IPPP2/443-113/12-4/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 25 stycznia 2012 r. (data wpływu 30 stycznia 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 kwietnia 2012 r. (data wpływu 2 maja 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku VAT dostawy nieruchomości zabudowanej - jest nieprawidłowe.

W dniu 30 stycznia 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku VAT dostawy nieruchomości zabudowanej. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 25 kwietnia 2012 r. (data wpływu 2 maja 2012 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu Nr IPPP2/443-113/12-2/AK z dnia 19 kwietnia 2012 r. (data doręczenia 23 kwietnia 2012 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca, osoba fizyczna prowadzi działalność gospodarczą od 2008 r. Ze względu na wartość sprzedaży Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia podmiotowego od podatku VAT Wnioskodawca nabył w 2002 r. prawo własności nieruchomości gruntowej, na której wzniósł dwa budynki składające się z dwóch lokali mieszkalnych. Nieruchomość została nabyta ze środków pochodzących z majątku wspólnego małżonków w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Nieruchomość nie stanowiła ani przedmiotu umowy najmu, dzierżawy ani innej umowy o podobnym charakterze. Lokale budowane są od stycznia 2011 r. systemem gospodarczym w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych wielopokoleniowej rodziny właścicieli nieruchomości. Wnioskodawca nie poniósł żadnych wydatków związanych z ulepszeniem wzniesionych na gruncie budynków. Z powodu gwałtownie pogarszającego się stanu zdrowia żony Wnioskodawcy, postanowiono nieruchomość sprzedać. Wnioskodawca z tytułu realizacji budowy nie odliczał podatku naliczonego VAT od ponoszonych wydatków z uwagi na fakt, iż nieruchomość nie została zakupiona w ramach prowadzonej działalności gospodarczej lecz na potrzeby osobiste. Wnioskodawca nie rejestrował się jako podatnik podatku VAT.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 25 kwietnia 2012 r. (data wpływu 2 maja 2012 r.) Wnioskodawca wskazał, iż zgodnie z przedstawionym zdarzeniem przyszłym, przedmiotem planowanej sprzedaży są dwa budynki (typu bliźniak) składające się z dwóch lokali mieszkalnych. W sumie Wnioskodawca zamierza sprzedać cztery lokale mieszkalne (dwa w jednym budynku i dwa w drugim). Budynki w zabudowie bliźniaczej znajdują się na jednej działce gruntowej.

Lokale będące przedmiotem sprzedaży spełniają definicję samodzielnego lokalu mieszkalnego, o którym stanowi art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. Nr 80, poz. 903), gdzie "Samodzielnym lokalem mieszkalnym, w rozumieniu ustawy, jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych".

W okresie ostatnich 8 lat Wnioskodawca nie dokonywał żadnych transakcji sprzedaży nieruchomości. W 2003 r. Wnioskodawca sprzedał nieruchomość, na którą składał się budynek mieszkalny wraz z gruntem. Sprzedana nieruchomość należała do majątku wspólnego Wnioskodawcy oraz jego żony.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym transakcja sprzedaży nieruchomości będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż gruntu wraz z wniesionymi na nim budynkami mieszkalnymi będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez towary, w świetle art. 2 pkt 6 ww. ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. W myśl zaś art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Ustawa o VAT w art. 2 pkt 14 definiuje pojęcie pierwszego zasiedlenia, przez które rozumieć należy oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, lokale mieszkalne zostały wzniesione na cele prywatne, (poza prowadzoną działalnością gospodarcza) i w związku z tym Wnioskodawca nie mógł odliczyć podatku naliczonego. Brak prawa do odliczania wynika również z faktu, że Wnioskodawca nie dokonał rejestracji na podatnika podatku VAT. W konsekwencji możliwe jest skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zgodnie z którym warunkiem do zastosowania zwolnienia jest brak prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w stosunku do zbywanego obiektu, a po drugie, ewentualne wydatki poniesione na ulepszenie obiektu, w związku z którymi dokonano odliczenia podatku naliczonego nie osiągną 30% wartości początkowej obiektu.

Powyższe regulacje stanowią, iż zwolnieniu z podatku VAT podlega dostawa budynków, budowli lub ich części, która nie odbywa się w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz dostawa następująca w okresie dłuższym niż 2 lata od pierwszego zasiedlenia. Natomiast jeżeli dostawa odbywa się w ramach pierwszego zasiedlenia, tuż przed nim lub w okresie krótszym niż 2 lata od pierwszego zasiedlenia podlega ona zwolnieniu jeżeli spełnione zostaną łącznie dwa warunki wskazane w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym położone są budynki lub budowle rozstrzygają przepisy art. 29 ust. 5 ustawy o VAT. Zgodnie z dyspozycją art. 29 ust. 5 ww. ustawy, w przypadku dostawy towarów, której przedmiotem są budynki lub budowle trwale z gruntem związane albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Zatem, co do zasady grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki budowle lub ich części na nich posadowione. Oznacza to, że w sytuacji gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca wraz z małżonką wybudował systemem gospodarczym lokale mieszkalne z przeznaczeniem na cele prywatne. Skoro Wnioskodawca wzniósł budynki osobiście (poza prowadzoną działalnością gospodarczą), to nie przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT. Pierwszy warunek, o którym stanowi art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. a został spełniony. Skorzystanie z prawa do odliczenia podatku VAT uzależnione jest od osobistych przymiotów podatnika, które nie zostały przez ustawodawcę skonkretyzowane. Status podatnika VAT nabywa się poprzez złożenie wniosku rejestracyjnego VAT-R, czego Wnioskodawca nie uczynił. Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia podmiotowego (na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT), co wyklucza możliwość zastosowania odliczenia podatku VAT.

Druga przesłanka do zastosowania zwolnienia od podatku określona w lit. b art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT również została spełniona, tzn. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów. Zgodnie z opisanym stanem faktycznym, Wnioskodawca nie poniósł żadnych wydatków na ulepszenie wzniesionych budynków.

Jeszcze raz należy podkreślić, że od poniesionych wydatków na budowę lokali podatek VAT nie mógł zostać odliczony, ponieważ wybudowanie lokali nie było związane z prowadzoną działalnością gospodarczą ponadto Wnioskodawca nie złożył zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R. Wnioskodawca nie poniósł również żadnych wydatków na ulepszenie obiektów - budynki stoją puste, nie są w żaden sposób wykorzystywane. Zatem, w stosunku do tych nieruchomości nie przysługuje Wnioskodawcy prawo do odliczenia. Wnioskodawca przy zakupie gruntu oraz podczas wznoszenia na nim budynków nie miał zamiaru dokonywać sprzedaży ww. nieruchomości; inwestycja została dokonana w celu zaspokajania potrzeb mieszkaniowych właścicieli.

Podsumowując, Wnioskodawcy w stosunku do nieruchomości nie przysługiwało prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, jak również Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie budynków przekraczających 30% ich wartości. Zatem dwa warunki wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10a zostaną spełnione, a więc sprzedaż lokali mieszkalnych wraz z gruntem korzystać będzie ze zwolnienia na podstawie ww. przepisu.

Mając na uwadze opisany stan faktyczny, Wnioskodawca będzie uprawniony do skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT - zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Powyższe stanowisko znalazło potwierdzenie m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 28 stycznia 2011 r. (IPPP1-443-1270/10-2/EK) oraz w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 19 sierpnia 2010 r. (IPPP2/443-357/10-2/KOM).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają między innymi odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 cyt. ustawy.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Towarami natomiast, w myśl art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postaci energii.

Pojęcia "podatnik" i "działalność gospodarcza" na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały zdefiniowane w art. 15 ust. 1 i 2 cyt. ustawy. Podatnikami - wg zapisu art. 15 ust. 1 cyt. ustawy - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W zakresie prawa unijnego, z mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347, poz. 1 z późn. zm.), "Działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta zarówno w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, jak i art. 9 ust. 1 ww. Dyrektywy ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnika" te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność podlegającą opodatkowaniu jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia "zamiar". Zgodnie z definicją zawartą we "Współczesnym słowniku języka polskiego" (Wydawnictwo Langenscheidt, Warszawa 2007 r.), "zamiar" oznacza "intencje zrobienia czegoś, zamysł, plan, projekt, chęć".

Wobec powyższego istotą zamiaru są intencje, jakie przyświecają dokonywanym czynnościom oraz cel, który dana osoba ma osiągnąć wykonując dane czynności. Zatem przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

W świetle powyżej przytoczonych przepisów dostawa nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzonej działalności gospodarczej, co może mieć miejsce również przy czynności dokonanej jednorazowo. Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie transakcji. Czynności przygotowawcze, takie jak nabycie nieruchomości, które stanowią część tych transakcji, powinny być również traktowane jako działalność gospodarcza. Poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

Dlatego też, aby uznać, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku VAT należy ustalić, czy działa on jako producent, handlowiec lub usługodawca.

Wskazać należy, iż ustawodawca nie określił wymogów formalnych, którym odpowiadać ma podatnik, aby mógł być uznany za producenta lub handlowca oraz kiedy zamiar częstotliwego wykonywania czynności ma być ujawniony. Jednakże w okolicznościach niniejszej sprawy uprawniony jest wniosek, że wystarczającym jest, by okoliczności wskazujące na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy zaistniały w chwili ich wykonywania, zaś podmiot ich dokonujący zachowywał się jak handlowiec czy producent. Dla celów podatku VAT nie jest konieczne, aby działalność była działalnością zarobkową, wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły przez podmioty gospodarcze (przedsiębiorców). Opodatkowaniu tym podatkiem podlega dostawa towarów - gruntów nie tylko wówczas, gdy dokonywana jest przez podatnika VAT, dla którego wykonywanie działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu. Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, również osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, które dokonują dostawy, czy też świadczą usługi stają się podatnikami podatku VAT, jeżeli okoliczności towarzyszące wykonywaniu czynności wskazują na zamiar wykonywania tych czynności w sposób częstotliwy. Tym samym wykorzystywanie majątku prywatnego przez osobę fizyczną stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywana w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem podstawowym kryterium oceny dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości jest ustalenie czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej.

W wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. dotyczącym dostawy działek TS UE stwierdził, że " (...) w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy, działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, w związku z czym w takiej sytuacji dostawy terenu budowlanego nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności (...)"

Z uwagi na powyższe, w świetle przedstawionych we wniosku okoliczności, stwierdzić należy, iż z treści wniosku nie wynika, aby w jakikolwiek sposób nieruchomość ta służyła celom osobistym i w tych celach była zagospodarowana. Wskazać należy, iż zamiarem Wnioskującego w momencie zakupu gruntu było zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych, jednakże od dnia zakupu przedmiotowego gruntu do dnia złożenia niniejszego wniosku, Wnioskodawca tego zamiaru nie zrealizował, ani nie wskazał też innego sposobu wykorzystania przedmiotowej nieruchomości na własne potrzeby. Wnioskodawca nabył nieruchomość gruntową w roku 2002, natomiast budowa nieruchomości, składającej się z czterech lokali mieszkalnych nastąpiła w roku 2011 r., podkreślić w tym miejscu należy, iż budowa lokali nie nastąpiła w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych, lecz z przeznaczeniem dla zaspokojenia potrzeb wielopokoleniowej rodziny właścicieli nieruchomości. Wnioskodawca angażując własne środki na kupno działki i budowę nieruchomości, która nigdy nie została wykorzystana na potrzeby własne, działał jak podmiot, który wykorzystuje podobne środki do profesjonalnego obrotu nieruchomościami.

A zatem, zakup nieruchomości w celu powiększenia majątku wspólnego Wnioskodawcy i jego żony stanowił swoistą lokatę kapitału. Zakup gruntu a następnie budowa nieruchomości o czterech odrębnych lokalach, stanowią ciąg zdarzeń, które mogą świadczyć o zamiarze wykonywania czynności sprzedaży w sposób częstotliwy, a więc w warunkach przesądzających o prowadzeniu działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 cyt. ustawy. Zatem zakupu przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawca nie dokonał na cele osobiste, jak wskazał na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych, gdyż potrzeb tych nigdy nie zrealizował. Zachowania Wnioskodawcy uznać należy za przejaw prowadzenia przez niego działalności w sposób zorganizowany i w celu zarobkowym (prowadzenie przedsiębiorstwa w znaczeniu funkcjonalnym), a także przesądza o istnieniu zamiaru wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Stąd też wypełniona została dyspozycja art. 15 ust. 2 ustawy.

Z uwagi na powyższe okoliczności (nabycie gruntu, brak przeznaczenia gruntu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych, budowa nieruchomości z przeznaczeniem dla wnuków) wskazują, iż sprzedaż przedmiotowej nieruchomości, zakwalifikować należy do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, a Wnioskodawca dokonując tych czynności uzyskuje status podatnika podatku od towarów i usług. Wobec powyższego planowaną sprzedaż nieruchomości należy traktować jako dostawę towaru, która w oparciu o regulację zawartą w art. 5 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Powyższe potwierdza także fakt, iż Wnioskodawca nie dokonywał dostawy zabudowanej nieruchomości po raz pierwszy - jak wynika ze stanu faktycznego również w roku 2003 Wnioskodawca sprzedał nieruchomość, na którą składał się budynek mieszkalny wraz z gruntem.

Na mocy art. 41 ust. 1 cyt. ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług ustawodawca przewidział obniżenie stawek podatku do wysokości: 8%, 5% i 0%.

Natomiast zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone w art. 43 cyt. ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 cyt. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Przy czym warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat, o czym stanowi treść art. 43 ust. 7a cyt. ustawy.

Natomiast definicję pierwszego zasiedlenia zawiera art. 2 pkt 14 cyt. ustawy, zgodnie z którym, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Zgodnie z dyspozycją art. 29 ust. 5 cyt. ustawy, w przypadku dostawy towarów, której przedmiotem są budynki lub budowle trwale z gruntem związane albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że co do zasady grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki, budowle lub ich części posadowione na tym gruncie. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzystać będzie ze zwolnienia od podatku.

Jak już wskazano Wnioskodawcę uznać należy za podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a dostawa czterech lokali mieszkalnych będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem na podstawie art. 5 ust. 1 cyt. ustawy.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie nie doszło do pierwszego zasiedlenia lokali, o których mowa we wniosku w rozumieniu art. 2 pkt 14 cyt. ustawy, lokale te nie były oddane do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Zatem z uwagi na brzmienie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, w okolicznościach wskazanych przez Stronę stwierdzić należy, iż dostawa czterech lokali mieszkalnych nastąpi w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług, a zatem nie będzie podlegała zwolnieniu od podatku od towarów i usług na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 cyt. ustawy. Wnioskodawca nie może również korzystać ze zwolnienia wnikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10a cyt. ustawy, gdyż jak wskazano powyżej Wnioskodawca z tytułu sprzedaży 4 lokali mieszkalnych uznany został w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług za podatnika podatku VAT, a zatem w zgodnie z art. 86 ust. 1 cyt. ustawy Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur zakupowych związanych z wybudowaniem budynków. Zaznaczyć przy tym należy, iż dla rozstrzygnięcia, czy możliwe jest skorzystanie ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10a cyt. ustawy, ważne jest, czy Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego - bez znaczenia natomiast pozostaje fakt, czy Wnioskodawca z tego prawa skorzystał.

Wskazać również należy, iż w myśl art. 86 ust. 10 pkt 1 cyt. ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

Jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych, o czym stanowi art. 86 ust. 11 cyt. ustawy.

Stosownie do art. 86 ust. 13 cyt. ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

Reasumując, sprzedaż przedmiotowych lokali mieszkalnych nie będzie podlegała zwolnieniu z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a, gdyż Wnioskodawcy - jako podatnikowi podatku od towarów i usług, przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, na podstawie art. 86 ust. 1 cyt. ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.