IPPP2/443-1244/12-2/JW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 grudnia 2012 r. (data wpływu 10 grudnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia od opodatkowania czynności wniesienia aportem przez osobę fizyczną do spółki z o.o. nieruchomości zabudowanej oraz prawa użytkowania wieczystego stanowiącego nieruchomość niezabudowaną - jest prawidłowe.

W dniu 10 grudnia 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia od opodatkowania czynności wniesienia aportem przez osobę fizyczną do spółki z o.o. nieruchomości zabudowanej oraz prawa użytkowania wieczystego stanowiącego nieruchomość niezabudowaną.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną. Wnioskodawca planuje przystąpienie do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: "Spółka"). Udziały Wnioskodawcy w kapitale zakładowym spółki zostaną pokryte aportem w postaci nieruchomości. Przedmiotem aportu będą następujące nieruchomości: (A) zabudowana nieruchomość gruntowa, oznaczona w ewidencji gruntów jako działka o numerze ewidencyjnym 205/8" o obszarze 1.397 m 2, dla której Sąd Rejonowy, IV Wydział Ksiąg Wieczystych, prowadzi księgę wieczystą (dalej: "nieruchomość 1"); oraz (B) prawo wieczystego użytkowania stanowiącej własność Skarbu Państwa niezabudowanej nieruchomości, oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka o numerze z ewidencyjnym 1449/95" o obszarze 3.057 m 2, dla której Sąd Rejonowy, IV Wydział Ksiąg Wieczystych, prowadzi księgę wieczystą (dalej: "nieruchomość 2"). Nieruchomość 1 i nieruchomość 2 zwane będą dalej łącznie "nieruchomościami".

Wnioskodawca nabył nieruchomość 1 od osoby prawnej (spółki jawnej), na podstawie umowy sprzedaży zawartej dnia 15 grudnia 2010 r., sporządzonej w formie aktu notarialnego. Nabycie nieruchomości 1 nastąpiło do majątku prywatnego Wnioskodawcy, z zamiarem użytkowania jej na własne potrzeby (w celach rekreacyjnych), a nie w celu dalszej odsprzedaży lub prowadzenia działalności gospodarczej. Nabycie Nieruchomości przez Wnioskodawcę było opodatkowane podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca nabywając Nieruchomość nie działał jednak w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a czynność ta nie nosiła znamion działalności gospodarczej. Wnioskodawca, po nabyciu nieruchomości, ponosił koszty bieżącego utrzymania nieruchomości. Nie były to wydatki, które można zakwalifikować jako wydatki na ulepszenie.

Wnioskodawca nabył nieruchomość 2 od osób fizycznych, na podstawie umowy sprzedaży zawartej dnia 11 września 2007 r., sporządzonej w formie aktu notarialnego. Nabycie nieruchomości 2 nastąpiło do majątku prywatnego Wnioskodawcy, z zamiarem użytkowania jej na własne potrzeby (wybudowanie domu), a nie w celu dalszej odsprzedaży lub prowadzenia działalności gospodarczej. Nabycie nieruchomości przez Wnioskodawcę nie było opodatkowane podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca nabywając nieruchomość nie działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a czynność ta nie nosiła znamion działalności gospodarczej. Wnioskodawca, po nabyciu nieruchomości, ponosił koszty bieżącego utrzymania nieruchomości. Nie były to wydatki, które można zakwalifikować jako wydatki na ulepszenie.

Nieruchomości nie były wykorzystywane w celu prowadzenia działalności gospodarczej, nie były również udostępniane odpłatnie osobom trzecim, w tym nie były przedmiotem najmu ani dzierżawy. Wnioskodawca nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nie posiada ponadto jakichkolwiek innych nieruchomości, co do których nosi się z zamiarem ich zbycia lub sprzedaży.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wniesienie przez Wnioskodawcę nieruchomości do spółki jako wkładu niepieniężnego będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: "uptu").

Zdaniem Wnioskodawcy, wniesienie nieruchomości przez Wnioskodawcę do spółki jako wkładu niepieniężnego nie będzie objęte obowiązkiem podatkowym na podstawie uptu. Wniesienie nieruchomości przez Wnioskodawcę do spółki jako wkładu niepieniężnego będzie neutralne na gruncie uptu.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 uptu, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przepis art. 7 ust. 1 uptu stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W myśl art. 2 pkt 6 uptu przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 uptu, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonywana przez podmiot, który w związku z jej wykonywaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcie "podatnik" i "działalność gospodarcza", na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 uptu. Podatnikami - według zapisu art. 15 ust. 1 uptu - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza - na podstawie art. 15 ust. 2 - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, że dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy dokonywana jest przez podatnika podatku od towarów i usług lub przez osobę fizyczną niebędącą podatnikiem tego podatku, jeżeli sprzedaży można przypisać znamiona działalności gospodarczej prowadzonej z zamiarem wykonywania jej w sposób częstotliwy chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości", przez zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonego działania. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności ani ilość dokonanych transakcji decydującym kryterium jest powtarzalność czynności lub zamiar powtarzalności.

Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik działając w charakterze producenta, handlowca lub usługodawcy miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności. W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług w odniesieniu do danej czynności ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności w tym zakresie.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Powyższe znajduje pełne potwierdzenie w orzecznictwie sądowo-administracyjnym oraz w licznych pismach organów skarbowych, jak również w wyrokach Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, które z uwagi na przynależność Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej, także winny podlegać uwzględnieniu.

Zgodnie na przykład z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 29 marca 2010 r. III SA/GL 1561/09, dla ustalenia czy w związku z wykonaniem konkretnej czynności dany podmiot staje się podatnikiem podatku od towarów i usług, konieczne jest ustalenie, że w odniesieniu do tej konkretnej czynności występował on w charakterze podatnika, że jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca powołuje także pismo Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 5 stycznia 2011 r., IPPP1-443-1041/10-4/AS, pismo Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 4 stycznia 2011 r., ILPP2/443-1863/10-2/TW, pismo Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 26 stycznia 2010 r., IBPP3/443-822/09/KO pismo Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 11 stycznia 2010 r., IPPP1-443-1133/09-4/MP.

Zważyć wreszcie trzeba, iż zgodnie z orzecznictwem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości profesjonalny obrót gospodarczy powinien cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością wykonywania. Handlem jest dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży. Zamiar zaś częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży (vide: wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 26 września 1996 r. w sprawie C 230/94; orzeczenie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 8 czerwca 2000 r. w sprawie C 400/98).

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca nabył nieruchomości od osoby prawnej i osób fizycznych na podstawie umów sprzedaży. Nieruchomości nie były wykorzystywane do działalności gospodarczej, nie były również udostępniane odpłatnie osobom trzecim. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, w tym polegającej na obrocie nieruchomościami. Nabywając nieruchomości Wnioskodawca nie działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, a czynność ta nie nosiła znamion działalności gospodarczej. W konsekwencji nabycie nieruchomości przez Wnioskodawcę nie było opodatkowane podatkiem od towarów i usług, a Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wnioskodawca, po nabyciu nieruchomości, ponosił koszty bieżącego utrzymania nieruchomości. Nie były to wydatki, które można zakwalifikować jako wydatki na ulepszenie.

Ponadto Wnioskodawca wskazuje, że nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nie posiada też jakichkolwiek innych nieruchomości, co do których nosi się z zamiarem zbycia lub sprzedaży.

Z przedstawionych okoliczności nie wynika, aby nieruchomości objęte niniejszym wnioskiem były wykorzystywane dla celów działalności gospodarczej. Tym samym, stanowią one majątek osobisty Wnioskodawcy i były wykorzystywane wyłącznie do celów prywatnych. Zatem Wnioskodawca nie występuje w przedmiotowej sytuacji w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, iż nie zawsze wniesienie aportu stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, wnoszenie aportów nie stanowi takiej czynności przede wszystkim wówczas, gdy są one wnoszone przez podmioty niebędące podatnikami podatku od towarów i usług lub przez podmioty będące podatnikami, lecz niedziałające jako podatnicy w odniesieniu do tej konkretnej czynności.

Mając na uwadze przedstawioną powyżej argumentację, jak również powołane orzecznictwo i pisma Izb Skarbowych należy stwierdzić, że wniesienie nieruchomości przez Wnioskodawcę do spółki jako wkładu niepieniężnego nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zważyć, bowiem trzeba w pierwszej kolejności, iż nabycie nieruchomości przez Wnioskodawcę nie nastąpiło z zamiarem ich dalszej odsprzedaży. Wnioskodawca nabył nieruchomości od osoby prawnej i od osób fizycznych, na podstawie umów sprzedaży. Nieruchomości stanowią majątek osobisty Wnioskodawcy i są wykorzystywane wyłącznie do celów prywatnych. Po drugie, czynność polegająca na wniesieniu przez Wnioskodawcę nieruchomości do spółki jako wkładu niepieniężnego będzie miała charakter jednorazowy, zostanie dokonana pierwszy raz i nie będzie wykonana w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Podkreślenia w tym miejscu wymaga raz jeszcze, że aby obrót nieruchomościami podlegał opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być dokonywany przez podatników podatku od towarów i usług działających w takim charakterze. Musi go cechować stałość, powtarzalność, niezależność jego wykonywania i wreszcie musi mieć on zorganizowany charakter. W niniejszej sprawie sytuacja taka bez wątpienia nie zachodzi.

Zdaniem Wnioskodawcy, z wyżej wymienionych względów, czynność polegająca na wniesieniu nieruchomości do spółki jako wkładu niepieniężnego będzie neutralna na gruncie uptu, to jest wyłączona z zakresu uptu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Ilekroć w ustawie o podatku od towarów i usług jest mowa o sprzedaży należy przez to rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ustawy).

Towarami natomiast, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Pojęcie dostawy towarów ustawodawca zdefiniował w art. 7 ust. 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, pod pojęciem tym należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Wniesienie aportu (wkładu niepieniężnego) do spółek prawa handlowego lub cywilnego spełnia definicję dostawy towarów - następuje tutaj przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Aport to wkład na utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w jej zyskach. Przedmiotem aportu mogą być pieniądze (aporty pieniężne), rzeczy lub prawa (aporty rzeczowe) oraz umiejętności, kompetencje techniczne czy zawodowe. Spośród wymienionych trzech rodzajów aportów skutki na gruncie VAT wywołuje jedynie wnoszenie aportów rzeczowych. Stanowić ono może dostawę towarów (jeśli przedmiotem aportu są towary w rozumieniu VAT) lub świadczenie usług (w pozostałych przypadkach, chodzi przykładowo o wnoszone w ramach aportu prawa autorskie, licencje czy patenty).

Zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy - opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy - czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Przy czym, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat) ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca planuje przystąpić do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. W zamian za udziały w kapitale zakładowym Wnioskodawca zamierza wnieść do spółki nieruchomość gruntową zabudowaną oraz prawo wieczystego użytkowania stanowiącego nieruchomość niezabudowaną. Nabycie przedmiotowych nieruchomości przez Wnioskodawcę nie nastąpiło z zamiarem ich dalszej odsprzedaży. Nieruchomości nie były wykorzystywane w celu prowadzenia działalności gospodarczej, nie były również udostępniane odpłatnie osobom trzecim, w tym nie były przedmiotem najmu ani dzierżawy. Wnioskodawca, po nabyciu nieruchomości, ponosił koszty bieżącego utrzymania tych nieruchomości. Nie były to jednak wydatki, które można zakwalifikować jako wydatki na ulepszenie. Wnioskodawca jest osobą fizyczną i nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nie posiada jakichkolwiek innych nieruchomości, co do których nosi się z zamiarem ich zbycia lub sprzedaży.

Ponadto, z zawartego we wniosku opisu sprawy nie wynika jakiekolwiek aktywne działanie Wnioskodawcy, które wskazywałoby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami.

Należy zauważyć, iż nie zawsze wniesienie aportu rzeczowego stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu VAT. Wnoszenie aportów nie stanowi takiej czynności przede wszystkim wówczas, gdy są one wnoszone przez podmioty niebędące podatnikami VAT lub przez podmioty będące, co prawda takimi podatnikami, lecz niedziałające jako podatnicy w odniesieniu do tej czynności.

Mając na względzie powołane przepisy prawa podatkowego oraz opisane zdarzenie przyszłe wskazać należy, iż w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując w formie aportu dostawy opisanych nieruchomości Wnioskodawca wystąpi w charakterze podatnika. Treść wniosku wskazuje, że nieruchomości nie zostały nabyte w celu ich dalszej odsprzedaży. Przedmiotowe nieruchomości nie były też wykorzystywane w celach zarobkowych, poza tym Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ich ulepszenie. Ponadto z okoliczności sprawy nie wynika jakiekolwiek aktywne działanie Wnioskodawcy, które wskazywałoby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami.

W związku z powyższym, Wnioskodawca dokonując aportu opisanych we wniosku nieruchomości korzystać będzie z prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Wnioskodawcę cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy w zakresie aportu tych nieruchomości, a dostawę cech czynności opodatkowanej, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Reasumując, biorąc pod uwagę treść wniosku, a w szczególności fakt, iż nie wynika z niego, aby Wnioskodawca wykorzystywał przedmiotowe nieruchomości do prowadzenia działalności gospodarczej, a także uwzględniając powołane przepisy stwierdzić należy, że wniesienie przez Stronę w formie aportu nieruchomości zabudowanej oraz prawa użytkowania wieczystego nieruchomości niezabudowanej do spółki z o.o. stanowić będzie dostawę jego majątku prywatnego i w związku z tym czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.