IPPP2/443-1176/14-4/KOM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni - przedstawione we wniosku z dnia 20 listopada 2014 r. (data wpływu 1 grudnia 2014 r.) uzupełnionym pismem z dnia 9 lutego 2015 r. (data wpływu 11 lutego 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy sprzedaż działek przez Wnioskodawcę będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT - jest prawidłowe.

W dniu 1 grudnia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy sprzedaż działek przez Wnioskodawcę będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 9 lutego 2015 r. (data wpływu 11 lutego 2015 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 29 stycznia 2015 r. Nr IPPP2/443-1176/14-2/KOM (skutecznie doręczone dnia 2 lutego 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Od 1 listopada 2002 r. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą: Przedsiębiorstwo Handlowo-Usługowe "L..", wpisaną do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej Rzeczypospolitej Polskiej.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej w przeważającej części Wnioskodawca zajmuje się sprzedażą hurtową perfum i kosmetyków (PKD 45.46.Z), a ponadto także kupnem i sprzedażą nieruchomości na własny rachunek (PKD 66.10.Z). Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług (VAT) i przy czynnościach dokonywanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dolicza i odprowadza podatek VAT.

W 2014 r. umową darowizny udokumentowaną aktem notarialnym z dnia 24 września 2014 r. Wnioskodawca nabył od żony do majątku osobistego 18 niezabudowanych działek gruntu, położonych w K., dla których uchwałą z dnia 28 czerwca 2002 r. Rada Gminy zatwierdziła miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego gminy - część I obejmująca fragmenty osiedla K., Wsi K., wsi G. i wsi N. Dla działek tych ustalono szczegółowe zasady zagospodarowania i gabaryty zabudowy terenów, kwartałów i działek w obszarze d1 - jako tereny mieszkaniowe jednorodzinne.

Otrzymane działki nigdy nie były wykorzystywane do prowadzenia przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, a jedynie wykorzystywane również przez żonę na cele prywatne.

Celem dokonanej darowizny było wybudowanie na przedmiotowych działkach wspólnego domu. Jednakże z potrzeby zdobycia środków finansowych na jego budowę konieczna jest sprzedaż jednej lub kilku działek nabytych od żony na rzecz pozyskanego nabywcy. W pierwszej kolejności Wnioskodawca planuje sprzedać nieruchomość położoną w miejscowości K., gmina M., stanowiącej niezabudowaną działkę numer 653, o obszarze 2.043 m², dla której Sąd Rejonowy, VI Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą KW, oznaczonej w tej księdze wieczystej jako R - grunty orne.

Sprzedaż działki lub działek Wnioskodawca traktuje jako czynność jednorazową i incydentalną, prowadzoną jedynie w celu uzyskania środków finansowych na budowę własnego, nie przeznaczonego na cele komercyjne, domu mieszkalnego.

Wnioskodawca pragnie równocześnie poinformować, że dwie z darowanych przez żonę działek, przekazał aktem darowizny swoim synom:

* M. S., aktem z dnia 29 października 2014 r. działkę nr 637, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą,

oraz

* D. S., aktem z dnia 30 października 2014 r. działkę nr 636, dla której Sąd Rejonowy. prowadzi księgę wieczystą.

Wnioskodawca nadmienia również, że nie jest rolnikiem prowadzącym gospodarstwo rolne.

W uzupełnieniu z dnia 9 lutego 2015 r. Wnioskodawca wskazał, że darowizna nieruchomości (osiemnastu działek gruntu niezabudowanego) nie była opodatkowana podatkiem VAT, co w konsekwencji nie skutkowało prawem Wnioskodawcy do odliczenia podatku VAT z tytułu tej transakcji.

Wnioskodawca nie podejmował, ani nie będzie podejmował w stosunku do żadnej ze sprzedawanych działek jakichkolwiek czynności wymagających zaangażowania własnych środków finansowych, zmierzających do podniesienia wartości gruntu.

Wnioskodawca w stosunku do sprzedawanych działek nie będzie podejmował żadnych aktywnych działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogłyby wykraczać poza zwykłe formy ogłoszenia mające na celu dokonanie sprzedaży przedmiotowej nieruchomości (np. reklama). Działki gruntu niezabudowanego nie były nigdy przedmiotem najmu, dzierżawy ani żadnych innych umów o podobnym charakterze.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w związku z tym, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą także w zakresie sprzedaży nieruchomości, sprzedaż jednej z działek nabytych w drodze darowizny od żony na rzecz pozyskanego nabywcy, w celu uzyskania środków finansowych na budowę prywatnego, niekomercyjnego domu mieszkalnego, podlega ustawie o podatku od towarów i usług, a do ceny sprzedaży Wnioskodawca powinien doliczyć i następnie odprowadzić podatek VAT.

2. Czy w związku z tym, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą również w zakresie sprzedaży nieruchomości, sprzedaż na przestrzeni jednego roku kilku działek nabytych w drodze darowizny od żony na rzecz pozyskanego nabywcy, w celu uzyskania środków na budowę prywatnego, niekomercyjnego domu mieszkalnego, podlega ustawie o podatku od towarów i usług, a do ceny sprzedaży Wnioskodawca powinien doliczyć i następnie odprowadzić podatek VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy:

W ocenie Wnioskodawcy jednorazowa sprzedaż niezabudowanej działki gruntu, jako niezwiązana z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą pod nazwą: Przedsiębiorstwo Handlowo-Usługowe "L.", nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż sprzedaż tej konkretnej nieruchomości nie jest przedmiotem wykonywanej przez niego działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Dodatkowo w myśl art. 2 pkt 6 ww. ustawy przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z powyższej definicji wynika, że pojęcie rzeczy obejmuje zarówno "rzeczy ruchome", jak i "nieruchomości", w ramach których wyróżnia się "grunty", "budynki", "części budynków".

Zgodnie z art. 15 ust. 1 podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2).

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że podatnikiem podatku VAT jest ten, kto dokonuje czynności handlu, produkcji, świadczenia usługi także wtedy, gdy czynność taka dokonywana jest przez niego jednorazowo, lecz w taki sposób, że wynika z niej zamiar handlu, produkcji, świadczenia usługi, tj. obiektywny zamiar prowadzenia takiej działalności.

Wobec tego pojęcie podatnika w niniejszej sprawie uzależnione winno być od prowadzenia działalności gospodarczej. Powstanie obowiązku podatkowego powinno nastąpić tylko i wyłącznie w sytuacji wykonania czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jeżeli została wykonana w ramach działalności gospodarczej.

Zważywszy, że działka lub działki, które będą przedmiotem sprzedaży wchodzą do osobistego majątku Wnioskodawcy i nie służyły, ani nie służą prowadzonej działalności gospodarczej, to sprzedaż tych działek nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej. Warto zwrócić jeszcze raz uwagę na to, że sprzedaż działki lub działek powinna być traktowana jako czynność jednorazowa i incydentalna, prowadzona jedynie w celu uzyskania środków finansowych na budowę własnego, nie przeznaczonego na cele komercyjne, domu mieszkalnego - a w związku z tym nie mieści się w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Stanowisko to potwierdza linia orzecznictwa Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku w sprawie o sygn. I SA/Gd 508/10 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego w sprawie o sygn. I FPS 3/07. Sądy te w przywołanych sprawach potwierdzają, że "ani formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do tej konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług." (NSA sygn. I FPS 3/07).

Wnioskodawca stwierdza, że dokonanie sprzedaży działek budowlanych z jego majątku osobistego w warunkach świadczących, że czynność ta nie ma charakteru zorganizowanego i nie będzie kontynuowana zarobkowo, a przedmiotowe działki budowlane nie zostały nabyte tylko i wyłącznie w celu ich dalszej odsprzedaży, to czynność ta nie powinna być uznana za część prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług i konsekwencji nie powinna zostać obciążona podatkiem VAT.

Reasumując, Wnioskodawca stawia tezę, że nie jest działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług jednorazowa, a nawet wielokrotna sprzedaż majątku osobistego, który nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz nie był nabyty w celu jego odsprzedaży.

Powyższe jest również odzwierciedleniem stanowiska Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie wyrażonego w interpretacji indywidualnej z dnia 20 lutego 2008 r. wydanej w sprawie o sygn. IP-PP2-443-641/07-2/PS.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary - na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Należy zauważyć, że dostawa towarów rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem, aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle powyższych rozważań należy stwierdzić, że podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości gruntowej, jest ustalenie, czy majątek został nabyty na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Właściwe zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Zatem w kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania transakcji zbycia nieruchomości jako czynności będącej elementem działalności gospodarczej, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Na mocy ww. art. 9 ust. 1 Dyrektywy "podatnikiem" jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

"Działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar wykonywać takie czynności wielokrotnie, a sprzedawane towary zostały nabyte lub wytworzone w celu wykorzystania w działalności gospodarczej. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług - w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność powinna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie musi ona być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca od 1 listopada 2002 r. prowadzi działalność gospodarczą, w ramach której w przeważającej części Wnioskodawca zajmuje się sprzedażą hurtową perfum i kosmetyków (PKD 45.46.Z), a ponadto także kupnem i sprzedażą nieruchomości na własny rachunek (PKD 66.10.Z). Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług (VAT) i przy czynnościach dokonywanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dolicza i odprowadza podatek VAT. Wnioskodawca nie jest rolnikiem prowadzącym gospodarstwo rolne.

W 2014 r. umową darowizny udokumentowaną aktem notarialnym Wnioskodawca nabył od żony do majątku osobistego 18 niezabudowanych działek gruntu, dla których zatwierdzono miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego i ustalono szczegółowe zasady zagospodarowania jako tereny mieszkaniowe jednorodzinne.

Otrzymane działki nigdy nie były wykorzystywane do prowadzenia przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, a jedynie wykorzystywane na cele prywatne. Zostały nabyte celem wybudowania na nich wspólnego domu, na co jednak potrzeba środków finansowych. Konieczna jest sprzedaż jednej lub kilku działek nabytych od żony na rzecz pozyskanego nabywcy.

Sprzedaż działki lub działek Wnioskodawca traktuje jako czynność jednorazową i incydentalną, prowadzoną jedynie w celu uzyskania środków finansowych na budowę własnego, nie przeznaczonego na cele komercyjne, domu mieszkalnego.

Wnioskodawca przekazał w 2014 r. aktem darowizny swoim synom dwie z darowanych mu przez żonę działek.

Darowizna nieruchomości nie była opodatkowana podatkiem VAT, co w konsekwencji nie skutkowało prawem Wnioskodawcy do odliczenia podatku VAT z tytułu tej transakcji. Wnioskodawca nie podejmował, ani nie będzie podejmował w stosunku do żadnej ze sprzedawanych działek jakichkolwiek czynności wymagających zaangażowania własnych środków finansowych, zmierzających do podniesienia wartości gruntu typu ogrodzenie, uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg itp. Wnioskodawca w stosunku do sprzedawanych działek nie będzie podejmował żadnych aktywnych działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogłyby wykraczać poza zwykłe formy ogłoszenia mające na celu dokonanie sprzedaży przedmiotowej nieruchomości (np. reklama). Działki te nie były nigdy przedmiotem najmu, dzierżawy ani żadnych innych umów o podobnym charakterze.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia, czy sprzedaż działki lub kilku działek w ciągu jednego roku będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Z uwagi na powyższe okoliczności sprawy należy stwierdzić, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

W ocenie tut. Organu nie ma przeszkód, aby podatnik prowadzący działalność gospodarczą nabył nieruchomość do majątku prywatnego, który byłby wyłączony z systemu VAT i sprzedaż takiego majątku również nie podlegałaby opodatkowaniu podatkiem VAT. Należy mieć jednak na uwadze, że stwierdzenie, czy dany przedmiot sprzedaży stanowi składnik majątku prywatnego, czy też jest związany z prowadzoną czy planowaną działalnością gospodarczą, podlega ocenie prawnej Organu wydającego interpretację.

Jednocześnie podkreślenia wymaga, że wprawdzie pojęcie "majątku prywatnego" nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w której zasadne jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. "Majątek prywatny" to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego powyżej orzeczenia wynika jednoznacznie, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości (lub jej części) wyłącznie do celów osobistych.

W niniejszej sprawie Wnioskodawca nie wykorzystywał otrzymanych w darowiźnie działek do celów swojej działalności gospodarczej, a zwłaszcza nie miały one służyć do dalszej odsprzedaży, której celem byłoby osiągnięcie finansowego zysku. Nieruchomości nigdy nie były składnikiem jego przedsiębiorstwa i nie czerpano z nich jakichkolwiek pożytków, nie zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych. Celem nabycia działek od samego początku było wybudowanie w ich granicach własnego domu mieszkalnego wykorzystywanego wyłącznie na cele prywatne. Pieniądze ze sprzedaży działek będą przeznaczone na realizację tego celu. Z okoliczności sprawy nie wynika jakiekolwiek aktywne działanie Wnioskodawcy, które wskazywałoby na aktywność w zakresie obrotu darowanymi nieruchomościami. Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań mogących spowodować zwiększenie wartości nieruchomości, tzn. nie podejmował, ani nie będzie podejmował w stosunku do żadnej ze sprzedawanych działek jakichkolwiek czynności wymagających zaangażowania własnych środków finansowych, zmierzających do podniesienia wartości gruntu typu ogrodzenie, uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg itp., nie będzie podejmował żadnych aktywnych działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogłyby wykraczać poza zwykłe formy ogłoszenia mające na celu dokonanie sprzedaży przedmiotowej nieruchomości (np. reklama). Zainteresowany nie udostępniał ani nie udostępnia działek będących przedmiotem sprzedaży osobom trzecim na podstawie umowy cywilnoprawnej, np. najmu, dzierżawy, użyczenia.

W ocenie tut. Organu w sprawie nie wystąpił ciąg zdarzeń, który jednoznacznie przesądzałby o tym, że otrzymanie i planowana sprzedaż działki lub kilku działek na przestrzeni roku, wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. W przedstawionych okolicznościach sprawy Wnioskodawca nie będzie zatem działał jako producent, handlowiec lub usługodawca, a czynność sprzedaży działek (jednej lub kilku) stanowić będzie jedynie racjonalny sposób zagospodarowania posiadanego przez Zainteresowanego prywatnego majątku. Wnioskodawca dokonując sprzedaży będzie korzystał z przysługującego Mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Sprzedaż towaru z majątku osobistego nie ma charakteru handlowego, podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Czynność ta oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Zatem dokonując sprzedaży działek Wnioskodawca będzie korzystał z przysługującego Mu prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Zainteresowanego cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży ww. działek, a ich dostawę cech czynności opodatkowanej, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Sprzedaż ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a więc Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do ceny sprzedawanej działki/działek doliczać, a następnie odprowadzać podatku VAT.

Oceniając stanowisko Wnioskodawcy całościowo, należy je uznać za prawidłowe.

Zauważa się również, że stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając niniejszą interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisanego zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.