IPPP2/443-1226/14-2/BH

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 12 grudnia 2014 r. (data wpływu 17 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT oraz opodatkowania nieodpłatnych przekazań świadczeń przejazdowych na rzecz pracowników oraz dzieci pracowników - jest prawidłowe.

W dniu 17 grudnia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT oraz opodatkowania nieodpłatnych przekazań świadczeń przejazdowych na rzecz pracowników oraz dzieci pracowników.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Na rzecz M. Sp. z o.o. (zwanej dalej Spółka lub M Sp. z o.o.) zostały wydane dwie interpretacje indywidualne o numerach:

* IPPP1/443-775/14-3/EK z dnia 30 września 2014 r.

* IPPB5/423-632/14-3/AM z dnia 3 października 2014 r.

Po analizie zgromadzonych przez Spółkę dokumentów, Spółka stwierdza, że stan faktyczny w pierwszym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej został opisany częściowo nieprecyzyjnie. Dotyczy to podstaw prawnych dla uprawnień pracowników do korzystania przez pracowników oraz ich dzieci z biletów zakupionych i sfinansowanych przez Spółkę.

Zgodnie z właściwym stanem faktycznym, uprawnienia pracowników do korzystania z biletów pracowniczych zakupionych przez Spółkę dla pracowników wynikają z trzech dokumentów:

1. z uchwały Rady Miasta z dnia 6 marca 2014 r., z której wynika, że:

"Każdy z pracowników operatorów publicznego transportu zbiorowego realizujących usługi przewozowe na terenie Miasta na zlecenie Miasta, otrzymuje ulgę w postaci biletu pracowniczego zapisanego na spersonalizowanej karcie zbliżeniowej wydanej przez Zarząd Transportu Miejskiego w cenie 100,00 zł uprawniającego do przejazdów w 1 i 2 strefie biletowej (...)"

Uprawnienia dzieci pracowników do korzystania z biletów zakupionych przez Spółkę wynikają natomiast z Zakładowego układu zbiorowego pracy dla pracowników M. sp. z o.o. (cytowany powyżej pkt 2) oraz z porozumienia zawartego w dniu 3 lutego 2014 r. pomiędzy Międzyzakładowym Komitetem Protestacyjnym Pracowników Komunikacji Miejskiej a Zastępcą Prezydenta Miasta (cytowany powyżej pkt 3).

Uprawnienia dla dzieci pracowników nie wynikają zatem z uchwały Rady Miasta z dnia 6 marca 2014 r., jak Spółka opisała we wniosku złożonym w dniu 3 lipca 2014 r.

Spółka działając zgodnie z dokumentami wymienionymi powyżej, nabywa od Zarządu Transportu Miejskiego (zwany dalej ZTM) bilety dla wszystkich pracowników, a bilety dla dzieci - wg zgłoszonego przez pracownika zapotrzebowania (po wcześniejszej weryfikacji jego zasadności przez Spółkę). Za zakupione bilety ZTM wystawia fakturę na Spółkę.

Ryczałtowa wartość rocznego biletu dla pracownika Spółki wynosi 100 zł. Bilety dla dzieci pracowników nabywane są przez Spółkę w cenach zgodnych z taryfą biletową z uchwałą Rady Miasta z dnia 3 października 2013 r. w sprawie opłat za usługi przewozowe środkami lokalnego transportu zbiorowego w Mieście.

Wartość świadczenia w postaci przekazanego biletu dla pracownika lub/i jego dzieci doliczana jest do dochodu pracownika. Składki ZUS nie są odprowadzane od świadczeń dotyczących zakupu biletów dla pracowników, ani zakupu biletów dla dzieci pracowników. (Spółka uzyskała w tej sprawie interpretację ZUS).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Spółce przysługuje prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT z faktury wystawionej przez ZTM, dotyczącej zakupu biletów dla pracowników i ich dzieci.

2. Czy Spółka od wartości zakupionych biletów dla pracowników i ich dzieci powinna naliczyć podatek należny i wykazać ten podatek należny w Deklaracji VAT-7.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1

Tak, Spółka ma prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury poświadczającej zakup biletów pracowniczych oraz biletów dla dzieci pracowników w miesiącu wpływu faktury do Spółki zgodnie z art. 86 ust. 10, 10 b Ustawy VAT.

Na podstawie art. 86 ust. 1 Ustawy VAT podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi wykorzystywane są do czynności opodatkowanych. Spółka prowadzi działalność opodatkowaną polegającą głównie na świadczeniu usług przewozowych, wynajmie powierzchni reklamowych i handlowych na stacjach metra oraz świadczy usługi inwestora zastępczego dotyczące budowy infrastruktury niezbędnej dla funkcjonowania i rozwoju Miasta. Zatrudnieni pracownicy wykonują zadania związane z ww. opodatkowanymi czynnościami.

Prawidłowość stanowiska Spółki zostało potwierdzone w interpretacji indywidualnej nr IPPP1/443-775/14-3/EK z dnia 30 września 2014 r.

Ad 2

Nie, przekazanie biletów dla pracowników i ich dzieci nie wypełnia przesłanki świadczenia nieodpłatnego na cele osobiste pracowników zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 2 Ustawy VAT. Nieodpłatne świadczenie w postaci przekazania biletów dla pracowników i ich dzieci wpisuje się w cel prowadzonej działalności gospodarczej Spółki, dlatego przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegających opodatkowaniu nie zostaje spełniona.

Prawidłowość stanowiska Spółki została potwierdzona w interpretacji indywidualnej nr IPPP1/443-775/14-3/EK z dnia 30 września 2014 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast przez świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że świadczenie usług, co do zasady podlega opodatkowaniu VAT, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte w przypadku świadczenia usług w art. 8 ust. 2 ustawy.

Stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

* użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;

* nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Analizując treść art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy zauważyć należy, że dla ustalenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy niniejszego przepisu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia, jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

Podkreślić należy, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega nieodpłatne świadczenie usług (inne niż wskazane w pkt 1) na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika, bez względu na to czy podatnikowi przysługiwało, czy też nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku. Ponadto, z powyższego przepisu wynika, że opodatkowaniu podlega tylko takie nieodpłatne świadczenie usług na rzecz m.in. pracowników, które służy celom osobistym pracowników (ich celom bezpośrednio konsumpcyjnym), zatem nie ma żadnego związku z działalnością przedsiębiorstwa podatnika.

Zatem, aby nieodpłatne świadczenie uznać za odpłatne świadczenie usług, jako czynność podlegającą opodatkowaniu, musi być ono świadczone na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika oraz cele osobiste podmiotów wymienionych w przepisie ustawy. Przy czym ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji potrzeb osobistych, można jednak przyjąć, że cele osobiste należy rozumieć jako cele prywatne, nie zawodowe. Wobec tego cele osobiste podatnika to cele inne niż związane z działalnością gospodarczą podatnika; potrzebami osobistymi są takie cele, których realizacja nie jest związana ze stosunkiem pracy, a zatem potrzeby osobiste to te, których zaspokojenie wynika z dobrej woli pracodawcy. Natomiast potrzeby pracownicze to takie, których spełnienie nie wynika z autonomii woli stron, ale do zaspokajania których pracodawca jest zobowiązany na podstawie przepisów prawa, np.: przepisów Kodeksu pracy, przepisów innych ustaw regulujących prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, postanowień zbiorowych układów pracy, postanowień, porozumień zbiorowych, przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że pracownicy Wnioskodawcy oraz dzieci pracowników posiadają uprawnienia do korzystania z biletów zakupionych i sfinansowanych przez Spółkę. Uprawnienia pracowników wynikają z trzech dokumentów: z uchwały Rady Miasta z dnia 6 marca 2014 r.; z Zakładowego układu zbiorowego pracy dla pracowników M. sp. z o.o. oraz z porozumienia zawartego w dniu 3 lutego 2014 r. pomiędzy Międzyzakładowym Komitetem Protestacyjnym Pracowników Komunikacji Miejskiej a Zastępcą Prezydenta Miasta.

Z kolei uprawnienia dzieci pracowników do korzystania z biletów zakupionych przez Spółkę wynikają z Zakładowego układu zbiorowego pracy dla pracowników M. sp. z o.o. oraz z porozumienia zawartego w dniu 3 lutego 2014 r. pomiędzy Międzyzakładowym Komitetem Protestacyjnym Pracowników Komunikacji Miejskiej a Zastępcą Prezydenta Miasta.

Spółka działając zgodnie z dokumentami wymienionymi powyżej, nabywa od Zarządu Transportu Miejskiego (zwany dalej ZTM) bilety dla wszystkich pracowników, a bilety dla dzieci - wg zgłoszonego przez pracownika zapotrzebowania (po wcześniejszej weryfikacji jego zasadności przez Spółkę). Za zakupione bilety ZTM wystawia fakturę na Spółkę. Ryczałtowa wartość rocznego biletu dla pracownika Spółki wynosi 100 zł. Bilety dla dzieci pracowników nabywane są przez Spółkę w cenach zgodnych z taryfą biletową z uchwałą Rady Miasta z dnia 3 października 2013 r. w sprawie opłat za usługi przewozowe środkami lokalnego transportu zbiorowego w Mieście. Wartość świadczenia w postaci przekazanego biletu dla pracownika lub/i jego dzieci doliczana jest do dochodu pracownika.

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy Spółce przysługuje prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT z faktury wystawionej przez ZTM, dotyczącej zakupu biletów dla pracowników i ich dziecidla pracowników i ich dzieci powinna naliczyć podatek należny i wykazać ten podatek należny w Deklaracji VAT-7.

Należy wskazać, że zgodnie z art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. Z 2014, poz. 1502), ilekroć w Kodeksie pracy jest mowa o prawie pracy, rozumie się przez to przepisy Kodeksu pracy oraz przepisy innych ustaw i aktów wykonawczych, określające prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, a także postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy.

Z powyższej regulacji wynika zatem, że postanowienia układów zbiorowych pracy oraz porozumienia zbiorowe oparte na ustawie stanowią źródło prawa pracy.

Analizując przedstawione okoliczności sprawy należy uznać, że świadczenie wynikające z zapisów w Uchwale Rady Miasta, Zakładowym układzie zbiorowym pracy oraz porozumieniach zawartych przez Komitet Protestacyjny Pracowników Komunikacji Miejskiej a zastępcą Prezydenta Miasta jest czynnością, mającą na celu zaspakajanie potrzeb pracowniczych. Czynność ta bez wątpienia związana jest z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy oraz służy zgodnemu z przepisami prawa funkcjonowaniu przedsiębiorstwa. Spółka realizując postanowienia zawartego porozumienia bezpłatnie świadczy usługi na rzecz pracowników oraz dzieci pracowników, które mogą korzystać z przejazdów środkami lokalnego transportu zbiorowego Miasta. Świadczenie Wnioskodawcy, wynikające z zapisu w Uchwale, w Zakładowym układzie zbiorowym pracy oraz ww. porozumieniach, wynika niewątpliwie z bycia pracodawcą. Nieodpłatne świadczenia usług na rzecz ww. kategorii osób wynikające z zapisów w Zakładowym układzie zbiorowym pracy oraz ww. porozumieniach, związane są z działalnością gospodarczą Spółki. W takich okolicznościach uprawnienia do przejazdów związane z działalnością gospodarczą Spółki nie wypełniają przesłanek określonych w art. 8 ust. 2 ustawy, a zatem nie można ich uznać za odpłatne świadczenie usług.

Wobec tego nieodpłatne świadczenia w postaci przejazdów (biletów) dla pracowników i dzieci pracowników pozwalają uznać świadczenia Spółki za czynność niepodlegającą opodatkowaniu. W konsekwencji, Wnioskodawca nie będzie obowiązany do naliczenia i wykazania podatku należnego w deklaracji VAT-7 od powyższych transakcji.

W tym zakresie stanowisko Spółki należało uznać za prawidłowe.

W odniesieniu do kwestii prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem biletów wskazać należy, że stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (...).

Powyższy przepis stanowi, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom podatku od towarów i usług oraz jedynie

w takim przypadku, gdy zakupy mają związek z transakcjami opodatkowanymi podatnika (wykonywaną przez podatnika działalnością opodatkowaną). Przy czym związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika może mieć charakter pośredni lub bezpośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży - towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy; bezpośrednio więc wiąże się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa; mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym osiąganymi przez podatnika przychodami. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić, gdy zakupy towarów i usług nie przyczynią się bezpośrednio do uzyskania przychodu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa w całości, przyczynia się do generowania obrotów.

Nabycie przez Wnioskodawcę biletów dla pracowników i ich dzieci, ma związek z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą i ma wpływ na wizerunek firmy. W konsekwencji, Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem ww. biletów.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.