IPPP2/443-1219/12-4/KOM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 grudnia 2012 r. (data wpływu 5 grudnia 2012 r.), uzupełnione pismem z dnia 20 lutego 2013 r. (data wpływu 21 lutego 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT z tytułu sprzedaży nieruchomości zabudowanej - jest prawidłowe.

W dniu 5 grudnia 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT z tytułu sprzedaży nieruchomości zabudowanej. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 20 lutego 2013 r. (data wpływu 21 lutego 2013 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu znak IPPP2/443-1219/12-2/KOM z dnia 12 lutego 2013 r. (skutecznie doręczone dnia 15 lutego 2013 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

13 grudnia 1993 r. Wnioskodawca wraz z małżonką kupił na zasadach wspólności ustawowej nieruchomość (działki o nr 24/2 24/3), a 25 października 1999 r. kupił działkę o nr 24/7. Działki te użytkowane były dla celów rolnych. 26 maja 2004 r. przebudowano linię energetyczną na działce nr 24/7. 10 maja 2005 r. Wnioskodawca otrzymał pozwolenie na budowę stacji paliw płynnych i gazowych na działkach nr 24/2 i 24/7 (decyzja Starostwa Powiatowego).

7 czerwca 2005 r. opracowano dokumentację projektową Stacji Paliw LPG i wykonano prace przy jej budowie. 9 grudnia 2009 r. dokonano montażu hydrantu p. poż. na istniejącej sieci wodnej. Wnioskodawca użyczył nieodpłatnie córce działki o nr 24/2 i 24/7 dla celów działalności gospodarczej. Córka kupiła zbiornik LPG i prowadziła działalność gospodarczą - sprzedaż gazu LPG na wyżej wymienionej nieruchomości - od 15 października 2009 r. do 31 października 2010 r.

Obecnie, na nieruchomości znajduje się nieczynna stacja LPG. Wnioskodawca wraz z małżonką nie użytkowali osobiście nieruchomości do działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, a małżonka prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej.

W uzupełnieniu z dnia 20 lutego 2013 r. (data wpływu 21 lutego 2013 r.) Wnioskodawca wskazał, że nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT, a w stosunku do przedmiotowej nieruchomości oraz budynków i budowli na niej posadowionych przy ich nabyciu bądź wybudowaniu nie przysługiwało mu prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wszelkie nakłady poniesione były z majątku osobistego Wnioskodawcy i jego małżonki, która też nie była i nie jest czynnym podatnikiem VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca i Jego małżonka z tytułu planowanej sprzedaży nieruchomości (działki o nr 24/2, 24/3, 24/7) będą podatnikami podatku od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 i art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 i art. 15 ustawy o VAT sprzedając nieruchomość będzie On podatnikiem podatku od towarów i usług. Dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą znaczenie ma ich zorganizowany charakter oraz podjęcie wszelkich działań, które angażują środki podobne do wykorzystywanych przez handlowców i bez względu na to, czy czynność tę wykonywał jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy (wystąpienie o pozwolenie na budowę stacji paliw, przyłącze wodne i prace energetyczne).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Definicję towaru ustawodawca zawarł w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z tym przepisem pod tym pojęciem należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru, wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Pojęcie "transakcja zbycia" należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu "dostawa towarów" w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. "zbycie" obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np.: sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy - opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy - czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

Pojęcia "podatnik" i "działalność gospodarcza", na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy. Podatnikami - według zapisu art. 15 ust. 1 - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347/1, z późn. zm.), działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców i osób świadczących usługi włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów. Za działalność gospodarczą uznaje się również wykorzystywanie, w sposób ciągły, własności dóbr materialnych lub niematerialnych do celów zarobkowych.

Zarówno z brzmienia ww. przepisów Dyrektywy 2006/112/WE, jak i art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że dostawa gruntów, co do zasady, jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług, niezależnie od częstotliwości takich transakcji oraz od kwestii, czy sprzedawca prowadzi działalność producenta, handlowca lub usługodawcy, pod warunkiem że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Oznacza to, że jeżeli osoba ta w celu dokonania wspomnianej sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców, należy uznać ją za podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a więc za podatnika podatku VAT.

W świetle powyższego, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Aby dostawę towarów (np. gruntów) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że sprzedawane towary, czy usługi zostały nabyte w celu wykorzystania w działalności gospodarczej. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług - w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - musi ona być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca w 1993 r. wraz z małżonką zakupił na zasadach wspólności ustawowej nieruchomość (działki o nr 24/2 24/3), a w 1999 r. zakupił jeszcze działkę o nr 24/7. Działki te użytkowane były dla celów rolnych. W maju 2004 r. przebudowano linię energetyczną na nieruchomości, w maju 2005 r. Wnioskodawca otrzymał pozwolenie na budowę stacji paliw płynnych i gazowych na działkach nr 24/2 i 24/7, w czerwcu 2005 r. opracowano dokumentację projektową Stacji Paliw LPG i wykonano prace przy jej budowie, a w 2009 r. dokonano na nieruchomości montażu hydrantu p. pożarowego. Wnioskodawca nigdy jednak nie użytkował osobiście nieruchomości do własnej działalności gospodarczej, a przedmiotową nieruchomość użyczył nieodpłatnie córce. Córka zakupiła zbiornik LPG i prowadziła od 15 października 2009 r. do 31 października 2010 r. własną działalność gospodarczą - sprzedaż gazu LPG. Obecnie, na nieruchomości znajduje się nieczynna stacja LPG. Wnioskodawca nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT, a w stosunku do przedmiotowej nieruchomości oraz budynków i budowli na niej posadowionych przy ich nabyciu bądź wybudowaniu nie przysługiwało mu prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wszelkie nakłady ponoszone były z majątku osobistego Wnioskodawcy i jego małżonki, która też nie była i nie jest czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia, czy z tytułu sprzedaży działek zabudowanych stanie się On podatnikiem podatku VAT.

Analiza przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego w świetle powołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, iż w przedmiotowej sprawie wystąpiły okoliczności, które wskazują, że sprzedaż przez Wnioskodawcę przedmiotowej nieruchomości zabudowanej, o której mowa we wniosku, dokonywana będzie w warunkach wskazujących na działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT, w myśl jej art. 15 ust. 1 i 2.

W momencie zakupu w 1993 r. i 1999 r. nieruchomości gruntowych nie przyświecał Wnioskodawcy cel wykorzystania tych nieruchomości na potrzeby własne - działki, będące przedmiotem sprzedaży, nie zostały nabyte na cele osobiste Wnioskodawcy, bowiem miał zamiar wykorzystywać je w działalności rolniczej (takie też było ich przeznaczenie w momencie nabycia) i przez blisko kilka lat (do 2005 r.) rzeczywiście w taki sposób były wykorzystywane. We wniosku trudno jest doszukać się jakiejkolwiek przesłanki wskazującej na to, że zakupione grunty miały być przeznaczone na realizację prywatnych celów. Istotnym argumentem przemawiającym za prawidłowością powyższego rozumowania może być fakt wystąpienia przez Wnioskodawcę w 2005 r. o pozwolenie na budowę stacji paliw płynnych i gazowych, które to pozwolenie otrzymał i jeszcze w tym samym roku wybudował stację. Prace budowlane poprzedzone były przebudową linii energetycznej i sieci wodnej, zakończone montażem hydrantu przeciwpożarowego. Z tych okoliczności sprawy wynika niewątpliwie, iż zamiarem Wnioskodawcy było prowadzenie działalności gospodarczej i zakupu przedmiotowych nieruchomości dokonał w tym właśnie celu. Wszystkie wyżej wskazane czynności prowadzące do powstania stacji LPG nie były czynnościami zwykłego rozporządzania majątkiem prywatnym. Zatem nie cele osobiste, a cele gospodarcze leżały u podstaw nabycia nieruchomości gruntowych. Ich zakup nastąpił w celu osiągnięcia w przyszłości korzyści majątkowych, a więc przyświecał tej czynności cel zarobkowy.

W wyroku TSUE z 15 września 2011 r. w sprawie łączonej C-180/10 i C-181/10 wskazano, że (...)"czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. (...) Podobnie okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego. Inaczej jest natomiast w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy VAT. Takie aktywne działania mogą polegać na przykład na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych (...)".

Wnioskodawca występując, a potem uzyskując decyzję o warunkach zabudowy gruntu budynkiem przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej rozporządza swoim majątkiem w celu osiągnięcia zysku, a więc czynności te wykraczają poza zakres zwykłego wykonywania prawa własności i kwalifikują tę czynność jako działalność gospodarczą podejmowaną w celach zarobkowych. To, że właściciel ma swobodę w korzystaniu z nieruchomości i może ją przeznaczać na różne cele, nie oznacza, że w określonych okolicznościach cel ten nie będzie się mieścić w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT. Podjęte przez Wnioskodawcę działania są związane z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT, bowiem Wnioskodawca dokonywał zakupów nieruchomości z zamiarem wykorzystania ich dla celów zarobkowych, konsekwentnie realizując ten cel poprzez uzyskanie decyzji dot. wybudowania budynku stacji LPG.

Należy podkreślić, iż dla celów podatku od towarów i usług nie jest konieczne, aby działalność była działalnością zarobkową, wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły przez podmioty gospodarcze (przedsiębiorców). Opodatkowaniu tym podatkiem podlega dostawa towarów - gruntów nie tylko wówczas, gdy dokonywana jest przez podatnika VAT, dla którego wykonywanie działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu. Na podstawie art. 15 ust. 2 cyt. ustawy również osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, które dokonują dostawy, czy też świadczą usługi stają się podatnikami podatku VAT, jeżeli osoby te podejmują aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców.

Dokonanej oceny nie może zmienić też fakt, że Wnioskodawca sam osobiście nie użytkował nieruchomości do działalności gospodarczej, tylko oddał stację LPG w nieodpłatne użyczenie córce, która prowadziła tam w latach 2009-2010 swoją odrębną działalność gospodarczą.

Zachowania Wnioskodawcy nie należy rozumieć jako działalności wykonywanej w ramach zarządu majątkiem prywatnym, bowiem sam Wnioskodawca nie wskazał żadnego celu prywatnego, na który planował przeznaczyć zakupione grunty. Samo stwierdzenie, iż działki kupione zostały na zasadach wspólności małżeńskiej, a nakłady poniesione na nieruchomość pochodziły z majątku osobistego, nie może być wyłączną podstawą oceny rzeczywistych intencji towarzyszących ich nabyciu. O takich intencjach świadczą bowiem wszelkie okoliczności sprawy: znaczne zaangażowanie środków pieniężnych w celu zakupu gruntu i jego przystosowanie do prowadzenia działalności gospodarczej, wystąpienie i otrzymanie decyzji pozwalającej na budowę stacji paliw płynnych i gazowych, jak również cel przyświecający Wnioskodawcy, tj. rozwinięcie na ich bazie działalności gospodarczej.

Powyższa argumentacja niewątpliwie wskazuje, iż Wnioskodawca jest podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1, z tytułu wykonywania czynności - prowadzenia działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 cyt. ustawy. Biorąc bowiem pod uwagę zakres i skalę przeprowadzanego przez Wnioskodawcę przedsięwzięcia stwierdzić należy, że sprzedaż nieruchomości zabudowanej budynkiem stacji paliw nie może zostać uznana za czynność wykonywaną w ramach zarządu majątkiem prywatnym Wnioskodawcy i nosi znamiona działalności gospodarczej.

Stanowisko Wnioskodawcy należy zatem uznać za prawidłowe.

Ponadto należy wskazać, iż przedmiotowa interpretacja została wydana wyłącznie dla Wnioskodawcy. Zgodnie bowiem z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej Minister właściwy do sprawa finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem żona Wnioskodawcy chcąc uzyskać również interpretację przepisów prawa podatkowego w przedmiotowym zakresie, winna wystąpić jako Wnioskodawczyni z odrębnym wnioskiem oraz uiścić stosowna opłatę.

W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych została wydana interpretacja znak IPPB1/415-1599/12-2/JB.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie informuje ponadto, iż wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega opłacie w wysokości 40 zł, którą należy wpłacić w terminie 7 dni od dnia złożenia wniosku (art. 14f § 1 Ordynacji podatkowej). W złożonym wniosku z dnia 3 grudnia 2012 r. (data wpływu 5 grudnia 2012 r.) wskazano liczbę zdarzeń przyszłych: 2, a podatnik dokonał w dniu 3 grudnia 2012 r. wpłaty w wysokości 150 zł za wydanie interpretacji indywidualnej. Zatem kwota w wysokości 70 zł stanowi nadpłatę i zgodnie z art. 14f § 2a Ordynacji Podatkowej zostanie zwrócona przekazem pocztowym na adres wskazany w części B.3 wniosku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.