IPPP2/443-1151/12-2/KG - Prawo podatnika, prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie uprawy zbóż, do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku ze sprzedażą gruntów rolnych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 4 września 2012 r. (data wpływu 7 września 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia gruntu rolnego - jest nieprawidłowe.

W dniu 7 września 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia gruntu rolnego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą Gospodarstwo Rolne, polegającą na uprawie zbóż, roślin strączkowych, roślin oleistych na nasiona, z wyłączeniem ryżu (PKD 2007 - 0111Z). Sprzedaż tych płodów rolnych jest opodatkowana podatkiem VAT. W celu poszerzenia działalności Wnioskodawca zakupił grunt pod uprawę. Grunt został zakupiony od Agencji Nieruchomości Rolnych. Dnia 29 czerwca 2012 r. Agencja wystawiła fakturę VAT. Część gruntów została sprzedana ze stawką zwolnioną, a część ze stawką 23%.

Sprzedaż gruntu niezabudowanego może korzystać ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. Zwolnienie to dotyczy terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone na zabudowę. Gmina w dniu sprzedaży gruntu przez Agencję nie posiadała i do dnia dzisiejszego nie posiada planów zagospodarowania przestrzennego. Nie została również wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Część gruntów została sprzedana ze stawką zwolnioną i figurują one w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy jako grunty przeznaczone na inne cele niż budowlane. Część gruntów została sprzedana ze stawką 23% i figurują one w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy jako grunty przeznaczone na cele budowlane. Wszystkie zakupione od Agencji grunty w ewidencji gruntów i budynków na dzień sprzedaży są zaklasyfikowane jako grunty rolne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy podatnik ma prawo odliczyć podatek naliczony VAT od zakupionego gruntu.

Zdaniem Wnioskodawcy, Podatnik ma prawo odliczyć podatek VAT od zakupionego gruntu, gdyż wydatek ten będzie związany z czynnościami opodatkowanymi tj. wykorzystywaniem do sprzedaży opodatkowanej zbóż.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Prawo podatnika do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT należy do kategorii praw podatkowych, uregulowanych w art. 86 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: z 2011 r. Dz. U. Nr 177, poz. 1054).

I tak, stosownie do treści ww. art. 86 ust. 1 powołanej ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i ust. 19 oraz art. 124.

Z treści cytowanego wyżej przepisu wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ograniczenia wskazanej powyżej zasady warunkującej prawo podatnika do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zawarte zostały w art. 88 ustawy.

Na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 2 tej ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Z okoliczności przedstawionych w złożonym wniosku wynika, iż Wnioskodawca zakupił od Agencji Nieruchomości Rolnych grunt pod uprawę. Przedmiotowa transakcja została udokumentowana fakturą VAT. Część gruntów została sprzedana ze stawką zwolnioną, a część ze stawką 23%. Przedmiotowa nieruchomość służyć będzie wykonywaniu czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Na tle powyższego Wnioskodawca powziął wątpliwości odnośnie prawa do odliczenia kwoty podatku VAT zawartego w wystawionej fakturze.

Z uwagi na fakt, iż na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, ograniczono prawo do odliczenia podatku VAT od transakcji, jakie nie podlegają opodatkowaniu bądź korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, należy zbadać czy nabycie gruntu opisanego w złożonym wniosku korzystać będzie ze zwolnienia od podatku VAT.

Co do zasady stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy o VAT stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o VAT, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie z podatku.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Powyższe oznacza, iż generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., nieprzeznaczonymi pod zabudowę - są zwolnione od podatku VAT.

Celem określenia, czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą o planowaniu".

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy o planowaniu kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Ustęp 2 tego artykułu stanowi, że w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, przy czym:

Zatem o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu, nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego ani decyzja o warunkach zabudowy, o klasyfikacji danego terenu decydują zapisy zawarte w ewidencji gruntów.

Zgodnie z art. 2 pkt 8 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. prawo geodezyjne i kartograficzne (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 240, poz. 2027 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", ilekroć w ustawie jest mowa o ewidencji gruntów i budynków (katastrze nieruchomości) - rozumie się przez to jednolity dla kraju, systematycznie aktualizowany zbiór informacji o gruntach, budynkach i lokalach, ich właścicielach oraz o innych osobach fizycznych lub prawnych władających tymi gruntami, budynkami i lokalami.

Stosownie do art. 20 ust. 1 pkt 1 ustawy, ewidencja gruntów i budynków obejmuje informacje dotyczące gruntów - ich położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych lub zbiorów dokumentów, jeżeli zostały założone dla nieruchomości, w skład której wchodzą grunty.

W myśl art. 21 ust. 1 ustawy podstawę planowania gospodarczego, planowania przestrzennego, wymiaru podatków i świadczeń, oznaczania nieruchomości w księgach wieczystych, statystyki publicznej, gospodarki nieruchomościami oraz ewidencji gospodarstw rolnych stanowią dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków.

Analiza powyższych przepisów wyraźnie wskazuje, że charakter danego terenu wyznacza miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, jeżeli natomiast brak jest miejscowego planu zagospodarowania decyduje zakwalifikowanie danego obszaru w ewidencji budynków i gruntów, chyba że z datą późniejszą została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Natomiast odnosząc się do studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego należy wskazać, iż zgodnie z art. 9 ust. 5 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym studium nie jest aktem prawa miejscowego. Postanowienia studium mają charakter nienormatywny, są bowiem kierowane do organów gminy i bezpośrednio nie kształtują sytuacji prawnej podmiotów spoza systemu administracji publicznej, nie mogą wpływać na sytuację prawną obywateli i ich organizacji. Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego nie ma mocy aktu powszechnie obowiązującego, określa jedynie politykę przestrzenną gminy i wiąże wewnętrzne organy gminy w ich planach przy sporządzaniu projektów planów miejscowych. Można zatem stwierdzić że odnosi się jedynie do kierunku i sposobu działania organów i jednostek pozostających w systemie organizacji aparatu gminy przy sporządzaniu projektu przyszłego planu miejscowego zagospodarowania przestrzennego. Studium jest jednym z etapów poprzedzających uchwalenie planu i nie może tym samym w żadnym przypadku stanowić podstawy do wydawania decyzji. W związku z powyższym, że studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy nie jest źródłem, prawa miejscowego nie może być podstawą przy ustalaniu prawa do zwolnienia od podatku od towarów i usług przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Ze stanu faktycznego sprawy wynika, iż Gmina w dniu sprzedaży gruntu przez Agencję nie posiadała i do dnia dzisiejszego nie posiada planów zagospodarowania przestrzennego. W stosunku do przedmiotowych gruntów nie została również wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Część gruntów została sprzedana ze stawką zwolnioną i figurują one w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy jako grunty przeznaczone na inne cele niż budowlane. Część gruntów została sprzedana ze stawką 23% i figurują one w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy jako grunty przeznaczone na cele budowlane. Wszystkie zakupione od Agencji grunty w ewidencji gruntów i budynków na dzień sprzedaży są zaklasyfikowane jako grunty rolne.

Analizując przedstawione powyżej okoliczności sprawy stwierdzić należy, iż dostawa gruntu, dla którego brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego ani nie wydano decyzji o warunkach zabudowy, a w ewidencji gruntu na dzień sprzedaży nieruchomość zaklasyfikowana była jako grunty rolne, korzystać winna ze zwolnienia z podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. Tym samym stwierdzić należy, iż w przedmiotowym przypadku w sposób nieprawidłowy opodatkowano podatkiem VAT przedmiotową transakcję sprzedaży. Zauważyć należy, iż transakcja ta w całości winna podlegać zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług. Przedmiotem dostawy, jak wynika z ewidencji gruntów jest grunt rolny, a więc inny niż budowlany bądź przeznaczony pod zabudowę. Tym samym została wypełniona przesłanka umożliwiająca zastosowanie zwolnienia od podatku VAT w przedmiotowym przypadku.

Z uwagi na powyższe w przedmiotowym przypadku zastosowanie znajdzie przepis art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, a co za tym idzie Wnioskodawcy jako nabywcy gruntu nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia przedmiotowego gruntu. Zauważyć należy, iż prawo to nie będzie przysługiwało podatnikowi nie ze względu na brak związku z przedmiotowego zakupu z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT, a ze względu na fakt, iż transakcja udokumentowana fakturą wystawioną przez Agencję korzystać winna ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.