IPPP2/443-1152/14-2/KOM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 20 listopada 2014 r. (data wpływu 24 listopada 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia stawki podatku VAT jest:

* prawidłowe - w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wykazanego na fakturze dokumentującej nabycie znaków towarowych,

* nieprawidłowe - w zakresie prawa do otrzymania zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym w terminie 25 dni w przypadku regulowania należności za fakturę poprzez potrącenie.

W dniu 24 listopada 2014 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wykazanego na fakturze dokumentującej nabycie znaków towarowych oraz prawa do otrzymania zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym w terminie 25 dni w przypadku regulowania należności za fakturę poprzez potrącenie.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą prawną (spółką z ograniczoną odpowiedzialnością), która podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Spółka zajmować się będzie działalnością o charakterze marketingowym, mającym na celu w szczególności zarządzanie i promocję marki handlowej podmiotów z Grupy. Spółka zamierza w przyszłości nabyć od innej spółki z Grupy (dalej: "Sprzedający") prawa ochronne na znaki towarowe (jeden lub wiele) zarejestrowane w Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej (dalej: "Znaki towarowe").

Zapłata za Znaki towarowe może nastąpić zarówno poprzez uiszczenie ustalonej przez strony umowy sprzedaży ceny, jak i poprzez potrącenie całości lub części wzajemnych należności i zobowiązań Wnioskodawcy oraz Sprzedającego.

Przykładowo Wnioskodawca może mieć wierzytelność wobec Sprzedającego o:

* zapłatę ceny emisyjnej za zaoferowane Sprzedającemu obligacje lub

* wypłatę środków z tytułu udzielenia pożyczki przez Sprzedającego na rzecz Wnioskodawcy lub

* dokonanie przez Sprzedającego wpłaty na podwyższony kapitał zakładowy Wnioskodawcy.

Cena nabycia Znaków towarowych będzie odzwierciedlała ich wartość rynkową. Spółka będzie wykorzystywała nabyte Znaki towarowe w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej do wykonywania wyłącznie czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Głównym przedmiotem działalności gospodarczej będzie udzielanie licencji na korzystanie ze Znaków towarowych za wynagrodzeniem.

Transakcja sprzedaży Znaków towarowych podlegała będzie opodatkowaniu VAT. Podmiotem zobowiązanymi do uiszczenia należnego VAT w związku z dokonywaną transakcją będzie Sprzedający. Transakcja sprzedaży Znaków towarowych zostanie potwierdzona fakturą VAT wystawioną przez Sprzedającego na rzecz Spółki. Sprzedający i Spółka na moment sprzedaży Znaków towarowych będą zarejestrowanymi czynnymi podatnikami podatku VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, Spółka będzie uprawniona do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z wystawionej przez Sprzedającego faktury VAT, dokumentującej transakcję sprzedaży do Spółki Znaków towarowych.

2. Czy Spółka, wnioskując o zwrot różnicy podatku VAT, będzie uprawniona zgodnie z art. 87 ust. 6 pkt 1 ustawy o VAT do otrzymania zwrotu w terminie 25 dni od dnia złożenia rozliczenia, czy też zastosowanie znajdzie art. 87 ust. 2 ustawy o VAT przewidujący na zwrot termin 60 dni od dnia złożenia rozliczenia, zakładając, że w rozliczeniu za ten okres rozliczeniowy Spółka wykaże czynności opodatkowane na terytorium kraju.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1. W ocenie Wnioskodawcy, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, Spółka będzie uprawniona do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z wystawionej przez Sprzedającego faktury VAT, dokumentującej transakcję sprzedaży do Spółki Znaków towarowych.

Artykuł 86 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT wyjątki nie będą jednak miały zastosowania do zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest zatem związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, w związku z transakcją sprzedaży Znaków towarowych Sprzedający wystawi na Spółkę fakturę VAT. Z opisu zdarzenia przyszłego wynika także, że Spółka ma zamiar wykorzystywać zakupione Znaki towarowe do czynności opodatkowanych - poprzez udzielanie licencji na korzystanie ze Znaków towarowych za wynagrodzeniem.

W konsekwencji należy uznać, że Spółka wykorzystywać będzie zakupione Znaki towarowe do czynności opodatkowanych, przez co wypełniona zostanie przesłanka z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. Zatem Spółce przysługiwać będzie prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktury VAT wystawionej przez Sprzedającego i dokumentującej transakcję sprzedaży Znaków towarowych.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe.

Tytułem przykładu, Spółka wskazuje na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 10 lutego 2014 r. (znak ILPP1/443-1034/13-4/MD), w której stwierdzono: "Analizując okoliczności niniejszej sprawy w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa należy uznać, że w niniejszej sytuacji zostaną spełnione przesłanki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, warunkujące prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, ponieważ Y jest czynnym podatnikiem podatku VAT, a zakupione przez Y Znak/Znaki będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Zatem, mając na uwadze fakt, że Znak/Znaki będą przez Y wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT, Y będzie miała prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej nabycie Znaku/Znaków.

Analogiczne stanowisko zostało przedstawione przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 10 października 2012 r. (znak IPPP2/443-892/12-2/MM), w której na gruncie przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzono: "W ramach restrukturyzacji grupy kapitałowej, do której należy lub będzie należeć Spółka, planowane jest, że na rzecz Wnioskodawcy zostanie przeniesiona własność jednego lub kilku znaków towarowych (dalej: "WNIP"). Przeniesienie własności WNIP na rzecz Spółki zostanie dokonane w formie sprzedaży (odpłatnego zbycia) (...)". Organ podatkowy potwierdził ocenę wnioskodawcy: "W przedstawionym zdarzeniu przyszłym transakcja nabycia WNIP przez Spółkę będzie jednak transakcją opodatkowaną VAT. WNIP będą również wykorzystywane przez Spółkę do prowadzenia przez nią działalności gospodarczej, w tym polegającej na wykonywaniu czynności opodatkowanych VAT. W związku z powyższym, w opinii Wnioskodawcy, w zakresie, w jakim WNIP będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych VAT, będzie on miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktury VAT dokumentującej nabycie WNIP".

Reasumując, mając na uwadze powołane powyżej przepisy ustawy o VAT oraz stanowisko prezentowane przez Organy podatkowe, w ocenie Wnioskodawcy będzie on uprawniony do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającą z wystawionej przez Sprzedającego faktury VAT, dokumentującej transakcję sprzedaży Znaków towarowych do Spółki.

Ad. 2. W ocenie Wnioskodawcy, składając wniosek o zwrot różnicy podatku VAT za okres rozliczeniowy, w którym wykaże czynności opodatkowane na terytorium kraju, Spółka będzie uprawniona zgodnie z art. 87 ust. 6 pkt 1 ustawy o VAT do otrzymania zwrotu w terminie 25 dni od dnia złożenia tego rozliczenia, jeżeli kwoty podatku naliczonego wykazane w deklaracji podatkowej będą wynikać z faktury/faktur dokumentującej/dokumentujących kwoty należności, które zostaną w całości zapłacone, przy czym bez znaczenia dla prawa do otrzymania zwrotu różnicy podatku VAT w terminie 25 dni pozostanie sposób uregulowania ceny nabycia Znaków towarowych (poprzez uiszczenie ustalonej przez strony umowy sprzedaży ceny, jak również poprzez potrącenie całości lub części wzajemnych należności i zobowiązań Wnioskodawcy oraz Sprzedającego).

Zgodnie z art. 87 ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowymi wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Stosownie do art. 87 ust. 2 ustawy o VAT, zwrot różnicy podatku z zastrzeżeniem ust. 6, następuje w terminie 60 dni od dnia złożenia rozliczenia przez podatnika na rachunek bankowy podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem (...).

Natomiast zgodnie z art. 87 ust. 6 ustawy o VAT, na wniosek podatnika, złożony wraz z deklaracją podatkową, urząd skarbowy jest obowiązany zwrócić różnicę podatku, o której mowa w ust. 2, w terminie 25 dni, licząc od dnia złożenia rozliczenia, w przypadku gdy kwoty podatku naliczonego, wykazane w deklaracji podatkowej, wynikają z:

- przy czym przepisy ust. 2 zdanie drugie i trzecie, ust. 2a, 4a-4f stosuje się odpowiednio.

Z analizy powyższych przepisów wynika, że na umotywowany wniosek podatnika i przy spełnieniu określonych warunków podstawowy termin zwrotu może być skrócony do 25 dni.

Należy mieć na uwadze, że Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do zwrotu różnicy podatku VAT w terminie 25 dni od dnia złożenia rozliczenia, jeśli kwoty podatku naliczonego wykazane w deklaracji podatkowej będą wynikać z faktury/faktur dokumentującej/dokumentujących kwoty należności, które zostaną w całości zapłacone.

Tym samym zapłata powinna dotyczyć należności wynikających zarówno z faktur dotyczących danego okresu rozliczeniowego (czyli w rozliczeniu miesiąca, w którym zostanie wniesiony wkład niepieniężny w postaci Znaków towarowych, jak też z faktur uwzględnionych w poprzednim okresie rozliczeniowym przeniesionych w kwocie różnicy podatku naliczonego nad należnym na następny okres rozliczeniowy (pod warunkiem, że takie faktury wystąpią). Za takim rozumieniem art. 87 ust. 6 pkt 1 ustawy o VAT przemawia wyrok NSA z dnia 11 marca 2013 r. (sygn. I FPS 5/12).

Zgodnie z ww. art. 22 ust. 1 usdg, dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku bankowego przedsiębiorcy w każdym przypadku, gdy:

Przytoczony powyżej przepis ustanawia konieczność zapłaty za pośrednictwem rachunku bankowego należności za transakcję o wartości przekraczającej 15.000 euro, a zatem nie dopuszcza w takim przypadku zapłaty bezpośrednio w formie gotówkowej.

Należy zauważyć, że przepis ten nie odnosi się natomiast do zapłaty w innej formie - tzn. nie w pieniądzu.

Jak zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, Spółka rozważa nabycie od Sprzedającego Znaków towarowych. Zapłata za Znaki towarowe może nastąpić zarówno poprzez uiszczenie ustalonej przez strony umowy sprzedaży ceny, jak i poprzez potrącenie całości lub części wzajemnych należności i zobowiązań Wnioskodawcy oraz Sprzedającego.

Przykładowo Wnioskodawca może mieć wierzytelność wobec Sprzedającego o:

* zapłatę ceny emisyjnej za zaoferowane Sprzedającemu obligacje; lub

* wypłatę środków z tytułu udzielenia pożyczki przez Sprzedającego na rzecz Wnioskodawcy; lub

* dokonanie przez Sprzedającego wpłaty na podwyższony kapitał zakładowy Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, zapłata przez Spółkę ceny nabycia Znaków towarowych poprzez uiszczenie ustalonej przez strony umowy sprzedaży ceny, jak i poprzez potrącenie wzajemnych wierzytelności Spółki i Sprzedającego uprawnia Wnioskodawcę - przy założeniu spełnienia pozostałych warunków - do otrzymania zwrotu nadwyżki podatku naliczonego z tytułu zakupu Znaków towarowych w przyspieszonym terminie 25 dni zgodnie z art. 87 ust. 6 ustawy o VAT.

W opinii Wnioskodawcy, powołując się na treść art. 86 ust. 1, art. 87 ust. 1 i 6 ustawy o VAT oraz art. 22 usdg, nie ma uzasadnionych przesłanek, by twierdzili aby dokonanie zapłaty należności poprzez potrącenie wierzytelności przysługujących wzajemnie stronom transakcje uniemożliwiało skorzystanie z procedury wcześniejszego zwrotu nadwyżki podatku. Z treści art. 87 ust. 6 ustawy o VAT wynika jedynie, że w przypadku dokonywania zapłaty w związku z transakcją, której wartość przekracza 15,000 euro, nie jest możliwe dokonanie zapłaty kontrahentowi poprzez wręczenie gotówki.

W opinii Spółki, celem regulacji wynikającej z treści art. 22 ust. 1 usdg było wprowadzenie ograniczeń w dokonywaniu obrotu gotówkowego pomiędzy przedsiębiorcami, który jako trudny do uchwycenia i kontrolowania, daje pole do potencjalnych nadużyć. Temu samemu celowi służyło uzależnienie możliwości skorzystania z przyspieszonego zwrotu nadwyżki podatku od dokonania zapłaty w sposób zgodny z zasadami wynikającymi z usdg. Tymczasem dokonanie zapłaty w drodze potrącenia wzajemnych wierzytelności, które wynikają z należycie udokumentowanych transakcji gospodarczych, nie stanowi żadnego zagrożenia dla szeroko pojmowanych interesów fiskalnych.

Zgodnie z art. 498 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm.; dalej: "Kodeks cywilny"), gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelnością drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym,

Ponadto, w doktrynie prawa jednoznacznie przyjmuje się, że potrącenie wzajemnych wierzytelności realizuje funkcję zapłaty (por. K. Zawada Kodeks cywilny, Komentarz tom I, red. K. Pietrzykowski, Warszawa 1999, s. 1191).

Gdyby zamiarem ustawodawcy było wprowadzenie obowiązku regulowania wszystkich należności tylko i wyłącznie za pośrednictwem rachunku bankowego w formie przepływów pieniężnych, to zostałoby to zastrzeżone bezpośrednio. Sposób rozliczania wzajemnych należności przedsiębiorców poprzez kompensatę lub zapłatę wekslem w żaden sposób nie stanowi naruszenia dyspozycji zawartej w art. 22 ust. 1 usdg.

Powyższe znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 9 sierpnia 2010 r. (znak ILPP1/443-565/10-2/BD), w której organ podatkowy zauważył, że: "Powołany przepis ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, ani żaden inny przepis nie wyłącza możliwości stosowania w rozliczeniach między kontrahentami instytucji uregulowanych w Kodeksie cywilnym, w tym zapłaty w formie potrącenia wzajemnych wierzytelności. Wartość 15.000 euro, o jakiej mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, stanowi granicę zapłaty w formie gotówkowej i za pośrednictwem rachunku bankowego, a równocześnie nie ma żadnego wpływu na możliwość dokonywania wzajemnych kompensat wierzytelności".

Za zasadne należy uznać również stanowisko zajęte przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 25 marca 2010 r. (znak IPPP1-443-169/10-4/EK), w której organ podatkowy stwierdził, że: "Odnosząc się do powyższej kwestii wskazać należy, że przepisy podatkowe nie zawierają jakichkolwiek ograniczeń, co do formy zapłaty należności. Gdyby zamiarem ustawodawcy było wprowadzenie obowiązku regulowania wszystkich należności tylko i wyłącznie za pośrednictwem rachunku bankowego w formie przepływów pieniężnych, to zostałoby to zastrzeżone bezpośrednio w przepisie. Element bezpośredniości ("zostały w całości zapłacone"), o którym mowa w art. 87 ust. 6 pkt 1 ustawy dotyczy relacji między wystawcą a odbiorcą faktury (...)".

Pogląd, zgodnie z którym warunek otrzymania przyspieszonego zwrotu nadwyżki podatku VAT jest spełniony także wtedy, gdy w miejsce zapłaty należności z faktury wskazanej w przepisie art. 87 ust. 6 pkt 1 ustawy o VAT, podatnik i wystawca faktury dokonują wzajemnego potrącenia przysługujących im wierzytelności, został potwierdzony przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 18 lipca 2012 r. (znak ITPP2/443-1071/10/12-S/AF).

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w wyroku WSA w Gdańsku z dnia 7 czerwca 2011 r. (sygn. I SA/Gd 388/11) oraz w wyroku NSA z dnia 5 kwietnia 2012 r. (sygn. I FSK 1731/11), w którym NSA oddalając skargę kasacyjną zauważył: "Należy mieć na uwadze również taką okoliczność, że zobowiązanie pieniężne wygasa także poprzez kompensację (potrącenie) wzajemnych wierzytelności, a więc instytucją prawa cywilnego przewidzianą w art. 498 Kodeksu cywilnego. W przypadku wzajemnej kompensacji zobowiązań, strony nie otrzymują co prawda należnych im świadczeń, ale wskutek zaliczenia wierzytelności jednej z nich na poczet wierzytelności drugiej każda ze stron zostaje zwolniona ze swego długu, co pozwala uznać ich długi za spłacone. Tym samym potrącenie jako sposób wygaszenia stosunku zobowiązaniowego uznaje się za równoważny zapłacie. Jednakże tożsamość skutku jaki wywiera potrącenie oraz zapłata nie moje przesądzać o konieczności uwzględnienia dyspozycji art. 22 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Skoro bowiem przepis ten dotyczy rozliczeń pieniężnych, to tym samym nie odnosi się do zapłaty w formie potracenia wzajemnych wierzytelności - uregulowanego w art. 498 Kodeksu cywilnego, które jedynie wywiera skutek taki, jakby dłużnicy spełnili świadczenie poprzez zapłatę wierzytelności. Za prawidłowe zatem należało uznać stanowisko Sądu I instancji, że warunek otrzymania przyspieszonego zwrotu nadwyżki podatku jest spełniony także wtedy, gdy w miejsce zapłaty należności z faktury wskazanej w tym przepisie, podatnik i wystawca faktury dokonają wzajemnego potracenia przysługujących im wierzytelności".

Biorąc pod uwagę wskazane powyżej argumenty, poparte przytoczonym powyżej stanowiskiem Organów podatkowych oraz orzecznictwem sądów administracyjnych, w ocenie Spółki, nie ma przeszkód dla uzyskania zwrotu nadwyżki podatku naliczonego w przyspieszonym 25-dniowym terminie, w przypadku, gdy do zapłaty należności dochodzi poprzez potrącenie wierzytelności przysługujących wzajemnie stronom transakcji.

Reasumując, mając na uwadze powołane powyżej przepisy ustawy o VAT oraz argumenty płynące z indywidualnych interpretacji Organów podatkowych oraz orzecznictwa sądów administracyjnych, Spółka składając wniosek o wcześniejszy zwrot różnicy podatku VAT będzie uprawniona zgodnie z art. 87 ust. 6 pkt 1 ustawy o VAT do otrzymania zwrotu w terminie 25 dni od dnia złożenia rozliczenia, jeżeli kwoty podatku naliczonego wykazane w deklaracji podatkowej będą wynikać z faktury/faktur dokumentującej/dokumentujących kwoty należności, które zostaną w całości zapłacone, przy czym bez znaczenia dla prawa do otrzymania zwrotu różnicy podatku VAT w terminie 25 dni pozostanie sposób uregulowania ceny nabycia Znaków towarowych (poprzez uiszczenie ustalonej przez strony umowy sprzedaży ceny, jak również poprzez potrącenie całości lub części wzajemnych należności i zobowiązań Wnioskodawcy oraz Sprzedającego).

W tym stanie sprawy Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie jego stanowiska przedstawionego powyżej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wykazanego na fakturze dokumentującej nabycie znaków towarowych oraz nieprawidłowe w zakresie prawa otrzymania zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym w terminie 25 dni w przypadku regulowania należności za fakturę poprzez potrącenie.

Zgodnie z treścią art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Przepis art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy określa, że kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy - działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższych zapisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest wykorzystywanie zakupionych towarów lub usług do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

I tak, na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

To oznacza, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze, jednak transakcja nie podlega opodatkowaniu.

Jak stanowi art. 88 ust. 4 ustawy - obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest osobą prawną (spółką z ograniczoną odpowiedzialnością), która podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Spółka zajmować się będzie działalnością o charakterze marketingowym, mającym na celu w szczególności zarządzanie i promocję marki handlowej podmiotów z Grupy. Spółka zamierza w przyszłości nabyć od innej spółki z Grupy prawa ochronne na Znaki towarowe (jeden lub wiele) zarejestrowane w Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej.

Zapłata za Znaki towarowe może nastąpić zarówno poprzez uiszczenie ustalonej przez strony umowy sprzedaży ceny, jak i poprzez potrącenie całości lub części wzajemnych należności i zobowiązań Wnioskodawcy oraz Sprzedającego.

Cena nabycia Znaków towarowych będzie odzwierciedlała ich wartość rynkową. Spółka będzie wykorzystywała nabyte Znaki towarowe w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej do wykonywania wyłącznie czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Głównym przedmiotem działalności gospodarczej będzie udzielanie licencji na korzystanie ze Znaków towarowych za wynagrodzeniem.

Transakcja sprzedaży Znaków towarowych podlegała będzie opodatkowaniu VAT. Podmiotem zobowiązanymi do uiszczenia należnego VAT w związku z dokonywaną transakcją będzie Sprzedający. Transakcja sprzedaży Znaków towarowych zostanie potwierdzona fakturą VAT wystawioną przez Sprzedającego na rzecz Spółki. Sprzedający i Spółka na moment sprzedaży Znaków towarowych będą zarejestrowanymi czynnymi podatnikami podatku VAT.

Wątpliwości Zainteresowanego dotyczą kwestii prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającą z faktury dokumentującej nabycie Znaków przez Wnioskodawcę.

W tym miejscu należy wyjaśnić, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Według art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Prawo do znaków towarowych nie stanowi towaru w rozumieniu przepisów ustawy, a zatem transakcja sprzedaży prawa do zarejestrowanego znaku towarowego nie może być kwalifikowana jako odpłatna dostawa towarów. Rozważenia wymaga natomiast kwalifikacja wskazywanej transakcji, jako odpłatnego świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy.

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Z cytowanego wyżej przepisu wynika, że przez usługę należy rozumieć każde odpłatne świadczenie na rzecz danego podmiotu niebędące dostawą towarów.

Z uwagi na powyższe unormowanie, pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy), w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych.

Odpłatność czynności (dostawy towarów, czy świadczenia usług) oznacza wykonanie tej czynności za wynagrodzeniem. Aby uznać daną czynność za odpłatną konieczny jest bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem. Dostawcę towarów lub usługodawcę musi łączyć z odbiorcą stosunek prawny, z którego wynika obowiązek dostawy towarów lub świadczenia usług oraz wysokość wynagrodzenia za dokonanie tych czynności. Wynagrodzenie musi być konkretną wielkością wyrażalną w pieniądzu.

Należy zauważyć, że wartość znaku towarowego mieści się w kategorii "wartości niematerialnych i prawnych", o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy. Zatem, sprzedaż prawa do znaku towarowego podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatne świadczenie usług.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku. Tak więc w przypadku, gdy ani ustawa, ani przepisy wykonawcze nie przewidują dla danego świadczenia obniżonej stawki, bądź zwolnienia, należy je opodatkować według 23% stawki podatku.

Należy zauważyć, że ani przepisy ustawy, ani też rozporządzeń wykonawczych do ustawy nie przewidują zwolnienia od podatku, czy też obniżonej stawki podatku dla czynności sprzedaży znaku towarowego. Tym samym uznać należy, że czynność ta podlega opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 23%.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez podatnika podatku VAT do wykonywania czynności opodatkowanych.

Analizując okoliczności niniejszej sprawy w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa należy uznać, że w niniejszej sytuacji zostaną spełnione przesłanki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, warunkujące prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, ponieważ Wnioskodawca w chwili transakcji będzie czynnym podatnikiem podatku VAT, a zakupione przez Wnioskodawcę Znaki towarowe będą wykorzystywane przez Niego do wykonywania czynności opodatkowanych, tj. działalności polegającej na udzielaniu licencji na korzystanie ze Znaków towarowych za wynagrodzeniem.

Zatem, mając na uwadze to, że Znaki towarowe będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT, Wnioskodawca będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającą z faktury dokumentującej nabycie przez Niego Znaków towarowych.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należy uznać za prawidłowe.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy także tego, czy wnioskując o zwrot różnicy podatku VAT, będzie uprawniony do otrzymania tego zwrotu w terminie 25 dni od dnia złożenia rozliczenia, czy też zwrot ten nastąpi w terminie 60 dni od dnia złożenia rozliczenia, zakładając, że w rozliczeniu za ten okres rozliczeniowy Wnioskodawca wykaże czynności opodatkowane na terytorium kraju, a zapłata za Znaki towarowe może nastąpić zarówno poprzez uiszczenie ustalonej przez strony ceny, jak i poprzez potrącenie całości lub części wzajemnych należności i zobowiązań.

Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następny okres lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

W myśl art. 87 ust. 2 ustawy, zwrot różnicy podatku, z zastrzeżeniem ust. 6, następuje w terminie 60 dni od dnia złożenia rozliczenia przez podatnika na rachunek bankowy podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem, wskazane w zgłoszeniu identyfikacyjnym, o którym mowa w odrębnych przepisach, lub na wskazany przez podatnika rachunek banku lub na rachunek spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej, jako zabezpieczenie udzielanego przez ten bank lub przez tę kasę kredytu, na podstawie złożonego przez podatnika, do naczelnika urzędu skarbowego, w terminie do złożenia deklaracji podatkowej, pisemnego, nieodwołalnego upoważnienia organu podatkowego, potwierdzonego przez bank lub spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową udzielających kredytu, do przekazania tego zwrotu. Jeżeli zasadność zwrotu wymaga dodatkowego zweryfikowania, naczelnik urzędu skarbowego może przedłużyć ten termin do czasu zakończenia weryfikacji rozliczenia podatnika dokonywanego w ramach czynności sprawdzających, kontroli podatkowej lub postępowania podatkowego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej lub postępowania kontrolnego na podstawie przepisów o kontroli skarbowej. Jeżeli przeprowadzone przez organ czynności wykażą zasadność zwrotu, o którym mowa w zdaniu poprzednim, urząd skarbowy wypłaca należną kwotę wraz z odsetkami w wysokości odpowiadającej opłacie prolongacyjnej stosowanej w przypadku odroczenia płatności podatku lub jego rozłożenia na raty.

Natomiast w myśl przepisów art. 87 ust. 6 ustawy, na wniosek podatnika, złożony wraz z deklaracją podatkową, urząd skarbowy jest obowiązany zwrócić różnicę podatku, o której mowa w ust. 2, w terminie 25 dni, licząc od dnia złożenia rozliczenia, w przypadku gdy kwoty podatku naliczonego, wykazane w deklaracji podatkowej, wynikają z:

- przy czym przepisy ust. 2 zdanie drugie i trzecie, ust. 2a, 4a-4f stosuje się odpowiednio.

Z analizy powyższego przepisu wynika, że na wniosek podatnika i przy spełnieniu określonych warunków podstawowy termin zwrotu może być skrócony: z 60 dniowego do 25 dniowego. Podatnik może otrzymać wcześniejszy zwrot, gdy spełni następujące warunki:

Zgodnie z ww. art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2013 r. poz. 672, z późn. zm), dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku bankowego przedsiębiorcy w każdym przypadku, gdy:

Przepis ten ustanawia konieczność zapłaty za pośrednictwem rachunku bankowego należności za transakcję o wartości przekraczającej 15.000 euro, a zatem nie dopuszcza w takim przypadku zapłaty bezpośrednio w formie gotówkowej. Nie odnosi się natomiast do zapłaty w formie potrącenia wzajemnych wierzytelności, którą reguluje art. 498 Kodeksu cywilnego.

Zgodnie z art. 498 § 1 i § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.), gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym. Wskutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wierzytelności niższej. W myśl art. 499 Kodeksu cywilnego potrącenia dokonuje się przez oświadczenie złożone drugiej stronie.

Przy czym należy mieć na uwadze, że dla skuteczności tej formy zapłaty muszą być spełnione warunki określone w przepisach prawa cywilnego.

Wnioskodawca jako czynny podatnik VAT będzie prowadził działalność gospodarczą o charakterze marketingowym i zamierza w przyszłości nabyć od innej spółki z Grupy prawa ochronne na Znaki towarowe (jeden lub wiele) zarejestrowane w Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej. Zapłata za te Znaki może nastąpić zarówno poprzez uiszczenie ustalonej przez strony umowy sprzedaży ceny, jak i poprzez potrącenie całości lub części wzajemnych należności i zobowiązań Wnioskodawcy oraz Sprzedającego. Jeżeli w danym okresie rozliczeniowym powstanie nadwyżka VAT naliczonego (uwzględniającego również faktury zapłacone w formie potrącenia) nad należnym, Wnioskodawca wraz z deklaracją VAT będzie składał wniosek o zwrot VAT w terminie przyspieszonym, tj. 25 dni - zgodnie z art. 87 ust. 6 ustawy o VAT. Wnioskodawca ma wątpliwości, czy jego postępowanie w odniesieniu do ubiegania się o przyspieszony zwrot VAT jest słuszne.

Należy stwierdzić, że ustawa o VAT nie stawia ograniczeń co do formy zapłaty należności. A zatem dopuszczalne jest, że jedną z form zapłaty może być potrącenie, które zgodnie z treścią art. 498 Kodeksu cywilnego, daje skutek w postaci wzajemnego umorzenia wierzytelności do wysokości niższej z nich. Potrącenie (kompensata) wzajemnych wierzytelności niewątpliwie stanowi zapłatę należności. Należy jednak pamiętać, że powyższa zasada, w pewnych określonych prawem okolicznościach, doznaje ograniczenia, o ile podatnik chce skorzystać z możliwości skrócenia terminu do zwrotu nadwyżki podatku.

Z analizy przytoczonych powyżej przepisów wynika, że art. 87 ust. 6 pkt 1 ustawy odwołuje się do art. 22 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, zgodnie z którym należności, których wysokość nie przekracza kwoty 15.000 euro mogą być regulowane zarówno gotówką, jak i przelewem na rachunek bankowy kontrahenta podatnika. Jednakże, gdy płatność wynikająca z jednorazowej transakcji przekracza 15.000 euro, to wówczas bezwzględnie należy dokonać tej zapłaty za pośrednictwem rachunku bankowego. Cytowany przepis zatem, w sposób jednoznaczny i bardzo czytelny wskazuje, że dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku bankowego w każdym przypadku, gdy stroną transakcji, z której wynika płatność jest inny przedsiębiorca oraz jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza równowartość 15.000 euro przeliczonych na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski ostatniego dnia miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym dokonano transakcji.

Tak więc wskazany przepis art. 87 ust. 6 pkt 1 ustawy, w sytuacji, gdy podatnik chce skorzystać z uprawnienia w nim wskazanego, nakazuje bezwzględnie dokonać zapłaty za dokonane zakupy gotówką bądź przelewem za pośrednictwem rachunku bankowego. W żadnym miejscu wskazany przepis nie odnosi się do możliwości regulowania należności w drodze potrącenia (kompensaty) wzajemnych wierzytelności. Tym samym Wnioskodawca chcąc skorzystać z tego uprawnienia szczególnego, tzn. otrzymać zwrot nadwyżki podatku naliczonego nad należnym w terminie 25 dni, jest zobowiązany dokonać zapłaty gotówką lub przelewem za faktury dotyczące transakcji poniżej 15.000 euro oraz wyłącznie przelewem z rachunku bankowego w odniesieniu do transakcji udokumentowanych fakturami, gdy należność przekracza kwotę 15.000 euro, o której mowa w art. 22 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

Zatem, aby konieczne stało się dokonanie zapłaty za pośrednictwem rachunku bankowego muszą być spełnione kumulatywnie dwie przesłanki. Mianowicie, podmioty dokonują wzajemnych rozliczeń w związku z prowadzonymi przez siebie działalnościami gospodarczymi, a nadto jednorazowa wartość takiej transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza równowartość 15.000 euro. Należy w tym miejscu zwrócić uwagę, że przymus dokonania rozliczeń w opisanej sytuacji za pośrednictwem rachunku bankowego jednocześnie wyklucza przeprowadzenie tego rodzaju transakcji w formie potrącenia. Istota kompensaty nie polega bowiem na przekazaniu określonej realnej kwoty pieniędzy, lecz na uregulowaniu należności poprzez potrącenie jednej wierzytelności z drugą wierzytelnością, pod warunkiem, że przedmiotem obu są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości, oznaczone co do gatunku, obie są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub innym organem państwowym.

W przedstawionych okolicznościach sprawy, warunkiem bezwzględnym, jaki Wnioskodawca będzie musiał spełnić, jest zapłata w całości należności za towar wynikających z rozliczonych faktur. Wnioskodawca jednak zakłada, że w wielu przypadkach dokona zapłaty za swoje zobowiązania w drodze potrącenia (kompensaty) wzajemnych należności. Nie dojdzie zatem w takich przypadkach do zapłaty z tytułu nabycia towarów ani w gotówce ani przelewem.

W konsekwencji, Wnioskodawca nie będzie miał prawa do ubiegania się o zwrot nadwyżki podatku naliczonego nad należnym w przyśpieszonym terminie 25 dni, jeśli dokona potrącenia w formie kompensaty jakiejkolwiek należności za faktury, z których podatek naliczony uwzględnił w deklaracji VAT.

Oczywiście w przypadku, gdy podatnik dokonuje kompensaty należności z zobowiązaniem kontrahenta w drodze wzajemnego potrącenia należności, to następuje wygaśnięcie zobowiązania, jednakże pozbawia to podatnika możliwości ubiegania się o dokonanie przez urząd skarbowy zwrotu różnicy podatku naliczonego nad podatkiem należnym w skróconym terminie - 25 dni.

W świetle powyższych regulacji prawnych oraz odnosząc się do opisu sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca, składając wniosek o wcześniejszy zwrot, w sytuacji, gdy kwoty podatku naliczonego wykazane w deklaracjach będą wynikać z faktur dokumentujących transakcję nabycia Znaków towarowych, a zostaną uregulowane poprzez potrącenie wzajemnych wierzytelności (kompensatę) - nie będzie uprawniony do zwrotu różnicy podatku VAT (wynikającego z tych faktur) w terminie 25 dni od dnia złożenia rozliczenia. Rozliczenie faktur poprzez potrącenie wzajemnych należności nie wyczerpuje znamion przepisu art. 87 ust. 6 pkt 1 ustawy i w przypadku wystąpienia nadwyżki podatku naliczonego nad należnym nie stanowi podstawy do ubiegania się o zwrot ww. nadwyżki w przyspieszonym terminie.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należy uznać za nieprawidłowe.

W złożonym wniosku Wnioskodawca na poparcie własnego stanowiska w zakresie pytania nr 2 wskazał interpretacje indywidualne z dnia 9 sierpnia 2010 r. Nr ILPP1/443-565/10-2/BD oraz z dnia 25 marca 2010 r. Nr IPPP1-443-169/10-4/EK, a także orzeczenia sądów administracyjnych. Należy jednak zauważyć, że są one rozstrzygnięciami w indywidualnych sprawach, osadzonymi w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się zawężają, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa. W tym kontekście należy przytoczyć uzasadnienie wyroku WSA we Wrocławiu z dnia 31 marca 2011 r., sygn. akt I SA/Wr 232/11, w którym Sąd " (...) podziela wprawdzie stanowisko strony, że zasada zaufania do organu wyraża się między innymi w jednolitości stosowania prawa podatkowego, a tym samym unikaniu rozbieżności stanowisk organów, nie oznacza to jednak, że organ udzielający interpretacji, obowiązany jest ustosunkowywać się do wskazywanych przez wnioskodawcę orzeczeń, a tym bardziej interpretacji wydanych w innych indywidualnych sprawach. Należy podkreślić, że organ udzielający interpretacji, nie miał obowiązku ustosunkowania się do przywołanych przez Spółkę orzeczeń i interpretacji (...)".

Należy zatem stwierdzić, że choć powołane przez Wnioskodawcę rozstrzygnięcia przepisów prawa podatkowego Organ potraktował jako jeden z elementów argumentacji Strony, pomocny przy rozstrzyganiu w rozpatrywanej sprawie, to jako przykład odmiennego stanowiska, nie mogą stanowić o rozstrzygnięciu w tej konkretnej sprawie. Organ podatkowy jest zobowiązany każdą sprawę traktować indywidualnie i błędem metodologicznym byłoby korzystanie z gotowych wzorców nawet w analogicznych sprawach.

Odnośnie powołanej we wniosku interpretacji znak ITPP2/443-1071/10/12-S/AF należy stwierdzić, że została ona wydana wskutek uwzględnienia wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 kwietnia 2012 r. sygn. akt I FSK 1731/11, na który zresztą powołuje się również Wnioskodawca w swoim stanowisku. Sąd wyrokiem lub postanowieniem rozstrzyga wyłącznie konkretną sprawę co do stwierdzenia naruszenia prawa i skutków prawnych tego naruszenia i jedynie w tej sprawie ma moc wiążącą. Ocena prawna i wskazania, co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten Sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia, o czym stanowi art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Nie kwestionując ani powołanej interpretacji ani orzecznictwa jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego trzeba stwierdzić, że nie stanowią one podstawy dla analogicznego rozstrzygnięcia przez Organ podatkowy w niniejszej sprawie.

Powołane przez Wnioskodawcę interpretacje są tylko jednym z wielu rozstrzygnięć w tym zakresie. Zapewnienie jednolitości stosowania prawa podatkowego wynikające z art. 14a Ordynacji podatkowej dokonuje się w odniesieniu do utrwalonej praktyki organów podatkowych mającej odniesienie od całego katalogu wydanych interpretacji w tym zakresie. Wobec tego należy wziąć pod uwagę liczne odmienne rozstrzygnięcia w tym zakresie, np. IPPP2/443-724/12-4/DG z 9 listopada 2012 r., IBPP2/443-788/12/ICz z 31 października 2012 r., IPPP1/443-812/12-3/AS z 29 listopada 2012 r., ILPP2/443-775/13-4/SJ z 15 listopada 2013 r. czy IPTPP1/443-505/14-2/MW z 24 września 2014 r.

Podkreślenia wymaga to, że w identycznym stanie prawnym i identycznym stanie faktycznym rozstrzygnięcia powinny być tożsame i cel ten osiągany jest poprzez zastosowanie właściwych przepisów Ordynacji podatkowej. W celu realizacji powyższej zasady Organ podatkowy zawsze ma zapewnioną możliwość zmiany stanowiska przedstawionego w interpretacji, jednak nie czyni tego sam, tylko za pośrednictwem Ministra Finansów, który jako jedyny ma kompetencje do zmiany interpretacji z urzędu. Zgodnie bowiem z art. 14e Ordynacji podatkowej, Minister Finansów może z urzędu zmienić zarówno interpretację ogólną jak i interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi ich nieprawidłowości. W takim przypadku zmieniona interpretacja zastępuje dotychczasową interpretację. Stanowisko takie podziela WSA w Lublinie w wyroku z dnia 7 lipca 2009 r. sygn. akt I SA/Lu 216/09.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.