IPPP2/443-124/12-2/KG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 30 stycznia 2012 r. (data wpływu 2 lutego 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT zbywanych składników majątku - jest prawidłowe.

W dniu 2 lutego 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT zbywanych składników majątku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Małżonkowie: Pani S. P. (zwana dalej "Wnioskodawcą") oraz Pan W. P., pomiędzy którymi istnieje ustawowa wspólnota majątkowa, prowadzą odrębnie przedsiębiorstwa odpowiednio pod firmą R. oraz R. A.

Firma R. działa na rynku od 1998 r., zaś firma R. A. działa na nim od dnia 1 grudnia 2010 r. Obie firmy mają identyczne kody PKD w Ewidencji Działalności Gospodarczej oraz są podatnikami VAT. Dochody z pozarolniczej działalności gospodarczej w przypadku obu tych podmiotów opodatkowane są liniowo. Należy przy tym wskazać, że R. A. od początku działalności do dnia 30 września 2011 r. praktycznie nie wykonywała działalności gospodarczej. W dniu 30 września 2011 r. firma R. sprzedała R.A. prawie wszystkie towary, wszystkie materiały do produkcji oraz wszystkie wyroby gotowe. Czynność ta została udokumentowana fakturą VAT. Wszystko zostało sprzedane bez marży, w cenie zakupu. Firma R. wykazała tę sprzedaż w deklaracji VAT za m-c wrzesień 2011 i cały VAT z tej deklaracji został zapłacony przelewem do US w terminie. R. sprzedaż ww. towarów, materiałów i wyrobów zakwalifikowała jako przychód podatkowy.

Jednocześnie R. A. wprowadziła na magazyn wszystkie towary, materiały i wyroby gotowe w dniu 1 października 2011 r. zaś podatek naliczony na podstawie faktur VAT został wykazany w deklaracji VAT-7 za m-c październik 2011 r. W efekcie w deklaracji październikowej wystąpiła nadwyżka podatku naliczonego nad należnym, która została przeniesiona na kolejny miesiąc.

W dniu 1 października 2011 r. - 15 pracowników z firmy R. zostało przejętych przez firmę R. A. na podstawie art. 231 Kodeksu Pracy. Dwóch pracowników zostało w firmie R.: 1 osoba na urlopie wychowawczym oraz druga, która przebywa na długotrwałym zwolnieniu lekarskim.

W dniu 30 września 2011 r. ok. 95% środków trwałych zostało wycofanych z ewidencji środków trwałych firmy R. protokołami LT. W tym samym dniu te środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych do firmy R.A. protokołami OT. Wartość początkową środków trwałych, wartość dokonanych umorzeń przyjęto w wartości, w jakiej występowały dotychczas w ewidencji środków trwałych firmy R. We wrześniu 2011 r. w stosunku do środków trwałych dokonano odpisów amortyzacyjnych w firmie R., zaś w październiku środki trwałe przeniesione do nowej firmy - dokonano odpisów amortyzacyjnych w R. A.

Należności i zobowiązania pozostały w R. Część umów - została przepisana na nową firmę R. A. W firmie R. pozostała umowa na telefon stacjonarny, jeden nr komórkowy, oraz na numery innej sieci.

Z dniem 1 października 2011 r. firma R. znacznie ograniczyła swoją działalność poprzez zaprzestanie produkcji. W R. występuje natomiast nieznaczna sprzedaż towarów do kontrahentów, którzy jeszcze nie założyli w swoich systemach konta dla nowej firmy oraz usługi serwisowe z tego samego powodu. Z tą datą R. A. sprzedaje towary i usługi do prawie wszystkich kontrahentów, którzy byli obsługiwani przez starą firmę - z wyłączeniem jednakże tylko tych kontrahentów, którzy nie założyli jeszcze w swoich systemach konta dla nowej firmy.

Pomiędzy firmami małżonków występuje sprzedaż towarów i usług. W ślad za tym istnieją przepływy finansowe. W październiku sprzedaż towarów pomiędzy małżonkami następowała bez doliczania marży, zaś od listopada doliczana jest marża. Faktury pomiędzy małżonkami są wystawiane na przelew i płacone w ten sposób. Firma R. A. wystawia co miesiąc dla firmy R. fakturę za usługi serwisowe. Faktura ta u sprzedającego jest księgowana w przychody, a u kupującego w koszty uzyskania przychodów.

Od 1 grudnia 2011 r. firma R. dopisała do EDG nową działalność, tj. nauczanie języków obcych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż składników majątku na rzecz R. A. stanowi odpłatną dostawę towarów i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r., stwierdzić należy, że ustawa ta nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom tego podatku. Także nie ma przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności gospodarcze istniała ustawowa wspólność majątkowa. Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

Artykuł 7 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel w tym również m.in.: wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione.

W ocenie Wnioskodawcy bez znaczenia pozostaje fakt, iż stronami transakcji są małżonkowie - podatnicy, pomiędzy którymi istnieje majątkowa wspólność ustawowa. Wskazać bowiem należy, że podatek towarów i usług jest podatkiem zharmonizowanym z prawem wspólnotowym i bez znaczenia jest kwestia rygoru, pod jakim zastrzeżono dokonanie danej czynności prawnej. W przeciwnym razie z uwagi na różnorodność systemów prawa prywatnego państw członkowskich zaistniałaby sytuacja, gdzie różne wymogi dotyczące formy czynność prawnej powodowałyby powstanie zobowiązania podatkowego w jednym państwie, w drugim zaś - z uwagi na niedochowanie formy i inny rygor cywilnoprawny - takie zobowiązanie nie powstałoby. Taka sytuacja niewątpliwie zaburzałaby konkurencję na unijnym rynku wewnętrznym. W świetle przepisów 112 Dyrektywy jest to niedopuszczalne; tym samym konieczne jest oderwanie czynności podlegających opodatkowaniu od spełnienia form przewidzianych dla czynności w prawie cywilnym. Argumentem przemawiającym w tym przypadku za pominięciem form wymaganych przez przepisy prawa cywilnego jest posłużenie się przez prawodawcę krajowego i unijnego pojęciami nie nawiązującymi do konstrukcji cywilistycznych. W przeciwnym wypadku różnice w systemach prawnych poszczególnych państw członkowskich doprowadziłyby do opodatkowania podobnych transakcji w różny sposób. Takie zjawisko byłoby nie do pogodzenia z celami 112 Dyrektywy.

W świetle powyższego sprzedaż dokonana przez Wnioskodawcę na rzecz R.A. stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Przedmiotem opodatkowania na gruncie podatku od towarów i usług jest dostawa towarów, czyli przeniesienie ekonomicznego władztwa nad rzeczą, a nie przeniesienie własności w rozumieniu Kodeksu cywilnego. Wobec tego logiczną konsekwencją oderwania przedmiotu opodatkowania od instytucji sprzedaży lub przeniesienia własności rzeczy i praw, jest uniezależnienie opodatkowania od warunków i form przewidzianych w ustawodawstwach prywatnoprawnych państw członkowskich.

Niezależnie od powyższego wskazać należy, iż organy podatkowe przyjmują, że niezależnie od istniejących stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami, w transakcjach zawieranych pomiędzy nimi mamy do czynienia z wykonywaniem czynności opodatkowanych pomiędzy dwoma odrębnymi podmiotami. Oznacza to, że w momencie dostawy towarów czy świadczenia usług małżonek powinien wystawić fakturę VAT dla współmałżonka i opodatkować daną transakcję tak jak każdą inną czynność podlegającą podatkowi od towarów i usług. Takie stanowisko wyraził m.in. Dyrektor izby Skarbowej w Katowicach w Interpretacji z dnia 4 marca 2011 r. (sygn. IBPP1/443-1167/10/AZb). Stwierdził on m.in., że "środki trwale, wyposażenie biurowe, materiały podstawowe i pomocnicze oraz towary handlowe mające być przedmiotem sprzedaży dokonanej przez Wnioskodawcę, w świetle przepisów kodeksu rodzinnego i opiekuńczego stanowią (przy istnieniu wspólności majątkowej) niewątpliwie majątek wspólny małżonków, jednakże w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług są to towary, które Wnioskodawca nabył w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą i w takim też celu je wykorzystywał".

Odnosząc zatem przedstawiony stan faktyczny do powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, że sprzedaż przez Wnioskodawcę środków trwałych, wyposażenia biurowego, materiałów podstawowych i pomocniczych oraz towarów handlowych, dokonywana na rzecz małżonka Wnioskodawcy prowadzącego własną działalność gospodarczą, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych, jako dostawa towarów pomiędzy dwoma odrębnymi podatnikami podatku VAT.

Przedmiotowa czynność dokonana przez Wnioskodawcę na rzecz małżonka występującego jako odrębny przedsiębiorca będzie stanowiła odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ww. ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT według stawki właściwej dla danego rodzaju towaru, przy czym bez znaczenia dla rozstrzygnięcia pozostaje fakt, iż małżonek Wnioskodawcy jest osobą współpracującą przy prowadzeniu działalności gospodarcze) Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwaną dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Jak stanowi art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Analiza przytoczonych przepisów wskazuje, iż nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów czy świadczenie usług w rozumieniu ww. przepisu ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 6 pkt 1, przepisów ww. ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Zatem aby ocenić, czy do czynności opisanej we wniosku znajdzie zastosowanie norma wynikająca z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT konieczne jest przeanalizowanie czy wydzielone części przedsiębiorstwa stanowią zorganizowane części przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów o VAT.

W myśl art. 2 pkt 27e ustawy o VAT przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Stosownie do przepisu art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

Definicja ta określa przedsiębiorstwo w sensie przedmiotowym. Przy czym, powyższe wyliczenie jest katalogiem otwartym, więc wymienione elementy składowe przedsiębiorstwa mają jedynie charakter przykładowy. Jednakże sformułowanie przepisu tworzy domniemanie prawne, w myśl którego przedsiębiorstwo obejmuje każdy składnik zespołu, a zatem wszelkie dobra materialne i niematerialne podlegające ochronie prawnej i służące wykonywaniu celów gospodarczych.

Należy tu wskazać również art. 552 Kodeksu cywilnego, którym ustawodawca wprowadza zasadę, że czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

W rozumieniu powyższych regulacji prawnych, aby określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, spełniać powinien następujące warunki:

* musi istnieć zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,

* zespół ten powinien być organizacyjnie i funkcjonalnie wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,

* składniki przedsiębiorstwa przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,

* zespół składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo realizujące wskazane zadania.

Zatem nie wystarczy zorganizowanie jakiejkolwiek masy majątkowej, ale musi ona odznaczać się odrębnością organizacyjną i finansową, z możliwością samodzielnego funkcjonowania w razie zaistnienia takiej potrzeby w obrocie gospodarczym.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa występuje w strukturze organizacyjnej podatnika, np. jako oddział, wydział, samodzielna jednostka organizacyjna. Ocena ta musi być dokonana według podstawowego kryterium, tj. ustalenia jaką rolę składniki majątkowe i związane z nimi prawa materialne odgrywały w funkcjonowaniu dotychczasowego przedsiębiorstwa (na ile stanowiły wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Tą ostatnią przesłankę rozumie się zazwyczaj jako potencjalną zdolność (zorganizowanej części przedsiębiorstwa) do niezależnego działania gospodarczego jako samodzielnego podmiotu gospodarczego i to jeszcze w ramach istniejącego przedsiębiorstwa. Winno ono mieć również zdolność zaistnienia jako niezależne przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 i art. 552 ustawy - Kodeks cywilny.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Składniki majątku będące przedmiotem transakcji sprzedaży pomiędzy Wnioskującą prowadzącą działalność gospodarczą a jej małżonkiem, będącym odrębnym podatnikiem podatku VAT obejmują towary, materiały do produkcji, wyroby gotowe, około 95% środków trwałych. Na podstawie art. 231 ustawy - Kodeks Pracy 15 pracowników zatrudnionych w firmie Wnioskodawczyni zostało przejętych przez firmę małżonka Strony. Należności i zobowiązania pozostały w firmie Wnioskodawczyni. Część zawartych przez Stronę umów została przepisana na firmę małżonka Wnioskodawczyni.

Analizując powyżej przedstawione okoliczności sprawy wskazać należy, iż wyłączenie należności i zobowiązań z masy majątkowej przedsiębiorstwa będącej własnością Wnioskodawczyni, powoduje pozbawienie wydzielonego kompleksu majątkowego cechy zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Zdaniem Organu, konsekwencją finansowego wyodrębnienia majątku mającego stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa jest konieczne przypisanie do tego majątku wszelkich należności i zobowiązań związanych ze składnikami tego majątku. Zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest zatem możliwe tylko w przypadku, gdy na nabywcę zostaną przeniesione wszystkie należności i zobowiązania wcześniej jej przypisane. Z opisu analizowanego stanu faktycznego wynika natomiast, że Kupujący na podstawie umowy nie przejmuje ani nie wstępuje w żadne zobowiązania Sprzedającego.

Nie dojdzie więc do pełnego wyodrębnienia niezbędnego majątku związanego z działalnością Wnioskodawczyni. O tym, czy doszło do wyodrębnienia zorganizowanej części przedsiębiorstwa decyduje pełen zakres wydzielonego majątku, praw i zobowiązań, wyodrębnienie to musi dotyczyć zorganizowanej części przedsiębiorstwa jako całości, a nie tylko niektórych jej składników, nawet o znacznej wartości.

Zakres sprzedawanej masy majątkowej (wyłączenie ze sprzedaży należności, zobowiązań) nie wskazuje zatem na umożliwienie nabywcy podjęcia działalności gospodarczej tylko w oparciu o nabyte składniki. Tym samym zbywany przez Wnioskodawczynię zespół składników majątku nie posiada zdolności funkcjonowania jako niezależne przedsiębiorstwo i nie spełnia definicji zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawy o VAT.

Reasumując, składniki majątku przedsiębiorstwa Wnioskodawczyni będące przedmiotem sprzedaży w ramach kilku transakcji, z wyłączeniem należności i zobowiązań, nie mieszczą się w pojęciu zorganizowanej części przedsiębiorstwa z art. 2 pkt 27e ustawy o VAT. Zatem, w przedmiotowej sprawie przepis art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług nie będzie miał zastosowania.

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż przedmiotem zbycia będą składniki majątku przedsiębiorstwa, a nie zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów art. 2 pkt 27e w związku z art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ze złożonego wniosku wynika, iż małżonkowie pomiędzy którymi istnieje ustawowa wspólnota majątkowa prowadzą dwa niezależne od siebie przedsiębiorstwa. Wnioskodawczyni dokonuje sukcesywnej sprzedaży składników majątku należących do prowadzonego przez nią przedsiębiorstwa na rzecz swojego małżonka, który prowadzi również działalność gospodarczą. Jak wskazano powyżej, składniki majątku będące przedmiotem zbycia nie stanowią przedsiębiorstwa ani też zorganizowanej części przedsiębiorstwa, tym samym ich zbycie nie jest czynnością wyłączoną z zakresu opodatkowania podatkiem VAT.

Wątpliwości Wnioskodawczyni wiążą się ze sposobem opodatkowania przedmiotowej transakcji.

Przytaczając przepisy ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 z późn. zm.) stwierdzić należy, iż stosownie do art. 31 § 1 ww. ustawy z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

Dokonując analizy powołanych wyżej regulacji prawnych podkreślić należy, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zarówno Wnioskodawczyni, jak i jej małżonek, traktowani są jako odrębne podmioty, spełniające definicję podatnika w rozumieniu powołanego wyżej przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, prowadzące działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 tegoż przepisu. Autonomiczność prawa podatkowego wyklucza możliwość takiej interpretacji jego przepisów, która zakładałaby, że wspólność majątkowa istniejąca między małżonkami na podstawie przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, ma wpływ na zakres praw i obowiązków podatników podatku od towarów i usług. Dopuszczalne jest dokonywanie czynności cywilnoprawnych między małżonkami pozostającymi w małżeńskiej wspólności majątkowej, jeżeli czynności te dotyczą sfery objętej zakresem ich działalności gospodarczej.

Środki trwałe, towary, materiały i wyroby gotowe będące przedmiotem sprzedaży dokonanej przez Wnioskodawczynię, w świetle przepisów kodeksu rodzinnego i opiekuńczego stanowią (przy istnieniu wspólności majątkowej) niewątpliwie majątek wspólny małżonków, jednakże w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług są to towary, które Wnioskodawczyni nabyła w związku z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą, i w takim też celu je wykorzystywała.

Odnosząc zatem przedstawiony stan faktyczny do powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, że sprzedaż przez Wnioskodawczynię środków trwałych, materiałów oraz towarów handlowych, dokonywana na rzecz małżonka Wnioskodawczyni prowadzącego własną działalność gospodarczą, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych, jako dostawa towarów pomiędzy dwoma odrębnymi podatnikami podatku VAT.

Przedmiotowa czynność dokonana przez Wnioskodawczynię na rzecz małżonka występującego jako odrębny przedsiębiorca będzie stanowiła odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ww. ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT według stawki właściwej dla danego składnika majątku.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja dotyczy wniosku w części dotyczącej podatku od towarów i usług. W odniesieniu do podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.