IPPP2/443-1188/12-2/BH - Opodatkowanie podatkiem od towarów i usług sprzedaży prawa do korzystania z miejsca garażowego lub komórki lokatorskiej, związanych z własnością lokalu mieszkalnego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 20 listopada 2012 r. (data wpływu 26 listopada 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży prawa do korzystania z miejsca garażowego lub komórki lokatorskiej związanego z własnością lokalu mieszkalnego - jest prawidłowe.

W dniu 26 listopada 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży prawa do korzystania z miejsca garażowego lub komórki lokatorskiej związanego z własnością lokalu mieszkalnego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Sp. z o.o. (dalej "Spółka" lub "E.") realizuje przedsięwzięcie deweloperskie, polegające na budowie zespołu budynków mieszkalnych wraz z lokalami użytkowymi oraz wielostanowiskowymi garażami podziemnymi. Przedsięwzięcie zostało podzielone na cztery zadania inwestycyjne.

Zadanie I obejmuje wielokondygnacyjny budynek mieszkalno usługowy z dwoma kondygnacjami podziemnymi stanowiącymi garaże podziemne (Budynek zadanie 1).

Zadanie II obejmuje budynek mieszkalno usługowy z dwoma kondygnacjami podziemnymi, w których oprócz miejsc postojowych znajdują się komórki lokatorskie (Budynek zadanie II).

Zadania I i II zostały zakończone ostatecznymi i decyzjami o pozwoleniu na użytkowanie.

Zadania III i IV nie zostały jeszcze zakończone i nie są one przedmiotem niniejszego wniosku.

Na etapie realizacji przedsięwzięcia deweloperskiego Zadanie I i Zadanie II (przed uzyskaniem pozwolenia na użytkowanie) Spółka zawierała z Kupującymi umowy przedwstępne, zobowiązujące E. do wybudowania lokali oraz przedwstępną umowę sprzedaży lokalu mieszkalnego. W wielu przypadkach przedmiotem tych umów przedwstępnych były również miejsca postojowe zlokalizowane na 2 kondygnacjach podziemnych.

W związku z faktem, że zamiarem Spółki było uzyskanie samodzielności hali garażowej, zapisy umów przedwstępnych przewidywały zbycie praw do miejsc postojowych w formie udziału we współwłasności lokalu użytkowego (hali garażowej) wraz z prawem do wyłącznego korzystania z miejsca garażowego. Przed dokonaniem odbioru lokalu mieszkalnego i miejsca postojowego, Strona kupująca (mieszkaniec) zapłaciła stronie sprzedającej (E.) kwotę, która stanowiła całą cenę nabycia lokalu mieszkalnego oraz udziału we współwłasności lokalu niemieszkalnego (garażu) wraz z miejscem garażowym.

W wykonaniu umowy przedwstępnej strony zawarły umowę ustanowienia odrębnej własności lokalu mieszkalnego i jego sprzedaży. Umowa przedwstępna nie została wykonana w części dotyczącej miejsca postojowego (udziału w garażu). Wynika to z faktu, że właściwe organy administracji odmówiły Spółce zgody na wydzielenie garażu jako odrębnego lokalu użytkowego w rozumieniu ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali. W efekcie hale garażowe stanowią część wspólną całej nieruchomości i w związku z tym Spółka nie jest w stanie przenieść na stronę kupującą prawa do korzystania z miejsca postojowego w formie zbycia udziału we współwłasności garażu wielostanowiskowego wraz z miejscem garażowym.

W związku z takim stanowiskiem organów, Strony zawierają w formie aktu notarialnego ugodę, w ramach której umowa przedwstępna zostaje rozwiązana w zakresie dotyczącym udziału w garażu i jednocześnie zawierają umowę o podział do korzystania z części wspólnej nieruchomości. Zgodnie z tą umową, stronie kupującej przysługuje, jako prawo związane z własnością lokalu mieszkalnego prawo do wyłącznego korzystania (tekst jedn.: z wyłączeniem innych osób) z określonego miejsca garażowego zlokalizowanego w hali garażowej Budynku zadanie I.

Jednocześnie w opisanej ugodzie zawarte zostaje oświadczenie Stron, że kwota zapłacona tytułem ceny za nabycie udziału we współwłasności lokalu niemieszkalnego zostaje zaliczona stronie kupującej, jako cena nabycia prawa do wyłącznego korzystania z miejsca garażowego.

W odniesieniu do Zadania II, w związku z powyższym stanowiskiem organów w odniesieniu do Budynku zadanie I, E. od razu traktowała miejsca postojowe w halach garażowych Budynku zadanie II oraz komórki lokatorskie zlokalizowane w tych halach, jako część wspólną całej nieruchomości i nie wydzieliła ich, jako odrębnych lokali użytkowych. Zatem w przypadku Zadania II Spółka zawiera z klientami umowę w formie aktu notarialnego, na podstawie której klient razem z lokalem mieszkalnym nabywa prawo do wyłącznego korzystania, na zasadzie umowy o podział do korzystania z części wspólnej nieruchomości, z miejsca postojowego lub z komórki lokatorskiej.

Podsumowując zarówno w przypadku Zadania I, jak i Zadania II klient nabywa prawo do wyłącznego korzystania z oznaczonego miejsca garażowego. Dodatkowo w przypadku Zadania II nabywcy lokali mieszkalnych mogą nabyć prawo do wyłącznego korzystania z komórki lokatorskiej. Opisane prawa do wyłącznego korzystania nabywane są na podstawie umowy o podział do korzystania z części wspólnej nieruchomości. Ani komórki lokatorskie, ani miejsca garażowe (czy też całe kondygnacje garażowe) nie są wyodrębnionymi częściami budynku nie stanowią samodzielnych lokali w rozumieniu ustawy o własności lokali. Tym samym miejsca garażowe ani komórki lokatorskie nie mają odrębnych ksiąg wieczystych. Stanowią one część wspólną nieruchomości a prawa kupujących do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego lub komórki lokatorskiej ujawnione są w księdze wieczystej lokalu mieszkalnego. Należy podkreślić, że klienci oczywiście nie muszą nabyć mieszkania razem z miejscem garażowym czy z komórką lokatorską. Mogą nabyć samo mieszkanie, mogą nabyć mieszkanie tylko z komórką lokatorską (w Zadaniu II) albo tylko z miejscem parkingowym (w obu Zadaniach) albo i z miejscem parkingowym i z komórką lokatorską (w Zadaniu II).

Zdarzają się więc sytuacje, w których klient po jakimś czasie nabywa dodatkowo prawo do korzystania z komórki lokatorskiej lub miejsca garażowego, ponieważ przykładowo potrzebuje drugiego miejsca parkingowego albo komórki lokatorskiej, do której prawa wcześniej nie nabył. Mieszkania, z którymi związane są komórki lokatorskie oraz miejsca parkingowe opisane w niniejszym wniosku spełniają definicję obiektów budowlanych zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym zgodnie z art. 41 ust. 12a i nast. ustawy o VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaka jest prawidłowa stawka VAT dla świadczenia polegającego na przeniesieniu wyłącznego prawa do korzystania z miejsca garażowego lub komórki lokatorskiej związanego z własnością lokalu mieszkalnego.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Spółki przeniesienie prawa do korzystania z miejsca garażowego lub z komórki lokatorskiej podlega obniżonej stawce VAT (obecnie 8%), bowiem prawo do komórki lokatorskiej oraz miejsca parkingowego jest nierozerwalnie związane z własnością mieszkania, zatem powinno być uznane za część obiektów budowlanych zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, w rozumieniu art. 41 ust. 12 i 12a ustawy o VAT.

Szczegółowe uzasadnienie stanowiska Spółki:

1. Stawka VAT na dostawę lokalu mieszkalnego

Zgodnie z art. 41 ust. 12 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym stosuje się obniżoną stawkę VAT, wynoszącą obecnie 8%.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy o VAT, rozumie się m.in. obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych.

Do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z art. 41 ust. 12b ustawy o VAT nie zalicza się lokali mieszkalnych, których powierzchnia przekracza 150 m². Spółka zaznacza, iż lokale mieszkalne, które znajdują się w obu budynkach nie przekraczają tej powierzchni. Zdaniem Spółki nie ma zatem wątpliwości, że dostawa lokali mieszkalnych będących przedmiotem ww. umów podlega opodatkowaniu obniżoną stawką VAT 8%.

2. Prawo związane z mieszkaniem

Ponieważ prawo do wyłącznego korzystania z miejsca parkingowego w garażu oraz do komórki lokatorskiej jest nierozerwalnie związane z własnością lokalu mieszkalnego, w opinii Spółki świadczenie polegające na przeniesieniu tego prawa powinno podlegać takiej samej stawce podatku VAT, co dostawa lokali mieszkalnych.

Spółka zwraca uwagę, że cała hala garażowa zlokalizowana na kondygnacjach podziemnych, na której znajdują się miejsca postojowe - stanowi część wspólną w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy o własności lokali. Analogicznie, wszystkie komórki w budynku stanowią część wspólną całej nieruchomości. Zgodnie z tym przepisem, w razie wyodrębnienia własności lokali właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej, jako prawo związane z własnością lokali. Oznacza to, że garaż oraz komórki lokatorskie stanowią część wspólną nieruchomości wszystkich właścicieli lokali. Prawo do tej nieruchomości wspólnej jest związane nierozerwalnie z prawem własności lokali. Tym samym każdy właściciel lokalu ma swój udział w tej nieruchomości wspólnej i nikt, kto nie jest właścicielem lokalu, nie może nabyć tego udziału.

Wraz z nabyciem własności lokalu, właściciel automatycznie nabywa prawo do udziału w tej części wspólnej. Z drugiej strony patrząc, nie sposób nabyć własności lokalu bez nabycia udziału w części wspólnej nieruchomości. Oznacza to, że ustanowienie prawa do korzystania z komórki lokatorskiej albo z miejsca parkingowego jest nierozerwalnie związane z zakupem mieszkania. Przydzielenie właścicielowi lokalu mieszkalnego prawa do miejsca postojowego lub do komórki lokatorskiej następuje tylko w ramach określenia sposobu korzystania z udziału w części wspólnej budynku (garażu), tzn. podziału quoad usum. Tym samym, ustanowienie tego prawa nie może być uznane za świadczenie odrębne od nabycia prawa własności lokalu, skoro nie jest możliwe bez nabycia prawa własności lokalu.

A zatem, zastosowanie do przeniesienia prawa do korzystania z miejsca garażowego stawki VAT innej niż do przeniesienia prawa własności lokalu, byłoby zabiegiem sztucznym i sprzecznym z praktycznym oraz prawnym przebiegiem transakcji.

Miejsca garażowe oraz komórki lokatorskie są bowiem prawem związanym z własnością lokalu mieszkalnego na takich samych zasadach, jak udział w klatce schodowej, czy w windzie. Można więc powiedzieć, że miejsce parkingowe oraz komórka lokatorska stanowi część lokali mieszkalnych i to integralną część, której nie można oddzielić od prawa własności lokalu.

3. Garaż i komórka lokatorska jako część składowa lokalu mieszkalnego

Powyższe potwierdzają pośrednio również przepisy ustawy o własności lokali. Zgodnie z art. 2 ust. 4 tej ustawy "Do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej "pomieszczeniami przynależnymi".

Z przepisu tego wynika, że częścią lokalu mieszkalnego jest nawet wyodrębniony garaż lub wyodrębniona komórka, jeżeli są własnością właściciela mieszkania. Oznacza to, że nawet gdyby poszczególne miejsca garażowe i komórki lokatorskie mogły stanowić wyodrębnione lokale, to i tak powinno się je uznawać za części składowe mieszkania, a zatem nawet w przypadku ich wyodrębnienia powinna mieć do nich zastosowanie obniżona stawka VAT, tak jak dla dostawy lokalu mieszkalnego.

Tym bardziej więc, jeżeli komórka lokatorska i miejsce garażowe nie są wyodrębnionymi lokalami, powinno się uznać, iż tak rozumiana komórka lokatorska i miejsce parkingowe stanowią część mieszkania. Wyodrębnianie w tym przypadku komórki lokatorskiej lub miejsca parkingowego od własności mieszkania byłoby tym samym, co oddzielenie od własności mieszkania części schodów na klatce schodowej lub części windy i potraktowanie ich jako odrębnego przedmiotu dostawy.

4. Praktyka organów podatkowych i orzecznictwo sądów administracyjnych

Na potwierdzenie tej tezy Spółka powołuje się na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 12 lipca 2012 r., w której stwierdzono: "W konsekwencji powyższego, jeżeli w ramach jednej nieruchomości następuje sprzedaż na odrębną własność lokalu mieszkalnego wraz ze stosownym udziałem w jej częściach wspólnych, w ramach którego znajduje się wielostanowiskowe pomieszczenie garażowe i ustanawiane jest prawo do wyłącznego korzystania z wyznaczonego miejsca postojowego zlokalizowanego w podziemnej części budynku, to sprzedaż ta ma charakter jednej transakcji i na podstawie art. 41 ust. 12 w zw. z art. 2 pkt 12 ustawy, podlega opodatkowaniu 7% stawką podatku VAT, z uwzględnieniem art. 41 ust. 12b ustawy."

Stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie również w indywidualnej interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 3 stycznia 2012 r. (IPTPP1/443-877/11-2/MS): "Z powyższego wynika więc, iż miejsce postojowe znajdujące się w podziemnej części budynku mieszkalnego jest częścią nieruchomości wspólnej. Nie ma możliwości nabycia prawa do korzystania z miejsca postojowego w oderwaniu od nabycia samego lokalu mieszkalnego, jako że miejsca postojowe nie są w tym przypadku samodzielnymi lokalami użytkowymi, nie stanowią wydzielonych trwałymi ścianami izb w obrębie jednego budynku. Nie można również nabyć w oderwaniu od lokalu mieszkalnego części wspólnych budynku mieszkalnego."

Stanowisko Spółki znajduje przede wszystkim potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych. W wyroku z 9 marca 2012 r. (I FSK 891/11) NSA stwierdził: "przy czynnościach dostawy towaru w postaci przeniesienia własności lokalu mieszkalnego, któremu towarzyszy sprzedaż prawa do korzystania z miejsca postojowego na samochód osobowy należy zastosować 7% preferencyjną stawkę podatkową, ze względu na trudności w wyodrębnieniu analizowanej tu czynności od czynności podstawowej."

Wskazać można również na wyrok NSA z 29 października 2010 r. (I FSK 1813/2009), w którym NSA uznał: "Sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z prawem do korzystania z wydzielonych miejsc postojowych, znajdujących się w danym budynku, podlegać będzie jednej stawce podatku od towarów i usług właściwej dla lokalu mieszkalnego, podkreślając, że przedmiotem sprzedaży obok własności lokalu mieszkalnego jest nie garaż, czy samo miejsce postojowe, ale prawo do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego dla samochodu osobowego o konkretnej powierzchni, znajdującego się w części podziemnej budynku, które jest integralnie związane z prawem własności do lokalu mieszkalnego. W tym przypadku nie ma możliwości nabycia (a więc i zbycia) lokalu mieszkalnego bez prawa do korzystania z miejsca postojowego. Wyodrębnione miejsca postojowe nie mogą być bowiem przedmiotem odrębnej umowy sprzedaży, gdyż nie stanowią samodzielnych lokali użytkowych ze względu na fakt, że nie stanowią wydzielonych trwałymi ścianami izb w obrębie budynku. Oznacza to z punktu widzenia przepisów podatkowych, że sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z prawem do korzystania z tak wydzielonych miejsc postojowych, znajdujących się w danym budynku, podlegać będzie jednej stawce podatku od towarów i usług właściwej dla lokalu mieszkalnego."

Podobnie w wyroku NSA z 22 czerwca 2005 r. (I FSK 103/05): "przedmiotem sprzedaży obok własności lokalu mieszkalnego jest nie garaż, czy samo miejsce postojowe, ale prawo do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego o konkretnej powierzchni, znajdującego się w części podziemnej budynku dla samochodu osobowego, które jest integralnie związane z prawem własności do lokalu mieszkalnego. Wyodrębnione miejsca postojowe nie mogą być przedmiotem odrębnej umowy sprzedaży, gdyż nie stanowią samodzielnych lokali użytkowych, ze względu na fakt, że nie stanowią wydzielonych trwałymi ścianami izb w obrębie budynku. Sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z prawem do korzystania z tak wydzielonych miejsc postojowych, znajdujących się w danym budynku, podlegać będzie jednej stawce podatku od towarów i usług właściwej dla lokalu mieszkalnego. Nie można dzielić przedmiotu sprzedaży na poszczególne składniki tylko i wyłącznie z przyczyn leżących po stronie przepisów podatkowych (możliwość zastosowania różnych stawek podatku), skoro przepisy cywilnoprawne traktują taki przypadek jako jeden przedmiot sprzedaży. Miejsce postojowe w tym przypadku nie stanowi odrębnego od gruntu przedmiotu własności."

Podobne stanowiska prezentowane są w wyrokach NSA o sygnaturach: I FSK 568/11, I FSK 1976/09,1 FSK 185/11,1 FSK 182/11.

5. Kompleksowa dostawa

Zdaniem Spółki, w przypadku gdy prawo do komórki lokatorskiej lub miejsca garażowego jest sprzedawane razem z własnością mieszkania, dodatkowym argumentem przemawiającym za stosowaniem obniżonej stawki VAT na komórkę lokatorską jest utrwalona w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej ETS) zasada świadczeń kompleksowych.

Trybunał w swoim orzecznictwie zauważa, że każda transakcja powinna być co do zasady uznawana za odrębną i niezależną (Por. wyroki z 2 maja 1996 r. w sprawie C-231/94 Faaborg Gelting Linien, wyrok z 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd., wyrok z 15 maja 2001 r. w sprawie C-34/99 Primback Ltd, wyrok z 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen BV, wyrok z 29 marca 2007 r. Aktiebolaget NN, wyrok z 21 lutego 2008 r. w sprawie C-425/06 Part Service Srl, wyrok z 11.06.009 r. w sprawie C-572/07 RLRE Tellmer Propoerty Sro, wyrok z 22 września 2009 r. w sprawie C-242/08 Swiss Re Germany Holding GmbH, wyrok z 19 listopada 2009 r. w sprawie C-469/08 Don Bosco Onroerend Goed 6V, wyrok z dnia 11 lutego 2010 r. w sprawie C-88/09 Graphic Procede, wyrok z 2 grudnia 2010 r. w sprawie C-276/09 Everything Everywhere Ltd, wyrok z 10 marca 2011 r. w sprawach połączonych: C-497/09 Manfred Bog., C-499/09 Cinemax X Entertainment GmbH Co. KG, C-501/09 Lothar Lohmeyer i C-502/09 Fleischerei Nier GmbH Co. KG).

Jednocześnie Trybunał wskazuje, że transakcja złożona z jednego świadczenia w aspekcie gospodarczym nie powinna być sztucznie rozdzielana, by nie pogarszać funkcjonalności systemu podatku VAT (Por. wyroki Trybunału: z 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen BV, z 11 lutego 2010 r. w sprawie C-88/09 Graphic Proceder z 2 grudnia 2010 r. w sprawie C-276/09 Everything Everywhere Ltd.).

Zdaniem Trybunału należy w pierwszej kolejności poszukiwać elementów charakterystycznych dla rozpatrywanej transakcji celem określenia, czy podatnik zapewnia klientowi kilka odrębnych świadczeń głównych, czy jedno świadczenie. Dokonując oceny, czy zespół czynności stanowi jedno niepodzielne świadczenie w owym "gospodarczym" aspekcie należy oceniać jej gospodarczy charakter z punktu widzenia przeciętnego konsumenta (Por. wyroki Trybunału: z 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96 Card Protecion Plan Ltd, z 2 grudnia 2010 r. w sprawie C-276/09 Everything Everywhere).

Analiza przywołanych wyroków potwierdzą że dla oceny kompleksowości bardzo istotny jest "ekonomiczny punkt widzenia" oraz ocena z perspektywy nabywcy. Jeżeli z perspektywy nabywcy oraz z ekonomicznego punktu widzenia wynika, że mamy do czynienia z jednym świadczeniem, wówczas wszystkie czynności wchodzące w zakres tego świadczenia, nawet gdyby w innych okolicznościach mogły być samodzielnie świadczone, są częścią jednej, niepodzielnej transakcji. W takiej sytuacji podział takiej transakcji na jej części składowe i opodatkowanie VAT każdej z tych części składowych osobno, jest podziałem sztucznym, a więc niedozwolonym.

W ocenie Spółki nie ulega żadnym wątpliwościom, że dostawa lokalu mieszkalnego wraz z prawem do korzystania z miejsca garażowego lub komórki lokatorskiej, stanowi jedne, niepodzielne świadczenie złożone, w którym dominującym elementem jest dostawa lokalu mieszkalnego. Zatem cała transakcja powinna być opodatkowana jedną stawką VAT, taką jak dostawa lokalu mieszkalnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, że niniejsze rozstrzygnięcie Organu dotyczy stanowiska Wnioskodawcy odnoszącego się stanu faktycznego przedstawionego we wniosku tj. przypadku kiedy to garaż nie stanowi odrębnego lokalu użytkowego. Organ nie odniósł się natomiast do stanowiska Wnioskodawcy, nawiązującego do zastosowania obniżonej stawki VAT do sprzedaży miejsca garażowego jako wyodrębnionego lokalu użytkowego, ponieważ to stanowisko nie dotyczy przedstawionego we wniosku zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.