje we własnym zakresie, zwanych dalej "usługami własnymi", odrębnie ustala się podstawę opodatkowania dla usług własnych i odrębnie w odniesieniu do usług nabytych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty. W celu określenia podstawy opodatkowania dla usług własnych stosuje się odpowiednio przepisy art. 29.

W przypadkach, o których mowa w ust. 5, podatnik obowiązany jest do wykazania w prowadzonej ewidencji, jaka część należności za usługę przypada na usługi nabyte od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, a jaka na usługi własne (art. 119 ust. 6 ustawy).

W myśl art. 109 ust. 3 ustawy, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, 134, 138 - dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

Należy wskazać, że podstawowym obowiązkiem podatnika podatku od towarów i usług jest prawidłowe opodatkowanie czynności podlegających opodatkowaniu. Tak więc dla prawidłowego ustalenia podstawy opodatkowania usług turystycznych, opodatkowanych według szczególnej procedury, określonej przepisem art. 119 ust. 1, konieczne jest prowadzenie ewidencji, o której mowa w art. 119 ust. 3a ww. ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyżej powołanych przepisów należy stwierdzić, że zarówno usługi własne, jak i usługi nabyte stanowią elementy składowe określonej usługi turystycznej.

Usługa turystyki, o której mowa w art. 119 ustawy, to jak już wcześniej wskazano, świadczenie złożone, na które składa się szereg usług (obcych i własnych), mających na celu zorganizowanie pobytu klientowi poza miejscem jego zamieszkania (stałego pobytu). Usługi te są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość (jedną usługę, jeden produkt). Z punktu widzenia klienta (usługobiorcy) istotny jest zakup usługi turystycznej.

Należy wskazać, że co do zasady na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Jednakże, jak wynika z przytoczonych wcześniej przepisów ustawodawca ustalił szczególny sposób opodatkowania usług turystycznych polegający na opodatkowaniu marży pomniejszonej o kwotę należnego podatku, gdzie przez marżę należy rozumieć różnicę między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi (turysta), a faktycznymi kosztami poniesionymi przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty.

Przy czym należy zaznaczyć, że powyższy sposób opodatkowania usług turystycznych odnosi się jedynie do usług, które są nabywane przez usługodawcę od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty.

Należy podkreślić, że z ustawy o podatku od towarów i usług nie wynika wprost, że wyliczenie marży ma być dokonane tylko i wyłącznie na podstawie wydatków udokumentowanych fakturami VAT. W przepisie art. 119 ust. 2 mowa jest o faktycznych kosztach poniesionych przez podatnika (świadczącego usługę turystyczną) z tytułu nabycia towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty", co nie oznacza w odniesieniu do sformułowania - innych podatników, wyłącznie zarejestrowanych podatników VAT czynnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jednocześnie należy wskazać, że nie uznaje się za samodzielną działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, czynności wymienionych w art. 15 ust. 3 pkt 1 i 3 ustawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 3 pkt 1 i 3 ustawy, za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 12 ust. 1-6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) oraz z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

W art. 13 pkt 8 powołanej w powyższym przepisie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wymieniono przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

- z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Z powołanych przepisów prawa podatkowego wynika, że usługi świadczone przez osoby (przewodnika, pilota wycieczek itp.) jako stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, można zaliczyć do usług nabywanych dla bezpośredniej korzyści turysty wyłącznie wtedy, gdy jak to wynika z art. 119 ust. 3 pkt 3 ustawy, są nabywane od innych podatników i będą spełniały warunki pozwalające na zaliczenie ich do samodzielnej działalności gospodarczej.

W przedstawionym we wniosku opisie sprawy Wnioskodawca wskazał, że usługi polegające na obsłudze grup turystycznych, nabywa zarówno od podmiotów gospodarczych, jak i osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. W zakresie umów zawieranych z osobami fizycznymi Spółka doprecyzowała, że nie są oni podatnikami podatku VAT, a usługi świadczone są na podstawie zawieranych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych przepisów prawa podatkowego wynika, że usługi polegające na obsłudze grup turystycznych, świadczone przez tzw. "pilotów" jako stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, można zaliczyć do usług nabywanych dla bezpośredniej korzyści turysty wyłącznie wtedy, gdy jak to wynika z art. 119 ust. 3 pkt 3 ustawy, są nabywane od innych podatników i będą spełniały warunki pozwalające na zaliczenie ich do samodzielnej działalności gospodarczej.

W świetle powyższych okoliczności należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że usługi polegające na obsłudze grup turystycznych, jakie są nabywane od podmiotów gospodarczych, polegające na opracowaniu szczegółowego planu i programu wycieczki, obsłudze grup turystycznych oraz świadczeniu usług translatorskich w ramach obsługiwanej wycieczki - można zaliczyć do usług nabywanych dla bezpośredniej korzyści turysty, o których mowa w art. 119 ust. 3 ustawy o VAT. Zatem, jeżeli Wnioskodawca nabywa usługę, o której mowa powyżej od podmiotu działającego w charakterze podatnika podatku VAT czynnego lub zwolnionego podmiotowo od tego podatku - należy uznać, że ma on prawo wartość tej usługi uwzględnić przy ustalaniu podstawy opodatkowania według szczególnej procedury VAT-marża.

Zatem, w powyższym zakresie stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Ze złożonego wniosku wynika ponadto, że Wnioskodawca świadczy usługi turystyczne i nabywa na podstawie zawieranych umów cywilnoprawnych usługi polegające na obsłudze grup turystycznych od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, których nie można uznać za podatników.

Zgodnie z art. 11a ust. 1 ustawy z dnia z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (Dz. U. z 2004 r. Nr 223, poz. 2268 z późn. zm.), organizator turystyki odpowiada za niewykonanie lub nienależyte wykonanie umowy o świadczenie usług turystycznych, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest spowodowane wyłącznie:

W myśl ust. 2 powołanej ustawy, wyłączenie odpowiedzialności za niewykonanie lub nienależyte wykonanie umowy, w przypadkach wymienionych w ust. 1, nie zwalnia organizatora turystyki od obowiązku udzielenia w czasie trwania imprezy turystycznej pomocy poszkodowanemu klientowi.

W świetle powołanych wyżej przepisów, wydatków jako wydatków ponoszonych dla bezpośredniej korzyści turysty tzn. wydatków związanych z zatrudnianiem tzw. "pilotów" na podstawie umów cywilnoprawnych, nie można zaliczyć do usług nabywanych dla bezpośredniej korzyści turysty, gdyż nie są wykonywane w warunkach, w których można by uznać te osoby za podatników.

W sytuacji gdy to Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich za wykonanie świadczonych przez ww. osoby usług, usługi te, świadczone w ramach umowy cywilnoprawnej, wykonywane są w warunkach, o których mowa w przywołanym art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług (nie spełniają one kryterium samodzielności przy ich wykonaniu).

Tym samym, usługi te nie mogą być uznane za usługi nabywane od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, o których mowa w art. 119 ust. 2 ustawy, gdyż zleceniobiorcy nie działają w tym przypadku w charakterze podatnika. Nie można więc ich uwzględnić przy ustalaniu podstawy opodatkowania według szczególnej procedury rozliczania podatku od towarów i usług - wyliczania kwoty marży, koszty te winny stanowić element kalkulacyjny ceny usług własnych Wnioskodawcy, o których mowa w art. 119 ust. 5 ustawy.

W konsekwencji, w tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.