IPPP2/443-1192/14-2/RR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony #61485; przedstawione we wniosku z dnia 4 grudnia 2014 r. (data wpływu 5 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu opodatkowania i udokumentowania otrzymanych środków finansowych na podwyższenie kapitału stanowiących zapłatą za usługę przyrzeczenia najmu lokali mieszkalnych - jest nieprawidłowe.

W dniu 5 grudnia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu opodatkowania i udokumentowania otrzymanych środków finansowych na podwyższenie kapitału stanowiących zapłatą za usługę przyrzeczenia najmu lokali mieszkalnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

1. Towarzystwo Budownictwa Społecznego jest podatnikiem podatku od towarów i usług VAT.

2. Zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1996 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego, przedmiotem działania Spółki jest budowanie budynków mieszkalnych i ich eksploatacja na zasadach najmu po stawkach TBS.

3. TBS wynajmuje lokale mieszkalne. Maksymalną wysokość czynszu reguluje ustawa z dnia 26 października 1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego. Zgodnie z ww. ustawą, cena wynajmu nie może przekroczyć 4% wartości odtworzeniowej lokalu. Wartość odtworzeniowa lokalu stanowi iloczyn jego powierzchni użytkowej i wskaźnika przeliczeniowego kosztu odtworzenia 1 m² powierzchni użytkowej budynku mieszkalnego.

4. TBS prowadzi procesy inwestycyjne polegające na budowie budynków mieszkalnych wielorodzinnych z przeznaczeniem na wynajem poszczególnych lokali.

5. Spółka swoje dochody uzyskane z prowadzonej działalności przeznacza na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych TBS.

6. TBS otrzymał interpretację Izby Skarbowej IPPP3/443-711/14-2/JK.

7. TBS otrzymał interpretacje Izby Skarbowej IPPP1/443-598/13-2/JL.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

W związku z otrzymaniem interpretacji indywidualnej z dnia 22 października 2014 r., zgodnie z którą podwyższenie kapitału jest zapłatą za usługę przyrzeczenia najmu lokali mieszkalnych i powinno być opodatkowane podatkiem VAT, Wnioskodawca prosi o odpowiedź, czy Spółka w związku z otrzymaniem od Miasta J. środków finansowych na podwyższenie kapitału, wskutek interpretacji Izby Skarbowej, powinna na te środki wystawić fakturę sprzedaży, ujmując powyższe świadczenie w rejestrze VAT, jako przychód zwolniony z VAT i zaksięgować powyższą fakturę jako przychód.

Zdaniem Wnioskodawcy, w ocenie Spółki podwyższenie kapitału na podstawie uchwały zgromadzenia wspólników i zawarcie umowy dotyczącej udziału gminy w kosztach tworzenia części lokali mieszkalnych, oraz prawa do najmu utworzonych lokali wraz z ich podnajmem po stawkach TBS, nie powinno stanowić podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług i Spółka nie powinna wystawiać z tego tytułu faktury dla Miasta J.

TBS w zamian za zobowiązanie Miasta J. do podwyższenia kapitału zakładowego spółki i objęcie przez Miasto udziałów w Spółce zobowiązało się do podpisania w przyszłości najmu lokali mieszkalnych.

Świadczeniem wzajemnym są dwa nieodpłatne zobowiązania TBS i Gminy:

* Gmina zobowiązała się do podniesienia kapitału,

* TBS zobowiązał się do wynajmu lokali.

W wyniku tych zobowiązań powstały dwa następne świadczenia. Gmina podniosła kapitał Spółki w zamian otrzymując udziały w Spółce. TBS wynajął lokal w zamian otrzymując czynsz w pełnej wysokości, po stawce obowiązującej w TBS.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż same zobowiązania nie były odpłatne, ponieważ za podwyższenie kapitału Gmina nie otrzymała prawa najmu tylko udziały w Spółce i tym samym to podwyższenie nie może być przychodem Spółki. Przy próbie traktowania podwyższenia kapitału, jako przychód Spółki za prawo najmu nie można by było przekazać udziałów Spółki Gminie i tym samym podwyższyć kapitału w KRS.

Ponadto Spółka przyjmując interpretację Izby Skarbowej, że podwyższenie kapitału jest zapłatą za usługę przyrzeczenia najmu lokali mieszkalnych i podlega pod ustawę o VAT, w dacie otrzymania od Miasta J. wpłaty na podwyższenie kapitału powinna wystawić i fakturę, ujmując powyższe świadczenie w rejestrze VAT, jako przychód zwolniony z VAT i zaksięgować powyższa fakturę.

W tej sytuacji z jednego wpływu środków finansowych powstają dwa zdarzenia do ujęcia księgowego:

1. Podwyższenie kapitału księgowane w momencie dokonania wpisu w KRS;

2. Wystawienie faktury na Miasto J. i ujęcie tej faktury w rejestrze VAT przychodów zwolnionych od podatku VAT, a także zaksięgowanie ww. faktury do przychodów TBS.

Taka sytuacja zmusza Spółkę do dokonywania zapisów w księgach rachunkowych, które nie odzwierciedlają stanu rzeczywistego.

Spółka uważa, że w powyższej sytuacji nie ma mowy o odpłatnej usłudze przyrzeczenia najmu podlegającej pod ustawę o VAT i nie powinna wystawiać i księgować faktury VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem" podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Jak wynika z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Z cytowanych wyżej przepisów ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu niebędące dostawą towarów. Z uwagi na powyższe unormowania, pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. Tak więc, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług VAT. Przedmiotem działania Spółki jest budowanie budynków mieszkalnych i ich eksploatacja na zasadach najmu po stawkach TBS. TBS wynajmuje lokale mieszkalne a maksymalną wysokość czynszu reguluje ustawa z dnia 26 października 1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego. TBS prowadzi procesy inwestycyjne polegające na budowie budynków mieszkalnych wielorodzinnych z przeznaczeniem na wynajem poszczególnych lokali. Spółka swoje dochody uzyskane z prowadzonej działalności przeznacza na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych TBS.

Wątpliwości Wnioskodawcy w niniejszej sprawie wynikają w związku z otrzymaniem interpretacji indywidualnej z dnia 22 października 2014 r., zgodnie z którą podwyższenie kapitału jest zapłatą za usługę przyrzeczenia najmu lokali mieszkalnych i powinno być opodatkowane podatkiem VAT, dlatego też w omawianej sprawie zadano pytanie czy Spółka w związku z otrzymaniem od Miasta J. środków finansowych na podwyższenie kapitału, wskutek interpretacji Izby Skarbowej, powinna na te środki wystawić fakturę sprzedaży, ujmując powyższe świadczenie w rejestrze VAT, jako przychód zwolniony z VAT i zaksięgować powyższą fakturę jako przychód.

Podwyższenie kapitału zakładowego spółki z ograniczoną odpowiedzialnością określają przepisy ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037, z późn. zm.). Podwyższenie kapitału zakładowego może nastąpić w dwojaki sposób: poprzez ustanowienie nowych udziałów, albo poprzez podwyższenie wartości nominalnej udziałów istniejących. Środki na podwyższenie kapitału uzyskiwane są wówczas odpowiednio: poprzez wniesienie nowych wkładów przez dotychczasowych wspólników w zamian za objęcie nowych udziałów, albo poprzez zwiększenie wartości dotychczasowych udziałów.

Z powyższego wynika, że w przypadku, gdy spółka z ograniczoną odpowiedzialnością dokonuje podwyższenia kapitału zakładowego poprzez ustanowienie nowych udziałów, to czynność ta jest uwarunkowana i tym samym nierozerwalnie związana z otrzymaniem przez spółkę środków na ich pokrycie. Wówczas podmiot wnoszący te środki (w postaci wkładu pieniężnego lub aportu) w zamian obejmuje nowo utworzone udziały.

W myśl art. 27 ust. 1 ustawy o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego, przedmiotem działania towarzystwa jest budowanie domów mieszkalnych i ich eksploatacja na zasadach najmu.

Zaś na podstawie art. 29 ust. 2 i 3 ustawy o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego, powiat, gmina lub związek międzygminny, działając w celu podnajmowania lokali mieszkalnych osobom fizycznym, może zawierać z towarzystwem umowy w sprawie partycypacji w kosztach budowy lokali mieszkalnych, których będzie najemcą. Podnajmowanie przez powiat, gminę lub związek międzygminny lokalu mieszkalnego, o którym mowa w ust. 2, nie wymaga zgody towarzystwa.

Jednocześnie w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 grudnia 2006 r. o finansowym wsparciu tworzenia lokali socjalnych, mieszkań chronionych, noclegowni i domów dla bezdomnych (Dz. U. Nr 251, poz. 1844, z późn. zm.), finansowego wsparcia udziela się gminie albo związkowi międzygminnemu na pokrycie części kosztów przedsięwzięcia polegającego na tworzeniu lokali mieszkalnych powstających w wyniku realizacji przez towarzystwo budownictwa społecznego budowy, w tym rozbudowy lub nadbudowy budynku.

Stosownie do art. 5 ust. 3 ustawy o finansowym wsparciu tworzenia lokali socjalnych, mieszkań chronionych, noclegowni i domów dla bezdomnych, finansowego wsparcia, o którym mowa w ust. 1, z zastrzeżeniem art. 6 ust. 3, udziela się pod warunkiem:

Przy tym w myśl art. 2 pkt 1 ustawy o finansowym wsparciu tworzenia lokali socjalnych ilekroć w ustawie jest mowa o lokalu socjalnym należy przez to rozumieć lokal, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2005 r. Nr 31, poz. 266 z późn. zm.).

Zgodnie natomiast z art. 4 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego, tworzenie warunków do zaspokajania potrzeb mieszkaniowych wspólnoty samorządowej należy do zadań własnych gminy. Gmina, na zasadach i w wypadkach przewidzianych w ustawie, zapewnia lokale socjalne i lokale zamienne, a także zaspokaja potrzeby mieszkaniowe gospodarstw domowych o niskich dochodach.

Z przedstawionych regulacji wynika, że gminy w ramach wykonywania swoich zadań własnych tworzą zasób mieszkaniowy, którego część przeznaczona jest na lokale socjalne. Na podstawie powołanych szczegółowych przepisów gminy otrzymują na ten cel dofinansowanie. Jednym ze sposobów tworzenia wspomnianego zasobu jest partycypacja gmin w kosztach budowy lokali mieszkalnych realizowanej przez TBS-y za pomocą otrzymanego dofinansowania, w wyniku czego gmina uzyskuje prawo do najmu lokali mieszkalnych utworzonych z jej udziałem, z prawem do podnajmowania osobom fizycznym bez zgody TBS (wymaga to zawarcia z TBS umowy określonej w ww. przepisach).

Jednocześnie zgodnie z przedstawionymi wyżej przepisami z zakresu podatku od towarów i usług, koniecznym elementem dla zaistnienia (wykonania) usługi jest obowiązek świadczenia jednego podmiotu na rzecz drugiego podmiotu. W omawianym przypadku wpłata pieniężna dokonana przez Gminę, która podwyższa kapitał zakładowy TBS stanowi partycypowanie w kosztach budowy lokali mieszkalnych i jest transakcją wiązaną. Jak sam Wnioskodawca wskazuje świadczeniem wzajemnym są dwa nieodpłatne zobowiązania TBS i Gminy:

* Gmina zobowiązała się do podniesienia kapitału,

* TBS zobowiązał się do wynajmu lokali.

Zatem Gmina poprzez dokonanie wpłaty pieniężnej co prawda podwyższyła kapitał zakładowy TBS i objęła w związku z tym nowe udziały jednocześnie jednak uzyskała prawo najmu lokali mieszkalnych w budowanym budynku. Tak więc Gmina poprzez podwyższenie kapitału zakładowego TBS, będzie partycypowała w kosztach tworzenia lokali mieszkalnych. Gmina w zamian za udział w kosztach budowy, który ma miejsce poprzez podwyższenie kapitału zakładowego uzyskała zobowiązanie TBS do wynajmowania lokali. Dlatego też wpłata środków finansowych podwyższająca kapitał zakładowy TBS jest w istocie wynagrodzeniem za usługę świadczoną przez TBS na rzecz wpłacającego czyli Gminy. Usługa ta polega na zobowiązaniu zawarcia w przyszłości umowy najmu lokali. TBS zobowiązuje się do z góry ustalonego zachowania polegającego na zawarciu w przyszłości umowy najmu w zamian za otrzymaną wpłatę. Zatem w omawianymym przypadku występuje stosunek zobowiązaniowy umożliwiający uznanie otrzymanych przez TBS środków finansowych za zapłatę należności za świadczenie usług. Tym samym w przedstawionym przez Wnioskodawcę zdarzeniu dochodzi do świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, które podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Kwestię obowiązku podatkowego reguluje art. 19a ust. 1 ustawy. Zgodnie z niniejszym artykułem obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Przy czym stosownie do art. 19a ust. 8 ustawy jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego. Powołany przepis art. 19a ust. 1 ustawy formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi, co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres. Dla celów powstania obowiązku podatkowego dokonanie czynności (dostawy towarów lub wykonania usługi) następuje z chwilą faktycznego jej dokonania, za wyjątkiem przypadków, w których przepisy ustawy o VAT określają wprost ten moment.

Przepisy ustawy nie przewidują szczególnego momentu powstania obowiązku podatkowego w przypadku usługi polegającej na przyrzeczeniu zawarcia w przyszłości umowy najmu lokali. Wobec tego obowiązek podatkowy z tytułu świadczenia niniejszej usługi powstaje, co do zasady, na podstawie zasady ogólnej, tj. z chwilą wykonania usługi. Niemniej jednak zgodnie z art. 19a ust. 8 ustawy w przypadku gdy przed wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania tej zapłaty.

W analizowanym przypadku wynagrodzeniem za omawianą usługę świadczoną przez TBS na rzecz Gminy jest wpłata środków finansowych podwyższająca kapitał zakładowy TBS. Zatem po uwzględnieniu treści art. 19a ust. 8 ustawy oraz, że wpłata środków finansowych podwyższająca kapitał zakładowy TBS stanowi wynagrodzenie za świadczoną usługę obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania niniejszej wpłaty pieniężnej.

W myśl art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Natomiast zgodnie z art. 106b ust. 3 tej ustawy na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

- jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Natomiast zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 ww. ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

W niniejszej sprawie mamy do czynienia z usługą, która polega na przyrzeczeniu przez TBS zawarcia umów najmu lokali mieszkalnych. Zatem nie dochodzi tu do wypłaty wynagrodzenia za świadczenie usługi wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części, tylko wpłacane przez Gminę wynagrodzenie w postaci środków finansowych powodujących podwyższenie kapitału stanowi wynagrodzenie za uzyskanie przyrzeczenia TBS do samego zawarcia umowy najmu lokali mieszkalnych.

Po uwzględnieniu przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz obowiązujących w tym zakresie powołanych przepisów prawa podatkowego stwierdzić należy, że w omawianej sprawie Wnioskodawca w momencie otrzymania od Gminy środków finansowych zobowiązany jest wystawić fakturę sprzedaży z 23% stawką podatku VAT i z tą sama stawką ująć tę sprzedaż w rejestrze podatku VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, z którego wynika, że "w powyższej sytuacji nie ma mowy o odpłatnej usłudze przyrzeczenia najmu podlegającej pod ustawę o VAT i nie powinna wystawiać i księgować faktury VAT" - należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.